บทที่179 คุณชายสามเย่หึง แย่แล้ว(2)
คุณชายห้าฉิงได้ยินคำพูดของคนๆนั้นแล้วจึงอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ : “ดูแล้ว งานเลี้ยงคืนนี้คงจะครึกครื้นมากจริงๆ ใช่แล้ว ผมนึกขึ้นได้ ว่าวันนี้ผมเองก็ได้รับจดหมายเชิญเหมือนกัน ถ้าไม่อย่างนั้น ผมเองก็ลงไปร่วมสนุกด้วยดีกว่า”
“อืม นายก็ลองไปสิ” เย่ซือเฉินเหลือบมองเขา ด้วยสีหน้าท่าทางที่ดูไม่สนใจไยดี น้ำเสียงที่นิ่งเรียบ เพียงแต่คุณชายห้าฉิงกลับรู้สึกตัวแข็งทื่อขึ้นมาอย่างกะทันหัน
ปฏิกิริยานี้ของพี่สาม จู่ๆเขาก็คิดว่า พี่สามจะทำเรื่องอะไรที่เป็นที่ตกตะลึงในงานเลี้ยงดูตัวคืนนี้หรือเปล่ากัน?
ตอนที่เวินหรวนหรวนเห็นเวินลั่วฉิงนั้น ทันใดนั้นดวงตาที่มีแต่ความอิจฉาก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที โดยเฉพาะตอนที่เห็นปฏิกิริยาของหนุ่มๆภายในงานที่ต่างก็พากันมองไปที่เวินลั่วฉิง ตอนนั้นเองเวินหรวนหรวนรู้สึกโมโหเสียจนอยากจะฆ่าคน
ทำไมเธอถึงคิดไม่ถึงกันว่าเวินลั่วฉิงสามารถเปลี่ยนชุดได้ ไม่เพียงแค่ทำให้แผนของเธอล้มเหลวเพียงเท่านั้น อีกทั้งพอเวินลั่วฉิงปรากฏตัวออกมานั้น กลับทำให้คนทั้งงานตกตะลึงไปด้วยเสียอีก
สายตาของหนุ่มในงานนั้นจ้องมองไปยังร่างของเวินลั่วฉิง
นี่เป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถทนรับได้ มีเพียงเธอเท่านั้นที่จะได้รับสายตามองมาจากทุกคน เวินลั่วฉิงไม่คู่ควร
เวินหรวนหรวนเลือกหาโอกาสที่เหมาะเจาะเดินมากับพนักงานบริการมาตรงมุมบันไดระหว่างชั้นสองและชั้นสาม
“ของที่ฉันให้เตรียมเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?” เวินหรวนหรวนไม่ได้แกล้งทำเป็นอ่อนโยนอีกแล้วในเวลานี้ เสียงนั้นดูน่ากลัวจนทำให้รู้สึกขนลุก
“เรียบ เรียบร้อยแล้วค่ะ” พนักงานบริการคนนั้นรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
“อืม เวินลั่วฉิงไม่ดื่มแอลกอฮอล์ คุณปู่เลยเตรียมโค้กเอาไว้ให้ เธอเอาของที่เตรียมมาใส่ไปในโค้กให้เวินลั่วฉิงดื่ม” น้ำเสียงของเวินหรวนหรวนนั้นฟังแล้วช่างดูร้ายมากเหลือเกิน ชัดเจนว่าเธอได้เตรียมแผนทุกอย่างเอาไว้หมดแล้ว
“แล้วถ้าคุณเขาไม่ดื่มล่ะคะ?” พนักงานเอ่ยถามด้วยเสียงสั่นเทา
“ถ้าหากไม่ดื่ม เธอก็หาโอกาสหลอกล่อออกมา ต่อให้จะต้องใช้วิธีกรอกปากก็ต้องกรอกมันเข้าไปให้ฉัน” เสียงสะท้อนที่ดังขึ้นตรงบันไดนี้ของเวินหรวนหรวนยิ่งเพิ่มความหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก
และเวลานี้เองคุณชายห้าฉิงและเย่ซือเฉินที่ยืนอยู่ตรงชั้นสามนั้นจึงได้ยินบทสนทนาของเธออย่างชัดเจน
“คุณหนูสองตระกูลเวินครั้งที่แล้วก็วางแผนให้เวินลั่วฉิงขโมยของที่หมิงเจ๋ ครั้งนี้ยังจะมาวางยาเวินลั่วฉิงในงานเลี้ยงนี่อีก ร้ายกาจมากจริงๆ” มุมปากของคุณชายห้าฉิงปรากฏความเย้ยหยันออกมา
“พี่สามจะช่วยเวินลั่วฉิงหรือเปล่า” คุณชายห้าฉิงมองไปยังเย่ซือเฉิน ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกมาตลอดว่าเวินลั่วฉิงไม่คู่ควรกับพี่สาม แต่ในเมื่อตอนนี้เวินลั่วฉิงเป็นภรรยาของพี่สาม เรื่องนี้ในเมื่อพวกเขารู้แล้วก็คงจะทำเป็นไม่สนใจไม่ได้หรือเปล่า?
