ท่านบอสยิ่งเลวฉันยิ่งรัก – ตอนที่ 150 คุณคือชางหลิงนั่นเอง

“โจวลี่ลี่งั้นเหรอ？” ชางหลิงตกใจ
โจวลี่ลี่คิดไปก็ไม่ได้หลับให้สนิทเลยทั้งคืน แววตานั้นก็มีความมืดมน เธอมองไปด้านหลัง ก่อนจะดึงแขนเสื้อของชางหลิง
“ชางหลิง ฉันอยากอธิบายกับคุณสักหน่อย เรื่องในคืนนั้น ฉันไม่ได้ทำนะ หลิวจื่อเวยเป็นคนทำ ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเธอจะใส่ร้ายฉันแบบนั้น”
โจวลี่ลี่เหมือนจะร้องไห้ เสียงกระซิกๆ ดูท่าที โหมวยู่จะต้องให้คนไปทำอะไรเธอแน่นอน
“ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ทำ” ชางหลิงเอามือของเธอดึงลงไปจากแขนเสื้อ
โจวลี่ลี่นั้นมีความยินดีอยู่ในแววตา
“ถึงแม้ว่าเรื่องนี้มันจะดูเหมือนไม่มีสมองเท่าไหร่ แต่ทว่าการจะยิงสไนเปอร์นั้นมันต้องการความกล้าสักหน่อย คุณทำตัวไปตามสถานการณ์ เรื่องนี้ ยังทำอะไรไม่ได้” ชางหลิงยิ้มขึ้นเล็กน้อย
อ๋า……โจวลี่ลี่เหงื่อแตก ถึงแม้ว่าชางหลิงจะเชื่อว่าเธอมีจิตใจที่ใสสะอาด แต่ว่า สิ่งที่เธอพูดออกมานั้น มันไม่ได้ทำให้เธอดีใจเท่าไหร่
“ฉันไม่ค่อยมีความกล้าเท่าไหร่ นี่มันถือว่าฆ่าคนเลยด้วยซ้ำ ฉันไม่มีทางทำมันได้ลงหรอก” โจวลี่ลี่ก้มหน้าลง “ชางหลิง ฉันรู้ว่าคุณเก่งมาด เป็นคนที่มีสิทธิ์มีเสียงในเซิ่งซื่อ ขอให้คุณช่วยฉันหน่อย ฉันอยู่ผิดที่ตั้งแต่เริ่ม ฉันไม่น่าเลือกหลิวจื่อเวยเลย……”
“คุณจะทำอะไรเหรอ？” ซูเสี่ยวเฉิงรีบคล้องแขนของชางหลิง “แย่งงานไงล่ะ”
ท่าทีที่ดูโหดร้ายนั้น เหมือนกับแม่เสือที่กำลังหาอาหารเลยล่ะ
“ฉันไม่ได้หมายถึงแบบนั้น ฉันแต่อยากให้ชางหลิงช่วยพูดให้ฉันสักหน่อยน่ะ ถึงจะไม่ได้อยู่ที่เซิ่งซื่อต่อ แต่อย่างนั้นก็ยังหาทางลงได้ก็ยังดี” โจวลี่ลี่พูด พลางมองไปทางคนที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล ก่อนจะรู้สึกตึงเครียดขึ้นมาทันที
ชางหลิงหันไปมอง ก็เห็นว่าหลิวจื่อเวยเดินออกมาจากทางออกอีกทาง เหมือนกำลังมองหาอะไรอยู่
ชางหลิงยิ้มมุมปาก พลางมองโจวลี่ลี่ด้วยแววตาที่พยายามจะสื่อความหมายอะไรก็ตาม
“งั้นก็ดูท่าทีของคุณก่อนก็แล้วกัน”
เธอยกเท้าขึ้นก่อนจะเดินจากไป แต่โจวลี่ลี่กลับยืนอยู่ที่เดิม พลางมองไปทางหลิวจื่อเวย แล้วคิดหนัก
การแข่งขันครั้งที่แปด การแข่งขันทุกๆ รอบนั้นมันห่างกันเพียงหนึ่งวัน ใช้เวลาทั้งหมด16วัน เพราะเวลามันคับขันมาก ผลงานการแข่งขันเลยถูกเตรียมการเอาไว้โดยเหล่านักออกแบบมาก่อนหน้านี้แล้ว
อารมณ์ชางหลิงนั้นไม่ค่อยมั่นคงเท่าไหร่ เพราะนี่คือการแข่งขันครั้งสำคัญครั้งแรกของเธอ
“ติ๊ง” โทรศัพท์ดังขึ้น เมื่อเปิดดู ก็พบว่าโหมวยู่ส่งข้อความมา
——บางทีการยอมรับว่าตัวเองไม่ไหว ก็ทำให้ได้ผ่อนคลายลงบ้าง
ชางหลิงกลอกตามองบน ก่อนจะใช้นิ้วพิมพ์ลงบนหน้าจออย่างรวดเร็ว
——คุณวางใจเถอะ ฉันจะไม่ทำให้เป็นไปตามที่คุณคิด คุณรอมอบเงินรางวัลให้ฉันเถอะ
ไอหน้ตัวเมีย ไม่ให้กำลังใจเธอก็ยังไม่เท่าไหร่ แต่นี่บอกให้เธอยอมรับว่าตัวเองไม่ไหวเนี่ยนะ？
