ท่านบอสยิ่งเลวฉันยิ่งรัก – ตอนที่ 163 ฉันไม่อยากให้พวกเธออยู่ด้วยกัน

“การตายของคุณชายตระกูลหยู เป็นระเบิดลูกใหญ่ของคุณชางอย่างแท้จริง” ฉู่ฉือถอนหายใจ การตายของหยูเฉิน เขาได้เห็นกับตาในโศกนาฏกรรมดังกล่าว เขาที่จิตใจแข็งแกร่งยังต้องใจสั่น ยิ่งไปกว่านั้น หยูเฉินยังตายเพื่อชางหลิงอีกด้วย
โหมวยู่นิ่งเงียบ
“สุดท้ายแล้วฉันก็เป็นหนี้เขา” ผ่านไปนานก่อนที่โหมวยู่จะพูดออกมาหนึ่งประโยค
ชางหลิงสงสัย เขาเป็นหนี้หยูเฉินเหรอ ทำไมเขาถึงจะเป็นหนี้หยูเฉิน
“คุณชายรองไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดครับ แม้ว่าคุณจะมีส่วนทำให้เกิดความสัมพันธ์ระหว่างคุณชายหยูกับคุณหนูรองชาง แต่สุดท้ายแล้วทางที่เดินไปก็ล้วนแล้วแต่เป็นพวกเขาเลือกเอง ต่อให้คุณไม่ยื่นมือเข้าไปแทรกแซง ด้วยนิสัยของคุณหนูรองชาง เธอก็จะไม่ไปจนถึงสุดทางกับคุณชายหยูแน่นอน”
ฉู่ฉือตอบกลับด้วยความนอบน้อม
ในห้องนั่งเล่นเงียบกริบ แต่ในใจชางหลิงกลับเต้นกระหน่ำ
อะไรคือที่ว่า เขามีส่วนทำให้เกิดความสัมพันธ์ระหว่างคุณชายหยูกับคุณหนูรองชาง
ชางหลิงหวนนึกไปถึงที่หยูเฉินกับชางฉิงพูด พวกเขาเคยพูดในวันจบการศึกษา ว่ามีคนสร้างสถานการณ์ให้พวกเขา หยูเฉินเมาไม่รู้เรื่อง ชางฉิงถูกคนนัดไปที่โรงแรม จนสุดท้ายหยูเฉินก็ขึ้นเตียงกับชางฉิง
และคืนนั้น เดิมทีเธอต้องรีบไปงานเลี้ยง แต่มีอุบัติเหตุบนถนนจนรถติด หลังจากนั้นก็ถูกอาจารย์เรียกไป…
ชางหลิงคิดมาตลอดว่าทุกอย่างมันเป็นเรื่องบังเอิญ แต่มันกลับกลายเป็นว่า ที่จริงแล้วมีคนบงการอยู่เบื้องหลัง และคนคนนั้นไม่อยากเชื่อว่า…..
ไม่อยากชื่อว่าจะเป็นโหมวยู่…..
น้ำตาชางหลิงไหลเอ่อ ท่ามกลางสายตาพร่ามัว เธอเห็นภาพหยูเฉินก่อนตายอีกครั้ง เขาไม่ลังเลที่จะตายเพื่อเธอ เขาบอกเธอว่าเขาชอบเธอจริงๆ…..
