ท่านประธานที่รัก – ตอนที่ 382 คลอดลูก

ซังหลินจวินนั่งเงียบ ๆ บนเรือหรูในเมืองเวนิสเขามองดูเรือไม้ลำเล็กและเรือลำใหญ่แล่นไปมา ได้ยินเสียงพูดภาษาอิตาลีจากคนที่เดินเข้ามาจากด้านนอก

“ คุณซัง คุณรออยู่ที่นี้มาสองวันแล้ว คนที่คุณอยากเจอยังไม่มาเหรอ”ชาวอิตาลีรูปร่างเตี้ยผมสีน้ำตาลเข้มตาสีน้ำเงินเข้มนั่งตรงข้ามกับซังหลินจวิน

เขาเป็นพ่อค้าขายปืนและปกติจะไม่มีใครหาเขาเจอ ยังไงซะช่วงนี้พวกกลุ่มคนขายอาวุธโดนพวกมาเฟียเข้ามาควบคุมแล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อวานผู้ชายตรงหน้าหอบเงินไปซื้อข่าวจากเขา เขาคงไม่มานั่งคุยด้วย

เขารู้ดีว่าพวกนี้ไม่ค่อยต้อนรับคนต่างบ้านต่างเมืองมากนัก

ซังหลินจวินวางกาแฟลงในมือและพูดด้วยน้ำเสียงเฉยเมย:“ คุณลอเออร์คุณบอกว่าคนพวกนั้นจะผ่านแม่น้ำเวนิสทุกๆบ่าย แต่ในความเป็นจริงผมยังไม่เห็นคนคนนั้นที่คุณพูดถึงเลย”

ลอเออร์คนขายข่าวได้มองไปรอบ ๆ และเห็นว่าไม่มีใครมองพวกเขาจึงพูดเบาๆว่า: “คุณซัง วันนี้ผมเพิ่งได้ยินว่าช่วงนี้พวกเขาได้ของไปล๊อตหนึ่ง ช่วงนี้พวกเขาอาจจะไม่โผล่มา”

“ของเหรอ?”ซังหลินจวินทำมือเป็นรูปปืนแล้วถาม “อันนี้เหรอ”

ลอเออร์ส่ายหัวขยับมาใกล้เขาแล้วพูดว่า “เป็นผู้ชายผมทอง”

ซังหลินจวินอยากจะถามอีกครั้ง หูของเขาได้ยินคนบางคนกำลังเคลื่อนไหวหลังจากคิดอะไรบางอย่างออกเขาก็อดกลั้นคำถามไว้ในใจ

เมื่อเขากลับไปที่โรงแรมที่พักชั่วคราวในตอนกลางคืนเขาเอนตัวบนเตียงนุ่มๆ ซังหลินจวินรับรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดี

เดิมทีคิดว่าหลังจากหาข่าวไม่เจอ เขาควรจะเปลี่ยนที่ คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะสืบหาข่าวเจอจริงๆ

แม้ว่าจะไม่แน่ใจว่าคนผมทองคือซังอวิ๋น แต่สัญชาตญาณของเขาก็บอกเขาว่าใช่

ถึงแม้ว่าเขาจะได้ข่าวคราวได้ แต่เขาจะทำให้ไก่ตื่นไม่ได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าที่นี้เขาไม่มีผู้ช่วยตัวเขาเองทักษะการต่อสู้ก็ไม่ได้ดีมากนัก เป็นไปไม่ได้ที่จะชิงตัวคนมาจากกลุ่มมาเฟีย ถ้าเกิดพลาดขึ้นมาอาจจะโดนปืนยิงได้

ทุกอย่างต้องคิดให้รอบด้าน

หลังจากคิดได้เขาก็โทรหาอี้ฝานที่อยู่อังกฤษ

เจียงอี้ฝานผู้ซึ่งมีความสุขกับลูกชายและลูกสาวของเขา เขาเพิ่งพาลูกที่เพิ่งคลอดทั้งสองเข้านอนเมื่อเขาเห็นชื่อที่คุ้นเคยบนหน้าจอโทรศัพท์ก็วางขวดนมในมือลงแล้วเขาก็ปิดประตูอย่างเงียบๆเดินออกไป