ท่านประธานที่รัก – ตอนที่ 352 ความรู้สึกซับซ้อน

“โอเค” ซังหลินจวินตอบ แต่แรงในมือกลับไม่ได้ลดลงเลย

แต่เฉินเฉียวไม่ได้สังเกตว่ามันไม่ได้เปลี่ยนแปลง นอกจากความเจ็บปวดในตอนแรก ต่อมามันก็ยิ่งสบายขึ้นเรื่อยๆ สบายจนเฉินเฉียวฮัมเพลงออกมาเบาๆ

พอฮัมเพลงออกมา เฉินเฉียวก็อายมาก ใช้มือปิดตาอย่างหงุดหงิด ไม่อยากเผยความอับอายหงุดหงิดในดวงตาตัวเอง

เฉินเฉียวไม่รู้ว่าหลินจวินนวดให้เธอนานแค่ไหน จนเขาหยุดลง เฉินเฉียวก็ดึงเขามานอนด้วยกัน

“หลินจวิน ฉันมีบางเรื่องอยากถามคุณ” สำหรับคดีนั้นที่เห็นในวันนี้ เฉินเฉียวก็สงสัยเกี่ยวกับรายละเอียดของมัน

ซังหลินจวินเพลิดเพลินกับร่างนุ่มของเฉียวเฉียวในอ้อมแขน ก้นบึ้งหัวใจมีความสุขมาก สำหรับคำถามเฉียวเฉียว แน่นอนว่าฟังอย่างระมัดระวัง “ว่ามาสิ”

“เรื่องที่เกิดขึ้นกับตระกูลเจียงเมื่อสองปีก่อน คุณรู้มากแค่ไหน” สำหรับเรื่องตระกูลเจียง เฉินเฉียวคิดว่าหลินจวินต้องรู้

ยังไงแล้วแค่ความสัมพันธ์ของพวกเขาเฉยๆ หลินจวินในฐานะพี่น้องที่ดี ไม่อาจเพิกเฉยโดยไม่ช่วยเหลือตระกูลเจียงได้

สำหรับเรื่องสองปีก่อนในตระกูลเจียงที่เฉียวเฉียวเอ่ยขึ้น มันทำให้ซังหลินจวินประหลาดใจเล็กน้อย

เขาคิดว่า หลีชิงไม่น่าบอกเรื่องพวกนี้กับเฉียวเฉียวสิ

“ทำไมอยากรู้”

“ฉันอยากรู้ฉันพลาดไปแค่ไหน หลินจวินคุณบอกฉันได้ไหม? ” เห็นหลินจวินไม่บอกเธอทันที กลับถามกลับขึ้นมา ดวงตาชัดเจนสดใสของเฉินเฉียวก็ซ่อนความอ้อนวอนไว้

“แน่ใจนะว่าอยากรู้” หน้าผากกว้างซังหลินจวินสัมผัสเธอ จ้องมองอย่างจริงจังแล้วถาม

“แน่ใจ” ในแววตาเฉินเฉียวไม่มีความลังเลเลยสักนิด

เพราะบริษัท C&J เป็นบริษัทที่เฉินเฉียวทุ่มเทอย่างมากในตอนแรก ดังนั้นถึงแม้ว่าตอนนั้นเขาจะคิดว่าเธอประสบอุบัติเหตุ ก็ยังช่วยเหลือ C&J อย่างต่อเนื่อง และอาจจะเพราะเหตุนี้ อีกฝ่ายจึงเอาประเด็นนี้มาเล่นงานเขา

หลังจากเฉินเฉียวได้ยินเรื่องทั้งหมด ในใจก็มีคำตอบสำหรับเรื่องนี้บ้างแล้ว

และในใจเธอมีความคิดบางอย่างเกี่ยวกับ C&J ในใจ และอยากจะพูดอีกสักสองสามประโยค

ทันใดนั้นซังหลินจวินก็กระชับแขน กอดเธอในอ้อมกอดแน่น

“เฉียวเฉียว นอนเถอะ ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้เธอต้องตื่นเช้านะ” เมื่อเสียงเย็นยะเยือกอยู่ข้างหู ฟังแล้วเหมือนเสียงฮัม

เฉินเฉียวอยากเงยหน้าขึ้นมองเขา แต่เพราะถูกกอดแน่นเกินไป ขยับไม่ได้เลยสักนิด

ไม่มีทางเลือก ทำได้แค่หลับตา

หลังจากนั้นนานมาก จนกระทั่งเฉินเฉียวหลับไป ซังหลินจวินที่หลับตาในที่สุดก็ลืมตาสองข้าง

มองเฉินเฉียวในอ้อมแขนอย่างอ่อนโยน ซังหลินจวินใช้นิ้วเกลี่ยเบาๆ ที่คิ้วขมวดของเธอ ลดเสียงแล้วพูดขึ้นข้างหูเธอ “เรื่องที่บริษัทมันซับซ้อนเกินไป บางครั้งก็ไม่อยากให้เธอแบกรับมันจริงๆ แต่ในเมื่อมันแพร่กระจายไปแล้ว ไม่ว่าจะดีหรือร้าย ฉันก็จะแบกมันไว้กับเธอ เฉียวเฉียว เธอแค่มีความสุขก็พอ ฝันดีนะ”

หลังจากจูบเบาๆ ซังหลินจวินกอดเธอแน่นแล้วหลับไปในที่สุด

เช้าวันต่อมา ทั้งคู่ตื่นเช้ามาก

เมื่อก่อนตอนที่ซังหลินจวินกับเฉินเฉียวอยู่หยวนเซิ่ง ทั้งคู่จะขี้เกียจอยู่บนเตียงสักพัก ยังไงแล้วการบริหารจัดการในส่วนล่างของหยวนเซิ่งนั้นเข้มงวดมาก สิ่งที่ต้องจัดการด้วยตัวเองมีไม่มาก ส่วนมากก็เซ็นเอกสารบางอย่าง

ตอนนี้เฉินเฉียวตื่นเช้า แน่นอนว่าซังหลินจวินนอนบนเตียงคนเดียวก็หลับไม่ลง จึงตื่นขึ้นด้วย

หลังจากทานอาหารเช้าแล้ว เฉินเฉียวก็รีบออกไป

ซังหลินจวินขมวดคิ้ว จับมือเธออย่างรวดเร็วแล้วพูดขึ้น “อย่าเพิ่งไป ฉันจะไปส่งเธอ”

เฉินเฉียวพูดขึ้นด้วยความกังวลเล็กน้อยบนใบหน้า “แต่เราไปคนละทางนะ”

“ไม่เป็นไร ไปส่งเธอแล้วฉันยังเหลือเวลา บริษัทอยู่ได้โดยไม่มีฉัน”