ตอนที่ 140 ผู้หญิงของคุณชายสามเย่ (1)
และเขารู้ดีว่าเธอเป็นคนรักเดียวใจเดียว หากรักใครเข้าแล้วจะไม่เปลี่ยนใจไปรักคนอื่นง่ายๆ
ดังนั้นเขาไม่เชื่อเด็ดขาดว่าเธอจะรักเย่ซือเฉินแล้ว เมื่อคิดได้เช่นนี้สีหน้าของไป๋ยี่รุ่ยก็กลับมาดีขึ้น เขาเงยหน้ามองเย่ซือเฉินด้วยแววตาที่ได้ใจ
เห็นแววตาที่ได้ใจของไป๋ยี่รุ่ย เย่ซือเฉินทึ้งไปชั่วครู่ เหตุการณ์อย่างนี้ไป๋ยี่รุ่ยจะมีอะไรให้ได้ใจกัน？
เวลานี้ประตูลิฟต์ได้เปิดออก เวินลั่วฉิงนำออกไปก่อน เย่ซือเฉินก็เดินตามเธอออกไปพร้อมกัน
ไป๋ยี่รุ่ยมองทั้งคู่จากไป ดวงตาหยีขึ้นน้อยๆ
หลังจากที่ขึ้นรถ เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไรอีก สีหน้าท่าทางลึกลับซับซ้อน ไม่รู้ว่าครุ่นคิดอะไรอยู่
“ถึงแม้ว่าพวกเราจะแต่งงานด้วยข้อตกลง ไม่เกี่ยวพันกับความรัก แต่ระหว่างที่อยู่ในพันธะสัญญาฉันก็จะทำตัวดีๆ จะไม่ทำผิดในด้านที่เกี่ยวข้องกับการแต่งงานอย่างแน่นอน”ก่อนหน้านี้เย่ซือเฉินแสดงท่าทีได้อย่างชัดเจน เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าต้องพูดสิ่งที่เธอคิดออกมาสักหน่อยเหมือนกัน
เธอคิดว่าเขาคงกลัวเธอไปพัวพันกับไป๋ยี่รุ่ย ทำให้ส่งผลกระทบต่อเขา
เย่ซือเฉินรีบหันมามองเธอ จ้องมองเธอแบบไม่ละสายตา ไม่เกี่ยวพันกับความรัก？
ดังนั้น เธอจะจดจำข้อตกลงระหว่างกันทุกวินาที ไม่ให้ตัวเองตกหลุมรักเขา และยิ่งไม่มีทางจริงใจกับเขา？
ทำไมเขาถึงได้แต่งกับเธอผู้หญิงที่ไร้หัวใจอย่างนี้？
“ทำไมหรือค่ะ？ฉันพูดผิดอะไรไปเหรอ？”เวินลั่วฉิงเห็นสีหน้าเขาที่อยากจะกินคนนัก จึงตกใจ เมื่อกี้เธอพูดอะไรผิดไปอย่างนั้นหรือ？
เธอคิดว่าสิ่งที่เธอพูดเมื่อสักครู่นี้ไม่ได้ผิดอะไร！！
เย่ซือเฉินเห็นสีหน้าเธอที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ จึงแอบถอนหายใจ สุดท้ายก็ไม่พูดอะไรต่อ
เย่ซือเฉินส่งเวินลั่วฉิงกลับไปที่คฤหาสน์ เขาก็จากไป คุณปู่ผิงเป็นคนไม่มีลูกหลาน ตอนนี้คุณปู่ผิงได้เสียชีวิตลง สองสามคืนนี้เขาจึงไปเฝ้าพิธีศพของคุณปู่ผิง
เวินลั่วฉิงไม่ได้ถามอะไรมาก อย่าว่าแต่พวกเขาแค่ตกลงแต่งงานตามเงื่อนไขเลย ถึงจะเป็นสามีภรรยากันอย่างแท้จริงก็ต้องการเวลาส่วนตัวเช่นกัน
เพราะว่าสองสามคืนที่ผ่านมาเวินลั่วฉิงไม่ได้พักผ่อนดีๆมัวแต่วาดภาพออกแบบ ดังนั้นคืนนี้จึงนอนหลับได้อย่างสนิท พอวันรุ่งขึ้นตื่นมาจึงสายนิดหน่อย
ตอนที่เวินลั่วฉิงตื่นมา คุณป้าหลิวก็กำลังทำความสะอาดห้องอยู่
“เช้าจังเลยค่ะ”คุณป้าหลิวกำลังทำความสะอาดห้องข้างๆของเวินลั่วฉิง เห็นเวินลั่วฉิงก็รีบยิ้มแล้วกล่าวทักทาย
