เฉิงโหรวโหรวแอบหงุดหงิด เธอจะรู้ได้ยังไง เธอไม่กลับองค์กรโกสต์ซิตี้หลายวันแล้ว ไม่เจอหน้าคนในองค์กรหลายวัน！！
ถึงแม้เธอจะกลับองค์กรโกสต์ซิตี้แล้ว คนในองค์กรก็ไม่บอกเธอหรอก เธอไม่มีทางรู้ได้เลย
มีแต่พวกเจิ้งฉงรู้ถึงจะบอกเธอ เธอถึงจะรับรู้ ทว่าหลายวันนี้ เธอไม่ได้ติดต่อกับเจิ้งฉงและไป๋หยิง เธอไม่รู้อะไรจริงๆ
เฉิงโหรวโหรวไม่รู้เรื่ององค์กรโกสต์ซิตี้จริงๆ ดังนั้นถึงอยากแต่งเรื่องขึ้นมาหลอกก็ยังไม่ได้ เมื่อสบตากับทุกคน เฉิงโหรวโหรวก็รู้สึกร้อนรนจนหน้าแดง
คุณย่าเย่เห็นท่าทางของเฉิงโหรวโหรวก็รู้ว่าเธอไม่รู้เรื่อง คุณย่าเย่ขมวดคิ้วมุ่น เฉิงโหรวโหรวเป็นองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้ แล้วทำไมถึงไม่รู้อะไรเลย ชั่วพริบตาเดียวคุณย่าเย่นึกความเป็นไปได้หลายทาง
ทว่าคุณย่าเย่ก็นึกในแง่ดีได้ ท่านครุ่นคิดดูแล้วก็อดเอ่ยปากพูดไม่ได้ “องค์กรโกสต์ซิตี้จัดงานแถลงโดยเฉพาะอย่างนี้คงจะเปิดเผยสถานะขององค์หญิงมั้ง”
คุณย่าเย่พูดมีเหตุผล เพราะปกติองค์กรโกสต์ซิตี้ทำอะไรเรียบง่าย ไม่เคยจัดงานแถลงข่าวอย่างนี้มาก่อน สิ่งเดียวที่มีความเป็นไปได้คือเรื่องขององค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้
เฉิงโหรวโหรวได้ยินคำพูดของคุณย่าเย่ก็ชะงัก ดวงตาเปล่งประกายวาววับ ใบหน้าเผยความปลื้มปิติหลายส่วน จริงเหรอ？”
จะเปิดเผยสถานะของเธอจริงๆเหรอ？
เธอกลับมาอยู่ในองค์กรโกสต์ซิตี้ก็เกือบสองเดือนแล้ว สองเดือนนี้เธอเฝ้ารอคอยอยากให้องค์กรโกสต์ซิตี้ยอมรับเธอต่อหน้าสาธารณะ เช่นนี้สถานะองค์หญิงของเธอก็จะเป็นทางการและเป็นจริงเสียที
หากวันหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้อยากกลับคำก็ต้องไตร่ตรองดูแล้ว จุดนี้ไป๋หยิงเป็นคนวิเคราะห์ให้เธอฟังเอง
คุณย่าเย่รีบกวาดสายตามองเฉิงโหรวโหรว รู้สึกเหลือเชื่อกับการตอบสนองของเธอ เฉิงโหรวโหรวที่เป็นองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้ยังไม่รู้เรื่องเลย แล้วท่านจะไปรู้ได้ยังไง ท่านก็แค่คาดเดา และเพื่อกอบกู้หน้าตาเฉิงโหรวโหรวกลับมา
ใครจะไปรู้ว่าเฉิงโหรวโหรวจะคิดว่าเป็นจริงขึ้นมา！！
“องค์กรโกสต์ซิตี้จะเปิดเผยสถานะองค์หญิงจริงๆเหรอคะ?” นักข่าวพวกนี้ไม่คิดว่าเป็นเรื่องจริง ทว่าก็ยังรู้สึกว่าอาจจะเป็นไปได้
“ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆ แสดงว่าหัวหน้าเห็นความสำคัญขององค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้มาก เพราะองค์กรโกสต์ซิตี้ไม่เคยจัดงานแถลงมาก่อน ไม่เคยเปิดเผยประวัติส่วนตัวมาก่อน ครั้งนี้คงยกเว้นเพราะองค์หญิงมั้ง”
“เพราะว่าองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้เป็นลูกสาวหนึ่งเดียวของหัวหน้า ต้องเห็นความสำคัญอยู่แล้ว ได้ยินว่าหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ไม่เคยแต่งงานมาก่อน ท่านตามหผู้หญิงในดวงใจเสมอมา และองค์หญิงเกิดจากผู้หญิงที่ท่านรัก ดังนั้นองค์หญิงต้องเป็นดั่งหัวแก้วหัวแหวนแน่”
“มิน่าล่ะ เมื่อกี้องค์หญิงจึงบอกคุณชายสามเย่อย่างมั่นใจว่าต้องเสียใจแน่ ด้วยความที่หัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้รักใคร่เธอเช่นนี้ เธอจึงมีคุณสมบัติพูดแบบนี้”
“แล้วคุณชายสามเย่จะซวยจริงๆไหม?ได้ยินว่าอำนาจองค์กรโกสต์ซิตี้นั้นสามารถใช้คำว่า น่าสะพรึงกลัวมาบรรยาย คุณชายสามเย่ไม่ใช่คู่แข่งขององค์กรโกสต์ซิตี้หรอกมั้ง?”
