ฟู่เอินซูมองคลื่นใต้น้ำรอบๆ จากนั้นก็มองเยี่ยนจ้าวเกอ นางยังไม่เข้าใจว่าเขาคิดจะทำอะไร
เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเหาะร่างขึ้นไปใกล้คลื่นใต้น้ำสกปรก
ชายหนุ่มยื่นมือข้างหนึ่งออกไปด้านหน้า ญาณจริงแท้มากมายรวมตัว ก่อเกิดเป็นน้ำวนขนาดยักษ์สายหนึ่ง
เตากลืนดินถูกน้ำวนและกระแสอากาศครอบคลุมไว้ หลอมรวมเข้าไปในคลื่นใต้น้ำ ทำเอาคลื่นใต้น้ำเริ่มสั่นไหวเล็กน้อยในทันที
เขาไม่ได้ใส่ญาณจริงแท้ของตนเข้าไปในคลื่นใต้น้ำ แต่ขยับเตากลืนดินด้วยท่วงทำนองพิเศษ
จากการเคลื่อนไหวของเขา ความถี่ในการสั่นของคลื่นใต้น้ำก็ค่อยๆ เปลี่ยนจากไร้แบบแผนเป็นมีร่องรอยให้เสาะหา ใกล้เคียงกับความถี่ในการเคลื่อนย้ายเตากลืนดิน
จอมยุทธ์โลกผืนสมุทรที่อยู่รอบๆ มองภาพนี้ ในใจรู้สึกตกตะลึง ‘เขาควบคุมคลื่นใต้น้ำได้อย่างไรกัน’
ขณะที่ตกใจ ทุกคนก็รู้สึกสงสัย ‘คนผู้นี้คิดทำอะไรกันแน่’
เนื่องจากเยี่ยนจ้าวเกอทำลายบารมีของ ‘ปีศาจวิหค’ เจียงสยง คนที่อยู่รอบๆ จึงไม่กล้าเข้าใกล้ ได้แต่ทำเป็นไม่รู้เรื่อง มองอยู่ด้านข้าง
จอมยุทธ์เกาะจิตประสานมองเยี่ยนจ้าวเกอ จากนั้นก็มองฟู่เอินซู พวกเขาไม่กล้าพูดอะไร ต่างเริ่มถอยหลัง คิดจะออกไปจากที่นี่
ฟู่เอินซูมีพลังฝึกปรือเหนือกว่าพวกเขามากเกินไป ถึงแม้บาดเจ็บอยู่ แต่จอมยุทธ์โลกผืนสมุทรที่อยู่รอบๆ ก็ยากจะแยกแยะพลังฝึกปรือของนาง
กระนั้นนางก็ไม่ได้ปิดบังอาการบาดเจ็บของตัวเอง หลายคนพอจะดูออกว่า อย่างน้อยนางน่าจะเป็นยอดฝีมือระดับมหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณแล้ว
เมื่อเห็นฟู่เอินซู จอมยุทธ์เกาะจิตประสานก็รู้สึกว่าตนเองเหมือนหาสาเหตุที่ฟางจ้าวหงไปแล้วไปลับเจอแล้ว
พวกเขาคิดถอย แต่กลับสงสัยการเคลื่อนไหวของเยี่ยนจ้าวเกอในตอนนี้
เมื่อตั้งใจมองไป การกวนคนของเยี่ยนจ้าวเกอนี้ ทำให้น้ำวนขนาดยักษ์ที่เกิดจากคลื่นใต้น้ำหนายิ่งมายิ่งปั่นป่วน มันสั่นไหวอย่างรุนแรงอยู่กลางมหาสมุทร คล้ายกับอาคารสูงกำลังจะพังทลายลง
น้ำทะเลที่อยู่รอบๆ ซัดสาดอย่างต่อเนื่อง คลื่นใต้น้ำที่อยู่ใต้ผิวทะเลสั่นไหว บนผิวทะเลเกิดคลื่นโหมกระหน่ำ
หากออกไปจากมหาสมุทร แล้วก้มลงมองด้านล่างอยู่เหนือผิวทะเล จะเห็นบริเวณจุดตัดของสามทะเลที่ปกติปั่นป่วนอยู่แล้ว แต่ยามนี้มีคลื่นซัดขึ้นลง ความสูงโหมเทียมฟ้า
ใต้ผิวทะเล เยี่ยนจ้าวเกอมีสีหน้าเรียบเฉย เพียงแต่สายตาตั้งมั่นมาก ทางหนึ่งสังเกตการเปลี่ยนแปลงของคลื่นใต้น้ำตรงหน้า ทางหนึ่งนึกถึงเคล็ดวิชาพิเศษในสมอง
ญาณจริงแท้ม้วนเตากลืนดินให้เข้าๆ ออกๆ คลื่นใต้น้ำ
