งานเลี้ยงอะไร?
“มันเป็นเพียงงานเลี้ยงวันเกิดที่เรียบง่ายมาก”
“คุณไปบอกโหยวจิ้งหลีสิ”
“ ผมจะพาใครไปก็เรื่องของผม คุณรับปากหรือปฏิเสธ แต่ถ้าคุณต้องการหย่าตอนนี้คุณไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ ”
เฉินเฉียวคิดสักพัก “เมื่อไร?”
“คืนพรุ่งนี้ผมจะไปรับคุณที่บ้าน”
เฉินเฉียวขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณรู้หรอฉันอยู่ที่ไหน”
“ สองวันนี้ผมเห็นเจียงฉยงฉยงมารับคุณตลอด คุณว่าผมจะไม่รู้หรอว่าคุณอาศัยอยู่ที่ไหน “ปู้อี้เฉินเตือนเธอว่า “อย่าลืมแต่งตัวให้สวยๆนะ”
เฉินเฉียวตอบว่า “ถึงแม้ว่าคุณจะชวนฉัน แต่ว่าฉันจะแต่งตัวยังไงมันก็เรื่องของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่ง”
——————
วันรุ่งขึ้น
กลางคืน
แน่นอนว่าปู้อี้เฉินตรงไปที่ ‘หย่าย่วน’ เพื่อไปรับเธอ
เขาใส่สูทที่เรียบร้อยและเป็นทางการมาก
เฉินเฉียวสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงขายาวสีดำและรองเท้าส้นแบนสีดำ สดชื่นและสะอาด
“คุณนายปู้ครับ พวกเรากำลังจะไปงานเลี้ยงที่เป็นทางการ ถึงแม้ว่าแต่งแบบนี้จะสวยมาก แต่เกรงว่าเขาจะไม่ให้เข้างาน”ปู้อี้เฉินผลักประตูรถลง
เฉินเฉียวเป็นผู้หญิงที่สวยมาก
แม้จะแต่งตัวเรียบง่าย แต่เธอก็ยังไม่สามารถปกปิดออร่าความสวยของเธอได้
“ ถ้าเข้าไม่ได้ก็ดีสิ ยังไงซะฉันก็ไม่ได้อยากไปกับคุณ”
“ไม่อยากไปก็ต้องไป ขึ้นรถปู้อี้เฉินเปิดประตูที่ข้างๆฝั่งคนขับ อย่างไรก็ตามเฉินเฉียวไม่ได้นั่งที่นั่นเพียงแต่อ้อมไปข้างหลังและนั่งที่เบาะหลัง
ปู้อี้เฉินขมวดคิ้วและชำเลืองมองเธอแค่หันออกไปนอกหน้าต่างอย่างไม่แยแสราวกับว่าเธอเห็นเขา
เขาถอนหายใจแรงและกระแทกประตูปิด
ตลอดทางก็ไม่เงียบ
เห็นได้ชัดว่าปู้อี้เฉินยังคงคาดคั้นกับความสัมพันธ์ระหว่างซังอวี้และเธอ
“เฉินเฉียว เธอเป็นคนฉลาดนะแต่ทำไมถึงเลือกซังอวี้?”
“ ฉันฉลาดเหรอ?”เฉินเฉียวมองไปที่เขาและพูดเสียงกร้าว “ถ้าฉันฉลาดจริง ๆ ฉันจะแต่งงานกับคุณตั้งแต่แรกได้อย่างไร?”