มือของชางหลิงตกกระทบลงบนคอมพิวเตอร์เกิดเสียงในความเงียบ ทำให้คนด้านนอกตกใจ
“ใคร” ฉู่ฉือเดินเข้าไปในห้องนอน
ชางหลิงยืนขึ้น กำUSBในมือแน่น ดวงตาแดงก่ำ โหมวยู่ยืนอยู่หน้าประตู คนสองคนมองหน้ากัน ช่วงเวลาระหว่างนั้น ทั้งห้องเงียบมากจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน
“คุณชาง” ฉู่ฉือสีหน้าเปลี่ยนซึ่งไม่ได้เป็นบ่อยนัก เขาหันหน้าไป ตามที่คาด โหมวยู่ขมวดคิ้ว หน้าตาหมองเศร้า
“ที่พวกคุณเพิ่งพูด เป็นเรื่องจริงใช่ไหม” ชางหลิงเลื่อนสายตาขึ้น ตัวสั่นเล็กน้อยอย่างควบคุมไม่ได้ “คุณเป็นคนสร้างสถานการณ์ให้หยูเฉินกับชางฉิง”
“คุณชาง….” ฉู่ฉือต้องการอธิบาย
“โหมวยู่ ฉันต้องการให้คุณบอกฉันด้วยปากคุณเอง” ชางหลิงพยายามควบคุมตัวเองอย่างที่สุด
โหมวยู่แววตาเจ็บปวด เขาจ้องมองเธอ ผ่านไปนานกว่าจะตอบว่า “ใช่”
ชางหลิงพ่นลมหายใจยาว รู้สึกว่าทุกอวัยวะในร่างกายตนเองถูกฉีกเป็นชิ้นๆ
“คุณรู้ไหมว่าตอนนั้นเขาเพิ่งขอฉันแต่งงาน” ชางหลิงพูดพร้อมกับน้ำตาเม็ดโตร่วงหล่น
“รู้สิ” โหมวยู่ตอบเธอ
“คุณรู้ไหมว่าฉันคบกับเขามาห้าปี เขาเป็นรักแรกของฉัน เป็นคนสำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน” ชางหลิงยังคงมองเขาอย่างดื้อรั้น
“รู้สิ” โหมวยู่ยังคงพูดสองคำนี้
“ถ้าอย่างนั้นทั้งทั้งที่คุณรู้ว่าฉันรักเขามาก ทั้งทั้งที่รู้ว่าเราสองคนเตรียมใช้ชีวิตด้วยกันไปตลอดชีวิต แต่กลับบังคับให้พวกเราแยกทางกัน ทำให้เขาไปนอนกับน้องสาวของฉันงั้นเหรอ” ชางหลิงเสียงแหบแห้ง
“ใช่” โหมวยู่ไม่ได้ปฏิเสธ
ชางหลิงหัวเราะ เธอหลับตา จู่ๆ เธอก็ลำคอตีบตันจนพูดไม่ออก
เธอคิดว่าหยูเฉินทรยศเธอ แต่กลับคิดไม่ถึงว่า การทรยศนี้มันเป็นเพราะชายตรงหน้าที่บังคับกำหนดให้พวกเขา
ตอนนี้มาคิดดูแล้ว การแตกสลายของเธอ ความเจ็บปวดเหล่านั้น ทั้งหมดกลับกลายเป็นเรื่องไร้สาระ
“เพื่ออะไร” ชางหลิงถามเขา
ฉู่ฉือถอยออกไปจากห้องนอน ทิ้งที่ว่างให้พวกเขา คนสองคนมองหน้ากัน ลูกกระเดือกของโหมวยู่ขยับขึ้นลง เปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก
“ฉันไม่อยากให้พวกเธออยู่ด้วยกัน” โหมวยู่บอกเธอตรงๆ “เขาไม่เหมาะกับเธอ”
“เขาไม่เหมาะกับฉัน แล้วคุณเหมาะกับฉันงั้นเหรอ” น้ำตาของชางหลิงหยดลงจากแก้ม เธอก้าวเท้าค่อยๆ เข้าใกล้เขาช้าๆ
“หรือจะบอกว่าคุณพบว่าคุณไม่สามารถสัมผัสใครได้นอกจากฉัน ดังนั้นจึงไม่สนความต้องการของฉัน ยังไงต้องแยกฉันกับหยูเฉินให้ได้ใช่ไหม”
ไม่แปลกใจเลย ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมวันแรกที่พวกเขาพบกัน เขาถึงโผล่มาที่บาร์โดยบังเอิญ และจดทะเบียนสมรสกับเธอในชั่วข้ามคืน ไม่แปลกใจเลยกับทุกเรื่องที่เกิดกับตัวเธอ เขาถึงไม่ได้ดูแปลกใจและไม่เกิดความคลางแคลงใจเลยสักนิด แถมยังยอมรับมันทั้งหมด ที่แท้เป็นเพราะทั้งหมดอยู่ในการควบคุมของเขา
