ความเชี่ยวชาญในภาษามากมายของเยี่ยนจ้าวเกอ ทำให้พวกเฟิงอวิ๋นเซิง สวีเฟย และคนอื่นๆ ตกตะลึง
แต่เป้าหมายที่แท้จริงของเขากลับฟังไม่ออกเลยแม้แต่น้อย ทำให้เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้
อีกฝ่ายคล้ายกับเป็นคนมีนิสัยใจร้อน เมื่อสะกดโทสะของตนไม่ได้อีกต่อไป เขาจึงพุ่งเข้ามาหาเยี่ยนจ้าวเกอทันที!
พอเขาลงมือ ทุกคนที่อยู่รอบๆ ก็ใจสั่นสะท้านขึ้นมา เพราะเขามีความเร็วดุจสายฟ้า ชั่วพริบตาเดียวก็มาถึงเบื้องหน้าเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว
แววตาของสวีเฟยกับอาหู่เคร่งขรึมขึ้น มองผิวหนังของคนผู้นี้เกิดสายแสงหลายสายส่องสว่างขึ้นมา เหมือนกับติดสัญลักษณ์ยันต์เอาไว้บนร่าง
บนนิ้วทั้งห้าของคนผู้นี้มีลำแสงหลายสายรวมตัวกัน กลายเป็นสิ่งของคล้ายกรงเล็บ ข่วนใส่เยี่ยนจ้าวเกอ
ในร่างของเขายังคงไร้ปราณจิตราหรือญาณจริงแท้ มีเพียงแต่พื้นฐานกำลังภายในจำนวนน้อยเท่านั้น
ตามประสบการณ์ทั่วไปแล้ว คนผู้นี้ไม่มีเอกลักษณ์ของจอมยุทธ์ระดับหลอมกาย ที่หลอมปราณให้กลายเป็นจิตราได้สำเร็จ
แต่ว่าพลังแห่งลมปราณอันแข็งแกร่งที่แฝงอยู่ในร่างกายของชายฉกรรจ์ผู้นี้ กลับเหนือว่าจอมยุทธ์ระดับหลอมกายมากนัก!
เฟิงอวิ๋นเซิงจ้องมองดวงตาของอีกฝ่ายเขม็ง นางเห็นม่านตาของชายฉกรรจ์ผู้นั้นกลายเป็นสีเขียวมรกตแล้ว ทั้งยังเต็มไปด้วยความดุร้ายบ้าคลั่ง คล้ายกับสัตว์ร้ายน่ากลัว
ชายฉกรรจ์จับจ้องเยี่ยนจ้าวเกอ พลางเหวี่ยงสองมือสองข้างออก เงาแสงวาดกลางอากาศ เหลือร่องรอยทิ้งไว้ไม่สลาย คล้ายกับฉีกอากาศอย่างไรอย่างนั้น
ลายแสงที่กะพริบอยู่รอบตัวพลันกลายเป็นสายฟ้าฟาดทะลักทลาย กระจายไปรอบๆ
นั่นคือสายฟ้าแท้จริง ขณะที่สายฟ้าเคลื่อนไหว ก็ส่งเสียงระเบิดเปรี๊ยะๆ คล้ายกับโจมตีใส่อากาศอย่างต่อเนื่อง
ป่าดึกดำบรรพ์บริเวณรอบๆ เริ่มถูกเผากลายเป็นตอตะโก
เมฆดำกระจายเต็มท้องฟ้า ส่งเสียงร้องคำรามครืนครานดังมา แสงสายฟ้าหลายสายเคลื่อนไหวในหมู่เมฆ
เมื่อสายฟ้าปรากฏ ความเร็วของชายฉกรรจ์เพิ่มขึ้นอีกขั้น สายฟ้าผ่านไปที่ไหน ยิ่งทำให้คนเกิดความรู้สึกชา
เยี่ยนจ้าวเกอสบถ “อะไรของเจ้า ข้ายังไม่ได้บอกว่าจะจับเจ้ามาค่อยๆ สอบสวนเลย เจ้ากลับลงมือก่อนแล้วหรือนี่”
