บทที่ 263 เขามาขอแต่งงานแล้ว(1)
“หนูก็แค่อยากดูดีๆ รู้สถานการณ์ตอนนี้ก่อนนี่ ？”เหมียวหลินหลินรู้สึกน้อยใจ การแต่งงานของลูกชายถือเป็นเรื่องใหญ่ เธอแค่ไม่อยากประมาท
“ยังจะอยากรู้อะไรอีก？เขาชอบก็พอแล้ว ลูกรีบไปขอแต่งงานที่ตระกูลเวินตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ไปทันทีเลย ”คุณปู่เล้งบอกตรงๆ อยากจะไปตระกลูเวินกับเหมียวหลินหลินตอนนี้เลย จากนั้นก็แต่งงานกันแล้วพากลับมาในบ้านทันทีเลย
“ได้ค่ะๆ หนูจะไปตอนนี้เลย”เหมียวหลินหลินไม่กล้าขัดคำสั่งของคุณปู่เล้ง และตอนนี้เธอก็รู้ว่าลูกชายจริงจังมาก อยากจะแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ตระกลูเวินจริงๆ
เหมียวหลินหลินมาถึงตระกลูเวิน หลี่หยุนได้ยินแม่บ้านบอกว่ามีแขก ตอนเดินออกมา ตอนแรกยังรู้สึกใจร้อนอยู่ แต่ตอนเห็นเหมียวหลินหลิน รู้สึกตกใจทันที：“คุณหญิงเล้ง คุณคือคุณหญิงเล้ง？ทำไมจู่ๆคุณหญิงเล้งถึงมาตระกูลเวินละคะ？”
อำนาจตระกูลเล้งในเมืองA คือน่าทึ่งมาก ตระกูลเวินของพวกเขาเทียบยังไงก็เทียบไม่ติด
ตระกูลเล้งกับตระกูลเวินไม่เคยมีการติดต่ออะไรเลย หลี่หยุนไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆคุณหญิงเล้งถึงมาตระกลูเวิน？
มีเรื่องอะไรกันที่จะทำให้คุณหญิงเล้งต้องมาบ้านตระกลูเวินด้วยตัวเอง？
“ฉันมาเพื่อขอแต่งงานให้เล้งหรงค่ะ ” เหมียวหลินหลินเห็นหลี่หยุนออกมาต้อนรับเธอ เลยพูดวัตถุประสงค์ที่มา
“ขอแต่งงาน？”หลี่หยุนตาสว่างทันที ตอนนี้ที่เธอนึกถึงก็มีแต่ลูกสาวของเธอเวินหรวนหรวน เธอคิดอยู่ว่าถ้าหรวนหรวนได้แต่งงานกับคนตระกูลเล้ง งั้นต่อไปหรวนหรวนก็ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกคนรังแกอีกแล้ว
อยู่ข้างนอกก็ไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนมารังแกเธออีกแล้ว ที่เมืองAจะมีใครกล้ามารังแกคนของบ้านตระกูลเล้ง ？
ตอนแรกเธอยังกังวลว่าช่วงนี้เกิดเรื่องเยอะขนาดนี้ หรวนหรวนยากที่จะได้แต่งงานกับบ้านที่มีฐานะดี ไม่คิดเลยว่าจะมีคนมาขอแต่งงานเร็วขนาดนี้
แถมยังเป็นตระกูลเล้งอีก！！
นี่ก็เป็นเวลาที่พอเหมาะพอดีมาก เธอตามหาที่ที่สามารถยื่นมือให้ความช่วยเหลือเธอไปทั่วทุกที่ และช่วยหรวนหรวนออกมาจากสถานีตำรวจได้พอดี