“ฉันชอบเธอจริงๆ” โหมวยู่สีหน้าท่าทางจริงจัง “ตั้งแต่ตอนอายุ16ที่ฉันเห็นเธอ ตอนแรกอาจจะแค่สงสัย สงสัยว่าทำไมตัวเองไม่ปฏิเสธเธอ แต่ต่อมาท่ามกลางความสนใจในตัวเธอ ฉันรู้สึกว่าเธอเป็นครึ่งหนึ่งในอุดมคติของฉัน แต่เธอมีแฟนแล้ว เดิมทีฉันคิดว่าเธอแค่ยังเด็กไม่รู้ประสา และเข้าไม่ถึงความรู้สึกที่แท้จริง แต่ความรักของพวกเธอ กลับเป็นการคบกันถึงห้าปี ถึงขนาดว่าเธอตอบตกลงแต่งงานกับเขา…”
“ฉันตกใจจริงๆ ทันทีที่คิดว่าต่อไปเธอต้องไปเป็นภรรยาของคนอื่น แต่ไหนแต่ไรมาฉันไม่เคยมีความหวาดกลัวสิ่งใด ดังนั้นจึงใช้วิธีที่ผิด สร้างสถานการณ์เข้าใจผิดให้เกิดขึ้น”
“เข้าใจผิดเหรอ” ชางหลิงรู้สึกขำ “ในสายตาของคุณ มันเป็นแค่การเข้าใจผิดงั้นเหรอ”
“เขาไม่เหมาะกับเธอจริงๆ เธอก็เห็น เขาบุคลิกอ่อนแอ ภายในตระกูลมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน ถ้าเธอแต่งงานเข้าตระกูลหยู ชีวิตจะต้องลำบาก อีกอย่าง ฉันแค่สร้างโอกาสให้เขากับชางฉิง เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาหลังจากนั้น ทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นพวกเขาที่สมัครใจเอง”
“เรื่องหลังจากนั้นพวกเขาสมัครใจเองก็จริง แต่ถ้าคุณไม่เสนอโอกาสนี้ให้ พวกเขาจะไม่มีการผสมโรงเลย ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนในตระกูลของเขา อย่างยากที่สุดก็แค่ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ผัวลูกสะใภ้ แล้วคุณล่ะ ความสัมพันธ์ในตระกูลคุณไม่ซับซ้อน แต่ฉันกลับเกือบถูกพ่อคุณฆ่าตาย เขามีบุคลิกอ่อนแอ แต่เพื่อฉันแล้วเขากลับยอมสละชีวิต คุณไม่ใช่คนอ่อนแอ เพื่อที่จะได้ทรัพย์สินของตระกูลโม่ แม้ว่าโม่โม่จะชี้นิ้วสั่งคนให้มาทำร้ายฉันกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ก็ยังปล่อยให้ชีวิตแต่ละวันของฉันอยู่ในความยากลำบากตกนรกทั้งเป็น!”
ชางหลิงเกรี้ยวกราด
“โหมวยู่ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันกับหยูเฉินก็จะไม่แยกจากกัน และเขาก็จะไม่ไปยั่วโม่โหชางฉิง ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันกับชางฉิงก็จะไม่ผูกพยาบาทกันลึกซึ้งขนาดนี้ และก็จะไม่กลายเป็นหนามในดวงตาโม่โม่! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ หยูเฉินก็คงไม่ตาย…”
แน่นอนว่าชางฉิงเป็นฆาตกรลงมือฆ่า แต่โม่โม่กับโหมวยู่ พวกเขาทั้งคู่ ใครก็หนีจากความเกี่ยวพันนี้ไม่ได้
ชางหลิงยิ้มขมขื่น
ตลอดมาเธอเอาแต่โทษหยูเฉิน โทษที่เขาไม่ซื่อสัตย์ โทษที่เขาทรยศหักหลัง ทว่าชั่วพริบตา เธอกลับแต่งงานกับโม่โม่ เช่นนั้นเธอล่ะดีนักเหรอ
พวกเขาต่างก็ไม่ต่างกัน ไม่มีใครดีไปกว่าใคร