ของสิ่งนี้จนกระทั่งถึงตอนนี้ยังคงลี้ลับ เยี่ยนจ้าวเกอไม่อาจใช้มันทำอย่างอื่นได้
หลังจากพลังฝึกปรือของเขาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เขาก็ศึกษาของวิเศษชิ้นนี้อย่างต่อเนื่อง และค้นพบว่าของสิ่งนี้อาจจะไม่ได้สมบูรณ์ เพราะความจริงแล้วมันเป็นชิ้นส่วนชิ้นหนึ่งที่มาจากการแตกหักของของวิเศษที่สมบูรณ์ชิ้นหนึ่ง
ทว่าเตากลืนดินก็ยังคงลี้ลับอยู่ดี ในตอนที่มีพลังโจมตีใส่ มันจะกลืนพลังนั้นอย่างน่าอัศจรรย์
สิ่งของเป็นของตาย คนเป็นของเป็น ถึงแม้ว่าพลังของเตากลืนดินจะต้องรอให้มีอะไรกระทำต่อมัน แต่เยี่ยนจ้าวเกอก็ลองเปลี่ยนจากฝ่ายถูกกระทำเป็นฝ่ายกระทำมาโดยตลอด
คลื่นใต้น้ำพัดมารวมกัน กระแทกใส่คนกับสิ่งของที่เข้าไปด้านใน
เตากลืนดินเข้าไปด้านใน ก็รับรู้ได้ถึงการโจมตีของคลื่นใต้น้ำ ยามนี้คลื่นใต้น้ำถูกเตากลืนดินกลืนกินแล้ว
เยี่ยนจ้าวเกอส่งเตากลืนดินเข้าไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็นำกลับมา ก่อนจะส่งเข้าไปอีกรอบ
ระดับความรุนแรงของคลื่นใต้น้ำที่ไม่เสถียรอยู่แล้วเกิดการเปลี่ยนแปลงเพราะมันอย่างต่อเนื่อง
ชายหนุ่มเริ่มควบคุมความรุนแรง ความแปรปรวน และความถี่ของคลื่นใต้น้ำได้
เขาอดทนควบคุมสภาพของมันอย่างต่อเนื่อง
หลังจากเวลาผ่านไป การเปลี่ยนแปลงของคลื่นใต้น้ำก็ค่อยๆ ขยายจากอาณาเขตครอบคลุมน่านน้ำอันใหญ่โต แม้แต่คลื่นใต้น้ำสปกรกขนาดใหญ่ที่อยู่ใกล้ที่สุดก็เกิดการเปลี่ยนแปลงเช่นกัน
ฟู่เอินซูมองเหตุการณ์นี้อยู่ด้านข้างด้วยดวงตาที่สั่นไหวเล็กน้อย ‘คลื่นใต้น้ำของสามทะเลมารวมกันที่นี่ ต่างกดอัดและหลอมรวมกัน ก่อให้เกิดเป็นคลื่นใต้น้ำสกปรกบริเวณนี้’
‘คิดจะเปลี่ยนแบบแผนการเคลื่อนไหวของมัน อาศัยเพียงพลังคงไม่พอ จ้าวเกอเคลื่อนไหวอย่างมีจังหวะ เพื่อทำให้จัดการได้ง่ายขึ้น’
‘จังหวะการเคลื่อนไหวของคลื่นใต้น้ำสกปรกได้เปลี่ยนไปแล้ว เพียงแต่แบบแผนการเคลื่อนไหวในตอนนี้จะส่งผลให้เกิดผลลัพธ์อย่างไรกัน’
ขณะที่ฟู่เอินซูคิดอยู่ ดวงตาก็พลันเป็นประกาย
นางเห็นที่ก้นน้ำวนสกปรกอันเกิดจากการรวมตัวกันของคลื่นใต้น้ำสามทะเล บัดนี้กลับเปล่งประกายขึ้นมา
ประกายแสงนั้นนุ่มนวลไม่ร้อนแรง ส่องสว่างแต่ไม่แยงตา ทำให้คนที่เห็นเกิดความรู้สึกสุขสงบในใจ
ท่ามกลางประกายแสงอันอ่อนโยนนี้ มีหยดน้ำที่เหมือนกับเม็ดฝนตกลงไปรอบๆ น้ำทะเลอย่างต่อเนื่อง แต่ไม่ได้หลอมรวมกับน้ำทะเลที่อยู่รอบๆ แบ่งแยกกันอย่างชัดเจน เหมือนน้ำมันหยดเข้าไปในน้ำก็ไม่ปาน
หยดน้ำที่เหมือนกับเม็ดฝนเปล่งประกาย มันดูกระจ่างชัดและอ่อนโยน ถึงแม้จะมีขนาดเล็ก แต่ในก้นทะเลที่มืดทมิฬกลับโดดเด่นเป็นพิเศษ
