อย่าทำแบบนี้เธอขอร้อง
มือของชายคนนั้นเอื้อมมาจากด้านหลังและจับสะโพกตรงของเธอ ใช้แรงจับเธอแนบตัวหาเขา
เจ้าโลกร้อนระอุทำให้ใบหน้าและร่างกายของเธอร้อนผ่าวไป
ใบหน้าที่หล่อเหลาของชายคนนั้นซึ่งอยู่ใกล้กับเธอมากหล่อจนเหมือนภาพลวงตา ความปรารถนาในดวงตาคู่นั้นเหมือนกับการปิดกั้นสัตว์ร้ายที่กำลังจะออกล่า
เฉินเฉียวหัวใจเต้นเร็ว
“เฉินเฉียวคุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”ปู้อี้เฉินรออยู่ชั้นล่างตั้งนานไม่เห็นเฉินเฉียวจึงขึ้นมาดู คิดไม่ถึงว่าเรียกตั้งนานแล้วยังไม่มีการขานรับอีก เขากังวลในใจ
ทันทีที่เขาเรียกซังหลินจวินก็ยิ่งเพิ่มแรงเข้าไปอีก จับสะโพกของเธอ แม้ว่าเฉินเฉียวอยากจะตอบปู้อี้เฉินแต่เธอพูดอะไรไม่ได้เลยแม้แต่คำเดียว
ซังหลินจวินกัดหูของเธอ“ ให้ผมช่วยตอบเขาให้ไหม?”
เธอบีบเสื้อของเขาแน่นด้วยมือทั้งสองข้างและส่ายหัวครั้งแล้วครั้งเล่า“ คุณ …อย่าเพ้อเจ้อ … ”
เหงื่อไหลออกมาซึ่งทำให้เสื้อของเขาเปียก
เขาเอื้อมมือและยกชายกระโปรงของเธอขึ้น
ราวกับไม่สามารถทนต่อความทรมานแบบนี้ได้ร่างกายของเขาก็กดเธอไว้
คนสองคนหายใจไม่เป็นจังหวะ สบตากันและกัน
อื้อ
เฉินเฉียวต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่สิ่งที่เหลืออยู่คือเสียงครวญคราง
เสียงนี้สำหรับผู้ชายแล้วเป็นยาปลุกเซ็กที่กระตุ้นได้ดีที่สุด ซังหลินจวินส่งเสียงคำรามออกมาเขาจับสะโพกของเธอด้วยมือทั้งสองข้างแล้วอุ้มเธอขึ้น
เขาวางเธอลงบนโซฟาและนั่งลง เขาจับโซฟาด้วยมือข้างเดียว
ขาข้างหนึ่งพาดลง อีกข้างอยู่ตรงหว่างขาของเธอ แยกขาเธอออก
ชุดบนร่างกายของเฉินเฉียวไม่ได้แต่งแบบเรียบร้อย สองคนนัวเนียกันจนเสื้อผ้ายุ่งเหยิง
ตกอยู่ในตัณหาแบบนี้ต่อให้ผู้ชายที่มีความยับยั้งชั่งใจมากแค่ไหนก็ควบคุมไม่ได้
ก่อนที่จะพบเธอ เขาเชื่อมาตลอดว่าเขาเองไม่ได้บ้าผู้หญิงเท่าไหร่นัก อย่างน้อยในชีวิต 30 ปีเขาไม่ได้เจอผู้หญิงที่ทำให้เขาร้อนรน ยิ่งไปกว่านั้นความร้อนรนดังกล่าวถูกยับยั้งไว้
เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการเธอมากอยากพิชิตเธออยากครอบครองเธอ อย่างไรก็ตามอดไม่ได้ที่ต้องแคร์ความรู้สึกของเธอและปล่อยให้ตัวเองอดทนและอดกลั้น
นิ้วยาวของชายคนนั้นล้วงเข้าไปในกระโปรงด้านล่าง
ร่างกายของเฉินเฉียว เกร็ง
นิ้ววิเศษเกือบทำให้เธอร้องตกใจแต่ด้านนอกประตูมีเสียงเคาะประตูอย่างรุนแรงทำให้เธอได้ แต่กัดริมฝีปากล่างแน่นและไม่กล้าครางออกมา
“ เฉียวเฉียว…..อย่าเกร็ง
เสียงที่อ่อนโยนและเซ็กซี่ของชายคนนั้นดังขึ้นในหูของเธอ ในน้ำเสียงของเขาเขากำลังปลอบเธอเบา ๆ เหมือนเด็ก ๆ
เฉินเฉียว ทำอะไรไม่ถูกเธอทรมานด้วยความเจ็บปวดจากความปรารถนา ผู้ชายตรงหน้าท่าทางโดนทรมารด้วยตัณหาอย่างเจ็บปวด เธอขอบตาน้ำปริ่มๆ ร้องไห้ฟูมฟายออกมา
เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นอะไรจู่ๆเธอก็อ่อนแอได้อย่างไร
ด้วยวิธีที่ชั่วร้ายมือนุ่ม ๆ ของเธอดึงซิปกางเกงของชายคนนั้นลง
เจ้าโลกที่เจ็บปวดอยู่แล้วถูกปล่อยออกมาโดยเธอ เขายกเธอขึ้นและจูบเธออย่างดุเดือด
ราวกับว่าไม่สามารถทนต่อความทรมานได้อีกต่อไปความอ่อนโยนตอนนี้ได้หายไปหมดแล้ว
