เฉียวเอาของออกจากระเป๋า จากนั้นไม่นาน ขาทั้งสองข้างก็อ่อนลง สีหน้าที่เต็มไปด้วยความร้อนจนทนไม่ไหว
จนถึงตอนนี้เธอก็ยังคงสงสัยอยู่ จนลืมคำพูดที่ซังหลินจวินพูดกับเธอในตอนสุดท้าย
หลังจากที่ผ่านชนชั้นของคนมาแล้ว ก็ได้มาถึงประตูสวรรค์และโลก
อวี้เฟยกำลังรออยู่ที่ประตู ก็เห็นเฉินเฉียว ก็รู้สึกแปลกใจ จากนั้นก็ค่อยทักเธอ : “ คุณเฉิน ”
“ สวัสดีค่ะ ” เฉินเฉียวตอบกลับ
เอากุญแจให้กับคนที่เฝ้าประตู ให้พวกเขาไปขับรถของตัวเองมา แล้วก็โทรหาเจียงฉยงฉยงไปด้วย เธอก็แค่อยากไปจากที่นี้เดี๋ยวนี้ !
ขณะที่โทรก็มองไปทางประตูห้องส่วนตัวไปด้วย ไม่รอเจียงฉยงฉยงออกมา แต่กลับรอซังหลินจวินออกมา
เธอกัดปาก ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไร
หลังจากรอไปสักพัก เจียงฉยงฉยงก็ยังไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ เดาว่าข้างในน่าจะเสียงดัง ก็เลยทำให้ไม่ได้ยิน
“ คุณเฉิน นี่รถของคุณ ” คนเฝ้าประตูขับรถมาจอดให้แล้ว จากนั้นก็คืนกุญแจรถให้เฉินเฉียว
เฉินเฉียวอยากมากที่จะปล่อยเจียงฉยงฉยงทิ้งไว้ที่นี้ เจียงอี้ฟานก็อยู่ ยังจะกลัวว่าไม่มีใครส่งเธอกลับอีกหรอ ?
เธอเอื้อมมือไปเอากุญแจรถ แต่ว่า ยังไม่ทันจะแตะกับตัวโลหะของกุญแจ ก็มีมืออีกมือนึงออกมา จากนั้นก็คว้ากุญแจของเธอไปแล้ว
เฉินเฉียวหันกลับไปมองก็เห็นว่าซังหลินจวินก็ยืนอยู่ข้างหลังเธอแล้ว
“ กุญแจฉัน ” ตอนนี้ต้องใจเย็นๆ เธอรู้สึกว่าภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้มันน่าอายมาก นอกจากจะหากุญแจของเขาแล้ว เธอก็ไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไร
ซังหลินจวินโยนกุญแจให้อวี้เฟย “ ส่งคุณเฉินกลับ ”
“ ไม่เป็นไร ฉันขับรถกลับคนเดียวได้ ” เฉินเฉียวไม่อยากได้ความเป็นห่วงเป็นใยของซังหลินจวิน
“ ดื่มไวน์ไปสามแก้วติดขนาดนั้น จะขับรถกลับได้ยังไง ?” ซังหลินจวินถาม
เฉินเฉียวรภคาญที่ตัวเองกำลังถูกโจมตี หรือว่าถูกจูบ งั้นไวน์ที่ดื่มไปตั้งสามแก้วก็ดื่มฟรีงงั้นหรอ
เธอยืนยันที่จะถามว่า : “ เดี๋ยวฉันเรียกแท๊กซี่ก็ได้แล้ว ”
“ บอกที่อยู่ให้อวี้เฟย ” ซังหลินจวินทำเหมือนกับไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูดไป ฝั่งโน่น เจียงฉยงฉยงก็ออกมาจากห้องส่วนตัวสักที
อวี้เฟยเหลือบไปมองบอสของตัวเอง “ งั้นคุณ…… ”
“ เดี๋ยวเหล่าฟู่จะมา ” ซังหลินจวินถาม
อวี้เฟยพยักหน้า ประตูรถด้านหลังของเฉินเฉียวเปิดออก “ คุณเฉิน คุณเจียง ขึ้นรถครับ ”
เฉินเฉียวไม่ดื้อกับซังหลินจวินแล้ว หลังจากคิดได้ก็ขึ้นรถ เจียงฉยงฉยงกับซังหลินจวินก็โบกมือลา พวกเขาดูสนิทสนมกันมาก “ บ๊ายบาย ประธานซัง ! เจอกันใหม่คราวหน้า ”
เฉินเฉียวลากเธอขึ้นรถ เจียงฉยงฉยงเอามือจับไปที่ : “ เฉียวฉียว ไม่ต้องลากฉันแล้ว ฉันเจ็บ ”
“ ถ้าเจ็บก็รีบนั่งลงซะ ” เฉินเฉียวปิดกระจกขึ้น เพื่อไม่ให้เจียงฉยงฉยงทักทายกับคนที่อยู่ด้านนอก
เจียงฉยงฉยงบอกกับเธอว่า “ เฉียวเฉียว เธอนี้มันไรความปราณีจริงๆ ก็เห็นได้ชัดนิว่าเมื่อกี้จูบอย่างร้อนแรง แต่ทำไมเธอถึงเช็ดปากแล้วละ แล้วทำไมทำเหมือนกับว่าเมื่อกี้ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นละ ?”
