บทที่ 176 นินทา
จางอวี่หมินรู้สึกร้อนรน จึงคิดจะคว้าแขนเสื้อคุณชายฉินไว้
แต่เด็กติดตามชุดเขียวยังอยู่! จะยอมให้จางอวี่หมินสมปรารถนาได้อย่างไร?
ขณะนั้นเขาก็เอื้อมมือมาขวางจางอวี่หมินไว้
หลีฮวากลับไม่ได้ทำอะไร เพียงมองแผ่นหลังของคุณชายฉินด้วยอาการละเมอเพ้อพก
ความมีสง่าราศีขนาดนี้ ขนาดเดินอยู่บนถนนลูกรังตามชนบทยังให้ความรู้สึกเหมือนมังกรเหนือคนเลย!
สุดท้ายจางอวี่หมินก็ล้มเหลวกับการเอาใจคุณชายฉิน แถมยังรอเก้ออยู่ตั้งนาน ตอนนี้จึงเกิดโทสะ นางกระทืบเท้าอย่างหงุดหงิดและพูดกับหลีฮวา “คุณชายฉินเป็นญาติบ้านข้า ช้าเร็วก็ต้องมาที่บ้านข้า ถึงตอนนั้นข้าค่อยไปพูดกับคุณชายฉินดี ๆ ……”
หลีฮวามองจางอวี่หมินยิ้ม ๆ ไม่ได้เปิดโปงคำโกหกโง่เง่าของจางอวี่หมิน
หลังจากจางอวี่หมินไปแล้ว หลีฮวามองเข้าไปในป่าผีสิงด้วยสายตามืดมนครั้งหนึ่งแล้วถึงยอมกลับไป
จางซิ่วเอ๋อเดินออกมาจากป่าผีสิง หลีฮวาไม่เห็นนางแต่นางเห็นหลีฮวา
ดูท่าตอนนี้หลีฮวาเข้าเป็นพวกเดียวกับจางอวี่หมินแล้ว คิดจะขุดหลุมให้นางกระโดดลงไป นี่ถึงกับไปนินทานางกับคุณชายฉิน
จางซิ่วเอ๋อแค่นเสียง นางไม่แยแสเลยสักนิด!
คุณชายฉินเหินห่างนางเพราะคนอื่นมองนางไม่ดีได้สิยิ่งดี!
จางซิ่วเอ๋อเดินไปทางบ้านตระกูลจ้าว เดินไปคิดไปว่าคืนนี้จะทำอะไรกินเพิ่มดี นางต้องชดเชยให้กระเพาะน่าสงสารของตัวเองที่กินข้าวต้มธัญพืชไป
หลีฮวามาถึงบ้านตระกูลสวี่ ผลักประตูเข้าบ้านไป
นางอยากจะนั่งพัก แต่หารู้ไม่ว่าทันทีที่เข้าบ้านมาก็เจอแม่หลินนั่งอยู่ กำลังมองนางด้วยสายตามืดครึ้ม
วันนี้หลีฮวาไปพบคุณชายฉินจึงรู้สึกผิดอยู่แล้ว
สถานการณ์ระหว่างนางกับจางอวี่หมินต่างกันอยู่มาก
แม่ของจางอวี่หมินหรือก็คือแม่เฒ่าจางต่อให้รู้ว่าจางอวี่หมินไปพบคุณชายฉินก็ไม่ว่าอะไร นอกจากนางจะไม่โกรธแล้วอาจจะสนับสนุนด้วยซ้ำ
อย่างไรซะแม่เฒ่าจางก็ใฝ่ฝันอยากจะให้จางอวี่หมินบินสูง ๆ
ถึงแม้พวกเขาจะไม่รู้ที่มาที่ไปของคุณชายฉิน แต่แค่เห็นการแต่งตัวของคุณชายฉินรวมถึงรัศมีที่เปล่งปลั่งออกมาทั่วตัวก็รู้เลยว่าคุณชายฉินไม่ใช่คนธรรมดา!
แน่นอนว่าอยู่ในขอบเขตในใจของแม่เฒ่าจางที่สามารถประจบประแจงเคล้าเคลียได้!
แต่หลีฮวาเล่า?
