ท่านบอสยิ่งเลวฉันยิ่งรัก – ตอนที่ 1 คืนนี้ผมต้องได้คุณ

บทที่ 1 คืนนี้ผมต้องได้คุณ
คลับnova แหล่งใช้จ่ายที่ใหญ่ที่สุดละเป็นที่นิยมในเมืองหนาน บาร์ที่อยู่ชั้นหนึ่ง เหล่าหนุ่มๆและสาวกำลังเต้นและเคลื่อนไหวร่างกายไปตามเสียงเพลงที่เมามันส์ สระน้ำที่แออัด มีสาวร่างเล็กที่จับขวดเหล้ากรอกปาก เซไปเซมา
“หาผู้ชายที่หล่อที่สุดในนี้ของพวกนายให้เจ๊หน่อยซิ!” ชางหลิงจับพนักงานคนหนึ่ง ระหว่างพูดนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์
“รักแรกพบเหี้ยไรกัน! ตอนนั้นพูดอย่างหวานชื่น ลับหลังกลับไปนอนกับน้องสาวของฉัน……”ชางหลิงเมาจนหัวหมุน แต่เธอไม่สามารถลืมภาพที่เธอจับได้ว่าหยูเฉินแอบมีอะไรกับคนอื่นได้
พนักงานกำลังจะเตือนเธอว่าดื่มเยอะไปแล้ว แต่กลับรู้สึกสายตาแปลกๆที่ข้างหลัง ตอนที่หันกลับมา เห็นพวกคนชุดดำล้อมโหมวยู่เดินเข้ามา
โหมวยู่ ประธานคนปัจจุบันของบริษัท เซิ่งซื่อ กรุ๊ป และเป็นทายาทในอนาคตของตระกูลโหมว “ยมบาลแสนเย็นชา”ที่อยู่ทั้งสายขาวสายดำที่ลือกันในตำนาน
“คะ คุณคะ ทางร้านของเราถูกกฎหมายนะคะ ไม่มี……” พนักงานรู้ว่าโหมวยู่เกลียดเรื่องแบบนี้ ที่สุด รีบอธิบายให้กับชางหลิง
“พูดมาก! เจ๊มีเงินจ่าย!”
“เขาสามารถนอนกับผู้หญิงอื่นได้ ทำไมฉันจะนอนกับผู้ชายอื่นไม่ได้? ไป รีบไปหาผู้ชายที่หล่อกว่าเขาหนึ่งร้อยเท่ามาคนหนึ่ง! ไม่สิ หามาสิบคน ยี่สิบคน……อุ๊บ……” พูดถึงตอนท้าย ชางหลิงคลื่นไส้ไปสักพัก ล่มไปด้านข้างอย่างสะเปะสะปะ
จากนั้น ในเสี้ยววินาทีนั้น เธอสะดุดโดนผู้ชายที่ทำหน้าเย็นชาอยู่ข้างๆ แววตาลุกวาว
บนโลกนี้มีคนหน้าตาดีแบบนี้ด้วยเหรอ?
เสื้อแจ็คเก็ตสีดำและกางเกงคาร์โก้ที่ดูเรียบง่ายเผยจุดเด่นบนร่างกายของเขาออกมาทั้งหมด ทรงสกินเฮดที่ดูเด็ดขาด ไม่มีการดัดแปลงมากไป ทำให้ใบหน้าของเขาดูแข็งแกร่งและเด็ดเดี่ยว
จังหวะที่เขาเดินเข้ามา ก็ดึงดูดสายตาของผู้หญิงส่วนใหญ่ที่อยู่ในสระน้ำ แต่กลิ่นไอเย็นชาบนตัวเขา กับทำให้คนห่างออกไป ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เขาแม้แต่ก้าวเดียว นอกจากชางหลิง
เธอเดินเซไปมาไปข้างหน้า ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ยื่นมือไปทางซิกแพคของเขา หุ่นดีแบบนี้ ต้องมีซิกแพคแน่ๆ
“คุณชายรอง!” คนชุดดำข้างๆของโหมวยู่พุ่งขึ้นมา จะดึงชางหลิงออก แต่ สายตาเย็นชาของโหมวยู่ หยุดทุกการกระทำของทุกคน
“ว้าว แข็งจังเลย” เขามีซิกแพคจริงด้วย!
ชางหลิงเผยท่าทีบ้าผู้ชายออกมา เหลือแค่น้ำลายไหลออกมาเท่านั้น ยิ่งเขาตามใจเธอ เธอก็ยิ่งทำตามอำเภอใจ ใบหน้าเย็นชาของของหนุ่มนั้นกลับดึงดูดคนมากๆ พึ่บเสียงหนึ่ง ขึ้นไปกอดบนตัวเขาด้วยท่าทีปลาหมึก
แขนทั้งสองของชางหลิงกอดคอเขาแน่น แล้วมองชายที่อยู่ในชุดเดียวกันทั้งหมดที่ข้างหลัง ยิ่งทำให้การคาดเดาในใจเธอแน่วแน่ขึ้น “นายยืนอยู่คนแรก เป็นตัวท็อปของที่นี่เหรอ?”