ข้างหน้า อวี้เฟยที่ได้ยินก็รีบหมุนพวงมาลัย
ดูเหมือนว่า เมื่อกี้ตอนที่อยู่ในห้องส่วนตัว รู้สึกว่าตัวเองจะพลาดอะไรเด่นๆไป !
เฉินเฉียวรู้สึกอาย เธอบีบไปที่ต้นขาของเธอ “ เธอหยุดพูดได้แล้ว ”
เจียงฉยงฉยงรู้แล้วว่าคนข้างหน้าได้ยิน ก็เลยลดน้ำเสียงลง แล้วเธอก็พูดกระซิบไปที่ข้างหูเธอว่า : “ เมื่อกี้ในห้องส่วนตัวนั้นลุกเป็นไฟเลยแหละ ”
“……”เฉินเฉียวมองไปข้างหน้า แล้วทำเป็นเหมือนว่าหูหนวก
“มีแค่คนบอกว่าประธานซังหล่อมาก ไม่ได้พูดเล่นนะ การจูบที่ดูเซ็กซี่นั้น ใครเห็นก็เป็นอันต้องหลงใหล ”
เฉินเฉียวก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ รู้สึกว่าทำไมในรถมันถึงร้อน แต่ความจริงแล้ววันนี้อากาศค่อนข้างเย็น
เธอค่อยๆเปิดหน้าต่างลงอย่างเงียบๆ แล้วก็พูดว่า : “ ถ้าเธอชอบเขา งั้นเธอก็ไปตามจีบเขาสิ ยังไงเขาก็โสดอยู่ดี ”
“ สามีของเพื่อน ก็ต้องให้เกียรติ พวกคุณสองคนเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบ ส่วนฉันก็เป็นคนที่เต็มใจเผือก ภาพของพวกคุณสองคนที่อยู่ด้วยกัน มันสวยงามมาก !”
เฉินเฉียวมองบนใส่เธอ “ สามีอะไรกัน ถ้าเธอยังพูดไปเรื่อยอีก ฉันจะทิ้งเธอไว้ข้างทาง แล้วเธอก็เดินกลับเอง ”
เจียงฉยงฉยงจับมือเธอแล้วก็ทำหน้าอ้อนๆราวกับเด็กใส่เธอ : “ เธอทำไม่ลงหรอก ”
เจียงฉยงฉยงเสียงดังมาตลอดครึ่งทาง ในที่สุดเธอก็เงียบสักที เฉินเฉียวเหลือบมองอวี้เฟยเป็นครั้งคราว หลังจากที่ทนมานาน ในที่สุดก็อดที่จะถามไม่ได้ : “ คุณอวี้ ช่วงนี้สุขภาพเป็นยังไงบ้าง ? ดีขึ้นมาบ้างแล้วหรือยัง ?”
อวี้เฟยตอบ : “ เมื่อวานเพิ่งไปดูมา ก็ไม่ดีขึ้น โรงเรียนก็ไม่ได้ ก็นอนอยู่แต่บ้าน”
“ นานขนาดนี้เลยหรอ แล้วยังไม่ดีขึ้นบ้างหรอ ?”