“คงไม่จำเป็นหรอก” หางคิ้วของเย่ซือเฉินยกขึ้นเล็กน้อย เขารู้สึกว่าตอนนี้คงยังไม่มีความจำเป็นนั้น เขาอยากจะเห็นมากกว่าว่าเธอจะรับมือได้อย่างไร
“เข้าใจแล้วครับ” คุณชายห้าฉิงเข้าใจความหมายของเย่ซือเฉิน ดวงตาปรากฏความตื่นเต้นออกมา ดูแล้วคืนนี้คงจะมีเรื่องสนุกๆเกิดขึ้นให้ดูจริงๆแล้วสิ
ถึงแม้ว่าพี่สามแต่งงานกับเวินลั่วฉิงเพราะมีจุดประสงค์อื่น พี่สามเองก็อาจจะหย่ากับเวินลั่วฉิงในอีกไม่นาน แต่อย่างน้อยตอนนี้พี่สามกับเวินลั่วฉิงก็ยังเป็นสามีภรรยากันอยู่
ในสายตาของพี่สามคนที่มารังแกคนของพี่สาม นั่นไม่ใช่ว่าจะเป็นการหาเรื่องตายอย่างนั้นหรือ?
หลังจากที่เวินหรวนหรวนและพนักงานคนนั้นออกไปแล้ว เย่อหยู่นานก็ค่อยๆเดินออกมา แล้วมองไปยังทิศทางที่ทั้งสองคนนั้นเดินไป แววตาของเขาดูซับซ้อน
เวินลั่วฉิงถูกคุณปู่เวินพาเข้ามาในห้องโถงใหญ่แล้วนั้น เมื่อเห็นคนที่อยู่ด้านในแล้วอดที่จะรู้สึกตะลึงไม่ได้ เดิมทีเธอคิดว่างานเลี้ยงครั้งนี้จะเชิญเพียงแค่เพื่อนสนิทของคุณปู่เท่านั้น แต่ตอนนี้ดูแล้วเหมือนจะไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดไว้
ภายในห้องโถงนี้มากกว่าครึ่งล้วนแต่เป็นพวกหนุ่มๆที่มีความสามารถของเมืองA
เวินลั่วฉิงขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย รู้สึกถึงความผิดปกติ แต่เธอมาแล้ว อีกทั้งคุณปู่เป็นคนพาเธอมาเองด้วย เธอจะออกไปตอนนี้ก็คงไม่ได้
“ฉิงฉิง คุณย่าเหอของหลานไม่ค่อยสบาย ปู่พาคุณย่าเหอไปพักก่อนนะ หลานช่วยต้อนรับแขกให้ปู่หน่อยแล้วกัน” เดิมทีคุณปู่เวินจัดงานเลี้ยงดูตัวขึ้นมาก็เพื่อเวินลั่วฉิง เขากลัวว่าถ้าเขาอยู่ในงาน หนุ่มๆสาวๆก็คงจะเก้ๆกัง ดังนั้นเขาจึงหาข้ออ้างเพื่อปลีกตัวออกมา
คุณปู่เวินกลัวว่าเขาออกมาจากงานแล้ว เวินลั่วฉิงก็จะแอบหนีออกมาด้วย ดังนั้นเขาจึงตั้งใจบอกให้เธอคอยอยู่ช่วยรับแขก
คุณปู่เวินพูดเสร็จแล้ว ก็ไม่รอให้เวินลั่วฉิงปฏิเสธ แล้วจึงพาคุณย่าเหอออกมา
เวินลั่วฉิงแอบพ่นลมหายใจออกมา วันนี้เธอโดนแผนของคุณปู่เล่นงานแล้วอย่างนั้นหรือ? งานเลี้ยงดูแล้วก็รู้ว่าคุณปู่มีอีกจุดประสงค์หนึ่ง
ถึงแม้ว่าตอนที่คุณปู่จะไปนั้นได้สั่งเธอเอาไว้ให้คอยต้อนรับแขก แต่เวินลั่วฉิงก็ยังอยากจะหาโอกาสแอบหนีออกไปอยู่ดี
“คุณหนูใหญ่คะ นี่โค้กของคุณค่ะ คุณปู่เวินทราบว่าคุณไม่ดื่มแอลกอฮอล์ จึงสั่งไว้เป็นพิเศษค่ะ” เพียงแต่ยังไม่รอให้เธอออกไปนั้น พนักงานคนหนึ่งก็ยกโค้กแก้วหนึ่งมาเสิร์ฟตรงหน้าเธอ