เขาสิไม่ไหวเลยจริงๆ
ชางหลิงใช้วิธีนี้ ในการพูดประโยคง่ายๆ เพื่อทำให้เธอเกิดพละกำลังขึ้นมาทันที
แต่ทว่า เพิ่งจะเดินเข้าไปทางเวทีด้านหลัง คนที่เข้ามาต้อนรับนั้น กลับทำให้ชางหลิงหายใจอย่างเยือกเย็น
ผู้หญิงที่ดึงดูดความสนใจคนและดูดีขนาดนั้น นอกจากออโรร่า จะเป็นใครได้อีกล่ะ？
เรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นเมื่อวานยังคงติดอยู่ในหัวของเธอ ชางหลิงรู้ได้ทันทีว่าต้องแอบสักหน่อย แต่คิดไม่ถึงเลย ว่าแววตาของออโรร่าจะเห็นเธอก่อนแล้ว แถมยังเดินผ่านกลุ่มคน เพื่อเข้ามาอยู่ข้างๆ เธออีกด้วย
จบแล้วล่ะๆ
ชางหลิงกลืนน้ำลายลงไป
ออโรร่าอยากจะแหกหน้าเธอต่อหน้า เรื่องที่เธออยู่ในห้องของโหมวยู่ตอนดึกนั้น มันจะเก็บซ่อนเอาไว้ต่อไปไม่ได้แล้วเหรอ？ที่นี่มีคนมีชื่อเสียงของเซิ่งซื่อไม่น้อยเลยนะ
“คุณนี่เอง” เป็นไปตามคาด ออโรร่าหยุดเดิน
เป็นไปตามคาด เมื่อเสียงของออโรร่าดังขึ้น ทุกคนก็มองมาทางชางหลิง
“แหะๆ ……” ชางหลิงยิ้มขึ้นด้วยความอึดอัด “ใช่ บัง……บังเอิญจริงๆ เลย”
“ทำไม วันนี้ใครจะเป็นลูกค้าของคุณอีกเหรอ？” ออโรร่ากวาดตามองรอบๆ ก่อนจะยิ้มด้วยความหยอกล้อ
ชางหลิงไม่ได้โง่จนกระทั่งจะไม่รู้วาออโรร่ายังจับไม่ได้หรอก เมื่อมองแววตาที่สงสัยของซูเสี่ยวเฉิงกับเมิ่งเคอแล้ว เธอก็ลูบหัวด้วยความเขินอายเล็กน้อย
“เจสันมาแล้ว” ไม่รู้ว่าใครในกลุ่มคนนั้นพูดขึ้น ดังนั้นความสนใจทั้งหมดเลยถูกกระจายออกไป
เจสัน เดวิสนักออกแบบเบอร์ต้นๆ ของL&W และก็เป็นผู้เข้าแข่งขันที่น่าจับตามองในครั้งที่แล้วอีกด้วย ผลงานของเขา มีความเป็นยุโรปมาก เมื่อรวมกับออโรร่าที่เข้ากับเขามาตลอด ก็ถือว่าเป็นนักออกแบบที่ดีที่สุดในสายตาผู้ชมเลยล่ะ
ก่อนหน้านี้ชางหลิงเลือกหัวข้อนี้ก็เพราะว่า “ส่งต่อ” ทั้งสองคำนี้มีความโบราณอยู่ สำหรับนักออกแบบหลายๆ คนแล้ว การจะแสดงความสามารถนั้นไม่ได้ง่ายเท่าไหร่ ถือเป็นการแข่งขันที่ออกจะยากเย็นเสียด้วยซ้ำ
เมื่อเทียบกับการแข็งขันชุดแต่งงานอย่างรุนแรงของพวกหลิวจื่อเวยแล้ว การแข่งขันที่ออกจะยากเย็นคงจะเป็นตัวเลือกที่ดี เธอรู้ว่าเจสันจะต้องเลือกหัวข้อนี้แน่นอน เพียงแต่ว่า เมื่อมาเผชิญหน้ากับคู่แข่งระดับโลกแบบนี้ เธอเองก็รู้สึกหวาดกลัวอยู่เล็กน้อย
ชายที่อยู่ตรงหน้า ตัวสูงใหญ่ ผมยาวสีทองไปถึงหลัง จอนผมทั้งสองข้างถูกปาดอย่างเรียบร้อย เมื่อใส่ชุดสูทสีขาว มันช่างเข้ากับผิวสีขาวและตาสีฟ้าทอประกายคู่นั้น จนทำให้ผู้หญิงทั้งหมดต่างกรีดร้องขึ้นมา
ชายที่สามารถใช้หน้าตาในการทำมาหากินได้นั้น กลับใช้ความสามารถในการหากินแทน
ชางหลิงถอนหายใจ เมื่อเจสันมาแล้ว สิ่งที่เธอกับออโรร่าคุยกันมันก็ไม่มีใครสนใจ
แต่ตอนที่เธอกำลังจะหนีไป เจสันกลับรีบเข้ามาหา
ชางหลิงแค่คิดว่าตัวเองถูกสายตาคมกริบล็อกเอาไว้ จากนั้น ชายที่มีใบหน้าสวยงามก็เปิดปากพูดกับเธออย่างเย็นชา
“คุณคือชางหลิงงั้นเหรอ？”