แน่นอน ที่เวินหรวนหรวนได้ออกมาครั้งนี้ ก็เพราะเวินหรวนหรวนป่วย และป่วยหนักมาก ต่อมาตอนที่เวินลั่วฉิงกลับตระกลูเวิน เวินจีหยันและหลี่หยุนก็ร้องไห้ต่อหน้าคุณปู่
ถึงแม้คุณปู่เวินจะโกรธที่เวินหรวนหรวนทำเรื่องแบบนั้นกับเวินลั่วฉิง แต่เธอก็เป็นหลานสาวแท้ๆของตัวเอง ในใจก็รู้สึกกังวลอยู่ดี เวินลั่วฉิงรู้สึกเป็นห่วงคุณปู่ ก็เลยให้คุณชายห้าฉิงปล่อยตัวเวินหรวนหรวน
และเวินลั่วฉิงก็ไม่กังวลว่าเวินหรวนหรวนจะทำให้เกิดเรื่องอะไรอีก เป็นไปไม่ได้ที่เวินหรวนหรวนกับหลี่หยุนจะทำร้ายเธอได้
“คุณปู่เวินอยู่ไหมคะ？”เหมียวหลินหลินเห็นรอยยิ้มบนหน้าของหลี่หยุน รู้สึกตะลึงเล็กน้อย และรู้ความคิดของหลี่หยุน แต่ว่า เธอก็ไม่อยากพูดออกมาต่อหน้า เรื่องนี้ก็เลยต้องพูดตอนเจอคุณปู่เวิน
“อยู่ค่ะ คุณปู่อยู่ที่ห้องอ่านหนังสือ ฉันจะให้คนไปเรียกนะคะ คุณหญิงเล้งรอสักครู่นะคะ” ตอนนี้หลี่หยุนคิดแต่ว่าที่ตระกูลเล้งมาขอแต่งงาน คนที่อยากแต่งด้วยคือเวินหรวนหรวน ก็เลยไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มบนใบหน้าได้เลย：“ หรวนหรวน หรวนหรวน หนูลงมาหน่อย คุณหญิงเล้งมาแล้ว”
เหมียวหลินหลินสายตาสั่นเล็กน้อย อยากห้ามหลี่หยุน แต่หลี่หยุนก็ไม่ได้พูดอะไรชัดเจน แค่เรียกเวินหรวนหรวนลงมา เหมียวหลินหลินรู้สึกว่าหากเธอพูดเยอะ คงดูไม่ดี ก็เลยเงียบไว้
ถึงเวินหรวนหรวนยังป่วยอยู่ แต่ก็ลงมาได้เร็วมาก เวินหรวนหรวนรู้จักแม่ของเธอดี คนที่ทำให้แม่ของเธอตื่นเต้นแล้วต้องเรียกเธอลงมาแบบนี้ได้ ต้องเป็นคนใหญ่คนโตแน่นอน และก็ต้องเป็นเรื่องดีแน่นอน
“คุณหญิงเล้งมาเพื่อขอแต่งงาน หนูทำตัวดีๆต่อหน้าคุณหญิงเล้งนะ” ตอนที่เวินหรวนหรวนเดินมา หลี่หยุนกระซิบที่หูของเธอ
เวินหรวนหรวนรู้สึกตะลึง และมีความสุขมาก เธอเคยเจอคุณชายเล้ง แต่ว่า แต่เดิมคุณชายเล้งสำหรับเธอนั้นจะเป็นคนที่หวังอยากจะได้แต่ไม่สามารถใกล้ชิดได้ ครั้งก่อนที่อยู่หมิงเจ๋ เธอต้องใช้เส้นถึงได้ไปร่วมงานเลี้ยงของคุณชายเล้ง
นึกไม่ถึงว่า วันนี้คุณชายเล้งจะมาขอแต่งงาน อยากจะแต่งงานกับเธอ
เธอจะไม่มีความสุขได้ยังไง? จะไม่ดีใจได้ยังไง?
