ท่านประธานที่รัก – ตอนที่ 449 ความเป็นเพื่อน

โยว่อียิ้มพยักหน้าให้ “งั้นรบกวนคุณลุงพาพวกผมไปด้วยนะครับ”

เห็นโยว่อีตกลง ปู้อี้เฉินกำลังจะเปิดประตูให้พวกเขา แต่โยว่อีกลับเปิดประตูหลัง จากนั้นทั้งสองคนก็รีบขึ้นไป

ใบหน้าปู้อี้เฉินบึ้งตึง แต่ก็รีบปรับอารมณ์

บนรถ เขาเอาแต่หลอกถามเรื่องพ่อแม่กับเด็กสองคน แต่ทั้งสองคนปากแข็งมาก เอาแต่อ้อนทำตัวเป็นเด็กดี แล้วรีบเปลี่ยนประเด็น พอนานไป ปู้อี้เฉินเลยมองออก จะหลอกเด็กสองคนคงไม่ง่าย

พอส่งพวกเขากลับบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว ปู้อี้เฉินค่อยรู้ตัวว่าเขาไม่ได้ผลประโยชน์อะไรเลย

หงุดหงิดหัวร้อน จากนั้นก็ขับรถออกไป

รอไม่เห็นคนแล้ว เหมิงเหมิงที่อุ้มน้องหมาไว้ค่อยพูดอย่างภูมิใจ “พี่คะ เมื่อกี้หนูทำได้ดีใช่ไหมคะ”

โยว่อีโชว์นิ้วโป้งให้ พูดชมเธอ “ทำได้ดีมากๆ”

พอขึ้นรถแล้ว โยว่อีก็ทำท่าทางเป็นสัญญาณกับน้องสาว นั่นพวกเขาใช้มาหลอกคนอื่นโดยเฉพาะ

พอตกดึกเฉินเฉียวกับซังหลินจวินกลับมา เหมิงเหมิงที่นั่งอยู่บนโซฟาพูดเรื่องนี้ก่อน พอเฉินเฉียวได้ยินแล้ว เลยลูบศีรษะลูกสาวแล้วพูดอย่างกังวลต้องบอกคุณพ่อคุณแม่หรือว่าลุงฟู่ก่อน ห้ามขึ้นรถของคนแปลกหน้า ต้องรอผู้ใหญ่ไปรับนะคะ”

ใครจะรู้ พอได้ยินเด็กทั้งสองคนพูดว่าขึ้นรถของอีกฝ่ายที่ไม่รู้จัก ในใจเธอกลัวแค่ไหน

เด็กทั้งสองคนเป็นลูกที่เธอได้มาอย่างยากลำบาก ไม่ว่าใครในพวกเขาบาดเจ็บ เธอก็เหมือนมีมีดมากรีดที่ใจ

เหมิงเหมิงพยักหน้าให้ เธอตกใจกับท่าทางของคุณแม่

ซังหลินจวินพาโยว่อีไปตำหนิที่ห้องหนังสือ

เพราะเกิดเรื่องนี้ ซังหลินจวินเลยลืมบอกเฉียวเฉียวเรื่องไปสนามบินพรุ่งนี้

บรรยากาศที่อึดอัดทำให้เหมิงเหมิงกับโยว่อีรู้สึกได้

“แม่คะ หนูกับพี่ชายไปโรงเรียนก่อนนะคะ” เหมิงเหมิงที่โดนสะกิดแขนรีบพูดเสียงดัง

“ผมก็กินเสร็จแล้วครับ” พอสะกิดน้องสาวเสร็จ โยว่อีก็รีบพูดหน้าตาเฉย

“เดี๋ยวแม่ส่งพวกหนูไปโรงเรียน” เฉินเฉียววางถ้วย จะออกไปพร้อมพวกเขา

เห็นสายตาของคุณพ่อ โยว่อีก็รีบพูดว่า “ไม่ต้องครับแม่ ลุงฟู่ส่งพวกผมไป แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ”

พูดจบ ก็รีบจูงมือน้องสาวออกไป

เห็นเด็กทั้งสองคนออกไปแล้ว เฉินเฉียวเลยจะเดินกลับห้อง

แต่ซังหลินจวินรีบดึงมือเธอไว้ก่อน

“เฉียวเฉียว วันนี้ฉันมีเซอร์ไพรส์จะให้เธอ เดี๋ยวเราออกไปด้วยกัน”

“เซอร์ไพรส์?” เฉินเฉียวแค่รู้สึกว่าเช้านี้โมโหกับเขามากแล้ว จะมีอารมณ์สนใจเซอร์ไพรส์ได้ยังไง

แต่เสียดายแรงซังหลินจวินเยอะ เธอเลยต้องปล่อยให้เขาดึงไป

แต่เฉินเฉียวก็ไม่ปฏิเสธ เธอก็สงสัยเหมือนกันว่าเป็นเซอร์ไพรส์อะไรที่ทำให้เขายอมทิ้งงาน

พอขึ้นรถแล้ว เพราะนอนไม่อิ่ม เฉินเฉียวเลยนอนหลับบนรถ

ซังหลินจวินถอดเสื้อคลุมแล้วคลุมให้เธอ จากนั้นก็ขับรถไปทางสนามบิน

ตอนที่เฉินเฉียวตื่น เห็นว่าพวกเขาอยู่บนทางด่วน เห็นเสื้อคลุมบนตัว ความโมโหตอนเช้าหายไปหมดเลย

จากนั้นก็แตะริมฝีปาก เห็นว่าไม่เปียก เธอค่อยโล่งอกไปที

ตอนที่นอนหลับในรถ อาจจะทำอะไรที่ดูไม่ดี เฉินเฉียวเลยรู้สึกโชคดีที่เธอนอนแล้วน้ำลายไม่ไหล