ท่านบอสยิ่งเลวฉันยิ่งรัก – ตอนที่ 233 คนที่รู้ว่าตัวเองผิด แต่ไม่ยอมแก้ไขย่อมน่ารังเกียจ

“ไม่! หุบปากสะ!แกมันมีสิทธิ์อะไรมาพูดกับฉันแบบนี้…ฉันต้องการพบโหมวยู่! ฉันอยากพบเขา!”
ชางหลิงปล่อยมือลงแล้วโยนตัวโม่โม่ออกไป “พบโหมวยู่งั้นเหรอ”
“จนถึงตอนนี้แล้วเธอคงยังไม่เข้าใจอีกสินะ” ชางหลิงหัวเราะเยาะเย้ย “เธอคิดว่าโหมวยู่จะช่วยเธองั้นเหรอ?”
“ที่จริงแล้ว การที่เราชอบใครสักคนมันก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไรนะแต่เพื่อรักใครสักคนแล้วต้องเปลืองชีวิตของทุกคน นี่ไม่ได้เรียกว่าหลงอย่างโงหัวไม่ขึ้น หรือที่เรียกว่าวิปริต”
ชางหลิงก็ไม่ได้อยากพูดอีกแล้วซึ่งเดิมทีมันก็เป็นแค่ความคิดเพ้อฝันเท่านั้น แต่สุดท้ายแล้วก็ยังรู้สึกว่า บางทีเธออาจจะมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอยู่บ้าง
เธอจัดเสื้อของตัวเองที่ถูกทำจนเลอะจากนั้นก็หันหลังแล้วกำลังจะออกไป
“ชางหลิง”
เสียงของเจสันก็ดังขึ้นมา
ชางหลิงหยุดลงแล้วหันหน้ากลับมามองที่มุมห้องอีกมุมหนึ่ง
เจสันกำลังจะพูดแต่เขากลับรู้สึกถึงสายตาที่แหลมคม เขามองออกไป และเห็นป๋ายจื๋อที่ยืนอยู่ข้างหลังชางหลิง
เขาจำสายตานี้ได้เพราะในตอนนั้นตอนที่เขาปิดฝาของสระน้ำ ป๋ายจื๋อก็มองเขาด้วยสายตาแบบนี้ เหมือนกัน
เขาเห็นความชั่วร้ายของเขาด้วยตาตัวเอง
เจสันกินปูนร้อนท้องขึ้นมาทันที
“ผมรู้ว่าตอนนี้ที่ผมได้รับมันเป็นสิ่งที่สมควรได้รับแล้ว แต่…ผมขอร้องล่ะครับปล่อยผมไปเถอะครับ เราสามารถไปขึ้นศาลได้และผมก็ยินดีที่จะรับผิดชอบทางกฎหมายสำหรับการกระทำทั้งหมดของผม”
และเรื่องก็มาถึงตอนนี้แล้วเขายอมเข้าคุกดีกว่า เพราะเขารับไม่ได้รับไม่ได้จริงๆ
ฉู่ฉือลงมืออย่างแรงแต่กลับไม่ได้ทำร้ายจุดสำคัญเลยและทุกครั้งเขาก็รู้สึกเหมือนกับว่ากำลังจะตายทั้งเป็นแต่กลับได้รับการรักษาจากคุณหมอซึ่งเขาก็รับกับวิธีการลงโทษสุดขีดแบบนี้ไม่ได้
ชางหลิงมองเขาแล้วมองไปยังโม่โม่ที่อยู่ด้านข้าง
ที่จริงแล้วเจสันฉลาดกว่าโม่โม่เยอะเลยถ้าไม่ใช่เพราะชอบคนที่ไม่เหมาะสม บางที เขาคงไม่ต้องทำผิดพลาดแบบนนี้
ซึ่งเดิมทีเธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าเจสันให้สิ้นซากอย่างไรเสียก็เป็นคนจากสองประเทศและเธอก็ไม่อยากสร้างปัญหาให้มากกว่านี้ เพราะความเกลียดชังส่วนตัวของเธอ
“คุณไม่จำเป็นต้องขอร้องฉันหรอกค่ะ” ชางหลิงมองอย่างเย็นชา “คุณจะต้องมีจุดจบของตัวเองอยู่แล้ว”
เมื่อกลับประเทศแล้วเธอจะฟ้องเขาอย่างเป็นทางการ หรือแม้แต่การได้รับบาดเจ็บของเมิ่งเคอจะต้องให้เขากลับมาด้วย
“ผมรู้ว่าโหมวยู่จะไม่ปล่อยผมไปง่ายๆ หรอกเพราะผมกับโม่โม่ที่จริงก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมาก… ผมแค่… รีบทำอะไรจนเกินไปเลยทำผิดไปบ้างขอแค่คุณยอมปล่อยผมไปผมสามารถเป็นพยานได้ ถ้าพวกคุณต้องการคำให้การอะไร ผมก็จะพูดคำให้การอย่างนั้น”
“เจสัน!” โม่โม่ตกใจ
ไอ้ผู้ชายคนนี้ที่ก่อนหน้านี้เคยบอกรักเธออย่างเสน่หา แต่ตอนนี้เขากลับกลายเป็นแค่ไอ้คนที่ช่วยให้ศัตรูต่อต้านตนเองเพราะเพื่อปกป้องชีวิตของตัวเอง?