“ก็ต้องดูท่าทีต่อจากนี้ขององค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้ ไม่ใช่บอกว่าองค์หญิงรักคุณชายสามเย่มากหรอกหรือ?”
“คุณชายสามเย่เป็นที่โปรดปรานของสวรรค์จริงๆ น่าอิจฉาจังเลย?”
คนที่อยู่ในเหตุการณ์ผลักกันพูดคนละประโยคอย่างมันส์ปากขึ้นมา
เฉิงโหรวโหรวได้ยินคำซุบซิบพวกนี้ก็เผยรอยยิ้มบนใบหน้า ความได้ใจเผยออกมาอย่างไม่ปิดบัง อดกล่าวอย่างโอ้อวดไม่ได้ “ก่อนหน้านี้ฉันก็เคยพูดแล้ว หัวหน้ารักฉันมาก ก่อนหน้านี้หัวหน้าแก้เผ็ดให้ฉัน ถึงกับโจมตีเย่ซือเฉินเลยนะ”
เฉิงโหรวโหรวเชื่อคำพูดของคุณย่าเย่เสียสนิทใจ เพลิดเพลินอยู่กับคำหารือของทุกคน อดหัวเราะคิกคักไม่ได้ “ขอแค่เย่ซือเฉินรับปากจะแต่งงานกับฉัน ฉันก็จะไม่ถือสาเรื่องที่ผ่านมา ฉันไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้นอะไร”
“องค์หญิงเป็นคนใจคอกว้างขวางจริงๆ ซือเฉินโชคดีเหลือเกินที่ได้รับความรักจากองค์หญิง” คุณย่าเย่แค่คาดเดาในตอนแรก ทว่าได้ยินผู้คนหารือกัน ท่านก็เชื่อว่าเป็นอย่างนั้น
เวลานี้คุณย่าเย่ยิ่งกระตือรือร้นต่อเฉิงโหรวโหรวมากขึ้นอีกหลายส่วน ใบหน้ายิ่งเป็นมิตรไมตรีมากขึ้น
เรื่ององค์กรโกสต์ซิตี้จัดงานแถลงข่าวกำลังดำเนินการอยู่ เริ่มทำการถ่ายทอดสดแล้ว
“มาแล้ว มาแล้ว คนขององค์กรโกสต์ซิตี้มาแล้ว” เวลานี้มีเสียงจากสถานที่ถ่ายทอดสดหลายเสียง สถานที่ยุ่งเหยิงทันที ทว่าเสียงพูดอันตื่นเต้นยังคงได้ยินอย่างชัดเจน
เวลานี้ คนฝั่งนี้ก็ละสายตาจากเฉิงโหรวโหรว แล้วเริ่มดูถ่ายทอดสดขึ้นมา
เฉิงโหรวโหรวก็รีบเอามือถือออกมา เมื่อหาถ่ายทอดสดเจอแล้ว ใบหน้าก็เผยความตื่นเต้นดีใจ จับมือถืออย่างสั่นระริก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตื่นเต้นดีใจเกินเหตุหรือเปล่า！！
ดวงตาทั้งคู่ของคุณย่าเย่ก็มองมือถือของเฉิงโหรวโหรวที่กำลังดูการถ่ายทอดสดอยู่
“เอ๋ คนนี้เป็นใคร?” ชายวัยกลางคนปรากฏในภาพถ่ายทอดสด ทว่านักข่าวที่อยู่กับพวกเธอไม่มีใครรู้จักเลย
ทว่ามีคนจำเจิ้งฉงที่ติดตามชายวัยกลางคนได้ เวลานี้เจิ้งฉงเดินโค้งตัว ท่าทางประจบประแจงอย่างชัดแจ้ง
เพราะเจิ้งฉงเป็นคนดูแลองค์กรโกสต์ซิตี้สาขาเมืองA และเดิมทีเจิ้งฉงไม่ใช่คนเรียบง่าย ถึงแม้กฎระเบียบองค์กรโกสต์ซิตี้จะเคร่งครัด ทว่าหลายปีมานี้จิ้งฉงก็มักทำเรื่องเปิดเผยโอ้อวด ดังนั้นจึงมีคนรู้จักเจิ้งฉงไม่น้อย
ปกติเจิ้งฉงจะมีท่าทีหยิ่งผยอง วันนี้กลับนอบน้อมเช่นนี้ ทุกคนก็อดคาดเดาฐานะชายวัยกลางคนที่อยู่ด้านหน้าเจิ้งฉงไม่ได้
หรือว่านี้คือหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ในตำนาน เมื่อเอาอายุ ราศีมาดูแล้วก็เหมือนจะใช่นะ
หากคนที่ปรากฏเป็นหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ เช่นนั้นก็……
ชั่วพริบตานั้นสถานที่ถ่ายทอดสดเงียบสงัด ไม่มีใครกล้าพูดอะไร เพราะหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้เป็นบุคคลดั่งเทพนิยาย
“องค์หญิงรู้จักคนนี้ไหม? รู้ฐานะเขาไหม? คือหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้หรือเปล่า?” นักข่าวที่อยู่ทางสุสานอดถามเฉิงโหรวโหรวไม่ได้
เมื่อนักข่าวคนนี้ถาม ทุกคนก็มองเฉิงโหรวโหรวอีกครั้ง
เฉิงโหรวโหรวเห็นผู้ดูแลจ้งก็อึ้ง สมองหมุนไปชั่วขณะ หลังได้ยินคำถามของนักข่าวจึงรีบตอบว่า “เขาไม่ใช่หัวหน้า เป็นคือผู้ดูแลจ้ง”
“คือผู้ดูแลจิ้งเองเหรอ？แล้วทำไมเจิ้งฉงต้องเคารพขนาดนั้นด้วย?”
