บทที่ 211: พึ่งพากระดิ่ง!
โรเอลคอยตรวจดูรายการสินค้าในร้านแลกเปลี่ยนแต้มความสนใจมาตลอดช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ เนื่องจากเขามักจะพบสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อการบริหารเขตการปกครองแอสคาร์ดที่นั่น ถ้าให้เขารวบรวมรายชื่อผู้สนับสนุนที่มีส่วนช่วยต่อการพัฒนาเศรษฐกิจในปัจจุบันของเขตการปกครองล่ะก็ ร้านค้าแลกเปลี่ยนแต้มความสนใจคงเป็นหนึ่งในสองสามอันดับแรกอย่างแน่นอน
โรเอลได้ซื้อสินค้าจากมันมามากพอสมควร โดยการซื้อส่วนใหญ่ของเขา มักจะเป็นไปโดยเจตนา หรือก็คือเด็กชายเลือกซื้อเฉพาะสิ่งที่เขาเข้าใจและต้องการเท่านั้น เช่น เตาเผาขยะ เครื่องทำอิฐไม้ และอุปกรณ์เวทที่คล้าย ๆ กัน สินค้าเหล่านี้เป็นสิ่งที่เขามั่นใจว่าสามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้
ส่วนสินค้าบางรายการที่มีชื่อและคำอธิบายเข้าใจยากในร้านแลกเปลี่ยนแต้มความสนใจ โรเอลก็จะไม่ไปยุ่งกับมัน เด็กชายยังจำความทรงจำอันเจ็บปวดของตนในอดีตได้เป็นอย่างดี ความผิดหวังลึก ๆ ที่เขารู้สึกเมื่อซื้อสินค้าที่เรียกว่า ‘กองทัพโครงกระดูกผู้หาบหีบศพ’
‘ถ้าไม่รู้ว่ามันมีไว้เพื่ออะไร ก็ไม่ควรเสียเงินซื้อมัน’
นั่นคือข้อคิดที่โรเอลได้รับจากประสบการณ์ดังกล่าว
ด้วยเหตุนี้ เมื่อใดก็ตามที่โรเอลเห็นชื่อสินค้าที่เป็นนามธรรม เช่น ‘หอประชุมแห่งความรุ่งโรจน์’ เขาก็จะมองข้ามมันไปในทันที นอกจากจะไม่เข้าใจว่าสินค้าเหล่านั้นทำอะไรได้ พวกมันยังมีราคาแพงอีกต่างหาก
จากประสบการณ์ โรเอลจึงได้ตระหนักว่ายิ่งชื่อที่เป็นนามธรรมเข้าใจได้ยากเท่าไหร่ สินค้านั้นก็ยิ่งมีราคาแพงมากเท่านั้น บางชิ้นมีราคาหลายแสนแต้มความสนใจเลยทีเดียว แม้ว่าอลิเซียจะช่วยผลิตแต้มความสนใจได้มหาศาล แต่เขาก็ยังไม่อยากเอามันไปใช้ทิ้งขว้างแบบนั้นอยู่ดี!
โชคดีที่ความนิยมของโรเอลพุ่งสูงขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เนื่องจากการบริหารเขตการปกครองที่ดีของเขา ทำให้เพียงแค่เดินเล่นรอบเมืองในแต่ละวัน เด็กชายก็ได้แต้มความสนใจจำนวนมากกลับมาอย่างง่ายดาย ถ้าเขาต้องการมากกว่านั้น โรเอลก็แค่จัดงาน ‘พบปะกับผู้ปกครองเขตการปกครอง’ ขึ้น มันคืองานที่เขาจะรวบรวมความคิดเห็นของพลเมืองในเขตการปกครองและถามถึงความต้องการของพวกเขา เพราะไม่มีกฎหมายใด ๆ ระบุว่าห้ามตัวแทนผู้ปกครองเขตการปกครองเก็บเกี่ยวแต้มความสนใจขณะเปิดเผยตัวเพื่อแก้ไขปัญหา
แม้ว่าอลิเซียจะให้แต้มความสนใจแก่เขาเป็นจำนวนมากได้ทุก ๆ วัน แต่โรเอลก็มีวิธีใหม่ที่มีประสิทธิภาพมากกว่านั้นอยู่ เช่นเดียวกับที่ร่างกายของมนุษย์สามารถอดอาหารเพียงชั่วคราวได้ แต่หยุดหายใจไม่ได้ เขาก็มีคติแบบเดียวกัน
เราสามารถหาแต้มความสนใจเมื่อไหร่ก็ได้ แต่เราจะไม่พลาดการเจอกับอลิเซียเด็ดขาด
ด้วยเหตุนี้โรเอลจึงไม่ได้รับแต้มความสนใจเท่าที่ควรจะทำได้ โชคดีที่มันยังเพียงพอสำหรับการซื้อของส่วนใหญ่ที่เขาต้องการ และยังมีเหลืออีกกว่า 200,000 แต้มในบัญชี… แม้ว่า 80,000 แต้มนั้นจะมาจากชาร์ล็อตก็ตาม
และในวันนี้ โรเอลก็ได้พบกับสินค้าบางอย่างที่ดึงดูดความสนใจของเขาโดยบังเอิญในร้านค้าแลกเปลี่ยนแต้มความสนใจ
【กระดิ่งแห่งการคุ้มครอง
เสียงกระดิ่งอันเงียบสงบ สร้างพระพรแห่งการคุ้มครอง มอบสันติสุขอันเป็นหนึ่งเดียว
ราคา: 500,000 แต้มความสนใจ】
【ส่วนลดรายเดือน
ส่วนลด 50% สำหรับสินค้าที่ร่วมรายการในร้านค้าแต้มความสนใจ!