จอมยุทธ์โลกผืนสมุทรที่อยู่รอบๆ เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงอันน่าประหลาดนี้ ต่างรู้สึกประหลาดใจยิ่ง
มีบางคนหลับตาเพื่อสัมผัสปราณวิญญาณที่แฝงอยู่ในหยดน้ำนั้น
จมูกขมุบขมิบเพียงเล็กน้อย กลับได้กลิ่นหอมจางๆ ที่ทำให้รู้สึกจิตใจปลอดโปร่ง
ทุกคนมองหน้ากันเอง รู้สึกเพียงว่านอกจากน้ำวนที่เกิดจากคลื่นใต้น้ำสกปรกด้านบนแล้ว แม้แต่น้ำทะเลที่ไม่สกปรกรอบๆ ก็ดูสะอาดขึ้นมาเพราะหยดน้ำนี้
หยดน้ำนั้นคล้ายกับเป็นสิ่งที่สะอาดที่สุดในโลกนี้ กระแสน้ำอื่นๆ เมื่ออยู่ต่อหน้ามันล้วนกลายเป็นสกปรกขึ้นมา
ฟู่เอินซูรู้สึกเหนือความคาดหมายเล็กน้อย “หยดน้ำพิรุณ”
เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวพร้อมรอยยิ้มจาง “ด้อยกว่าหยดน้ำพิรุณไม่น้อย แต่แค่เงื่อนไขในตอนนี้ ถือว่าหายากแล้ว”
ฟู่เอินซูมองหยดน้ำที่ใสสะอาดและกระจ่างใสเหล่านั้น จุ๊ปากชมเชย
หยดน้ำพิรุณเป็นของวิเศษที่อยู่มาก่อนมหาภัยพิบัติ หลังจากมหาภัยพิบัติ ในสถานที่อื่นจะมีหรือไม่มันนั้น ฟู่เอินซูก็ไม่แน่ใจ แต่ว่าในโลกแปดพิภพไม่มี มันกลายเป็นสิ่งที่มีอยู่แค่ในบันทึกคัมภีร์โบราณและในตำนานไปเสียแล้ว
ว่ากันว่าหยดน้ำพิรุณที่บริสุทธิ์ที่สุดเป็นดาวข่มสิ่งสกปรกโสมม สามารถชำระล้างสิ่งสกโปรกทั้งหมด มีผลควบคุมนพยมโลก
นอกจากนี้้ยังว่ากันว่าหยดน้ำพิรุณมีประโยชน์อย่างอื่นด้วย จนทำให้ผู้คนต่างยกย่อง
เพียงแต่ฟู่เอินซูนึกไม่ถึงเลยว่า จะเห็นมันในวันนี้ และในสถานที่นี้
เยี่ยนจ้าวเกอพูดด้วยรอยยิ้ม “แม้จะเป็นก่อนมหาภัยพิบัติ หยดน้ำพิรุณก็ยังหายากยิ่ง เมื่อหมาป่ามากเนื้อน้อย เช่นนั้นจะทำอย่างไร มียอดฝีมือศึกษาวิธีเปลี่ยนความเสื่อมโทรมให้กลายเป็นความน่าอัศจรรย์ ก่อให้เกิดการชำระล้างในความสกปรก ใช้คลื่นใต้น้ำสร้างหยดน้ำพิรุณ ถึงแม้จะมีคุณสมบัติด้อยกว่ามาก แต่ก็ก่อให้เกิดผลลัพธ์ที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน”
“ข้าเคยเห็นมาก่อนแล้ว ได้แต่บันทึกไว้ ไม่ได้ใส่ใจ อย่างไรเสียไม่เพียงแต่หยดน้ำพิรุณ แม้แต่คลื่นใต้น้ำสกปรกก็ไม่เห็น”
“แต่คิดไม่ถึงเลยว่า ในโลกผืนสมุทรแห่งนี้จะมีคลื่นใต้น้ำสกปรกอยู่ด้วย ครั้นได้ยินข่าวนี้จากในทะเลรางเลือน ข้าก็รีบมุ่งหน้ามาทางนี้ทันที”
ขณะที่พูด หยดน้ำพิรุณนั้นก็ยิ่งมายิ่งเพิ่มขึ้น รวมตัวกันอย่างต่อเนื่อง สุดท้ายเริ่มค่อยๆ ให้กำเนิดกระแสน้ำสะอาดเล็กๆ สายหนึ่ง
ฟู่เอินซูมองกระแสน้ำที่เหมือนกับด้ายสีขาวที่อยู่ก้นทะเลสายนั้น ทางหนึ่งถอนใจชมเชย ทางหนึ่งถามว่า “จากนี้เจ้าจะใช้ของสิ่งนี้ทำอะไร”
