บทที่ 144: ซื้อความรัก
โรเอลรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี
อีกด้านหนึ่งของโต๊ะ เด็กสาวผมสีน้ำตาลแดงกำลังจ้องมองมาทางเขาอย่างผิดวิสัย ถ้าโรเอลต้องอธิบายเป็นคำพูดจริง ๆ ล่ะก็ มันคงเหมือนกับสัตว์อสูรที่กำลังหิวโหยมองมายังอาหาร หรือนักพนันผู้ยากจนที่สะดุดเข้ากับทองโดยบังเอิญบนถนน แต่ไม่ว่าจะในกรณีใด มันทำให้เขารู้สึกหนาวสันหลัง!
“เดี๋ยวก่อน ชาร์ล็อต ฉันคิดว่าเธอต้องใจเย็น ๆ ก่อน”
โรเอลสัมผัสได้ว่าสิ่งต่าง ๆ กำลังดำเนินไปในทางที่ไม่ดีเท่าไหร่ เขาจึงรีบแทรกแซงเพื่อตัดไฟแต่ต้นลม ความคิดของชาร์ล็อต ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม ระยะเวลา 2 ปีที่ได้รับมือกับนอร่าช่วยฝึกฝนความรู้สึกของเขาเกี่ยวกับภัยอันตราย เด็กชายใช้เวลาครู่หนึ่งเพื่อไตร่ตรองสถานการณ์ก่อนจะพูดขึ้น
“ก่อนอื่นเราควรจัดลำดับความสำคัญให้ตรงกันก่อน วัตถุประสงค์ของการนัดพบครั้งนี้ก็เพื่อตรวจสอบสัญญาการหมั้นหมายของเรา เหตุการณ์เกี่ยวกับกองเรือทองคำเป็นเพียงอุบัติเหตุเท่านั้น โอกาสที่มันจะเกิดขึ้นอีกครั้งนั้นน้อยเกินไป”
“ข้าเข้าใจ เจ้ากำลังจะบอกว่าพวกเราควรเพิ่มจำนวนการทดลอง เพื่อชดเชยอัตราความล้มเหลวที่สูงสินะ?”
“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น! อย่างแรกเลยนะ ฉันไม่จำเป็นจะต้องช่วยเธอในเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ?”
โรเอลจับหน้าผากของตนโดยไม่พูดอะไรต่อ ทว่าการปฏิเสธของเขากลับทำให้เกิดรอยยิ้มอันน่าสยดสยองบนใบหน้าของชาร์ล็อต วินาทีต่อมาสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เด็กสาวยกมือขึ้นเพื่อเช็ด ‘น้ำตา’ ของเธออย่างรวดเร็ว
“คุณโรเอล ฉันไม่คาดคิดเลยว่าจะได้ยินคำพูดอันไร้หัวใจนี้จากปากของคุณ!”
“หา?”
“คุณบังคับให้ฉันต้องประกาศความรักของเรา ต่อหน้าผู้คนมากมายด้วยอนุญาโตตุลาการแห่งโชคชะตา แต่แล้วคุณกลับไม่คิดจะช่วยคำขอร้องเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้อย่างนั้นเหรอ!”
“ด..เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน! หยุดเลย! หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว!”
โรเอลผู้เป็นดั่งนักแสดงรุ่นเก๋ารู้สึกสับสนกับการแกล้งร้องไห้อย่างกะทันหันของชาร์ล็อต ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว เด็กชายเป็นดั่งคนกล้าหาญที่พยายามปกป้องเกียรติของตระกูล แต่แล้วครึ่งชั่วโมงต่อมา เขากลับกลายเป็นคนขี้โกงที่กำลังฉวยโอกาสจากคู่หมั้นที่อ่อนแอกว่าเสียอย่างนั้น
“คุณโรเอล คุณลืมมิตรภาพที่บรรพบุรุษของเราสร้างขึ้นเมื่อพวกเขาได้ร่วมมือกันจัดการกับศัตรูงั้นเหรอ? ฉ…ฉันรู้ดีว่ามนุษย์ทุกคนล้วนพ่ายแพ้ให้แก่ราคะและความโลภ… เพื่อเป็นเกียรติแก่บรรพบุรุษของเรา ฉันยินดีที่จะเสียสละร่างกายและทรัพย์สินของฉันเพื่อเติมเต็มคุณ แต่ในทางกลับกัน อย่างน้อยก็ช่วยทำตามคำขอของฉันเพียงข้อเดียวไม่ได้งั้นหรือ?”