แม่หลินชอบหลีฮวาจากใจจริงและดีกับหลีฮวา แต่ในใจของแม่หลินอย่างไรก็เห็นว่าหลีฮวาไม่ใช่หลานสาวตัวเอง นางคือคนที่จะมาเป็นลูกสะใภ้ของตัวเองนะ
ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ต่อให้คน ๆ นั้นมีกองเงินกองทอง แม่หลินก็ไม่ส่งหลีฮวาไปประจบหรอก
นางไม่ได้คลอดหลีฮวาออกมา ต่อให้ได้แต่งเข้าบ้านดี ๆ แม่หลินก็ไม่มั่นใจว่าตัวเองจะได้ดีกับหลีฮวาไปด้วย
ถึงแม้ตอนนี้สวี่อวิ๋นซานไปแล้ว แต่แม่หลินรู้สึกว่าตัวเองเป็นแม่แท้ ๆ ของสวี่อวิ๋นซาน ช้าเร็วสวี่อวิ๋นซานก็ต้องกลับมา!
หลีฮวาตกใจ อดลนลานไม่ได้ นางเอ่ยขึ้นทันที “ท่านแม่ ท่านมานั่งทำอะไรตรงนี้เจ้าคะ?”
ตอนนี้แม่หลินอารมณ์ไม่ดี จึงตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก “เจ้าไปทำอะไรมา?”
หลีฮวาใจกระตุกวูบ หรือแม่หลินรู้เรื่องของนางแล้ว? แต่นางไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ก็แค่ช่วยจางอวี่หมินคุยอะไรนิดหน่อยกับคุณชายฉิน ฉวยโอกาสแสดงตัวต่อหน้าคุณชายฉิน
ต่อให้มารดารู้ นางก็มีทางเอาตัวรอด!
คิดได้แบบนี้หลีฮวาก็ทำใจให้มั่นคงแล้วจึงเอ่ยปาก “ท่านแม่ เมื่อกี้ข้าเจอจางอวี่หมินน่ะเจ้าค่ะ เลยคุยกับนางมานิดหน่อย”
เสียงแม่หลินแหลมขึ้นมาทันควัน “อะไรนะ? คนตระกูลจางรึ! เจ้าไปสนิทกับจางอวี่หมินตั้งแต่เมื่อไหร่? เจ้าลืมเรื่องที่นังชั้นต่ำจางซิ่วเอ๋อทำกับเราแล้วเหรอ? คนตระกูลจางไม่มีคนดีสักคน! ข้าว่าจางอวี่หมินอะไรนั่นก็เป็นพวกชอบให้ท่าคนอื่น!”
หลีฮวาได้ยินจึงรู้ว่าแม่หลินไม่เห็นอะไรทั้งนั้น
ในเมื่อแม่หลินไม่เห็นอะไร หลีฮวาก็ไม่กลัวแล้ว
หลีฮวากล่าวยิ้ม ๆ “ท่านแม่ ข้ารู้อยู่แล้วว่าคนตระกูลจางไม่มีคนดี แต่ตอนนี้เราไม่รู้ว่าพี่ชายอยู่ไหนนะเจ้าคะ จางซิ่วเอ๋อสิน่าจะรู้…..”
“ข้าคุยกับจางอวี่หมินก็เพราะหวังว่าจางอวี่หมินจะหาทางหลอกถามจางซิ่วเอ๋อมาให้น่ะสิเจ้าคะ” หลีฮวาพูดอย่างสง่าผ่าเผย
แม่หลินครุ่นคิด ขมวดคิ้วและเอ่ย “พวกเขาเป็นคนตระกูลจางทั้งคู่ ทำไมต้องช่วยคนนอกอย่างเจ้าด้วย?”
“ท่านแม่ ท่านอย่าลืมนะว่าจางซิ่วเอ๋อผิดใจกับคนตระกูลจางไปนานแล้ว คราวก่อนตีกันกลางถนนเลยไม่ใช่เหรอเจ้าคะ?” หลีฮวาพูดต่อ
แม่หลินพยักหน้า สีหน้านุ่มนวลขึ้น “ก็จริง คนอย่างจางซิ่วเอ๋อไม่มีทางญาติดีกับใครได้หรอก จางอวี่หมินอายุก็ไม่น้อยแล้ว กำลังอยู่ในวัยแต่งงาน จางซิ่วเอ๋อประพฤติตัวไม่ดีต้องส่งผลกระทบต่อจางอวี่หมินอยู่แล้ว จางอวี่หมินไม่ชอบจางซิ่วเอ๋อก็เป็นเรื่องปกติ…..”
