ท่านบอสยิ่งเลวฉันยิ่งรัก – ตอนที่ 183 ประหลาดใจมั้ย? คาดไม่ถึงเลยหรือเปล่า?

โหมวยู่ลุกขึ้น โดยกลัวว่าจะหลีกไม่ทัน เขาหันหลังให้กับเธอโดยแทบจะไม่ลังเลใดๆ เลย และน้ำเสียงของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธเคือง
“ทางที่ดีคุณควรรักนวลสงวนตัวหน่อยเถอะ” โหมวยู่ส่งเสียงเย็นชา
“มาถึงช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้แล้ว ฉันยังต้องรักนวลสงวนตัวอีกเหรอ?” โม่โม่ยิ่งเข้าใกล้เขามากขึ้นเรื่อยๆ “ในเมื่อชางหลิงสามารถใช้วิธีแบบนี้มาเกลี้ยกล่อมคุณและเข้าใกล้คุณได้ แล้วทำไมฉันถึงทำด้วยไม่ได้ล่ะ?”
“โหมวยู่….” ในตาโม่โม่เต็มไปด้วยน้ำตา “ถ้าทำได้ ฉันก็อยากจะทำให้ครั้งแรกของเราดีขึ้นบ้าง ฉันก็อยากให้คุณยอมรับฉันด้วยความเต็มใจ แต่ตอนนี้…”
“ฉันจึงทำได้แค่เลือกใช้วิธีแบบนี้เท่านั้น” น้ำเสียงโม่โม่ก็ดุเดือดรุนแรงขึ้นมาทันที
วิธีแบบนี้เหรอ?
โหมวยู่รู้สึกว่าสิ่งที่เธอพูดมันมีบางอย่างผิดปกติ และจากที่ตระหนักได้ถึงบางสิ่งเขาจึงหันหน้ากลับมา แล้วมองที่แก้วไวน์เปล่าบนโต๊ะกาแฟ
หรือว่า……
กลิ่นอายรอบตัวโหมวยู่ก็ระแวดระวังขึ้นมาทันที
ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าก็กำลังโอบกอดหน้าอกตัวเองไว้ และเมื่อเขาหันหน้ากลับไป เธอก็ปล่อยมือตัวเองออก และผิวที่ขาวบอบบางของเธอก็ปรากฏต่อหน้าเขา โดยไม่มีการปกปิดใดๆ
ภายใต้ชุดราตรีที่งดงามนี้ เธอไม่ได้สวมใส่อะไรไว้เลย! !
“ก่อนหน้านี้พ่อของฉันให้ยาฉันมาอันหนึ่ง และพ่อก็เคยบอกว่า เมื่อผลของยาออกฤทธิ์ จะไม่มีผู้ชายคนไหนสามารถต้านทานมันได้” มุมปากโม่โม่ยกขึ้น
โหมวยู่ยืนอยู่กับที่และไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆ เลย
เขาสัมผัสได้ถึงการทำงานทุกด้านของร่างกาย แต่มันก็เหมือนกับว่า ไม่มีอะไรผิดปกติเลย
โม่โม่จ้องมองปฏิกิริยาของโหมวยู่อย่างแน่นหนา พ่อบอกว่า ผลของยาจะออกฤทธิ์เร็วมาก แต่โหมวยู่ในตอนนี้ ที่ซึ่งกำลังเผชิญหน้ากับร่างกายของเธอ ควรจะมีปฏิกิริยาตอบสนองแล้วนะ
ทันทีที่เธอนึกถึงเรื่องที่อีกสักครู่จะเกิดขึ้นกับโหมวยู่และเธอแล้ว ก็รีบจนรอไม่ไหวและโผเข้าไปในอ้อมแขนของโหมวยู่