…
【กระดิ่งแห่งการคุ้มครอง
ราคาส่วนลด: 250,000 แต้มความสนใจ】
“…”
โรเอลดีใจมากเมื่อเห็นสินค้านี้เป็นครั้งแรก
หน้าร้านค้าของระบบจะเปลี่ยนใหม่ในทุก ๆ เดือน ดังนั้นมีโอกาสที่โรเอลจะได้พบกับยาเสริมพลังจากโลโบร์อีกในเดือนหน้า อย่างไรก็ตามเด็กชายนั้นรู้สึกไม่ปลอดภัยเท่าไหร่ที่จะปล่อยให้ความก้าวหน้าในด้านพลังเหนือธรรมชาติของเขาถูกชะลอลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เขาตระหนักได้ถึงภัยคุกคามบางอย่าง ที่กำลังคืบคลานเข้ามา
หลังจากตื่นเต้นอยู่ครู่หนึ่ง ความสงสัยก็เริ่มผุดขึ้นในใจโรเอล
มันจะมีประโยชน์จริง ๆ เหรอ? มันจะได้ผลแค่ไหนกัน?
หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว โรเอลก็ตัดสินใจทำประกันสองชั้น แม้ว่ากระดิ่งแห่งการคุ้มครองจะมีราคาแพง แต่ราคาในปัจจุบันของมันก็ถูกลดจากส่วนลดจนแทบจะเรียกได้ว่าฟรีสำหรับเขา เด็กชายจึงเต็มใจที่จะลงทุนแต้มความสนใจกับมัน เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง นอกจากนี้มันยังถือเป็นการทดลองเกี่ยวกับคุณภาพของ ‘สิ่งของที่มีชื่อเป็น นามธรรม’ โดยใช้มันเป็นมาตรวัดในอนาคต
ส่วนประกันอีกชั้นก็คือยาเสริมพลังตามปกติ
มียาเสริมพลังมากมายในทวีปเซีย ไม่ว่าจะเป็นในยุคโบราณหรือยุคปัจจุบัน และตอนนี้โรเอลก็กำลังอยู่ภายในเมืองที่เป็นศูนย์กลางการค้าขายของทวีปเซีย เมืองโรซ่าอันมั่งคั่ง ตราบใดที่มีเงินมากพอ เขาก็น่าจะสามารถซื้อยาเสริมพลังดี ๆ ได้ที่นี่โดยไม่มีปัญหาใด ๆ
ทว่าอุตสาหกรรมยานั้นจะค่อนข้างด้อยพัฒนาในยุคปัจจุบัน ทำให้แม้ว่าโรเอลจะซื้อยาเสริมพลังที่ดีที่สุดมา ประสิทธิภาพของมันก็ไม่น่าจะเทียบเคียงกับยาเสริมพลังของโลโบร์ได้เลย
โรเอลไม่รู้ว่าประกันชั้นที่สองของเขาจะดีแค่ไหน แต่นี่ก็เป็นแผนที่ดีที่สุดที่เขาพอจะทำได้ในตอนนี้ เมื่อตัดสินใจได้แล้ว เด็กชายก็ลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ
…
หลังจาก ‘เหตุการณ์การต่อสู้’ ถูกสรุปว่าเป็นเพียงอุบัติเหตุ ทั้งชาร์ล็อตและอลิเซียก็ถูกพ่อของพวกเธอพาตัวไป แม้ว่าบรูซและคาร์เตอร์ เลือกที่จะมองข้ามเรื่องนี้ในที่สาธารณะเพื่อรักษาความสัมพันธ์ฉันมิตร แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเด็กสาวทั้งสองคนจะไม่ได้รับโทษจากการกระทำอันโง่เขลาของพวกเธอ โชคดีที่นอร่าไม่มีใครคอยคุมเธอเหมือนกับอีกสองคน แต่หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้น เด็กสาวเองก็เลือกที่จะกลับไปยังที่พักของตนแต่โดยดี
ดังนั้น อย่างน้อย ๆ วันนี้ โรเอล ก็สามารถอยู่อย่างสงบสุขได้