สีหน้าของพนักงานตกใจจนหน้าซีด อึ้งอยู่ข้างๆไม่กล้าขยับ
“ผมเป็นเจ้าของของที่นี่” รู้สึกว่าเจ้าตัวเล็กที่เกาะบนตัวเขาพยายามถูเขาอย่างอดนิ่งไม่ได้ โหมวยู่หรี่ตาลง
ชางหลิงเมาจนเละเทะ ไม่มีเรี่ยวแรง เมื่อเธอปล่อยมือไหลไปทางตรงข้ามกับเอว และในขณะนี้ มือของหนุ่มหล่อพยุงหลังเธอไว้ มืออีกข้างประคองเอวบางของเธอ
“เจ้าของ? ดังนั้น……นายคือตัวท็อปของผู้ขายบริการ?” ในโทรทัศน์ น่าจะมีการตั้งค่านี้
“ดีเลย งั้นคืนนี้ฉันจองนายละกัน” ชางหลิงตัดสินใจอย่างสนุก
เธอกระโดดลงจากตัวของหนุ่มหล่อ ดึงเขาไปเช็คเอาท์ที่แผนกต้อนรับ
“มา” เธอควักกระเป๋าเงินของตัวเองออกมา “ฉันเลือกเขา คืนนี้ ฉันจะพาเขา…… ” ชางหลิงลืมคำศัพท์นั่นพอดี “อ๋อ ออกนอกบริการ”
พลางพูด เธอก็กวาดสายตาไปทางข้างหลังเขา โบกมือ “แล้วพวก……พวกนี้ฉันก็เอาด้วย!”
ชางหลิงพูดคำนี้ออกมา คนข้างหลังของโหมวยู่ไม่กล้าออกเสียง เมื่อเห็นว่าเจ้านายกำลังจะหันกลับมา ต่างหันหน้าไปทางอื่นทำเหมือนกับว่าไม่เห็น
“หืม? ” โหมวยู่ยิ้มอ่อน “ตัวเล็กแบบนี้ กินไหวเหรอ?”
“ไหวเส้!” ชางหลิงเดินเซ เธอวางการ์ดทองใบหนึ่งไว้บนโต๊ะ “ฉันจะเลือกนายคนเดียวไม่ได้……ต้องเท่า! เทียม! กัน! ทุกคน! ใครจะไปรู้ว่าลีลานายดีหรือไม่ดี ฉันได้ข่าวว่า พวกผู้ชาย ชอบโม้”
เธอไม่สามารถลืมตาได้ ดึงคอเสื้อของชายหนุ่มเข้าใกล้ใบหน้าตัวเอง บังคับให้เขาย่อตัวให้เท่าส่วนสูงของเธอ
“โม้?” โหมวยู่หรี่ตาลง หึเสียงเบา
“คุณอยากนอนกับผมจริงเหรอ?” เขาถามเธอเพื่อความแน่ใจ
“อืม” ชางหลิงพยักหน้าอย่างซื่อสัตย์ ยิ้มตามที่เหล่าโสเภณีที่เห็นในทีวี “มาเถอะ มาเถอะ พี่พานายไปเปิดห้อง”
มือของเธอถูกชายหนุ่มจับไว้อย่างรวดเร็ว วินาทีต่อมา เธอถูกเขาจับกดบนไม้หินอ่อนตรงโต๊ะนั้น “จะนอนกับผมก็ได้ แต่ว่า ต้องถูกกฎหมาย”
ถูกอะไรนะ? ถูกกฎหมาย?
ชางหลิงนึกคิดกับคำนี้ มืออีกข้างลูบกระเป๋าเสื้อของตัวเอง เอาใบทะเบียนที่ถูกเธอขยี้เป็นก้อนออกมา “แหะๆ นายว่าบังเอิญไหม วันนี้ฉันเตรียมจะไปแต่งงาน”
โหมวยู่จ้องมองกระดาษที่เป็นก้อนบนมือเธอ กระตุกมุมปากขึ้น
เขาได้ข่าวจากลูกน้องว่าวันนี้ชางหลิงมาดื่มที่ร้านของเขา จึงมาที่นี่สักพัก ไม่คิดว่า กลับได้กำไรที่คาดไม่ถึง
“หยูเฉิน เตรียมรถ ไปที่อำเภอ”
“คุณชายรองครับ เวลานี้……” หยูเฉินดูนาฬิกา พูดอย่างลำบากใจ
“ให้พวกเขาทำOT!”