แต่ทว่า ก่อนที่ร่างกายของเธอจะสัมผัสที่ชายเสื้อของโหมวยู่ โหมวยู่ก็หันกลับมาอย่างคล่องแคล่ว และความเร็วของโม่โม่ก็เร็วไม่ทันเขา เธอกระโจนเข้าใส่ แต่เท้ากลับสะดุดกระโปรงตัวเอง แล้วล้มลงกับพื้น
โหมวยู่ขมวดคิ้วอย่างแน่นหนา
เขาล้วงมือทั้งสองในกระเป๋ากางเกง แล้วจ้องโม่โม่ด้วยท่าทางเหมือนกับว่ากำลังดูเรื่องน่าอาย
“ผมไม่เคยรู้เลยว่า คุณลุงโม่จะมีงานอดิเรกแบบนี้กับเขาด้วย คุณลุงยุยงเสี้ยมสอนให้ลูกสาวตัวเองวางยาผู้ชายงั้นเหรอ?” โหมวยู่เยาะเย้ย
โม่โม่ยังคงคลานอยู่บนพื้น และเธอก็ยังไม่ค่อยอยากเชื่อในสิ่งที่ได้เกิดขึ้นไปเมื่อครู่นี้
โหมวยู่หลีกเลี่ยงเธอได้ยังไงกันนะ? เขาหลีกเลี่ยงเธอได้ยังไงกัน? ไม่ใช่บอกว่าไม่มีผู้ชายคนไหนสามารถต้านทานได้หรอกเหรอ?
“นี่คุณ…” โม่โม่สงสัยอย่างมาก “คุณไม่ได้เป็นอะไรเลยจริงๆ เหรอ?”
ไวน์เป็นกลอุบายที่โจวหลินลงมือด้วยตัวเอง หรือว่า…
โหมวยู่ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ แต่ในขณะนั้นเอง เสียงรูดคีย์การด์ห้องพักก็ดังขึ้นมาจาประตู
“เหอะๆ ประหลาดใจไหม? คาดไม่ถึงเลยหรือเปล่า?” ออโรร่าก็ปรากฏตัวที่ประตูอย่างกะทันหัน โดยพูดภาษาจีนกลางอย่างไม่ค่อยได้มาตรฐานสักเท่าไหร่
โม่โม่ตกใจ และรีบใช้กระโปรงบังร่างกายตัวเองทันที
“เธอ เธอมาที่นีได้ยังไง?” โม่โม่ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
ออโรร่าเงยหน้าขึ้นอย่างโอ้อวด และมองไปที่โหมวยู่ “ครั้งนี้คุณต้องขอบคุณฉันดีๆ นะถึงจะถูก”
โหมวยู่ยกมือขึ้นลูบจมูกตัวเอง ดวงตาของเขาลอยละลิ่ว
ออโรร่าเหยียบฝีเท้าแล้วเดินไปข้างๆ โม่โม่อย่างช้าๆ และมองดูเธอจากด้านบน “เรื่องวางยาผู้ชายน่ะ ล้วนเป็นความสามารถที่เหลือของฉัน หากเธออยากไปแตะต้องคนอื่นฉันจะไม่ยุ่งเลยนะ แต่จะแตะต้องโหมวยู่ไม่ได้”
“เธอเองเหรอ? ” โม่โม่เข้าใจได้ทันที เธอสังเกตมองโหมวยู่อย่างระมัดระวัง และสายตาของเขาในตอนนี้ก็เย็นยะเยือกอย่างมาก ซึ่งมันไม่มีท่าทีที่จะดูเหมือนว่าโดนวางยาเลย
“แน่นอนว่าเป็นฉัน” ออโรร่าทำท่าทีเย่อหยิ่งอย่างได้ความดีความชอบ “ก่อนหน้านี้ฉันเห็นผู้ช่วยของเธอทำตัวลับๆล่อๆ ฉันเลยแอบตามเธอไปอย่างลับๆ คิดไม่ถึงเลยว่า เธอจะกล้าใช้วิธีการสกปรกจริงๆ ”
“ฉันเห็นมันด้วยตาตัวเองแล้ว ฉันเลยไม่ยุ่งไม่ได้ ดังนั้นฉันจึงถือโอกาสตอนที่พวกเธอออกไปนั้น แอบเปลี่ยนไวน์”