“เธอนี่มัน…”
โรเอลชี้นิ้วอันสั่นเทาไปที่เด็กสาวที่กำลังแกล้งร้องไห้ตรงหน้า ทว่าเขากลับไม่สามารถหาคำที่จะมาหักล้างคำพูดเธอได้เลย เด็กชายไม่เคยคิดมาก่อนว่านายหญิงผู้สูงส่งคนนี้จะมีด้านเจ้าเล่ห์หลอกลวงเช่นนี้อยู่ น้ำตาปลอมของเธอดูจริงใจมากจนไม่ว่าใครที่เห็นฉากนี้ก็คงคิดว่าเขากำลังเอาเปรียบเธอ!
“บ..บอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าอย่าได้ทำอะไรไร้สาระเกินจริงไปมากกว่านี้! พวกเราทั้งคู่ต่างก็รู้ถึงสถานการณ์เกี่ยวกับสัญญาการหมั้นหมายของพวกเราดี เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว เธอยังพยายามที่จะติดสินบนให้ฉันยกเลิกมันอยู่เลยไม่ใช่เหรอ!”
“ใช่ และตอนนี้ข้าก็กำลังสำนึกผิดในความเขลาของตัวเอง นอกจากนี้ข้าเองก็ไม่ได้มีอำนาจมากพอที่จะเพิกถอนสัญญาการหมั้นหมายได้ด้วยตัวเองอยู่แล้ว”
ชาร์ล็อตค่อย ๆ ปาดน้ำตาปลอมเมื่อครู่ออก ก่อนจะเผยให้เห็นรอยยิ้มของนักธุรกิจหญิงอันเจ้าเล่ห์ เธอมองดูใบหน้าที่แข็งทื่อของโรเอล ก่อนที่จะตั้งข้อเสนออันน่าสนใจ
“เจ้าน่าจะทราบดีว่าสภาวะตลาดถูกกำหนดโดยอุปสงค์และอุปทาน ก่อนหน้านี้ข้าเพียงแค่ประเมินมูลค่าผิดพลาดไป จนเกือบเสีย 500,000 เหรียญทองไปเปล่า ๆ ขอรับรองเลยว่าข้าจะไม่ทำผิดพลาดแบบเดิมอีกเป็นครั้งที่สอง”
“โรเอล ตอนนี้เจ้าประทับใจอะไรในตัวข้างั้นเหรอ?”
ชาร์ล็อตเก็บผมสีน้ำตาลแดงไปไว้ข้างหลังใบหู ก่อนจะมองไปที่โรเอลด้วยแววตาอันเย้ายวน เสน่ห์ที่พุ่งออกมาอย่างกะทันหันของเด็กสาวทำให้หัวใจของเขาเต้นระรัวอย่างรวดเร็ว แม้ว่าดวงตาอันเฉียบคมของเขาจะสังเกตเห็นรอยหยักอันน่าสงสัยที่ริมฝีปากของเธอก็ตามที
ชิ ยัยนี่!
“ขอความประทับใจแรกจากฉันเกี่ยวกับเธองั้นเหรอ? ชาร์ล็อต เธอแน่ใจจริง ๆ เหรอว่าอยากรู้ความจริง?”
“แน่นอน”
“ถ้าอย่างนั้นขอพูดอย่างตรงไปตรงมาเลยนะ ชาร์ล็อต ฉันไม่ปฏิเสธเลยว่าภายนอกเธอดูไร้ที่ติ แต่โดยส่วนตัว ฉันเชื่อว่าสิ่งที่อยู่ภายในนั้นมีค่ามากกว่า ฉันชอบคนที่มีความงามภายใน ไม่ใช่คนที่มีความสุขจากการเยาะเย้ยผู้อื่นแบบเธอ”
เมื่อต้องเผชิญกับคำวิจารณ์อันเฉียบคมของโรเอล ชาร์ล็อตก็หัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนที่จะตอบออกไป
“โรเอล เจ้าเองก็มีรูปลักษณ์ที่ดึงดูดสาว ๆ ได้มากมาย น่าเสียดายที่เจ้าไม่ใช่แบบที่ข้าชอบ หากพูดถึงความงามภายใน ช่างน่าขันที่คนที่พยายามรีดไถเงินจากคู่หมั้นของตัวเองในการพบกันครั้งแรกอย่างเจ้าคิดจะมาวิพากษ์วิจารณ์ข้า”
“…”
ชิ ยัยนี่รับมือยากจริง ๆ ให้ตายสิ!