“ใช่แล้ว! แบบนั้นแหละเจ้าค่ะ!” หลีฮวาเห็นแม่หลินเข้าใจแล้วจึงคล้อยตาม
การที่แม่หลินอารมณ์ไม่ดีที่จริงไม่ได้เกี่ยวอะไรกับหลีฮวา
ตั้งแต่สวี่อวิ๋นซานหายตัวไป นางไม่เคยอารมณ์ดีเลย โดยเฉพาะวันนี้ นางถึงขั้นทะเลาะกับจางซิ่วเอ๋อ สุดท้ายก็ไม่รู้ว่าสวี่อวิ๋นซานไปอยู่ไหน
แล้วยังต้องทนมองจางซิ่วเอ๋อให้ท่าผู้ชายต่อหน้าต่อหน้าตัวเองอีก!
ชั้นต่ำที่สุด!
แม่หลินไม่อยากให้จางซิ่วเอ๋อเข้าบ้านตัวเอง แต่กลับรู้สึกว่าจางซิ่วเอ๋อมีความสัมพันธ์กับลูกชายตัวเอง นี่เลยตั้งเงื่อนไขกับจางซิ่วเอ๋อด้วยมาตรฐานลูกสะใภ้!
แม่หลินคิดว่าจางซิ่วเอ๋ออยู่ในจุดนี้กับลูกชายตัวเองแล้ว เวลานี้จะไปมีสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นได้อย่างไร!
แม่หลินกัดฟัน “ข้าเห็นคุณชายฉินวันนี้ไม่มากด้วยเงินทองก็มากด้วยอำนาจ เจ้าสืบอะไรมาจากจางอวี่หมินได้ไหม? เขาใช่ชายชู้ของจางซิ่วเอ๋อหรือไม่?”
หลีฮวาครุ่นคิดและเอ่ยขึ้น “ไม่ได้อะไรเลยเจ้าค่ะ”
เรื่องเกี่ยวกับคุณชายฉิน หลีฮวาไม่อยากเล่าให้แม่หลินฟังหรอก
สีหน้าแม่หลินบิดเบี้ยว “ไม่ว่าอย่างไร! ต้องไม่ปล่อยให้นังชั้นต่ำจางซิ่วเอ๋อได้อยู่กับคุณชายฉิน! นางทำลายอวิ๋นซานถึงขนาดนี้? จะไปยุ่งเกี่ยวกับคนอื่นอีกได้อย่างไร?”
หลีฮวาพยักหน้า “ใช่แล้วเจ้าค่ะ! ต้องไม่ปล่อยให้จางซิ่วเอ๋อได้อยู่กับคุณชายฉินเด็ดขาด ขนาดตอนนี้นางยังจองหองขนาดนี้ ถ้าเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างคุณชายฉินได้อีกหน่อยจะไม่ยิ่งจองหองกว่านี้เหรอ?”
แม่หลินคิดไปว่าชีวิตความเป็นอยู่ของจางซิ่วเอ๋อจะดีกว่าตัวเองแล้วอาจจะได้ไปเสพสุขที่บ้านคนรวยก็หงุดหงิดใจ!
ตอนนี้ขอแค่เป็นเรื่องที่ทำร้ายจางซิ่วเอ๋อได้ ต่อให้แม่หลินไม่ได้ประโยชน์นางก็จะทำโดยไม่ออมแรง!
แม่หลินสีหน้าอึมครึม “เราดูไปก่อน ถ้าคุณชายฉินไม่มาหมู่บ้านชิงสืออีกเพราะเรื่องวันนี้ก็เท่ากับเลิกชอบจางซิ่วเอ๋อ! เรื่องนี้ถือว่าจบ”
“ถ้าคุณชายฉินมาหมู่บ้านชิงสืออีก ข้าจะให้นังชั้นต่ำจางซิ่วเอ๋อได้เจอดีแน่!” แม่หลินพูดอย่างเคียดแค้น
……………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
ทำไมเหรอ จะทำอะไรซิ่วเอ๋อคะแม่หลิน แค่คุณชายบอกให้ลูกน้องเล่นงานก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว แถมยังมีชายชุดเทาที่คอยช่วยน้องอยู่ตลอดด้วย
ไหหม่า(海馬)