“สัวสดียามเช้าค่ะ”เวินลั่วฉิงมองคุณป้าหลิว ตอบด้วยเสียงเบา แต่ว่าเธอเห็นรูปถ่ายในมือของคุณป้าหลิวที่กำลังเช็คถูอยู่นั้น ก็ต้องอยู่ชะงักลง
มันเป็นรูปถ่ายของผู้หญิงคนหนึ่ง เธอรู้จักกับผู้หญิงคนนั้น เป็นคนที่ครั้งก่อนเห่อถงถงบอกว่าเธอเป็นนางแบบ ผู้หญิงคนเดียวที่เคยมีข่าวเรื่องอื้อฉาวกับเย่ซือเฉิน เหมือนจะชื่อว่าเมิ่งโร่ถิง
ดวงตาของเวินลั่วฉิงกระตุกน้อยๆ แล้วกวาดสายตามองรอบห้อง
ทั้งห้องมีรูปถ่ายไม่น้อย มีใหญ่มีเล็ก มีแขวนตามผนังและวางตามโต๊ะ มีหลากหลายรูปแบบ ล้วนแต่เป็นผู้หญิงคนเดียวกัน
การตกแต่งและจัดวางภายในห้องนั้นเป็นรูปแบบของผู้หญิง เวินลั่วฉิงยังเห็นมีตู้ขนาดใหญ่ ข้างในมีแต่เสื้อผ้าอาภรณ์ของผู้หญิง
ดังนั้น ห้องนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นห้องของเมิ่งโร่ถิง
ก่อนหน้านี้ตอนที่เห่อถงถงพูดถึงข่าวอื้อฉาวของเมิ่งโร่ถิงกับเย่ซือเฉิน เธอก็ยังรู้สึกสงสัย แต่ว่าตอนนี้เห็นมีห้องของเมิ่งโร่ถิงโดยเฉพาะอยู่ในคฤหาสน์ของเย่ซือเฉิน ก็แสดงว่าเย่ซือเฉินกับเมิ่งโร่ถิงมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา
ถ้าหากเป็นแบบนี้ ทำไมตอนที่คุณปู่เย่เร่งให้แต่งงาน เย่ซือเฉินถึงไม่แต่งงานกับเมิ่งโร่ถิงเสียเลยล่ะ？
ทำไมต้องเลือกเธอด้วย？
สำหรับเรื่องที่ทำให้เย่ซือเฉินถึงต้องมาเลือกแต่งงานกับเธอ เวินลั่วฉิงคิดยังไงก็คิดไม่ออก คิดไม่ออกจริงๆ
แต่ว่าเธอกับเย่ซือเฉินนั้นได้ตกลงกันแล้ว มากสุดก็แค่หนึ่งปี เธอก็สามารถออกจากชีวิตเขาได้
เวินลั่วฉิงไม่ได้ไปสนใจกับสิ่งที่อยู่ในห้องนั้นมากมาย แต่เดินลงจากตึกไปที่บริษัท
ถึงแม้เธอจะไม่มีความสนใจในด้านการทำธุรกิจแม้แต่น้อย แต่ในเมื่อเธอตกลงคุณปู่ไว้แล้ว ก็ต้องดูแลบริษัทให้ดี
ตอนที่เวินลั่วฉิงถึงที่บริษัท เลขาหลิวก็ได้มานั่งรอที่บริษัทก่อนแล้ว
“ท่านประธานเวินค่ะ สำหรับสัญญาเรื่องของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปกับบริษัทเวินซื่อกรุ้ปนั้น ท่านประธานของเราได้เซ็นชื่อแล้วค่ะ ประธานเวินแค่เซ็นชื่อก็เสร็จเรียบร้อยดีแล้วค่ะ ส่วนเรื่องเงินลงทุนได้จัดการเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ”เลขาหลิวเห็นเวินลั่วฉิงก็ยิ้มอย่างเอาใจใส่ยิ่งกว่าตอนที่อยู่ต่อหน้าของคุณชายสามเย่เสียอีก
“ค่ะ”เวินลั่วฉิงไม่ได้อ่านแม้แต่ตัวเดียวก็จัดการเซ็นชื่อเรียบร้อย ในเมื่อเย่ซือเฉินเซ็นชื่อแล้ว ดังนั้นสัญญาจึงไม่มีปัญหาใดๆแน่นอน สำหรับเรื่องนี้เธอเชื่อใจเย่ซือเฉินมาก