“เจิ้งฉงไม่เพียงแต่เคารพหรอก นั่นมันประจบสอพลอเลยล่ะ ฉันคิดว่าคนนี้เป็นหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้เสียอีก คิดไม่ถึงว่าจะเป็นแค่พ่อบ้านคนหนึ่ง”
“ผู้ดูแลจ้งเป็นคนข้างกายหัวหน้า คนที่หัวหน้าเชื่อใจมากที่สุด ได้ยินว่าผู้ดูแลจ้งติดตามหัวหน้ามาสี่สิบกว่าปีแล้ว คำพูดของผู้ดูแลจ้งถือเป็นคำพูดของหัวหน้า ดังนั้นผู้ดูแลจ้งปรากฏตัวก็ถือว่าหัวหน้าปรากฏตัว” เฉิงโหรวโหรวอธิบายเสียงทุ้มต่ำ นี่คือสาเหตุที่เธออึ้ง เธอคิดไม่ถึงว่าผู้ดูแลจ้งจะออกหน้าเอง
“หลายปีมานี้หัวหน้าไม่บริหารองค์กรโกสต์ซิตี้แล้ว ผู้ดูแลจ้งเป็นคนจัดการแทน ตอนนี้ผู้ดูแลจ้งมีบารมีกว่าหัวหน้าน้อยเสียอีก ตำแหน่งไม่ได้น้อยกว่าหัวหน้าน้อยเลย” เฉิงโหรวโหรวเสริมอีกหนึ่งประโยค ถึงแม้เธอจะไม่เป็นที่โปรดปรานในองค์กรโกสต์ซิตี้ ทว่าช่วงนี้ก็พอรู้อะไรนิดอะไรหน่อยขององค์กรโกสต์ซิตี้บ้าง
“เก่งขนาดนี้เลยหรือ มิน่าล่ะ เจิ้งฉงถึงทำท่าทางแบบนี้” ทุกคนเข้าใจขึ้นมา
“ในเมื่อผู้ดูแลจ้งมีอำนาจและมีบารมีในองค์กรโกสต์ซิตี้ วันนี้เขาออกมาประกาศเรื่องขององค์หญิง ยิ่งบ่งชี้ให้เห็นว่าหัวหน้ารักและเห็นความสำคัญขององค์หญิงมาก”
“ใช่แล้ว” เฉิงโหรวโหรวหัวเราะอย่างได้ใจอีกครั้ง “ฉันก็คิดไม่ถึงว่าผู้ดูแลจ้งจะมาแถลงข่าวเอง”
สถานที่ถ่ายทอดสด ผู้ดูแลจ้งเดินมาถึงโพเดียมแล้ว เจิ้งฉงโค้งตัวด้วยรอยยิ้ม เมื่อผู้ดูแลจ้งยืนเสร็จสรรพ เขาก็แนะนำกับนักข่าวว่า “ท่านนี้คือผู้ดูแลจ้งแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเราครับ”
สถานที่เงียบกริบชั่วครู่ เพราะก่อนหน้านี้ทุกคนกำลังคาดเดาว่าเป็นหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ คาดไม่ถึงว่าจะเป็นพ่อบ้าน
ทุกคนตกตะลึงพรึงเพริดชั่วขณะ
ทว่าก็มีคนพูดโพล่งขึ้นมา“ท่านนี้ก็คือผู้ดูแลจ้งขององค์กรโกสต์ซิตี้เหรอคะ？”
“ทำไมเหรอ？คุณเคยได้ยินมาก่อนเหรอ？เก่งมากใช่ไหม?” คนอื่นมองคนพูดอย่างสงสัย
“เก่งอยู่แล้ว ผู้ดูแลจ้งคนนี้ติดตามหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ตั้งแต่อายุแปดปี อายุตอนนี้ก็สี่สิบกว่าปีแล้ว” คนนั้นหยุดพูด สีหน้าขึงขังจริงจัง ทั้งยังเจือความหนักอึ้งไว้ในทีอีกด้วย ชวนให้ยิ่งอยากรู้ประโยคต่อจากนี้มากขึ้น
