ท่านบอสยิ่งเลวฉันยิ่งรัก – ตอนที่ 147 ฉันจะไปเก็บเธอให้เรียบ

โหมวยู่ไม่ได้ปฏิเสธ
what? ออโรร่ารับเรื่องนี้ไม่ได้ “เธอหุ่นไม่ดี แถมยังไม่สวยอีก ทำไมคุณถึงเลือกเธองั้นเหรอ？”
“ทำไมคุณไม่หาใครสักคน ที่สวยและหุ่นดีกว่าฉัน？แบบนี้ ฉันถึงจะรู้สึกดีขึ้นสักหน่อย”
ออโรร่าโกรธจนดื่มหมดแก้ว
อันที่จริงสามปีก่อนหลังจากที่เธอจีบโหมวยู่ไม่สำเร็จ เธอก็ได้ตรวจสอบโหมวยู่ แล้วก็รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายจีนที่ค่อนข้างหัวโบราณ ยากที่จะมาคบกับเธอ เพียงแต่ว่า เธอไม่พอใจ โหมวยู่เป็นคนเก่งขนาดนั้น แต่กลับหาผู้หญิงที่ธรรมดาอย่างชางหลิง
“เธอดีเลิศเลยล่ะ” โหมวยู่พูดด้วยความภูมิใจ “หลังจากนี้เดือนหนึ่ง คุณก็จะเข้าใจเอง”
ออโรร่าตรวจสอบเขา เขาเองก็ยอมให้เธอตรวจสอบอย่างชัดเจน
ถึงเธอจะนิสัยดูโหดร้าย ปกติอาจจะดูเย่อหยิ่งไปเสียหน่อย แต่ทว่าอันที่จริงก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น สิ่งที่ทำให้เขาสนใจได้นั้น หนึ่งคือมีจิตใจที่แข็งแกร่ง อีกอย่าง นี่ก็ถึงอายุที่จะแต่งงานแล้ว พ่อแม่ของเธอเอาแต่หาแฟนให้เธอ แต่เธอไม่อยากถูกคนที่โตกว่ามาบังคับชีวิตของเธอ
เมื่อคิดไปคิดมา เมื่อแต่งไปที่ประเทศจีน ฐานะของตระกูลโหมวนั้นไม่เลวเลย ซึ่งนั่นก็เป็นการวางแผนที่ดีที่สุดของเธอ
“ฉันจะเก็บเธอเสีย” ออโรร่าลุกขึ้นมา ก่อนจะมองโหมวยู่ด้วยความไม่พอใจ
โหมวยู่ยิ้มเล็กน้อย
ออโรร่าเป็นคนตรงไปตรงมา ถึงแม้ว่าจะเย่อหยิ่ง แต่ก็ไม่รู้จักเกรงกลัวอะไรเลย นิสัยแบบนี้ เมื่อปะทะกับคนเจ้าเล่ห์อย่างชางหลิงนั้น ก็ไม่รู้ว่าใครจะเก็บกวาดใครกันแน่
“คุณชายรอง” เสียงของฉู่ฉือนั้นดังขึ้นมาจากข้างนอก เพียงไม่นาน ประตูก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง ก่อนจะเดินเข้ามาก่อน พลางเห็นโม่โม่ที่มีใบหน้าร้อนรนใจ
“โหมวยู่！” โม่โม่รีบเดินเข้ามาในห้อง
ผู้หญิงทั้งสองคนได้มาเจอกันอีกครั้ง โม่โม่หรี่ตาลง ก่อนจะเห็นแก้วเหล้าบนโต๊ะ อีกทั้ง ของในกล่องนั้น……
เธอกำลังจะหลับ โจวหลินก็มารายงานเธอ บอกว่ากำลังมีคนพูดกัน ว่าออโรร่าเอากล่องหนึ่งเข้าไปในห้องของโหมวยู่ เมื่อมีประสบการณ์สามปีที่ผ่านมา โม่โม่ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนจะรีบปรี่มาที่นี่
เป็นไปตามคาด……
“หน้าไม่อาย” โม่โม่พูดเสียงเบา