โรเอลตระหนักได้ช้าว่าสติปัญญาที่เขารวบรวมมาจากอดีตชาติไม่มีประโยชน์อะไรที่นี่ ชาร์ล็อตมีความสามารถในการปรับตัวตามสถานการณ์ขึ้นอยู่กับคนที่เธอกำลังคุยด้วย บุคลิกที่ดูเหินห่างแต่สุภาพในตอนแรกของเธอนั้นยังพอรับมือได้บ้าง แต่ตอนนี้เด็กสาวได้กลายเป็นปีศาจที่มีแววตาอันเฉียบคมไปแล้ว ทำให้โรเอลรู้สึกว่าตนเองกำลังตกที่นั่งลำบาก
“เข้าใจแล้ว ชาร์ล็อต ดูเหมือนว่าพวกเราทั้งคู่จะคิดเห็นไม่ต่างกันเท่าไหร่ในเรื่องนี้”
“ใช่แล้ว ถึงข้าจะรู้สึกละอายใจที่มีความคล้ายคลึงกันกับเจ้าก็ตามที”
ยัยนี่! คิดจะดูถูกฉันตรง ๆ เลยรึไง?
“เจ้าก็เช่นกัน โรเอล ทั้งที่เจ้าเพิ่งบอกกับข้าว่า เจ้าไม่ชอบข้าตรง ๆ เลยแท้ ๆ ขอบอกเลยว่านี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้ยินคำเหล่านั้นในชีวิต”
ชาร์ล็อตยกถ้วยน้ำชาของเธอขึ้นอย่างอ่อนโยนด้วยรอยยิ้มสบาย ๆ แต่รอยยิ้มนั้นไม่ส่งผลไปถึงดวงตาหรือน้ำเสียงของเธอเลยแม้แต่น้อย ซึ่งโรเอลพยายามอย่างดีที่สุดที่จะรักษารอยยิ้มเอาไว้เช่นกัน โดยทำให้ดูผ่อนคลายและสง่างามที่สุดเท่าที่จะทำได้
นี่เป็นผลให้ทั้งสองจบลงด้วยการจ้องหน้ากันบนโต๊ะเป็นเวลานาน ก่อนที่ชาร์ล็อตจะถอนหายใจเบา ๆ ออกมา
“ดูเหมือนว่าพวกเราทั้งคู่จะตกลงกันได้ว่า จำเป็นจะต้องยกเลิกสัญญาการหมั้นหมายในครั้งนี้”
“แน่นอน ฉันไม่อยากจะจินตนาการถึงชีวิตที่ต้องใช้ร่วมกับเธอเลย”
“งั้นทำไมพวกเราไม่ถอยออกไปกันคนละก้าวล่ะ”
“… เธอหมายความว่ายังไง?”
โรเอลมองไปที่ชาร์ล็อตอย่างระมัดระวัง ราวกับลูกค้าที่กำลังระวังนักธุรกิจหญิงผู้ไร้ยางอาย อย่างไรก็ตามอีกฝ่ายนั้นไม่ได้สนใจทัศนคติของเขาและยังพูดต่อไป
“ระหว่างที่สัญญาการหมั้นหมายยังมีผล เจ้าจะต้องช่วยข้าค้นหาเบาะแสเกี่ยวกับบรรพบุรุษ โดยข้าจะเสนอความช่วยเหลือทางการเงินให้เจ้าเป็นการแลกเปลี่ยน ตกลงไหม?”
“เธอคิดจะจ้างฉันงั้นเหรอ?”
“เจ้าจะคิดแบบนั้นก็ได้ ใช้ประโยชน์จากการหมั้นหมายของพวกเราให้เกิดศักยภาพสูงสุด และบรรลุผลประโยชน์ให้แก่ทั้งสองฝ่ายเถอะ เจ้าไม่คิดว่านี่เป็นหนทางที่ดีที่สุดหรอกเหรอ?”