ใบหน้าของปู้อี้เฉินตึง “ซังอวี้ร้ายมากกว่าที่คุณคิด เขากินเหล้าเล่นการพนันเขาทำทุกอย่างและจำนวนผู้หญิงที่เคยนอนด้วยถ้าไม่ใช่ 100 ก็1,000คน! ”
หรอ?เฉินเฉียวไม่สนใจ
คำพูดที่เย็นชาของเธอทำให้อี้เฉินรู้สึกหงุดหงิดยิ่งขึ้น“ คุณไม่แคร์เลยหรอ ผมเตือนคุณด้วยความหวังดีนะ ”
เฉินเฉียวจ้องปู้อี้เฉินจากกระจกมองหลังพลางพูดว่า“ปู้อี้เฉินฉันขอพูดกับคุณอีกครั้ง ฉันกับปู้อี้เฉินไม่ได้เป็นแบบที่คุณคิด เพราะฉะนั้นเขาจะเป็นคนยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับฉันเลยสักนิด ครั้งที่แล้วที่เห็นฉันอยู่กับเขาฉันโดนเขาหลอก ”
ปู้อี้เฉินมองเข้าไปในดวงตาของเธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งและถามว่า “พวกคุณรู้จักกันได้อย่างไรทำไมเขาหลอกคุณ”
แน่นอนเฉินเฉียวไม่บอกความจริง แต่พูดว่า: “เฉินอินเป็นพนักงานของเขาคืนนั้นฉันไปรับเฉินอิน”
“เขาอยากจะทำเฉินอิน แต่คุณดันมาซวยรับแทนหรอ”
ประมาณนั้น
“ไอสารเลว”ปู้อี้เฉินสบล “เป็นน้องก็แบบนี้ เกรงว่าซังหลินจวินประธานหยวนเซิ่งคงไม่ได้ดีไปกว่ากันหรอก”
“ เขาไม่ใช่คนแบบไหนอย่าเอามาเปรียบเทียบกัน!”เฉินเฉียวเถียงปู้อี้เฉินโดยไม่รู้ตัว
ไม่รู้ว่าทำไมแค่ไม่อยากได้ยินใครใส่ร้ายคน ๆ นั้น
ปู้อี้เฉินหันมองเธอ”ทำไมคุณถึงแน่ใจว่าคุณรู้จักเขาดี”
เฉินเฉียวคิดในใจว่าเธอพรวดพราดเกินไป
ตั้งสติและพูดว่า: “ฉันไม่ได้สนิท เคยเจอครั้งหนึ่งตอนเล่นกอล์ฟกับคุณ ”
“ แค่เพราะเรื่องครั้งนั้นก็ตัดสินเด็ดขาดแบบนี้เลยหรอ?”ปู้อี้เฉินกล่าวว่า: “หยวนเซิ่งครอบครัวใหญ่ซะขนาดนั้น เรื่องสกปรกเรื่องไม่ดีคงจะนับไม่ถ้วน ไม่มีใครสูงกว่าใครหรอก ”
เฉินเฉียวไม่ตอบบทสนทนาอีกต่อไปและไม่ต้องการคุยกับเขาเกี่ยวกับเรื่องตระกูลซัง ไม่มีใครอยากพูดถึงมันอีกแล้ว
——————
รถค่อยๆขับไป
ใช้เวลานานกว่าจะถึงสถานที่รับประทานอาหารค่ำ
อาหารเย็นวันนี้จัดในวิลล่าหลังใหญ่นอกชานเมือง วิลล่ามีสามชั้น
เมื่อพวกเขามาถึงไฟก็สว่างแล้ว
มีคนอยู่ที่ระเบียงชั้นสองและชั้นสาม
เฉินเฉียวเงยหน้าขึ้นมองและเห็นว่าพวกเขาทั้งหมดอยู่ในชุดสูทและเนคไทไม่ก็ในชุดเดรส
ดูเหมือนว่าผู้ที่มาร่วมงานที่นี่ในคืนนี้ล้วนมาจากชนชั้นสูงของเป่ยเฉิง
ปู้อี้เฉิน จับมือของเธอและวางไว้ระหว่างแขนของเขา