“ขอโทษ คุณชายรอง ฉันประมาทเอง” ฉู่ฉือเหงื่อตก ตอนแรกเขายังคิดว่า โหมวยู่จะต้องอยากอยู่กับชางหลิงสองคนในห้องสองต่อสองแน่นอน การยืนฟังอยู่ตรงมุมกำแพงนั้นมันน่าอึดอัดใจ เลยลงไปหาถงเอิน ใครจะไปคิด ว่าออโรร่าจะไปพยายามเอาบัตรเปิดห้องมาจากเคาน์เตอร์ได้
เมื่อเขาได้ยินเสียง พอเข้ามาก็เจอกับโม่โม่พอดี
ออโรร่าจ้องโม่โม่ด้วยความเย่อหยิ่ง ก่อนจะกลอกตาอย่างไม่แยแส
“คุณชายรอง รสนิยมคุณต่ำมากเลย” ชอบผู้หญิงธรรมดาๆ ก็คงไม่เท่าไหร่ แต่การมีคู่หมั้นแบบนี้ มันน่าสะอิดสะเอียนเหลือเกิน
โม่โม่รู้ว่าออโรร่ากำลังหมายถึงเธอ แต่เธอก็ไม่กล้าโต้ตอบกลับไป ถึงอย่างไรเธอก็เป็นผู้ร่ำรวยของL&Wนี่หน่า นอกจากนี้ยังเป็นนางแบบที่เป็ที่รู้จักอีกด้วย ถ้าเธอตอบโต้ไป เกรงว่าจะถูกแฟนคลับของเธอกัดไม่ปล่อยแน่นอน
“คุณออโรร่ามาหาประธานโหมวตอนดึกขนาดนี้ มีเรื่องอะไรสำคัญที่ต้องคุยหรือเปล่า？” โม่โม่พยายามอดทน
“ไม่มีหนิ” ออโรร่าไม่พอใจก่อนจะพยายามตั้งใจทำให้เธอโกรธ “ฉันจะมานอนกับเขา”
โม่โม่สีหน้าซีดเซียว
“แต่คิดไม่ถึงเลย ว่าพวกคุณจะมาเร็วขนาดนี้” ออโรร่ามองกล่องนั้นด้วยความเสียดาย “น่าเสียดาย ของที่ฉันซื้อมาแพงขนาดนั้น กลับไม่มีทางได้ใช้แล้ว”
พูดไป เธอก็หยิบกล่องนั้นขึ้นมา ก่อนจะส่งให้โม่โม่ “ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ก็ให้คุณโม่ดีกว่า ฉันคิดว่า คุณน่าจะต้องการใช้มันมากกว่าฉัน ในคืนที่เงียบเหงาขนาดนี้”
ออโรร่าคิดอยู่ในหัวอยู่นาน ก่อนจะพูดภาษาจีนออกมา
“คุณ！” โม่โม่โกรธจนควันออกหู
ออโรร่าผลักเธอออก ก่อนจะค่อยๆ เดินออกไปจากห้องอย่างค่อยๆ
“ไร้ยางอาย！” โม่โม่โกรธเป็นอย่างมาก ก่อนจะโยนกล่องนั้นลงพื้นอย่างรุนแรง
ของในมือนั้นมันหล่นกระจายลงบนพื้นอีกครั้ง หลังจากที่โหมวยู่มอง ก็หน้าแดง ด้วยความทำตัวไม่ถูก
นี่เป็นที่รักที่เขาพามาโดยเฉพาะ แต่มันผ่านกันมาหลายมือขนาดนั้น เขาจะยังได้ใช้กับชางหลิงอีกได้อย่างไร？
คนส่งของนั้นเป็นคนที่ฉู่ฉือจัดหามา เขารู้อยู่แล้ว ว่าของพวกนี้มันเอามาจากไหน
เขากลั้นหายใจ เพราะเหมือนกับว่าตอนนี้โหมวยู่จะฆ่าเขาให้ตายได้เลย
“ยังยืนอึ้งอะไรอยู่อีก？” โหมวยู่จ้องเขา “เอาไปทิ้ง”
“ได้เลย คุณชายรอง” ฉู่ฉือหยิบมันขึ้นมาด้วยมือสั่นเทาทั้งสองข้าง ก่อนจะกันให้คนที่มองเข้าไปข้างในออกไปข้างนอก แล้วจึงปิดประตู
“โหมวยู่ คุณทำมากเกินไปหรือเปล่า？” โม่โม่ถามเขาด้วยความโกรธเคือง
เมื่อมีเสียงปิดประตูดังขึ้น โม่โม่ก็เดินไปหาเขาใกล้ขึ้น “คุณยั่วโมโหชางหลิงคนเดียวก็พอแล้ว ฉันเองก็ตกลงกับพ่อของคุณเอาไว้ ขอเพียงแค่คุณไม่ยกเลิกการแต่งงาน ฉันก็จะทนให้เธออยู่ต่อไปได้”
