ท่านบอสยิ่งเลวฉันยิ่งรัก – ตอนที่ 196 นายทรยศฉันได้ยังไง

“โหมวยู่……” ชางหลิงเห็นภาพแบบนี้ก็ตกใจ
โหมวยู่ไม่อยากให้มือเธอเปื้อนเลือด เธอจะให้โหมวยู่ฆ่าคนเพื่อเธอได้ยังไงกัน? เขาเป็นถึงประธานของเซิ่งซื่อ ถ้าคนอื่นรู้ว่าเขาฆ่าโม่โม่ ทั้งชีวิตนี้เขาได้พังทลายแน่
ชางหลิงรีบเข้าไป ดึงมือโหมวยู่ออก อยากให้เขาปล่อยตัวโม่โม่ไป “โหมวยู่นายจะทำอะไร?”
“ในเมื่อเธอกลับบ้านไม่ได้ งั้นฉันจะอยู่ที่นี่กับเธอ” โหมวยู่หันหน้าไป จ้องหน้าชางหลิง แรงที่มือกลับไม่ลดลงเลย
“ถึงแม้จะต้องติดคุก ฉันก็จะติดคุกพร้อมกับเธอ”
ชางหลิงมองโหมวยู่ด้วยแววตาที่อึ้งตะลึง น้ำตาไหลอาบแก้มทันทีอัตโนมัติ
“คุณชายรอง” ฉู่ฉือเดินเข้ามาในห้อง เห็นภาพแบบนี้ก็ตกใจอย่างมาก เขารีบเข้าไป อยากจะดึงตัวโหมวยู่ออกมา “คุณชายรองอย่าใจร้อนไป คุณชายฉี่มาแล้ว”
พอได้ยินคำพูดของฉู่ฉือ โหมวยู่ก็เลิกคิ้ว เขาปล่อยมือและโยนโม่โม่ลงพื้นอย่างแรง
วินาทีต่อมา เขาก็หยิบทิชชูจากบนตู้ออกมาอย่างรังเกียจ ใช้แรงเช็ดนิ้วมือของตัวเอง
โม่โม่แทบจะสลบลงไป เธอนอนอยู่กับพื้น มองดูเพดานและหายใจถี่ ในไม่กี่ชั่วโมง ชางหลิงเข้ามาก่อน ต่อมาก็เป็นโหมวยู่ คอที่ขาวสะอาดของเธอมีรอยแดงอย่างเห็นได้ชัด บวกกับเลือดบนหน้าผากอีก คนอื่นเห็นแล้วก็ยังต้องสงสาร
รถเข็นเคลื่อนที่บนพรมไม่มีเสียงใดๆเลย โหมวฉี่หยุดอยู่ตรงหน้าประตู ท่าทีดูไม่สะทกสะท้านใดๆ
เขาจ้องมองเข้าไปในห้องสักพัก เซียวฉู่ก็เข็นเขาเข้าไป
“ที่นี่คึกคักขนาดนี้เลยเหรอ?” โหมวฉี่ยิ้ม สองมือวางไว้บนขา
“นายมาทำไม?” โหมวยู่มองเขาอย่างระแวง เรื่องบนลานนั้นที่เขาพาชางหลิงไป เขายังคงจำได้ ตอนนี้ยังจะเข้ามาวุ่นวายอะไรอีก?
โหมวฉี่ไม่ตอบ แต่กลับมองชางหลิงแทน
“ฉันตกลงกับชางหลิงไว้ จะส่งของขวัญชิ้นใหญ่ให้เธอ”
ชางหลิงได้ยินชื่อตัวเองก็อึ้งไป เธอหันหน้าไปช้าๆ มองโหมวฉี่อย่างแปลกใจ
โหมวฉี่ยิ้มอ่อนๆ เขาปรบมือเบาๆ ประตูด้านหลังก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาช้าๆ
พอเห็นผู้หญิงคนนี้ คนที่ตกใจที่สุดกลับไม่ใช่ชางหลิง แต่เป็นโม่โม่ที่กองอยู่บนพื้น
“เธอ……” โม่โม่มองหล่อนด้วยใบหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ
“คุณชายฉี่” ผู้หญิงทำความเคารพโหมวฉี่ ใบหน้าที่คุ้นเคยนี้ นอกจากโจวหลินแล้ว จะมีใครอีกล่ะ?