ดวงตาของเลขาหลิวแวววาม คุณนายเชื่อใจท่านประธานมาก！เขารู้สึกว่ากลับไปแล้วต้องไปเล่าให้ท่านประธานฟังสักหน่อย
เรื่องที่ร่วมกันทำงาน เย่ซือเฉินไม่ได้ปรากฏตัวอีก และมีหลายคืนที่เย่ซือเฉินก็ไม่ได้กลับบ้าน
เวินลั่วฉิงไม่ได้เห็นหน้าเย่ซือเฉินมาหลายวันแล้ว แต่ว่าทุกๆคืนเย่ซือเฉินจะส่งข้อความมาให้เธอ
เวินลั่วฉิงรับสานต่อธุรกิจของบริษัทเวินซื่อกรุ้ป เริ่มทำงานร่วมกับบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป จึงมีเรื่องราวไม่น้อยเลย ดังนั้นเวินลั่วฉิงต้องไปบริษัททุกวัน จัดการเรื่องต่างๆภายในบริษัท
ตอนบ่ายเวินลั่วฉิงกำลังดูเอกสารอยู่ในห้องทำงาน มือถือก็มีเสียงแจ้งเตือน พอเธอเปิดดูก็เห็นได้รับรูปถ่าย ดวงตาของเธอแวววาม
นี่คือ……
เวินลั่วฉิงกำลังดูรูปถ่ายอยู่ จู่ๆมือถือก็ดังขึ้น เมื่อเห็นเบอร์ที่แสดงบนหน้าจอมือถือ เวินลั่วฉิงก็รีบรับสาย
“ฉิงฉิง ฉิงฉิง ข่าวใหญ่มาก รีบ รีบดูรูปถ่ายที่ฉันส่งให้คุณดู”เมื่อรับสายปุ๊บเห่อถงถงก็รีบส่งเสียงที่ดังมา
“เห็นแล้ว”เวินลั่วฉิงรู้สึกขบขัน เห่อถงถงก็เป็นคนมีนิสัยใจคออย่างนี้แหละ มีชีวิตชีวาแผ่ไปทั่วสารทิศ สดใสร่าเริงมีชีวิตชีวาตลอดเวลา
“เป็นนางแบบคนนั้นอีกแล้วที่มีหาสามีของคุณ รูปถ่ายนี้เป็นรูปที่ไม่นานมานี้ทั้งสองได้ออกจากบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้วถูกคนอื่นแอบถ่ายไว้ แต่ไม่ได้ส่งต่อจนเป็นที่รับรู้ ฉันเห็นมาจากในแอปเวยโป๋ แต่ไม่ถึงหนึ่งนาที รูปถ่ายนี้ก็โดนลบทิ้ง ถ้าไม่ใช่ว่าลูกพี่มือไว ก็จะแคปรูปไม่ได้แน่”เห่อถงถงมีแหล่งข่าวที่ใหญ่โตมากเชียว
เวินลั่วฉิงเห็นรูปถ่าย เพราะพอดีกับที่ทั้งสองเดินออกมาจากบริษัท ดังนั้นครั้งนี้จึงถ่ายใบหน้าได้อย่างชัดเจน เป็นใบหน้าของเมิ่งโร่ถิงที่กำลังยิ้มแย้ม
สีหน้าของเย่ซือเฉินก็ไม่ได้เย็นแข็งกร้าวเหมือนปรกติ เมื่อเทียบกับเขาตอนปกติจะดูเป็นคนอ่อนนุ่มมาก
ใช่ ขอแค่คนมีตามองก็จะดูออกว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา
เพราะเวินลั่วฉิงเคยเห็นห้องของเมิ่งโร่ถิงที่คฤหาสน์แล้ว จึงไม่รู้สึกประหลาดใจสักเท่าไหร่
เพียงแต่เธอยิ่งคิดไม่ตก ถ้าเย่ซือเฉินกับเมิ่งโร่ถิงมีความสัมพันธ์ฉันคนรัก ทำไมเวลาที่คุณปู่เย่เร่งให้แต่งงาน เย่ซือเฉินทำไมไม่แต่งกับเมิ่งโร่ถิงเสียทีเดียวเลย แต่กลับอ้อมค้อมมาหาเธอ？
นางแบบอย่างเมิ่งโร่ถิงเมื่อมาเทียบกับเธอในตอนนี้ เธอรู้ว่าแค่เป็นผู้ชายที่มีตาก็จะต้องเลือกเมิ่งโร่ถิง