เวินหรวนหรวนชงชาให้เหมียวหลินหลินด้วยตัวเอง หั่นผลไม้ ทำตัวดีอย่างต่อเนื่อง
เหมียวหลินหลินก็เลยยิ้มๆอึดอัดเล็กหน่อยแต่ไม่เสียมารยาท
“คุณหญิงเล้งนี่คือ？”คุณปู่เวินได้รับข่าวเลยลงมาแล้วเจอสถานการณ์แบบนี้ คิ้วขมวดขึ้นเล็กน้อย
“คุณปู่เวิน หนูมาครั้งนี้ก็เพราะเรื่องของลูก เพื่อที่จะคุยเรื่องขอแต่งงานให้กับเล้งหรงค่ะ”เหมียวหลินหลินเห็นคุณปู่เวินลงมา ค่อยโล่งใจหน่อย
เวินหรวนหรวนในตอนนี้เรียกได้ว่าจิตใจเบิกบานมีความสุขมาก ถึงจะพยายามซ่อนความดีใจยังไง แต่ใบหน้าก็ยังคงเขินแบบมีความรัก
หลี่หยุนก็รู้สึกดีใจไปด้วย
“ขอแต่งงาน？”คุณปู่เวินมองไปที่เวินหรวนหรวนครั้งนึง สายตาจมลงไปเล็กน้อย เรื่องที่เวินหรวนหรวนทำในช่วงนี้ เขารู้ดี ตระกูลเล้งจะไม่รู้เหรอ？
ด้วยชื่อเสียงและฐานะของตระกูลเล้ง ด้วยนิสัยของเล้งหรง จะแต่งงานกับเวินหรวนหรวน？
“ใช่แล้วค่ะ เล้งหรงบ้านหนูบอกว่าชอบฉิงฉิงบ้านท่าน ดังนั้นวันนี้หนูเลยได้รับคำสั่งจากคุณปู่ให้มาทำการขอแต่งงานค่ะ”เหมียวหลินหลินพูดได้สุภาพและเหมาะสมมาก และที่เธอพูดก็คือได้รับคำสั่งจากคุณปู่มา เรื่องนี้ก็เลยดูยิ่งเป็นทางการขึ้น
สักพัก สีหน้าเวินหรวนหรวนก็เปลี่ยนไป สีหน้าไม่น่าเชื่อ ไม่พอใจ และยังรู้สึกโกรธ ทำไม？ทำไมถึงเป็นเวินลั่วฉิงอีกแล้ว ไอ้คนโง่นั้นดีกว่าเธอตรงไหน ？
ทันใดนั้นสีหน้าของหลี่หยุนก็เปลี่ยนไป แต่ว่า เธอพยายามทนไว้ ไม่ได้แสดงสีหน้าแปลกๆ
“โอ้ พูดถึงฉิงๆเหรอ ”คุณปู่เวินหัวเราะออกมาทันที ที่แท้อยากจะแต่งกับฉิงฉิงนี่เอง เขาก็ว่า ตระกูลเล้งไม่ได้ตาบอด จะอยากแต่งกับเวินหรวนหรวนได้ยังไง
อ๋อ ไม่พูดไม่ได้ว่า คงไม่มีใครแล้วที่จะลำเอียงเหมือนคุณปู่เวินแบบนี้
แต่ว่า นั่นก็เพราะเวินหรวนหรวนทำตัวเธอเอง
“ใช่ค่ะ ทำไมไม่เห็นฉิงๆล่ะคะ？”เหมียวหลินหลินเห็นคุณปู่เวินมีทัศนคติแบบนี้ ความกังวลในตอนแรกก็ค่อยๆหายไป เห็นได้ชัดว่าเวินลั่วฉิงได้รับความชื่นชอบของคุณปู่เวินมาก สามารถทำให้คุณปู่เวินชื่นชอบขนาดนี้ เวินลั่วฉิงคงจะไม่แย่ขนาดนั้น
“เดี๋ยวผมโทรหาฉิงๆก่อน ”คุณปู่เวินคิดว่าจะต้องให้ฉิงฉิงรู้เรื่องนี้ และเขาก็คิดถึงหลานสาวแล้ว จะได้ให้ฉิงฉิงกลับมาด้วย
เวินลั่วฉิงถูกเสียงโทรศัพท์ปลุกตื่น เมื่อเห็นว่าเป็นสายของคุณปู่เวิน ก็คงต้องรับแล้ว
“ฉิงฉิง หนูกลับมาหน่อยได้ไหม？”
“ทำไมคะคุณปู่？”เวินลั่วฉิงรู้ ว่าถ้าไม่มีเรื่องอะไร คุณปู่จะไม่เรียกเธอกลับไป
“ตระกูลเล้งมาขอแต่งงานแล้ว”รู้สึกได้ชัดเจนว่าเสียงของคุณปู่เวินมีความสุข
“？”เวินลั่วฉิงยังดึงสติกลับมาไม่ได้ เพิ่งตื่นมาแบบ งุนงง สมองหมุนไม่ทัน
เธอแค่ขยับร่างกายเล็กน้อย ก็รู้สึกเจ็บปวดมาก เธอทนไม่ไหวที่จะแอบด่าเย่ซือเฉินในใจ
“คุณชายเล้งบอกว่าชอบหนู คนของบ้านตระกูลเล้งมาขอแต่งงานแล้ว ”คุณปู่เวินพูดให้ชัดเจนกว่าเดิม
ในที่สุดเวินลั่วฉิงก็เข้าใจสิ่งที่คุณปู่เวินพูด ก็ตกใจจนตื่นทันที