ชางหลิงก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี แต่เห็นได้ชัดว่า โหมวยู่เข้าใจที่โหมวฉี่พูดแล้ว
เขากวาดตามองโจวหลิน และมองโหมวฉี่อีกที จากนั้นก็แสยะยิ้มเย็นชา “พี่ใหญ่ ลงหมากได้กว้างขวางจริงนะ ไม่คิดว่าพี่จะเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้”
โหมวฉี่ไม่สนใจคำพูดประชดของโหมวยู่ เขาสั่งการเซียวฉู่ที่อยู่ด้านหลัง เซียวฉู่เข็นเขาไปทางชางหลิง
“ซูเสี่ยวเฉิงกับหลีซินตอนนี้ปลอดภัยแล้ว และถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเรียบร้อย เธอไม่ต้องกังวลแล้วนะ”
ชางหลิงลืมตาโต ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ
“ว่าไงนะ?” ซูเสี่ยวเฉิงยังไม่ตาย……หลีซินก็ยังไม่ตาย……
“คุณชาง” โจวหลินโค้งตัวคำนับชางหลิงอย่างเคารพ และยื่นโทรศัพท์ด้วยสองมือไปให้ชางหลิง
หน้าจอโทรศัพท์ ซูเสี่ยวเฉิงกับหลีซินนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ได้รับการรักษาแล้ว ชางหลิงเห็นภาพนั้น ก็อดไม่ได้ปิดปากร้องไห้ออกมา
พวกเขาไม่เป็นอะไร……ดีมากเลย……
“โจวหลิน!” โม่โม่อึ้งอยู่นานมาก ในที่สุดก็รู้สึกตัวได้ “เธอกล้าทรยศฉันงั้นเหรอ? ฉันไม่เคยทำไม่ดีกับเธอเลย ทำไมเธอถึงหลอกฉัน?”
โจวหลินขมวดคิ้วเล็กน้อย ตัวกลับถอยหลังไปหนึ่งก้าว ยืนอยู่ข้างหลังโหมวฉี่
“ขอโทษด้วยผู้อำนวยการโม่” น้ำเสียงเธอเย็นชา “ฉันเป็นคนของคุณชายฉี่ตั้งแต่แรกแล้ว ถ้าไม่มีเขา ก็ไม่มีฉันในตอนนี้ ดังนั้น ไม่มีคำว่าทรยศตั้งแต่แรกแล้ว คอยช่วยคุณอยู่ข้างๆและรายงานสถานการณ์กับคุณ เป็นภารกิจที่คุณชายฉี่สั่งให้ฉันทำมาโดยตลอด”
ชางหลิงได้ยินแล้วก็ตกใจอย่างมาก
ทั้งเซิ่งซื่อใครจะไม่รู้ว่า โจวหลินเป็นคนสำคัญของโม่โม่ ขนาดเรื่องฆ่าคนทำร้ายคนอื่นโม่โม่ไม่เคยปิดบังเธอเลย เชื่อใจเธออย่างมาก แต่ไม่คิดว่า คนที่โม่โม่ให้ความสำคัญขนาดนี้ กลับเป็นหนอนบ่อนไส้ที่โหมวฉี่เอาไว้ข้างตัวเธอ?
“เป็นไปได้ยังไง……” โม่โม่ยอมรับความจริงนี้ไม่ได้ “เธออยู่กับฉันมาห้าปีแล้ว ตั้งแต่ฉันเข้ามาฝึกงานเซิ่งซื่อเธอก็เป็นผู้ช่วยฉันมาตลอด เบื้องหลังตระกูลทุกอย่างของเธอ ฉันก็ตรวจสอบหมดแล้ว เธอจะเป็นคนของโหมวฉี่ได้ยังไง?”