เฉินเฉียวกลับมีสติและเดินไปที่ประตู
ชายสองคนในชุดสูทสีดำหยุดพวกเขาและ ปู้อี้เฉิน ก็ยื่นการ์ดเชิญให้ ทั้งสองมองไปรอบ ๆ และมองไปที่ เฉินเฉียว
“ เสื้อผ้าของฉันไม่เหมาะสมหรอ? งั้นพอดีเลย คุณไปคนเดียวเถอะ”เฉินเฉียวต้องการดึงมือออกจากแขนของ ปู้อี้เฉิน
ปู้อี้เฉินจับมือเธอไว้แน่น“ คุณตั้งใจหรอ? ไหนๆก็มาแล้วห้ามหนี ”
ทั้งสองคนที่ประตูกำลังจะพูดแต่มีคนเดินออกมาจากข้างในพอดี
“ ให้พวกเขาเข้าไปเถอะ”
เสียงที่นุ่มนวลและเงียบสงบ
เฉินเฉียวรู้สึกคุ้นหู
ทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้นตามที่คาดไว้เถียนเถียนก็ยืนอยู่ที่ประตู ชุดเดรสสีขาวทรงสลิม
เฉินเฉียวมองไปที่เธอแล้วสงสัยว่าปู้อี้เฉินจงใจหรือเปล่า
“ เถียนเถียน?”ปู้อี้เฉินไม่รู้ว่า เฉินเฉียวกำลังคิดอะไรอยู่เขาจึงดึงเฉินเฉียวไปข้างหน้าเพื่อทักทายเฉินเฉียว
“ ฉันนึกว่าคุณจะไม่มาซะแล้ว”เถียนเถียนยิ้มและคุยกับปู้อี้เฉิน
ของขวัญคุณปู้อี้เฉินให้กล่องเล็ก ๆกับเถียนเถียน “สุขสันต์วันเกิด”
ขอบใจนะเถียนเถียนรับไป
สายตาของเธอมองไปอีกด้านหนึ่งเมื่อเห็นเฉินเฉียว ดูเหมือนจะตกใจอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็คิดอย่างจริงจัง”คนนี้คือ”
“ ภรรยาของผมเฉินเฉียว”ปู้อี้เฉินจับไหล่ของเธอและแนะนำ
“ ที่แท้เป็นคุณนายปู้นิเอง”เถียนเถียนทักทายเธอ
“คุณนายปู้” เสียงเรียกนั้นทำให้เฉินเฉียวรู้สึกอ่อนแอในใจเล็กน้อย
“คุณนายปู้” คำนี้ดูห่างเหินมากสำหรับเธอกับเถียนเถียน
จริงๆแล้วเธออยากจะแก้ แต่แก้แล้วได้อะไร ตอนนี้เธอเป็นภรรยาไม่ใช่เหรอ? ถูกต้องตามกฎหมายมาโดยตลอด ทำไมเธอต้องหลอกตัวเอง?
“เราเคยพบกันที่ไหนนะ”เถียนเถียนถามอย่างจงใจ
“เราพบกันในร้านอาหารในวันเกิดของเด็ก”
เถียนเถียนแสร้งทำเป็นรู้ตัวทันที“ อ๋อใช่ๆ ที่แท้เป็นภรรยาของอี้เฉิน วันนั้นรบกวนเธอแย่เลย”
เด็กที่ไหนปู้อี้เฉินถาม
“ จะลูกของใครได้ล่ะ ลูกของหลินจวินไง”เถียนเถียนยิ้มอย่างนุ่มนวล และมองไปที่เธอ เฉินเฉียวรู้ว่าเธอมองอยู่ ใบหน้าเธอไม่รู้ร้อนรู้หนาว ได้ยินเพียงปู้อี้เฉินถามว่า: “คืนนี้ประธานซังจะมาไหม”
“วันเกิดของฉัน เขาต้องมาอยู่แล้ว”เถียนเถียนยิ้มตอบ
หัวใจของเฉินเฉียวตกอยู่ในความสับสนและร่างกายของเธอเกร็ง