ชางหลิงก็คาดไม่ถึงเช่นกัน
ก่อนหน้านี้เจสันยังสู้อย่างตาต่อตาฟันต่อฟันกับเธอบนสนามแข่งขันให้โม่โม่เลยทั้งยังลักพาตัวเธอออกจากโรงพยาบาลได้ แต่ตอนนี้กลับ…
“ก่อนหน้านี้เป็นเพราะผมผิดเอง แต่ผมก็ไม่สมควรทำทุกอย่างเพื่อเธอผมรู้ว่าคุณเป็นดีไซเนอร์ที่มีความสามารถจริงๆ ผมรับมือกับคุณก็เพื่อประโยชน์ของตัวเองเช่นกันซึ่งผมก็เคยคิดอยากจะช่วยเธอ เคยคิดที่จะพาตัวโม่โม่หนีไปแต่ผมก็คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะไร้มโนธรรมขนาดนี้ส่วนเรื่องที่ลักพาตัวคุณนั้นผมไม่ได้ร่วมมือด้วยนะครับ ผมแค่กลัวว่ามันจะเกี่ยวพันกับตัวเองจนตัวเองต้องคอยทำเรื่องโง่ๆ พวกนั้นไปด้วย ชางหลิงทุกคนล้วนเป็นมนุษย์ที่พวกคุณคนจีนมีคำโบราณพูดกล่าวไว้ว่าคนที่ไม่รักตัวเอง ฟ้าดินย่อมประหัตประหารดังนั้นผมจึงแค่ต้องการหาทางออกให้ตัวเองเท่านั้น” เจสันพยายามรักษาเสียงและพูดสิ่งเหล่านี้จนจบ
“เจสัน แกทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไง!” โม่โม่ตะโกนอย่างบ้าคลั่ง “แกบอกว่าแกรักฉันมากไง แกก็เคยพูดนิว่าจะทำทุกอย่างเพื่อฉัน แล้วแกจะหักหลังฉันได้ยังไง!”
แม้แต่ร่างกายเธอก็มอบให้กับเขาแล้ว! และความบริสุทธิ์ของตัวเองก็พังทลายไปหมดแล้วแต่ตอนนี้เขากลับพูดว่า จะช่วยชางหลิงฟ้องเธออีกงั้นเหรอ?
“ผมชอบคุณนะ แต่ที่ผมชอบคือ คุณโม่ที่แต่ก่อนนั่งอยู่ท่วมกลางฝูงชนเหมือนกับต้นยู่หลันขาวที่เย็นยะเยือกแต่คุณก็มองดูตัวเองในตอนนี้สิคุณก็เป็นแค่มารที่โหดร้ายและโลภมากตัวหนึ่งเท่านั้นซึ่งคุณไม่มีอะไรเลยแล้วยังจะมีค่าอะไรให้ผมชอบงั้นเหรอ?” เจสันกัดฟัน พร้อมกับเผชิญหน้ากับเธอด้วยคำพูดที่หยาบคาย “ถ้าไม่ใช่เพราะช่วยชีวิตคุณ ผมคงไปจากมิลานนานแล้วเป็นเพราะคุณที่ทำร้ายจนผมกลายเป็นอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้และระหว่างเรา ก็ไม่ได้มีอะไรติดค้างมาตั้งนานแล้วด้วย”
ที่เขามาประเทศจีนเมื่อไม่กี่ปีก่อนนั้นก็เพราะด้วยความช่วยเหลือจากโม่โม่เขาจึงได้รู้จักกับรุ่นพี่ในวงการและคอยๆ ก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดไปทีละก้าวๆและสำหรับเธอ ก็เหมือนกับม้าพันลี้ที่มีความสามารถแต่ตอนนี้มิตรภาพนั้นมันได้สิ้นสุดไปแล้วและมันก็ไม่ควรมีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว
เมื่อโม่โม่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ก็รู้สึกเพียงว่าโลกทั้งใบมันถูกพังทลายลง
“ทำไม…ทำไมถึงเป็นแบบนี้…” เธอเป็นคนที่ทั้งสง่าผ่าเผยสูงศักดิ์งดงาม รูปร่างดี หน้าตาดี ภูมิหลังครอบครัวก็ดี อะไรๆ ก็ดี…แต่ทำไมไม่มีใครรักเธอเลยสักคน?
