ตอนบ่ายเฉินเฉียวนัดเจียงฉยงฉยงไปซื้อของขวัญวันเกิดให้พ่อเธอที่ห้าง
สองคนเดินเล่นไปรอบ ๆ
เจียงฉยงฉยงแซวเธอ: “ประธานซังเนี่ยดีจริงๆเลยนะ! ยอมตีกลับราคาประมูลภายใน เพื่อให้พวกเราประมูล กล้าหาญจริงๆ ”
“ พอเถอะ คิดเข้าข้างตัวเองอยู่นั่นแหละ นี่เป็นเรื่องภายในของหย่วนเซิ้ง ไม่เกี่ยวกับเรา “เฉินเฉียวรู้สึกว่าด้วยความคิดของซังหลินจวินทำเรื่องแบบนี้ต้องเกี่ยวกับเธอแน่ๆ
เจียงฉยงฉยงยิ้ม: “ฉันไม่สนหรอก ยังไงซะฉันก็คิดว่าเขาทำเพื่อเธอ”
เฉินเฉียวไม่ได้พูดต่อ
สายตาจ้องมองไปที่เสื้อเชิ้ตผู้ชายสีขาว
เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังเลือกของขวัญให้พ่อ แต่เงาของซังหลินจวินกลับปรากฏอยู่ในความคิดเธอ
เสื้อเชิ้ตส่วนใหญ่ของเขาเป็นทรงเรียบๆและก็สีเรียบๆแบบนี้ แต่เขาใส่แล้วมีเสน่ห์เป็นพิเศษ
เจียงฉยงฉยงหันหน้าไปทางเธอและเห็นว่าเธอจ้องมองที่เสื้อเชิ้ตเธอยิ้มและตีศอก
เฮ้ คิดอะไรอยู่ คิดจนเหม่อลอยแล้ว? ”
เฉินเฉียวส่ายหัว: “ไม่มีอะไร”
เจียงฉยงฉยงหยิบเสื้อเชิ้ตนั้นลงมา แล้วพลิกดู “เสื้อผ้าแบบนี้สำหรับหนุ่มๆใส่นิ เฉียวเฉียว เธอไม่เหมือนกำลังเลือกของขวัญให้พ่อเลยนะ!”
เฉินเฉียวรู้ว่าเธอกำลังแซวตัวเอง หยิบเสื้อเชิ้ตจากมือเธอไป“ใช่ไงใครบอกว่าฉันจะต้องซื้อให้พ่อได้อย่างเดียว？”
เจียงฉยงฉยงหัวเราะเบา ๆ สองครั้งและทำท่าวาดเขียนไปบนอากาศบนหน้าเธอ “ตอนนี้บนหน้าเธอมีตัวอักษรสามคำใหญ่ๆเขียนอยู่
คำว่าอะไร?
ทุกคำพูดของเจียงฉยงฉยงกัดฟันแน่น “ซัง หลิน จวิน! ”
เสียงของเจียงฉยงฉยงดังมากจนพนักงานทุกคนมองมาที่พวกเขา ซังหลินจวินสามคำนี้ อ่อนไหวมากจริงๆ ห้างสรรพสินค้าแห่งนี้เป็นของหยวนเซิ่ง
เฉินเฉียวรู้สึกอายเล็กน้อยเมื่อเห็นและตบมือของเจียงฉยงฉยง”หยุดพูดเรื่องไร้สาระ”
จากนั้นก็ขอไซส์ที่ต้องการ แล้วจะไปจ่ายเงิน
เฉินเฉียว….ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้หญิงดังมา เฉินเฉียวและเจียงฉยงฉยงหันหน้าไปทางเดียวกันและเห็นเถียนเถียนอยู่กับหญิงวัยกลางคนตรงหน้า
เถียนเถียนยิ้มเล็กน้อย“ คุณมาที่นี่เพื่อซื้อของด้วยหรือ?”
เฉินเฉียว: “แค่มาเดินเล่นค่ะ”
สายตาของเถียนเถียนก้มลงบนเสื้อที่เฉินเฉียวถืออยู่เฉินเฉียวไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกผิดและมือของเธอก็กำแน่นขึ้นเล็กน้อย
ได้ยินเพียง เถียนเถียนถามว่า: “ซื้อให้อี้เฉินหรอคะ?”
เฉินเฉียวไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร การหย่าร้างระหว่างเธอกับปู้อี้เฉินเป็นเรื่องส่วนตัวดังนั้นเธอจึงไม่ต้องการบอกคนทั้งโลกเธอจึงยิ้มและไม่พูดอะไร
หญิงวัยกลางคนข้างๆเถียนเถียนกล่าวว่า “เถียนเถียน เพื่อนหรอ?”
เถียนเถียนแนะนำเฉินเฉียวให้แม่ของเขา: “เฉินเฉียว,เจียงฉยงฉยง น้องสาวของประธานเจียง เจียงอี้ฝาน”
เถียนเถียนผายมืออีกครั้ง “นี่แม่ของฉัน”
แม่ของเถียนเถียนดูจะกระตือรือร้นกับเจียงฉยงฉยง “ที่แท้ก็น้องสาวของประธานเจียง ประธานเจียงเป็นคนมีความสามารถและน้องสาวของเขาก็สวยมากเช่นกัน”
เจียงฉยงฉยงตอบอย่างสุภาพ: “สวัสดีคุณค่ะป้า”
แม่ของเถียนเถียนมองไปที่เฉินเฉียวและพูดว่า “ดูสิคนอื่นเขาออกมายังซื้อของให้สามี แล้วเธอล่ะเมื่อไหร่จะซื้อเสื้อผ้าให้หลินจวินบ้าง?”
“แม่คะ เพื่อนหนูยังอยู่นะคะ ทำไมแม่พูดเรื่องนี้”เถียนเถียนดูเขินอาย
“เขาเป็นคู่หมั้นนะ. แม้ว่าเขาจะเรียบร้อยและไม่ยุ่งกับคนอื่น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผู้หญิงภายนอกจะไม่ไปยุ่งกับเขา ฉันได้ยินพ่อเธอบอกว่า ผู้หญิงที่เข้ามาจับเขาเยอะมาก โดยเฉพาะช่วงหลัง ๆ มานี่ ว่ากันว่ามีผู้หญิงหน้าไม่อายคนหนึ่งต้องการจะเกาะเขา “