น้ำตามันไหลออกมาจากตาของโม่โม่ “คุณชอบเธอ ปกป้องเธอ ฉันรับได้ทั้งนั้น ฉันเป็นคุณหนูคนโตของตระกูลโม่ คือว่ายอมที่จะแบ่งผู้ชายให้กับนางริษยามามากแล้ว！แต่ว่าทำไมคุณยังไม่ทำให้ความสัมพันธ์กับออโรร่ามันไม่ชัดเจนล่ะ？”
โหมวยู่ยังคงแน่นิ่ง
ไม่ต้องพูดแล้ว โม่โม่มาหาได้แบบนี้ ต้องเป็นเพราะชางหลิงแน่นอน
“เพราะว่าคุณรู้ ว่าออโรร่านั้นไม่เหมือนกับชางหลิง ถึงคุณจะทนเธอได้ แต่เธออาจจะทนคุณไม่ได้ก็ได้ไม่ใช่เหรอ？” โหมวยู่เลิกคิ้วขึ้น
โม่โม่เงียบลง
“คุณซื้อหลิวจื่อเวยมาตั้งแต่เมื่อไหร่？” โหมวยู่ไม่ได้มองเธอด้วยซ้ำ
โม่โม่ตกใจ
“คุณกำลังพูดอะไรเหรอ ฉันไม่เข้าใจเลย” โม่โม่เบือนหน้าหนี
“หลิวจื่อเวยกล้าลงมือกับชางหลิงโดยไม่เกรงกลัวขนาดนี้ เบื้องหลังต้องมีคนสัญญาว่าจะปกป้องเธอแน่นอน” โหมวยู่ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าคือใคร
“คุณบอกว่าจะทนชางหลิงให้ได้ แต่กลับไม่เคยยอมแพ้ต่อการกำจัดเธอเลย” โหมวยู่เอามือใส่เข้าไปในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะเอาไฟแช็กที่ถูกเขาถูไปมาออกมา
ดวงตาของโม่โม่ค่อยๆ มืดลง “คุณรู้ไปแล้วจะทำอะไรได้เหรอ？ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ”
“ในสถานการณ์แบบนี้ คุณคิดว่าถ้าฉันไม่ลงมือกับชางหลิง แล้วเธอจะปล่อยฉันไปงั้นเหรอ？คุณเองก็เห็น เธอจอมปลอมหลอกลวงในเซิ่งซื่อ แถมยังเป็นศัตรูกับฉันอย่างออกนอกหน้า คนแบบนี้ จะยอมคนง่ายๆ งั้นเหรอไง？แล้วจะยอมอยู่ข้างๆ คุณอย่างไร้ตัวตนงั้นเหรอ？”
“ดังนั้น ฉันเลยไม่เคยคิด ให้เธอมาอยู่ข้างฉันแบบนี้อย่างไรล่ะ” โหมวยู่ชายตาขึ้นมามอง
“โหมวยู่！” โม่โม่โกรธร้อนใจเป็นอย่างมาก เธอยืนอยู่ข้างหน้าเขา ด้วยความปวดใจ “เธอให้คุณกินยาหว่านเสน่ห์อะไรกันแน่เนี่ย！คุณตื่นหน่อยได้ไหมนะ？คนอย่างชางหลิง ไม่มีทางชอบคุณจริงๆ หรอก เธอเพียงแค่อยากได้เงินคุณเท่านั้นเอง ถ้าเกิดว่าคุณไม่เหลืออะไรเลย เธอคงทิ้งคุณไปแบบไม่ต้องลังเลเลยล่ะ！”
“ส่วนฉัน ฉันอยู่ข้างคุณมาตั้งหลายปี ฉันให้ใจคุณไปทั้งหมดแล้ว ทำไมคุณไม่มองฉันดีๆ บ้างเล่า？”
ไฟแช็กในมือถูกจุดขึ้น โหมวยู่จ้องเธอ ก่อนจะยิ้มให้
“เธอชอบเงินของฉัน ก็หมายถึงว่าชอบฉันด้วย หมายความว่าฉันมีสิ่งที่เธอจะชอบ”
“ในสถานการณ์แบบนั้น……” โหมวยู่พูดทีละคำๆ “ฉันไม่มีทางให้ตัวเองไม่เหลืออะไรหรอก ส่วนคุณ ถ้าคุณอยากจะท้าทายความอดทนของฉัน ฉันจะให้พวกคุณตระกูลโม่ มาทางไหนก็ไสหัวกลับไปทางนั้นเลย”