พนักงานยื่นโค้กแก้วที่ใส่ยาเอาไว้ไปตรงหน้าเวินลั่วฉิง ในเมื่อเธอรู้สึกถึงความผิดนี้เหมือนวัวสันหลังหวะ เธอจึงก้มหน้าไม่กล้ามองเวินลั่วฉิง
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ” เวินลั่วฉิงส่งยิ้มให้เล็กน้อย แล้วรับมา
พนักงานแอบถอนหายใจออกมา แล้วเธอก็เหลือบมองไปยังเวินหรวนหรวน
เวินหรวนหรวนที่ลอบสังเกตเวินลั่วฉิงอยู่ตลอดนั้นเห็นว่าเวินลั่วฉิงรับแก้วโค้กที่มียาไปแล้วนั้น มุมปากของเธอจึงยกขึ้นมาอย่างพอใจ ต่อไปก็รอดูเรื่องสนุกได้เลย
เย่อหยู่นานมองดูทุกอย่างที่เกิดขึ้นนี้ เขาเม้มปาก แล้วมองไปยังเวินหรวนหรวนแวบหนึ่ง สีหน้าท่าทางของเขาดูซับซ้อน แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา
“ไม่ใช่มั้ง เวินลั่วฉิงถูกหลอกได้ง่ายๆแบบนี้เลยหรือ” คุณชายห้าฉิงที่รอดูความสนุกนี้อยู่ทางด้านบนขมวดคิ้วขึ้น : “อาการป่วยของเวินลั่วฉิงดีขึ้นแล้ว แต่กลับไม่รู้จักระวังตัวเองเลย ยังคงโง่อยู่จริงๆ”
มุมปากของเย่ซือเฉินยกขึ้นอย่างช้าๆ เขาไม่เชื่อว่าเธอจะถูกหลอกได้ง่ายๆแบบนี้
ฉิงถิงไม่รู้ว่าเธอก็คือคุณถัง แต่เขารู้ เขารู้ว่าเขาเองก็คงจะเดาไม่ผิด วันนี้ที่เขาไม่ได้เข้าไปอยู่ในห้องโถง แต่เลือกที่จะมายืนดูอยู่ตรงนี้ ก็เพื่อจะมาคอยจับพิรุธของเธอ
ในห้องโถง เวินลั่วฉิงที่ถือแก้วโค้กแก้วนั้นอยู่ ค่อยๆยกขึ้นมาใกล้ปาก….
เวลานั้น สีหน้าท่าทางของหลายๆคนก็มีการเปลี่ยนแปลงขึ้นมา
พนักงานรู้สึกกลัวและหวาดผวา เวินหรวนหรวนรอคอยอย่างตื่นเต้น เย่หยู่นานกำลังรู้สึกลังเล
สีหน้าท่าทางของเย่ซือเฉินไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลง แต่ดวงตาทั้งสองข้างของเขากำลังจ้องมองไปยังร่างของเวินลั่วฉิงอยู่ตลอด เพียงแต่เห็นเธอระวังตัวอยู่ตลอด เพื่อเป็นการป้องกันถูกเธอเห็นเข้าเสียก่อน ตอนที่เขามองเธอนั้น จึงซ่อนสายตาที่เฉียบแหลมเอาไว้
“พี่สาม แก้วโค้กนั่นวางยาเอาไว้นี่ ถ้าหากเธอดื่มเข้าไป กลัวว่า…..” คุณชายห้าฉิงรู้สึกร้อนรนขึ้นมาจริงๆแล้ว
เพียงแต่ เวินลั่วฉิงกลับไม่ได้ดื่ม เธอเอาแก้วโค้กออกจากปากไป
เวินลั่วฉิงเขย่าโค้กที่ถืออยู่ในมือเบาๆ ดวงตานั้นจ้องมองไปยังทิศทางของเวินหรวนหรวน ดวงตานั้นปรากฏรอยยิ้มออกมา มุมปากของเธอยกขึ้นมาเล็กน้อย
เวินหรวนหรวนสบตากับเวินลั่วฉิง รู้สึกตกใจ ทั้งๆที่ตอนนี้เวินลั่วฉิงกำลังยิ้มอยู่ แต่กลับทำให้เธอรู้สึกชาไปหมดทั้งตัว และขนลุกอีกด้วย
ทางด้านบน มุมปากของเย่ซือเฉินมีรอยยิ้มบางๆปรากฏขึ้น ไม่ทำให้เขาผิดหวังจริงๆ
เธอรู้ตัวแล้ว ถ้าเช่นนั้นแล้วต่อไปก็…..