“ ก็ดีขึ้นมาแล้วบ้าง แต่ก็ไม่เยอะ หมอเฉิงก็ได้มาดูอาการตลอด ”
เฉินเฉียวคิดเด็กตัวเล็กๆทำไมต้องมาทรมานแบบนี้ ในใจก็รู้สึกไม่ดีอึดอัด
“ แล้วแม่ของเขาเคยมาดูเขาบ้างไหม ?” เธอรู้ไหมว่าเด็กคนนี้กำลังขาดความรัก ไม่งั้นก็คงไม่เอาแค่ติดเรื่องของตัวเองอยู่ตลอดเวลา
“ แม่ของคุณหนูงั้นหรอ ?” อวี้เฟยดูเหมือนจะแปลกใจกับคำถามนี้ เขาส่ายหัวแล้วก็พูดว่า “ ผมไม่เคยเจอครับ ”
เฉินเฉียวก็ไม่ได้ถามอะไรอีก
อวี้เฟยส่งพวกเขาถึงบ้าน เฉินเฉียวทิ้งกระเป๋าลง แล้วก็ทิ้งตัวนอนลงบนโซฟาด้วยความเหนื่อยล้า
เจียงฉยงฉยงมองเธอแล้วก็หัวเราะ
เฉินเฉียวรู้สึกงุนงงที่ถูกเธอหัวเราะ “ ไปอาบน้ำ ถ้าเธอไม่อาบฉันจะไปอาบ”
“ ตอนนี้ฉันมั่นใจ 100 % แล้ว ”
“ มั่นใจอะไร ”
“ ประธานซังต้องชอบเธอแน่ !”
“……”เฉินเฉียวลุกขึ้น “ ฉันไปอาบน้ำละ ”
“ เฉียวเฉียว ทำไมเธอดูลุกลี้ลุกหลนกับคำถามนี้ ?” เจียงฉยงฉยงลากเธอมา
เฉินเฉียวดูมีท่าทางที่เคร่งขรึม แล้วมองกลับไปที่เจียงฉยงฉยง “ เธอฟังที่เยี่ยนเฟิงพูดแล้วหรือยัง เขากำลังตามหาแม่ของเด็ก และไม่แน่ใจว่าจะแต่งงานกันในอนาคต คืนนี้ไม่ได้แค่ฉันกับเขาที่จูบกัน แล้วก็ยังมีชายหญิงอีกมาก แต่ว่าทุกคนเข้าใจ ว่านี้มันคือเกม แล้วมันก็เป้นเกมสำหรับฉันกับซังหลินจวิน มันก็แค่เกม ถ้าเกิดว่าฉันจริงจังกับเกม แบบนั่นมันจะทำให้ฉันดูโง่ขึ้นมาทันที ”
เจียงฉยงฉยงไม่ได้ตอบอะไร เธอค่อยๆดึงมือกลับ แล้วก็ไม่ได้ทำอะไรอีก
เพราะว่าคำพูดของเฉินเฉียวฟังแล้วกูดูมีเหตุผล
แล้วก็อีกอย่าง เธอเป็นคนที่เข้าใจเฉินเฉียวมากที่สุด แล้วเธอก็เป็นคนที่ภาคภูมิใจ และการแต่งงานของปู้อี้เฉินมันก็ได้ทำลายความภาคภูมิใจของเธอ หากว่ามีความสัมพันธ์ใหม่ครั้งใหม่เข้ามาในชีวิตเธออีกครั้ง เธอจะต้องมีความระมัดระวังตัวอย่างมาก เช่นเดียวกับการเดินบนน้ำแข็ง อย่าปล่อยให้ตัวเองกลับไปเดินบนเส้นทางเก่าที่เคยเดิน
เจียงฉยงฉยงกอดเธอ “ เฉียวเฉียว อย่าว่าฉันเลยว่ายุ่งเรื่องของเธอมากเกินไป ฉันก็แค่อยากให้เธอเจอผู้ชายดีๆสักคน ยังไงฉันก็รู้สึกว่าคุณดีที่สุดแล้ว ปู้อี้เฉินนั้นไม่คู่ควรกับเธอ ”
岑乔满心欣慰。
เฉินเฉียวรู้สึกยินดีมาก
“ ถ้าไม่มีปู้อี้เฉิน อยู่กับเธอไปตลอดชีวิตก็ไม่เลวนะ ”
ดวงตาของเจียงฉยงฉยงก็เป็นประกายขึ้นมาทันที “ จริงหรอ ? ฉันยินดีนะ !”
“ พูดเล่นหนา ! ฉันไม่มีทาง ! ใช้ชีวิตแบบเธอละก็ คนที่รับได้ก็คงมีแค่พี่ชายเธอที่รับได้ !”
เจียงฉยงฉยงลงตัวลงบนโซฟา พร้อมท่าทางที่เอามือกำไว้บนหน้าอก
คืนนั้น เฉินเฉียวนอนอยู่บนเตียงก็นอนไม่หลับ เช้าตรู่ กว่าเธอจะหลับได้ แต่สุดท้ายเธอก็ฝัน
ในฝัน มีเด็กคนหนึ่งกรีดร้องพร้อมกับน้ำตาแล้วก็เรียกว่า “ ม๊ามี๊ ” แล้วเธอก็เดินเข้าไปหา เห็นใบหน้าเล็กๆของซังโย่วอีที่เต็มไปด้วยน้ำตา