เพราะโจวหลินรู้ความลับของเธอมากเกินไป เธอจึงสั่งให้คนไปคอยดูพ่อแม่ของโจวหลินเอาไว้ ก็กลัวว่าวันไหนเธอจะทรยศตัวเอง
“ตอนนี้เธอทรยศฉัน ไม่กลัวว่า……” โม่โม่ยังพูดไม่ทันจบ โจวหลินก็พูดแทรกและยิ้มอย่างมีมารยาท
“ฉันเป็นเด็กกำพร้า” โจวหลินนิ่งจนน่ากลัว ตอนที่เธอยืนอยู่ข้างโหมวฉี่ ชางหลิงมองดูตัวเธอ กลับรู้สึกว่าบุคลิกของเธอคล้ายกับโหมวฉี่มาก
“ฉันกับคุณชายฉี่ อยู่ที่บ้านเด็กกำพร้าเดียวกัน ฉันไม่มีพ่อไม่มีแม่ เป็นเพราะคุณชายฉี่ใจดีมีเมตตา ให้ทุนการศึกษาฉันจนเรียนจบมหาวิทยาลัย และให้ฉันเข้าทำงานในเซิ่งซื่ออย่างราบรื่นได้ ข้อมูลของฉันที่คุณตรวจสอบมาทั้งหมดนั้นเป็นของปลอม สามีภรรยาที่คุณควบคุมอยู่ในมือ ก็แค่พ่อแม่ของเพื่อนที่ตายไปแล้วก็ฉันก็เท่านั้น ฉันกับพวกเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน ความเป็นความตายของพวกเขา ไม่เกี่ยวกับฉันเลย”
โม่โม่ลืมตาโพลงด้วยความอึ้งตะลึง
เธอไม่คิดเลยว่า โจวหลินแอบแฝงตัวอยู่ข้างตัวเองตั้งแต่ห้าปีก่อนแล้ว
“โม่โม่” โหมวฉี่เห็นเธอเป็นแบบนี้ ก็อธิบายกับเธอว่า “เธอควรจะคิดได้นานแล้ว”
“ด้วยความสามารถของโจวหลิน จะเป็นแค่ผู้ช่วยต๊อกต๋อยของเซิ่งซื่อได้ยังไง? หรือเธอคิดว่าหล่อนภักดีกับเธอไม่ยอมเลื่อนตำแหน่ง? หรือว่า เธอคิดว่าคำล่อลวงของเธอจะได้ผลแล้ว?”
ชางหลิงมองผู้หญิงที่ยืนข้างตัวโหมวฉี่ตาไม่กะพริบ
เมื่อก่อนเพราะเธอเป็นผู้ช่วยโม่โม่ ชางหลิงก็แค่เอาเธอเป็นสุนัขรับใช้ตัวหนึ่ง แต่ละเรื่องที่ทำลงไปนั้นน่าโมโหมากจริงๆ แต่ตัดตำแหน่งพวกนี้ไปแล้ว โจวหลินกลับเป็นคนที่มีฝีมือมากคนหนึ่ง
โม่โม่ร้ายกาจอำมหิต แต่กลับทำด้วยวิธีของคุณหนู หลายเรื่องก็สั่งให้ลูกน้องจัดการให้เธอตลอด ตระกูลโม่ก็ต้องมีคนคอยตอบรับ แต่เซิ่งซื่อ แน่นอนก็ต้องมีคนใกล้ตัวอยู่แล้ว
ดังนั้น โจวหลิน……
เป็นไปตามที่คิดไว้ ยังไม่รอชางหลิงได้สรุปความคิด โจวหลินก็ยื่นแฟลชไดรฟ์ให้ฉู่ฉือ
“ผู้ช่วยฉู่ นี่คือเป็นส่วนอัดเสียงและรายชื่อของผู้เข้าร่วมในบางเรื่องของคุณโม่ในตลอดห้าปีมานี้ ยังมีบันทึกการโอนเงินทั้งหลาย รวมไปถึงเรื่องที่หล่อนทำกับคุณซูเสี่ยวเฉิง ฉันจัดเสร็จเรียบร้อยแล้ว ถ้าพวกคุณต้องการฉันไปเป็นพยานที่ชั้นศาล ฉันจะร่วมมืออย่างแน่นอน”