เขาถูและกระแทกไปทั่วกางเกงชั้นในบาง ๆ ของเธอ
อืมมมม
แสงสีขาวสว่างวาบต่อหน้าเธอและความรู้สึกสุขสบายแบบนั้นเหมือนคลื่นทะเลและสติของเธอก็หายไปหมดแล้ว เธอลืมไปด้วยซ้ำว่าปู้อี้เฉินกำลังยืนอยู่ข้างนอกในขณะนี้
ใช่เธอลืม …
เธอลืมสถานะการแต่งงานของเธอ
เธอลืมครั้งที่แล้วที่เธอและซังหลินจวินได้ตกลงกันว่าจะไม่ติดต่อกันอีก
เธอลืมคู่หมั้นที่สมบูรณ์แบบของเขาและตอนนี้ยังอยู่ชั้นล่าง
เธอจำเขาได้แค่คนเดียว จำผู้ชายที่มีเสน่ห์คนนี้
เธอเป็นเหมือนหุ่นเชิดที่ถูกเขาชักนำให้เข้าสู่โลกแห่งความหลงใหลและจมดิ่งลงไปทุกกระเบียดนิ้วไม่สามารถถอนตัวได้
นอกประตูไม่มีการเคลื่อนไหวจากปู้อี้เฉินอีกแล้ว
เขาไม่พบใครและจากไป
คนสองคนที่อยู่ข้างในนั้นเสียการควบคุม
จูบที่ลึกล้ำจังหวะการปะทะที่รุนแรง
พวกเขานัวเนียกันยุ่งเหยิง
เธอเอนหลังพิงโซฟาและนั่งลงบนขาที่แข็งแรงของเขาโดยแยกขาของเธอออกและหันหน้าเข้าหากัน
ส่วนล่างของร่างกายจุดนั้นรับรู้ชัดเจนขึ้น
เธอวางมือบนไหล่ของเขาและโยกสะโพกตามสัญชาตญาณ
สิ่งนี้ทำให้ซางหลินจุนควมคุมตัวเองยากขึ้นและต้องการที่จะดันเธอเข้ากับร่างกายของเขา เขากัดใบหูของเธอด้วยลำบากใจและความสุข”เฉียวเฉียว คุณเตรียมใจไว้ให้ดีนะ!”
อะอะไรนะเสียงของเธอสั่นและคำสั้น ๆ สองคำก็ขาดหายไป
“ คุณยั่วให้ผมอยากมานาน รอวันที่ผมต้องการคุณจริงๆ …คุณเก็บแรงไว้ก่อนดีกว่า ”
นี่เป็นคำพูดเชิงลามก
เฉินเฉียวหน้าแดง เธอเลียริมฝีปากล่างของเธอที่โดนจูบจนบวมแดง“ คุณ …ทำอะไรกับฉันได้อีก? ”
เขาพึมพำตอบกลับเธอ: “ผมทำให้คุณเสียวแทบขาดใจได้”
เฉินเฉียวจมอยู่ใต้คลื่นแห่งตัณหาถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ต้องการเธอจริงๆ เธอปิ่มว่าจะขาดใจตายอยู่หลายครั้งและเกือบจะเป็นลม
ซังหลินจวินก็เสร็จในตอนท้ายร่างกายแนบชิดติดกับร่างกายของเธอ
ในอากาศมีลมหายใจที่คลุมเครือ
เฉินเฉียวเปียกโชกไปทั่วตัว ผ่านไปนานเธอก็ไม่สามารถหยุดสั่นได้
ความปรารถนาค่อยๆจางหายไป
เธอมีสติมากขึ้น
เมื่อมองไปที่ชายที่อยู่ด้านล่างเธอก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย โกรธตัวเองที่ไม่ต่อต้านเขา
ซังหลินจวินดูเหมือนจะอารมณ์ดี“ ทำไมมองผมแบบนี้”
มีรอยยิ้มจาง ๆ ในดวงตาของเขาเหมือนสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์
“คุณเก่งในด้านยั่วผู้หญิงหรอ”เธอถาม. มิฉะนั้นทำไมเธอถึงล้ำเส้นแล้วล้ำเส้นเล่า?
เขาขำนิ้วยาวๆของเขาเลื่อนเบา ๆ ที่หลังของเธอทำให้เธอสั่นเบา ๆ สายตาเขายิ้ม“เฉียวเฉียว คุณนี่สุดยอดจริงๆ
เสียงเรียก’เฉียวเฉียว’ ทำให้หัวใจของเธอเต้นเร็ว
ตะกี้ที่เขาเรียกเธอแบบนั้น ความรู้สึกของเธอก็ยิ่งหื่นกระหาย ตอนนี้ได้สติแล้วพอฟังก็รู้สึกแปลกๆ
เธอหน้าแดงลุกขึ้นนั่งบนตักของเขาและจัดแจงชุดของเธอ
มือของซังหลินจวินอ้อมไปข้างหลังเธอและช่วยเธอมัดเชือก
เฉินเฉียวเหลือบมองเขาและหันไปอย่างเขินอาย“ ฉัน …กลับก่อนนะ ”
ซังหลินจวินไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่โอบมือของเธอและกระชับมัน
เฉินเฉียวเงียบไปชั่วขณะและแกะมือเขาออกจากเอวของเธอ จู่ๆซังหลินจวินก็ใช้กำลังดึงเธอเข้ามาใกล้เขาอีกครั้ง
