ท่านประธานที่รัก – ตอนที่ 342 ต้องการคำตอบ

แต่เพราะไม่สบายท้อง เธอเลยไปที่ห้องน้ำก่อน

ตอนที่ออกมาจากห้องน้ำ เฉินเฉียวกลับเห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตูที่คาดไม่ถึง

“คุณหญิง ทำไมคุณถึงยืนอยู่หน้าประตูไม่เข้าไปคะ?” เฉินเฉียวเดินไปที่หน้าประตู เอ่ยถามคนที่หันหลังให้เธอ

พอได้ยินเสียงของเฉินเฉียว เฉียวยวี่หมินจึงหันไปแล้วยิ้มเอ่ย “พ่อของหลินจวินกำลังคุยกับคุณหญิงซังอยู่ น้านั่งอยู่ข้างๆไม่มีอะไรทำเลยออกมาเดินเล่น ไม่คิดเลยว่าจะเจอเธอ”

เฉินเฉียวไม่ได้เชื่อในสิ่งที่ท่านพูด

เดินเล่นแต่เดินมาห้องน้ำแบบนี้ เป็นไปไม่ได้หรอก

ท่านอาจจะรู้สึกอึดอัดแล้วไม่อยากอยู่ที่นั่น หรือว่าท่านมีอะไรจะคุยกับเธอ

ในใจเฉินเฉียวเดาว่าท่านต้องมีอะไรคุยด้วย

“คุณหญิงจะกลับไปพร้อมกันไหมคะ?”

เฉียวยวี่หมินส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่ล่ะกัน ฉันอยากออกมาเดินเล่น แต่น้าไม่ค่อยรู้ทางที่นี่ เฉินเฉียว หนูไปเดินเล่นกับน้าได้ไหม?”

เฉินเฉียวคิดตอนนี้เธอก็ไม่มีอะไรทำ เลยพยักหน้าตกลง

เฉินเฉียวกับเฉียวยวี่หมินไม่ได้เดินไกลมากนัก เดินรอบๆบ้านเหมือนที่เธอชอบมาเดินย่อย  รองเท้าของเฉินเฉียวเอาแต่ส่งเสียงดัง

เพื่อไม่ให้เสียหน้างานเลี้ยง เฉินเฉียวเลยใส่ส้นสูงสิบเซน เธอที่สูงอยู่แล้วดูสูงขึ้นไปอีก

คำตอบที่จะแสดงตัวตนของเธอ

มองเห็นประตูตรงหน้า ในใจท่านเริ่มสั่นคลอ “คำตอบสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ? บางเรื่องไม่รู้ก็ดี”

เฉินเฉียวยืนขวางทางท่านไว้ แล้วพูดบีบบังคับ “หนูแค่อยากได้คำตอบผิดเหรอคะ? ในสายตาคุณหญิงหนูอาจจะไร้เดียงสาเกินไป อยากจะรับผลกระทบที่ไม่ควรรับ แต่คุณหญิงคะ คำตอบมันยากที่ยอมรับแล้วยังไงคะ ในใจหนู หนูอยากได้คำตอบนี้มาก หนูรอมานานแล้ว ไม่อยากรออีก บางที การที่ไม่พูดก็เหมืนกำลังปิดบัง”

เผชิญหน้ากับสายตาที่มุ่งมั่นของเฉินเฉียว เฉียวยวี่หมินก้าวถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว

วินาทีนั้น ท่านมองออกว่าคนตรงหน้าเหมือนสังเกตอะไรได้

แต่ว่าท่านควรบอกเธอไหม?

ถ้าบอกเฉินเฉียว บอกว่าเธอคือลูกของท่านที่หายไปยี่สิบปี

เธอจะยังรับได้เหรอ?

กับความคำถามมากมายในใจ แต่ท่านกลับไม่มีคำตอบเลย

“น้าอยากจะเล่านิทานเรื่องหนึ่งให้หนูฟัง” สุดท้ายเฉียวยวี่หมินก็ตัดสินใจจะบอกเธอ

“แต่ก่อนมีสามีภรรยาคู่หนึ่งที่มีความสุขมาก พวกเขามีลูกสาวที่น่ารักมาก ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายสงบสุข ในสายตาภรรยา สามีเป็คนที่ขยันมาก เขาสร้างบริษัทที่บ้านให้ใหญ่โต ในช่วงเวลาที่ภรรยากำลังเป็นห่วงสามีที่ทำงานหนักถึงเช้าทุกวัน ข้างกายสามีก็มีผู้หญิงคนใหม่ เธอเอาแต่ส่งรูปของพวกเขามาให้ จนมีวันหนึ่ง มีรูปที่พวกเขานอนอยู่บนเตียงด้วยกัน”

ตอนที่เฉียวยวี่หมินเล่าเรื่องนี้ เธอเล่าด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

เหมือนไม่ใช่เรื่องตัวเอง

เฉินเฉียวฟังออก นี่เป็นสิ่งที่ท่านเจอมากับตัว ในใจเธอเป็นห่วงภรรยาในเรื่องจึงรีบเอ่ยถาม “หลังจากนั้นล่ะคะ?”

เฉียวยวี่หมินยิ้ม สายตาเริ่มคลอ “ตอนที่เธอกำลังเสียใจกับรูปพวกนั้น เธอเลยหนีออกจากบ้าน อาจจะเพราะสวรรค์กำลังเล่นตลกกับเธอ วันที่เธอหนีออกจากบ้าน เธอเกิดอุบัติเหตุที่เกือบจะคร่าชีวิตเธอไป ตอนที่เธอพยายามดิ้นรนในรถ มีคนคนหนึ่งมาช่วยเธอไว้”

“คนคนนั้นดูแลเธอดีมาก สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจไปจากสามี ตอนที่เธอกลับไปเผชิญหน้ากับสามี เธอคิดไม่ถึงเลยว่า เธอกลับโดนสวนก่อน สามีกับผู้หญิงคนนั้นเอาแต่จี้ถามเธอ เธอพยายามอธิบายแล้ว แต่กลับโดนตอกกลับมาว่าแก้ตัว เธอเลยยอมแพ้ อยากจะจากไป แต่กลับทิ้งลูกสาวที่ยังเด็กไม่ได้”