ซังอี๋อดขำไม่ได้ เธอยิ้มเหมือนพระจันทร์เสี้ยว ดูสวยสว่างมาก แต่หลิงเยว่มองออกมาเธอกำลังเยาะเย้ย
เธอจึงโมโหกว่าเดิม “ขำอะไร? คิดว่าฉันกำลังล้อเล่น?”
ความจริงซังอี๋ไม่อยากขำ แต่หลิงเยว่ความจำปลาทองจริงๆ ทั้งๆที่เจอกันครั้งแรกก็เคยบอกเธอแล้ว แต่เธอทำเป็นหูทวนลม
ตอนนี้มาพูดอะไรน่าตลกแบบนี้อีก ไม่หลาบจำจริงๆ
“คุณผู้หญิงคะ ตอนนี้คุณยังคิดว่าตัวเองมีโอกาสคบกับชู่จี้อีกเหรอคะ?” ซังอี๋ถาม
หลิงเยว่เป็นคนที่มีโอกาสแต่ทำพลาดเอง
“เธอก็แค่คนชั้นต่ำ ถึงชู่จี้จะตกลงแล้วยังไง? เธอปั่นหัวชู่จี้ได้ แล้วพ่อชู่จี้ล่ะ? พ่อฉันล่ะ? การแต่งงานต้องได้ความเห็นจากทั้งสองตระกูล เธออย่าไร้เดียงสาหน่อยเลย” ตอนนี้หลิงเยว่ไม่รู้ว่าซังอี๋เป็นใคร ถ้าเธอรู้ เธอคงไม่กล้าพูดอะไรแบบนี้หรอก
เธอพูดไปด้วย แล้วทำท่าทางได้ใจมาก ทำตัวเย่อหยิ่งเหมือนคุณหนู เหมือนมีแค่ตัวเองที่เป็นคนสูงส่ง แล้วคนอื่นเป็นแค่มดปลวก
มีคนไม่น้อยที่เห็นเหตุการณ์แล้วอ้าปากค้าง ยังไงคุณหนูซังก็เป็นแฟนผู้บริหาร เรื่องนี้ทุกคนรู้ดี แต่หลิงเยว่กลับมายั่วยวนแบบนี้ ไม่รู้เหรอว่าคำว่าตายเขียนยังไง
ซังอี๋กลับหัวเราะ “เหรอ? พ่อคุณชื่อหลิงเจียง ฉันพูดถูกไหมคะ?”
แววตาเธอเยาะเย้ย พอหลิงเยว่เห็นจึงจะเป็นบ้า สีหน้าก็เขียวด้วย “แกไม่รู้เหรอว่าพ่อฉันเป็นใคร? ยังกล้มาหัวเราะอีก?”
เธอเดินหน้าไปแล้วตบหน้าซังอี๋
แต่ซังอี๋มือเร็วจับมือเธอไว้ก่อน “คุณหนูหลิงอย่าหลงตัวเองหน่อยเลย พูดง่ายๆ คุณก็แค่รังแกคนที่ไม่มีอำนาจ”
จากนั้นเธอจึงสะบัดมือเธอออกจากเยือกเย็น “เจียมตัวหน่อยเถอะค่ะ”
“หยุดนะ!” หลิงเยว่โมโหมาก เธอเป็นคุณหนูมาทั้งชีวิต แต่คนนี้กลับโดนคนที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้ามาดูถูก เธอทนไม่ได้ “แกหมายความว่ายังไง? ฉันรังแกคนที่ไม่มีอำนาจ?”
“ใจคุณรู้ดี ที่คุณทำไปก็เพราะมีตระกูลหลิง แต่ถ้าคุณไม่มีล่ะ คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?” ซังอี๋ตอบกลับอย่างไม่ไว้หน้า
หลิงเยว่จะเป็นบ้า สายตาคาดแค้นมาก “แล้วยังไง? ฉันเป็นคุณหนูตระกูลแล้วยังไง พวกนี้เป็นสิ่งที่แกไม่มี ต้องโทษที่แกไม่มีสิ!”
ซังอี๋ขี้เกียจเสียน้ำลายกับเธออีก จึงเดินจากไป
แต่หลิงเยว่กลับขัดเท้าเธอ จนซังอี๋ไม่ทันตั้งตัวแล้วเซลงไป แต่ก่อนจะถึงพื้น กลับมีอ้อมกอดที่อบอุ่นรับเธอไว้ อ้อมกอดของเขาทำให้เธอสบายใจ “ชู่จี้……” เธอเอ่ยเสียงเบา
“อื้อ” เขาตอบเสียงเบา แล้วพยุงตัวเธอขึ้นมา สายตาเยือกเย็นมากเหมือนซาตาน ยิ่งคาดไม่ถึงว่าชู่จี้จะเห็นเหตุการณ์
“ชู่……” ตอนที่เธอเห็นสายตาชู่จี้ เธอเหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่าง
เขาบีบคอเธอไว้ เธอเอาแต่แตะต้องของหวงของเขา คิดว่าเขาไม่กล้าทำอะไรเธอเหรอ?