ครั้นรับรู้ได้ถึงสายลมรุนแรงและสายฟ้าบ้าคลั่งลอยมาปะทะหน้า และขณะมองกรงเล็บอันน่ากลัวทั้งสองพุ่งมาหาตนเอง เยี่ยนจ้าวเกอก็ส่ายศีรษะเล็กน้อย
เขายกสองมือขึ้นจับข้อมือของอีกฝ่ายอย่างแม่นยำ ทำให้กรงเล็บคมเป็นประกายคู่นั้นไม่อาจเคลื่อนไหวต่อได้
ชายฉกรรจ์ตื่นตระหนัก รู้สึกเพียงว่าสองมือของตนถูกรัดไว้แน่น จนกระดูกข้อมือแทบหักเลยทีเดียว
เยี่ยนจ้าวเกอครุ่นคิดเล็กน้อย กล่าวว่า “คนคนแรกที่ได้เจอบนโลกใบนี้ เดิมทีข้าคิดจะสนทนาอย่างเป็นมิตรอยู่หรอก แต่ดูเหมือนตอนนี้จะทำไม่ได้แล้ว
“อืม คำพูดนี้เจ้าอาจจะฟังไม่เข้าใจ”
ชายฉกรรจ์ฟังไม่รู้เรื่องจริงๆ ในตอนนี้เขาคิดเพียงดิ้นให้หลุดจากมือของเยี่ยนจ้าวเกอเท่านั้น
กระนั้นสองมือมิอาจเคลื่อนไหว เขาจึงขยับขาแทน คิดจะใช้เท้าถีบใส่เยี่ยนจ้าวเกอ
แต่ในขณะที่เยี่ยนจ้าวเกอพูด ชายหนุ่มก็เตะเท้าออกมาข้างหนึ่ง โดนท้องน้อยของชายฉกรรจ์เข้าอย่างจัง
ชายฉกรรจ์ดวงตาแทบถลน สองขาอ่อนยวบ ทั่วร่างสั่นระริก
ชายหนุ่มมองเขาอย่างเรียบเฉย “จับไว้ก่อนแล้วกัน จากนั้นค่อยดูว่าบนตัวเจ้ามีสิ่งของหรือม้วนคัมภีร์อะไรหรือไม่ ข้าจะได้ศึกษาภาษาของพวกเจ้า”
อีกฝ่ายเจ็บปวดสุดทานทน หน้าผากมีเส้นเอ็นปูดโปน ดวงตาเต็มไปด้วยริ้วเลือด สูดลมหายใจเย็นเยียบอย่างต่อเนื่อง
ความบ้าคลั่งและความดุร้ายในม่านตาของเขายิ่งมายิ่งรุนแรง ลายแสงบนผิวยิ่งมายิ่งเจิดจ้า
เยี่ยนจ้าวเกอเห็นเหตุการณ์นี้ พลันเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “โอ้”
เมื่อชายฉกรรจ์คำรามเสียงดัง ลายแสงทั่วร่างพลันพรั่งพรู สายฟ้าสีน้ำเงินขยายตัวออกเหมือนกระแสน้ำเชี่ยวกราก ก่อนจะค่อยๆ รวมตัวกันกลายเป็นเงาแสงเงาหนึ่งกลางอากาศ
ในเงาแสงปรากฏเสือดาวหกขา ทั่วร่างมีแต่สายฟ้า กำลังคำรามอย่างคลุ้มคลั่ง
เยี่ยนจ้าวเกอหยีตา “เสือดาวสายฟ้าหกขา?”
ร่างกายของชายฉกรรจ์ผู้นั้นเหมือนกำลังพองออก ในร่างมีเสียงฟ้าร้องดังมา พลังงานไหลบ่า
ดวงตาของเขาปรากฏความบ้าคลั่ง จ้องมองเยี่ยนจ้าวเกอเขม็ง คล้ายกับต้องการฉีกชายหนุ่มให้เป็นชิ้นๆ ก่อน ถึงจะยอมเลิกลา
ชายหนุ่มเห็นดังนั้นก็ยิ้มขึ้น
เขาเพิ่มแรงทั้งสองมือ ขณะที่บีบกระดูกข้อมือของชายฉกรรจ์แหลก ก็บดขยี้กระดูกและเส้นเลือดแขนทั้งสองข้างของเขาทั้งหมด!