ด้วยที่โรเอลออกหน้ารับผิดในเหตุการณ์ดังกล่าว บรูซจึงเริ่มเข้าใจถึงบุคลิกของลูกเขยคนนี้มากขึ้น สร้างความประทับใจเกี่ยวกับเด็กชายคนนี้ในใจของเขา และอาจจะด้วยเหตุนั้น คนรับใช้ของตระกูลโซโรฟยาจึงนำกล่องอันสวยงามที่ภายในมีขวดแก้วที่ถูกแกะสลักอย่างวิจิตรบรรจงมาให้ พวกเขาไม่ได้พูดถึงราคาเลยแม้แต่น้อย มีเพียงตอนที่โรเอลหยิบขวดขึ้นมาถามราคาพวกเขาจึงตอบในที่สุด
“นายน้อยโรเอล ท่านเป็นแขกผู้มีเกียรติของพวกเราตระกูลโซโรฟยา พวกเรารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับใช้ตอบสนองความต้องการของท่านในระหว่างที่ท่านพักอยู่ภายในสวนร้อยปักษา กรุณาอย่าลังเลที่จะเรียกใช้บริการจากพวกเรา”
หลังจากพูดจบ สาวใช้ยิ้มแล้วเดินจากไป
โรเอลถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ หลังจากไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้ว เขาก็ตัดสินใจยอมรับความปรารถนาดีของตระกูลโซโรฟยา มันคงดูหยาบคายหากเขาจะปฏิเสธความปรารถนาดีของอีกฝ่าย ยังไงซะพวกตระกูลโซโรฟยาก็ร่ำรวยมีเงินไม่ขาดอยู่แล้ว
เมื่อครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว โรเอลก็เริ่มตรวจสอบของเหลวใสในขวดแก้วอย่างระมัดระวัง อาจเป็นเพราะมันมาจากตระกูลโซโรฟยา แต่ไม่ว่าจะในกรณีใดยานี้ก็มีสีที่ดู ‘คุณภาพดี’ อย่างชัดเจน มันมีสีเหลืองอมส้มคล้ายกับแอลกอฮอล์ มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ไม่ฉุนจนเกินไป ในแง่ของรูปลักษณ์ มันเป็นสิ่งดูดีกว่ายาเสริมพลังจากโลโบร์อย่างแน่นอน
แต่สำหรับยาแล้ว ลักษณะภายนอกนั้นมีความสำคัญไม่เท่ากับคุณภาพ
โรเอลหันสายตาไปที่ระบบ จ้องไปที่กระดิ่งแห่งการคุ้มครองอย่างลังเล ไม่นานหลังจากนั้นในที่สุดเขาก็ยอมแตะปุ่ม ‘ซื้อ’ แต่โดยดี
เพียงแค่แสงวาบ ไอเทมสุดยอดที่มีมูลค่าถึง 250,000 แต้มความสนใจก็ปรากฏออกมา! โรเอลคิดว่ากระดิ่งแห่งการคุ้มครองจะใหญ่มากจากคำอธิบายของมัน แต่แล้วมันกลับเล็กจิ๋วเสียจนน่าประหลาดใจ
มันเป็นกระดิ่งสีดำขนาดเล็กที่มีการออกแบบดูโบราณดั้งเดิม มันมีขนาดประมาณครึ่งหนึ่งของฝ่ามือ ทำให้โรเอลสามารถถือมันไว้ด้วยมือข้างเดียวได้อย่างง่ายดาย ทว่าถึงมันจะมีขนาดที่เล็ก แต่ก็มีร่องรอยการแกะสลักอันซับซ้อนคล้ายกับอักษรรูน
เมื่อมองไปที่กระดิ่งอันเก่าแก่และลึกลับนี้ โรเอลก็รู้สึกอุ่นใจขึ้นเล็กน้อย เขาวางสิ่งของทั้งสองไว้บนโต๊ะก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่าง ในที่สุดเขาก็ฟื้นสภาพจากการขาดพลังชีวิตและผลข้างเคียงของอาการหนาวสั่นเป็นครั้งคราวได้แล้ว ดังนั้นผลข้างเคียงเพียงอย่างเดียวที่ยังเหลืออยู่ก็คือการฟื้นคืนชีพอันเดธ ในเมื่อเป็นแบบนี้ สิ่งสุดท้ายที่เขาต้องทำมันก็แน่อยู่แล้ว
ถึงเวลาแล้วที่โรเอลจะต้องร่วมรับประทานอาหาร กับทูตสวรรค์ตัวน้อยที่ห่างหายกันไปนาน