ลมหายใจถูกแย่งไป ออกซิเจนน้อยลงเรื่อยๆ บนใบหน้าหลิงเยว่มีความสิ้นหวัง เธอรู้สึกแล้วว่าความตายกำลังจะมาเยือน
“ปล่อยเธอเถอะ” ไม่ว่ายังไง ซังอี๋ก็ทนเห็นชู่จี้บีบคอเธอตายไม่ได้ เพราะนี่ชีวิตคนทั้งคน
ชู่จี้มองหลิงเยว่อย่างเยือกเย็น จากนั้นค่อยปล่อยมือที่คอเธอ เธอพยายามสูดหายใจเข้า รอดสักที เธอเห็นชู่จี้เหมือนซาตาน เพราะเธอรู้สึกถึงความอาฆาตแค้น เขาอยากให้เธอตายจริงๆ!
เธอก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว “ฉันไม่ได้จะ……”
เธอแค่อยากให้ซังอี๋ขายหน้า ไม่ได้จะทำอย่างอื่น
“ไสหัวไป!” ชู่จี้ไม่อยากคุยอะไรกับเธออีก ไม่แม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำ ถ้าเธอยังกล้าทำอะไรบ้าๆอีก เขาไม่ไว้หน้าแน่
ความรู้สึกดีๆที่หลิงเยว่มีที่เขา ตอนนี้เธอทำลายไปหมดแล้ว
ในความทรงจำ หลิงเยว่ไม่ใช่ผู้หญิงไม่ดีอะไร เธอชอบมาหาเขา ชอบช่วยเหลือเขา ไม่รู้สึกขอบคุณคงเป็นไปไม่ได้
แต่พอเขารู้ว่า การตายของแม่เขาเกี่ยวกับหลิงเยว่ เขาจึงไม่มีความรู้สึกดีๆกับเธออีก
ผู้หญิงคนนี้ สมควรไปลงนรก
มือที่เต็มไปด้วยเลือด จะมีชีวิตรอดอีกได้ยังไง
หลิงเยว่ออกไปจากบริษัทอย่างทุลักทุเล เธอควรจะทำยังไง ซังอี๋จงใจให้ตัวเองขายหน้า แต่ชู่จี้กลับเชื่อฟังผู้หญิงคนนั้น เธอควรจะทำยังไงดี ควรใช้วิธีอะไรดี ความเกลียดแค้นเกิดขึ้นในใจ
“บาดเจ็บหรือเปล่า?” ชู่จี้สำรวจซังอี๋อย่างละเอียด ไม่เห็นรอยแดงอะไรค่อยวางใจ
ซังอี๋ส่ายหน้า “เรื่องครั้งนี้ช่างเถอะ ถ้ายังมีอีก ฉันไม่ปล่อยเธอไว้หรอก”
ซังอี๋ไม่ใช่คนที่ใช้อำนาจไปบีบบังคับ ถ้ายั่วโมโหเธอจริงๆ เธอก็ยินดีที่จะเป็นคนเลว
“สมกับเป็นผู้หญิงของชู่จี้ เด็ดขาดเหมือนฉันจริงๆ” เขายิ้มอ่อน น้ำเสียงน่าฟังมาก “ไปเถอะ ตอนบ่ายฉันจะอยู่กับเธอ
เขาเห็นความเติบโตของซังอี๋ ต่อไปผู้หญิงคนนี้จะเติบโตภายใต้ร่มเงาของเขา ตัวเองจะมีส่วนร่วมให้เธอเป็นนักแสดงที่ดี นี่เป็นความภูมิใจของเขา
ซังอี๋เรียนเรื่องการแสดงกับคุณครู ชู่จี้ก็ตั้งใจดูอยู่ข้างๆ ไม่อยากพลาดแม้แต่วินาทีเดียว นี่เป็นผู้หญิงของเขา ใจของเธอก็เป็นของเขาด้วย นี่เป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด
“ไม่เลว” ชู่จี้ยืนขึ้นแล้วมองเธอ จากนั้นใช้นิ้วนวดให้เธอเบาๆ “ไม่คิดเลยว่าซังอี๋ของเราจะเก่งขนาดนี้”
ซังอี๋เชิดคางขึ้น “เป็นไงล่ะ? ไม่ทำให้นายเสียหน้าใช่ไหม?”
คุณครูมองทั้งสองอย่างตกใจ เหมาะสมกันมาก อยู่ด้วยกันแล้วเป็นบุญตามาก
ชู่จี้ร่างสูงใหญ่ กอดซังอี๋ไว้ในอ้อมกอดได้พอดี ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรืออะไรก็ดูเหมาะสมกันมาก
“ไม่เลย เธอเก่งมาก ฉันภูมิใจในตัวเธอมาก” เขาก้มลงไปจุมพิตเธอ เหมือนเป็นของรักของหวง
พอโดนจุมพิต ซังอี๋ก็หน้าแดง ชู่จี้จูบตัวเองต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ เหมือนตัวเองขายหน้ามากๆ
“คุณครูคะ หนู หนู……กลับก่อนนะคะ” หน้าเธอแดงมากจนจะระเบิดแล้ว
