ณ โรงพยาบาลเอกชนแผนกนรีเวช
ด้านนอกห้องผู้ป่วยวีไอพีชายวัยกลางคนมองไปที่ลู่ลี่ลี่ภรรยาของเขาด้วยสีหน้ากลัดกลุ้ม “ จะทำแบบนี้จริงๆหรอ”
“ไม่ใช่ว่าเราปรึกษากันแล้วหรอเรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว คุณยังคิดจะเปลี่ยนใจอีกหรอ”
ชายวัยกลางคนถอนหายใจ“ คุณก็รู้นิสัยของเฉินเฉียวดีถ้าเธอรู้ว่าเราขายเธอแบบนี้มีหวังไม่ยกโทษให้เราแน่ๆ”
จะไปกลัวอะไร ถ้าคุณไม่พูดฉันไม่พูดเรื่องนี้เธอจะไม่มีวันรู้ แล้วพอเธอฟื้นขึ้นมาแล้ว แม้แต่ผีสางเทวดาก็ไม่รู้ ตัวเธอเองก็ไม่ได้เสียหายอะไร
เฉินอันเดินไปเดินมาบนทางเดินแล้วส่ายหัวพร้อมเตรียมผลักประตูเพื่อเข้าไป “ไม่นะ! เรื่องนี้จะทำอย่างนี้ไม่ได้! ”
“เธอมาได้ยังไง”ลู่ลี่ลี่ดึงสามีของเธอไว้และพูดว่า “คุณลำบากมามากกว่าจะได้มันมา อยู่ๆคุณจะยอมทำลายมันด้วยน้ำมือของคุณเองงั้นหรอ ไม่อยากให้เฉินเฉียวเข้าไป หรือว่าอยากจะให้เฉินอินเข้าไปล่ะ เธออายุแค่ 16 ปี คุณทนได้หรือ ”
ลู่ลี่ลี่พูดพลางร้องไห้ เฉินอันเห็นเธอร้องไห้หัวใจเขาก็กระวนกระวาย “อย่าร้องไห้เลยนะ”
เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด ลู่ลี่ลี่ก็เช็ดน้ำตาออกจากมุมตาและรอบริมฝีปากของเธอ “พอก็ได้”
————
หกปีต่อมา
ปู้ซื่อกรุ๊ป ข้างนอกห้องทำงานของประธาน
“โอ๊ย!ท่านประธาน ช้าหน่อยอู๊ยไม่ไหวแล้ว ”
เฉินเฉียวยืนอยู่นอกประตูสำนักงานในชุดสูท ยืนห่างแผ่นประตู ได้ยินเสียงร้องระเริงบนเตียง
ทุกคนในห้องเลขาสีหน้าเจื่อน มีแต่เธอยืนอยู่ตรงนั้น สีหน้าของเธอสงบเหมือนน้ำเสมอแม้ว่าเสียงของเตียงข้างในจะดังกว่าคลื่นราวกับการประกาศสงคราม แต่สีหน้าของเธอกลับนิ่งเฉย
“คุณนาย..คุณนายปู้ ตอนนี้ท่านประธานยุ่งนิดหน่อย”หลูเท่อจู้บอกมานะ
ดูออกหมดแล้วเฉินเฉียวผลักประตูเข้าไปอย่างใจเย็นหลูเท่อจู้ช่วยเช็ดเหงื่อจากด้านหลัง
นี้มัน…..จับได้คาหนังคาเขาว่านอกใจ เป็นเมียหลวงอาจจะใจเย็นเกินไปหน่อยล่ะ
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออกผู้หญิงคนนั้นก็เปลือยเปล่านั่งกางขาออกอยู่บนโต๊ะหน้าซีดด้วยความตกใจ“ คุณ …แกเป็นใคร เข้ามาทำไมไม่เคาะประตู ”
เมื่อเทียบกับผู้หญิงที่ล่อนจ้อนแล้วเสื้อผ้าของ ปู้อี้เฉินไม่ยับเท่าไหร่ นอกจากยกเว้นรูดซิปกางเกงของเขา
เขามองไปที่เฉินเฉียวอย่างเย็นชาโดยยังคงกอดผู้หญิงไม่ปล่อย”สวัสดีคุณนายปู้”
“คุณนาย..ปู้ผู้หญิงที่อยู่บนโต๊ะตกตะลึงกับคำเรียก
“ สวัสดี คุณปู้”เฉินเฉียวกล่าวสวัสดี ขยับคางเบาๆคิ้วที่สวยงามของเขาแฝงไปด้วยความเย่อหยิ่ง
เธอวางเอกสารลงบนโต๊ะ “นี่คือความคืบหน้าของโครงการ 2023 คุณปู้ถ้ามีเวลารบกวนดูนะคะ”
ปู้อี้เฉินจ้องมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาวที่ไม่มีแม้แต่ร่องรอยใด ๆ ราวกับกำลังระบายความโกรธและเอามือลูบหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่าง“เธอคิดว่าฉันมีเวลาดูตอนนี้หรือยังไง?”
“อืม ~ ท่านประธานคะ มันเจ็บ … “หญิงสาวร้องครวญคราง
เฉินเฉียวยิ้ม “ก็ใช่นะคะ ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ว่างเลยจริงๆ”
เธอหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะและต่อสายภายใน “ผู้ช่วยหลูเข้ามาหน่อยค่ะ”
พูดออกมาเจ็ดคำโดยไม่รอให้ใครพูดแทรก
ไม่นานหลูเท่อจู้ก็ผลักประตูเข้ามา เมื่อเห็นภาพข้างในเหงื่อก็ออกไปทั่วร่าง
ไฟในการจับชู้ครั้งนี้ คงจะไม่สร้างปัญหาให้เขาหรอกมั้ง
“ท่านประธานของพวกคุณบอกว่าเขายุ่งและไม่มีเวลาอ่านเอกสารงั้นคุณยืนอ่านตรงนี้ให้เขาฟังและให้เขาเซ็น อีกสิบนาทีฉันจะมาเก็บนะ ”