พลังที่แข็งแกร่งกว่าเดิมกดอัดสายฟ้าบ้าคลั่งนั้นให้กลายเป็นสะเก็ดสายฟ้ากลุ่มเล็กๆ ดุจภูเขาไท่ซานกดศีรษะ สถานการณ์ในตอนนี้ได้เปรียบอยู่เพียงฝ่ายเดียว ยากจะขัดขืน
ชายฉกรรจ์อ้าปาก ความเจ็บปวดเกินบรรยายทำให้เขาส่งเสียงร้องไม่ออก
เยี่ยนจ้าวเกอพิจารณาเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความสนใจ “น่าสนใจ เปลี่ยนปลอมเป็นจริง เปลี่ยนพลังของตัวเองให้กลายเป็นสายฟ้าแท้จริง สำหรับจอมยุทธ์แล้ว นี่น่าจะเป็นความสามารถที่จะมีหลังจากเข้าสู่ระดับมหาปรมาจารย์ขั้นกำเนิดญาณ หลอมจิตราให้กลายเป็นญาณได้สำเร็จ จนเลื่อนเป็นขั้นรูปญาณได้”
“แต่ว่าพลังแบบนี้ยังไม่ถึงระดับมหาปรมาจารย์ขั้นกำเนิดญาณ อย่าว่าแต่หลอมจิตราให้กลายเป็นญาณเลย แม้แต่หลอมปราณให้กลายเป็นจิตรายังทำไม่ได้ กระนั้นพลังลมปราณทั่วร่างกลับมิใช่สิ่งที่จอมยุทธ์หลอมกายจะเทียบได้แม้แต่น้อย เปรียบได้กับมหาปรมาจารย์เสียมากกว่า”
“การทำให้สายฟ้าเป็นจริงขึ้นมา ถึงแม้จะเทียบกับมหาปรมาจารย์ขั้ยกำเนิดญาณไม่ได้ แต่ค่อนข้างแข็งแกร่งทีเดียว”
เขาจับสองแขนที่เหลวแหลกของชายฉกรรจ์เอาไว้ จากนั้นก็เห็นเลือดเนื้อเละเทะบนแขนของชายฉกรรจ์มีลำแสงหลายสายส่องสว่าง ประดุจว่าในเส้นเลือดของอีกฝ่ายมีพลังที่แข็งแกร่งถึงขีดสุดกำลังตื่นขึ้นอย่างต่อเนื่อง
“หรือพลังของเจ้าจะมาจากเสือดาวสายฟ้าหกขา” เยี่ยนจ้าวเกอจุ๊ปากชมเชย “ตอนแรกนึกว่าเป็นปีศาจที่กลายเป็นคนเสียอีก แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะตรงกันข้ามกัน เจ้าได้รับพลังมาจากการหลอมรวมเลือดของปีศาจกับในร่างกายของตัวเองกระมัง?
“ก่อนมหาภัยพิบัติ ก็ไม่เคยเห็นการฝึกฝนวรยุทธ์แบบนี้ เช่นนั้นสร้างขึ้นหลังจากมหาภัยพิบัติหรือ น่าสนใจ น่าสนใจยิ่งนัก เพียงแต่ไม่รู้ว่าเจ้ามาจากสำนักที่ใช้วิชาเช่นนี้ หรือว่าคนของโลกนี้ล้วนเป็นเช่นนี้กันแน่”
เยี่ยนจ้าวเกอรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของชายฉกรรจ์ได้อย่างละเอียด พบส่วนที่น่าสงสัยอยู่มากมาย
ภายใต้ความเจ็บปวดและความโกรธเกรี้ยวถึงขีดสุด ชายฉกรรจ์ผู้นั้นเสียสติโดยสิ้นเชิง ส่งเสียงคำรามประหลาดออกมาหลายครั้ง
เสียงของเขามิใช่เสียงของมนุษย์อีกแล้ว แต่เป็นเสียงคำรามของเสือดาว
ทันใดนั้น ชายฉกรรจ์ผู้นั้นก็ค่อยๆ เกิดการเปลี่ยนแปลงท่ามกลางลายแสงที่ครอบคลุมอยู่ โดยมีแววตาตกตะลึงของทุกคนคอยจับตามองอย่างไม่วางตา
คนผู้นี้กำลังกลายเป็นสัตว์!
ศีรษะของเขากลายเป็นศีรษะของเสือดาวอย่างช้าๆ ด้านหลังปรากฏหาง ตรงสะบักปรากฏปีกสายฟ้าคู่หนึ่ง
แขนขาของเขากลายเป็นขาของเสือดาว เขาใช้ขาหลังยืนบนพื้น เหมือนกับเสือดาวที่ยืนเหมือนมนุษย์ไม่มีผิด!
ขาหน้าทั้งสองของเขาถูกเยี่ยนจ้าวเกอบีบแหลกไปแล้ว แต่ตรงท้องกลับมีกรงเล็บสองข้างงอกออกมาพุ่งใส่ชายหนุ่ม
ด้วยการปกคลุมจากลายแสง ร่างกายเลือดเนื้อของชายฉกรรจ์ผู้นี้ขยายใหญ่ขึ้นจนมีขนาดใหญ่โต กำลังจะกลายเป็นเสือดาวสายฟ้าหกขาขนาดหลายจั้ง เหมือนกับภูเขาลูกย่อมๆ เลยทีเดียว!
เสือดาวสายฟ้าหกขาตัวนี้ส่งเสียงคำรามดังสนั่น มันสร้างสายฟ้าขึ้นเส้นหนึ่ง เหนี่ยวนำสายฟ้ากลางอากาศให้ผ่าลงมาติดต่อกัน
เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกสนใจมากขึ้น “เช่นนี้หมายความว่าเลือดปีศาจในร่างสูญเสียการควบคุม เลยโดนกลืนกินกลับกระมัง ถึงแม้พลังจะเพิ่มขึ้นมาก แต่ตัวเองกลายเป็นปีศาจไปแล้ว”
ขณะมองอสูรยักษ์เบื้องหน้า เยี่ยนจ้าวเกอจุ๊ปากชมเชย “ประมือแค่ไม่กี่ครั้ง กลับทำให้ข้าเข้าใจเรื่องราวไม่น้อย ลงมือเลยดีกว่าจริงๆ กระมัง”