ริมฝีปากของชาร์ล็อตเชิดขึ้นอย่างมั่นใจ แสดงให้เห็นถึงความมั่นใจในตัวเองว่าโรเอลจะต้องยอมรับเงื่อนไขของเธอ เมื่อเห็นสิ่งนี้โรเอลก็เดาะลิ้นของเขาด้วยความรำคาญ แต่เด็กชายก็ไม่ได้มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากต้องยอมรับข้อเสนอที่ชาร์ล็อตพูดออกมา
คู่หมั้นของชาร์ล็อต โซโรฟยา แม้จะเป็นเพียงชั่วคราว แต่ไม่ว่าจะเป็นขุนนางของอาณาจักรไหนก็คงจะยินดีที่ได้รับตำแหน่งนี้ หากมองจากมุมมองดังกล่าว โรเอลถือว่าโชคดีมากเลยทีเดียว อีกทั้งมันก็ไม่ใช่ความคิดที่เลวร้ายเท่าไหร่นักที่เขาจะช่วยเหลือชาร์ล็อต ต่อให้ไม่ได้เงิน นี่ก็เป็นโอกาสดีที่จะได้สร้างความสัมพันธ์อันดีกับสมาคมพ่อค้าโซโรฟยา
ปัญหาก็คือโรเอลนั้นเป็นตัวแทนผู้ปกครองของเขตการปกครองแอสคาร์ด ซึ่งแม้ว่าภาระหน้าที่งานของเขาจะลดลงไปมากในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่เขาก็ยังไม่มีอิสระมากเท่าไหร่
ระหว่างที่โรเอลกำลังลังเลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตัวตนอันแสนคุ้นเคยก็เข้ามาหาเขา เสียงกระซิบของกรันด้าดังก้องขึ้นในหูของเด็กชาย
“รับข้อตกลงของนางซะ นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้พัฒนาพลังของเจ้า”
“…”
แม้แต่สหายตัวยักษ์ก็ยังแนะนำให้เขาทำอย่างนั้น ใบหน้าของโรเอลจึงขมวดเข้าหากันอย่างขัดแย้ง เด็กชายใช้เวลานานพอสมควรก่อนที่เขาจะยอมพยักหน้าเห็นด้วยอย่างไม่เต็มใจ
เขาติดอยู่ที่ระดับแก่นแท้ 5 มานานเกินไปแล้ว ต่อให้กรันด้าไม่ออกมากระตุ้นเขา โรเอลก็ยังรู้สึกกังวลเกี่ยวกับทางตันที่เขากำลังเผชิญ หากเรื่องนี้สามารถกระตุ้นให้เขาพัฒนาพลังได้จริง ๆ ล่ะก็…
“แล้วเธอจะตอบแทนฉันยังไง? ถ้าสุดท้ายแล้วพวกเราไม่เจอเบาะแสใด ๆ เลย แม้ว่าจะพยายามสุดความสามารถมาเป็นเวลานานแล้ว เธอจะทำยังไง?”
“อืม ข้าคำนวณเกี่ยวกับความเป็นไปได้ดังกล่าวเอาไว้แล้ว เพื่อกระตุ้นแรงจูงใจของเจ้า ข้าก็พร้อมที่จะจ่ายให้เจ้าเป็นงวด ๆ ”
“งวด?”
“ถูกต้อง เช่นแบบนี้ ลองจับมือข้าสิ”
“หืม? ชาร์ล็อต เธอคงไม่คิดที่จะสั่งฉันเหมือนว่าฉันเป็นคนรับใช้ด้วยเงินหรอกใช่ไหม? ฉัน…”
“1,000 เหรียญทอง”
ทันทีที่เด็กสาวผมสีน้ำตาลแดงยื่นข้อเสนอ โรเอลก็ชะงักไปในทันที เขาใช้เวลาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยืดหลังให้ตรงและเปลี่ยนน้ำเสียง
“ความจริงใจเป็นกุญแจสำคัญในการทำธุรกิจ ดังนั้นฉันเองก็ควรจะทำให้เต็มที่เป็นการตอบแทนถ้าฉันรับเงินของเธอมาแล้ว อย่างที่เธอบอกนี่เป็นสถานการณ์แบบได้ผลประโยชน์ทั้งสองฝ่าย เพื่อเป้าหมายร่วมกันของพวกเรา ฉันก็ยินดีที่จะเสียสละตัวเองเล็กน้อย”
“แค่จับมือกันไม่ใช่เหรอ? เอาสิ จับได้ตามที่ต้องการเลย!”
Related