ตั้งแต่เด็กจนโตเธออิจฉาพวกผู้หญิงที่รุ่นราวคราวเดียวกันที่ถูกคนสนับสนุนและรักนั้นเพราะพวกเธอสามารถสนุกกับเพศตรงข้ามได้อย่างดีแต่เธอกลับทำไม่ได้
เพราะพ่อแม่ของเธอบอกกับเธอว่าในอนาคตเธอจะเป็นภรรยาของโหมวยู่ทั้งตัวตนและฐานะของเธอ จะเหนือกว่าทุกคน ดังนั้น จึงแบกรับท่าทีแบบนี้และไม่เคยมองผู้ชายคนไหนในสายตาเลยนอกจากโหมวยู่
มันตั้ง 26 ปีเต็มเลยนะ! เธอแบกฉายาคู่หมั้นของโหมวยู่มาตั้ง 26 ปีนอกจากเจสันแล้วก็ไม่มีใครเคยรักเธอเลยแม้แต่พ่อของตัวเองที่ได้แต่ให้ตัวเองเป็นตัวหมากที่มั่นคงกับความสัมพันธ์ของตระกูลโหมว แต่หลังจากพบว่าเธอไม่สามารถบรรลุเป้าหมายได้ก็ทอดทิ้งเธออย่างไม่ลังเลใดๆ เลย
ไม่มีใครรักเธอ ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่รักโหมวยู่คลั่งไคล้และรักโหมวยู่อย่างสุดขีด แต่มาถึงตอนนี้ แม้แต่เจสันที่เป็นคนเดียวที่บอกว่ารักเธอ ก็จะไม่รักเธออีกแล้ว…
“ฉันรู้…”โม่โม่ยิ้ม และน้ำตาก็ไหลท่วมออกมา “พวกแกนี่เหมือนกันหมด เหมือนกันทั้งหมด…”
เธอพูดกับตัวเองแล้วร้องไห้ปนหัวเราะอยู่บนพื้น
ชางหลิงยืนอยู่กับที่ แล้วมองดูความพังทลายของโม่โม่อย่างนิ่งเงียบโดยไม่พูดสักคำ
ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้น ในขณะนี้ก็ทำให้เธอรู้สึกสงสาร
เธอหลงรักโหมวยู่มาตลอดทั้งชีวิต และเพื่อที่จะรักเขา เธอจึงเปลี่ยนตัวเองทีละเล็กทีละน้อยจนต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง แต่ถึงกระนั้นโหมวยู่กลับไม่เคยรู้สึกหวั่นไหวกับเธอเลยสักครั้ง
ตอนนี้ ครอบครัวของเธอก็แยกออกจากกันและความมั่งคั่งของครอบครัวก็กลายเป็นสิ่งที่ได้มาโดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากของโหมวยู่ซึ่งพ่อของเธอก็อาจต้องติดคุกในข้อหาก่ออาชญากรรมทางเศรษฐกิจอีกด้วย เสียงร้องไห้คร่ำครวญของเธอ มันเศร้าสลดใจ และสิ้นหวังอย่างมาก
“ไปกันเถอะ” ชางหลิงหันหลังกลับและเดินออกจากห้องนี้ไป
คนที่น่าสงสารมันก็ต้องส่วนที่เกลียดชังด้วยซึ่งชางหลิงเองก็ไม่ต้องการใช้ความเห็นอกเห็นใจของตัวเองไปในทางที่ผิด
สำหรับเรื่องความเห็นอกเห็นใจต่ออาชญากรก็คือการหักหลังต่อเหยื่อ
และประตูก็ถูกปิดลงอีกครั้งชางหลิงยืนอยู่นอกประตูแล้วหายใจออกยาวๆ พร้อมกับเงยหน้าขึ้น
หยูเฉินยังอยู่สวรรค์หรือเปล่านะ?เขาจะเห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกมนุษย์หรือเปล่า?
เธอได้ล้างแค้นให้เขาแล้วแต่ทำไมถึงไม่มีความรู้สึกที่มีความสุขของการแก้แค้นเลยล่ะ?