โม่โม่โกรธจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เธอวางแผนมาอย่างดีขนาดนี้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะถูกออโรร่าฆ่ากลางทางแบบนี้
“ออโรร่า นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันกับโหมวยู่ ซึ่งเขาก็เป็นคู่หมั้นของฉันด้วย เธอมีสิทธิ์อะไรเข้ามาแทรกแซง?” โม่โม่กระหืดกระหอบ
“เขาเป็นผู้ชายที่ฉันชอบ ทำไมฉันจะยุ่งด้วยไม่ได้ล่ะ?” ออโรร่าส่งเสียงเย็นชา “ยิ่งกว่านั้น ฉันยุ่งกับเธอแล้วเธอจะทำอะไรฉันได้? และฉันก็ไม่ใช่ชางหลิงด้วย ถ้าเธอกล้าแตะต้องฉันแม้แต่ปลายเล็บเดียว ฉันจะให้เธอเจอดีแน่”
ออโรร่ามีฐานะอยู่ที่นั่น แน่นอนว่าโม่โม่ไม่มีทางมุ่งหวังที่จะไล่ทันได้ ถ้าต่อหน้าชางหลิงเธออาจมีความรู้สึกเหนือกว่าอยู่บ้าง แต่เมื่อเปรียบเทียบกับออโรร่าแล้วเธอก็เป็นแค่สิ่งที่ไร้ความหมาย
โหมวยู่ปวดหัวกับการทะเลาะของผู้หญิงทั้งสอง เขาถอยหลังไปก้าวหนึ่ง แล้วยึดหน้าอกขึ้น
ส่วนทางต้วนเหิงนั้นก็เตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว แค่เขาออกคำสั่งเท่านั้น พวกเขาก็สามารถลงมือทำตามแผนได้ทันที ซึ่งเดิมทีนั้นเขาเอาแต่นึกถึงชื่อเสียงของบริษัทเซิ่งซื่อ เลยไม่อยากให้มันส่งผลกระทบต่อการแข่งขัน แต่ตอนนี้…
แม้แต่ภรรยาของตนเองก็ยังรักษาไว้ไม่ได้เลย แล้วเขาจะยังต้องการชื่อเสียงเหล่านี้ไปเพื่ออะไร?
“โม่โม่” เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ โหมวยู่ก็ยิ้มทันที
“เธอรู้ไหมว่า สำหรับผม การทำผิดจะต้องมีการชดใช้ยังไง?”
โม่โม่หวาดกลัวไปครู่หนึ่ง
ที่เธอกล้าทำแบบนี้ เพราะเธอมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเธอจะประสบความสำเร็จ เพราะตราบใดที่เธอมีความสัมพันธ์กับ โหมวยู่และตั้งท้องลูกของเขา ต่อให้นายท่านโหมวจะต้องพยายามทำอย่างสุดชีวิตก็จะปกป้องเธอ
แต่ตอนนี้…
“โหมวยู่ ต่อให้ฉันจะทำผิดแค่ไหน ยังไงฉันก็ยังเป็นคุณหนูของตระกูลโม่นะ คุณ… คุณไม่สามารถทำอะไรฉันได้หรอก” โม่โม่คิดที่จะให้ตระกูลโม่เป็นที่พึ่งสุดท้าย
“ตระกูลโม่งั้นเหรอ?” มันจะดีกว่านะถ้าไม่พูดถึง แต่พอพูดถึง ความเกลียดชังของโหมวยู่ก็ยิ่งมากขึ้น
“ดีเลย ตระกูลโม่ ยังสามารถฝังพร้อมกับคนตายเพื่อเธอได้”