ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ – ตอนที่ 397 เผชิญหน้ากับปีศาจ

มู่เฉียนซียิ้มเล็กน้อย “โอวหยางหว่าน ข้าไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก”

กองกำลังของศัตรูมีทหารและม้าศึกนับพันนับหมื่น แต่มู่เฉียนซีมองไปที่โอวหยางหว่านด้วยความประหลาดใจตามธรรมดาเสมือนนางไม่ตึงเครียดแม้แต่น้อย

โอวหยางหว่าน “ซีเอ๋อร์ ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง ยอมจำนนไปซะ แล้วข้าจะไม่ทำร้ายเจ้า”

ทว่ามู่เฉียนซีกลับกล่าวว่า “โอวหยางหว่าน เจ้าต่างหากที่ควรวางมือได้แล้ว ข้ารับรองว่าจะทำให้เจ้าตายโดยที่ไม่ทรมานมากนัก”

มู่เฉียนซีกล้าบังอาจกล่าววาจาเช่นนี้กับคนรักของฮ่องเต้ฉินป้า ฉินป้ากล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว “ผู้นำตระกูลมู่ อวดดีสมคำร่ำลือจริง ๆ เจ้าคิดว่าลำพังเพียงเจ้าคนเดียวจะสามารถกู้สถานการณ์ศึกครั้งนี้ได้รึ ?”

“ฆ่านาง!” ฉินป้าตะโกนสั่งอย่างโหดเหี้ยม

โอวหยางหว่าน “ท่านพี่ฉินป้า ข้าอยากได้ตัวมู่เฉียนซีเป็น ๆ แต่หากแขนขาดสักนิด ขาขาดสักหน่อยก็ไม่เป็นไร”

“หว่านเอ๋อร์ เจ้าวางใจเถอะ”

“ฆ่า!” ทหารของแคว้นชิงตะโกนขึ้นด้วยความฮึกเหิมพร้อมกันอย่างสะท้านฟ้าสะเทือนดิน

ต่อให้ผู้นำตระกูลมู่อย่างมู่เฉียนซีจะร่ำรวยมีเงินทองล้นฟ้ามากเพียงใด นางก็เป็นเพียงเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ  ไม่อาจเอาชนะศึกครั้งนี้ได้อย่างแน่นอน

ซวนหยวนหลี่เทียนกล่าวอย่างเย็นชา “มู่เฉียนซี เหตุใดเจ้าจึงมาที่นี่ ? เจ้ากำลังรนหาที่ตายอยู่รู้ตัวหรือไม่ ?”

ซวนหยวนชิงอวิ๋นเองก็กล่าวถามด้วยความกังวลใจ “เฉียนซี เจ้ามั่นใจหรือไม่ ?”

ซวนหยวนหลี่เทียนตั้งคำถามมากมายกับมู่เฉียนซี แต่ซวนหยวนชิงอวิ๋นไม่ได้เป็นเช่นนั้น เขาเชื่อใจมู่เฉียนซีอย่างมาก นางไม่มีทางทำสิ่งใดโดยที่ไม่มีความมั่นใจเด็ดขาด

มู่เฉียนซี “การฆ่าศัตรูให้ได้ทั้งหมดนี้ยากนัก แต่หยุดศัตรู ข้าสามารถทำได้”

“เสี่ยวหง อู๋ตี้ พวกเจ้าออกมา!” มู่เฉียนซีเรียกสัตว์พันธสัญญาทั้งสองของนางออกมา

“องครักษ์เงา!”

และเช่นกัน สิ้นเสียงเรียกองครักษ์เงา องครักษ์เงาทั้งสามสิบร่างปรากฏตรงหน้านางในทันที

โอวหยางหว่านขมวดคิ้ว “มู่เฉียนซี ที่นี่เป็นสนามรบ ไม่ใช่สนามเด็กเล่น เจ้าคิดว่าองครักษ์เงาสามสิบร่างของเจ้าจะสามารถปกป้องเจ้าจากทหารศึกนับหมื่นได้งั้นรึ ?”

“พวกข้าทำได้!” เหล่าบรรดาองครักษ์เงาตะโกนขึ้น

— ตูม!  ตูม!  ตูม! —

องครักษ์เงาทั้งสามสิบร่างเรียกสัตว์พันธสัญญาของตัวเองออกมา ร่างอันมหึมาของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายปรากฏกายอยู่ด้านหน้าเหล่าองครักษ์เงาทันที

เหล่าบรรดาทหารของทั้งสองแคว้นเห็นเช่นนี้ต่างก็ตกใจปากอ้าตาค้าง

“หืม! สัตว์ศักดิ์สิทธิ์”

“องครักษ์เงาของตระกูลมู่ทำพันธสัญญากับสัตว์ศักดิ์สิทธิ์มากมายเช่นนั้นได้อย่างไรกัน ?”

“ตระกูลมู่ต้องทุ่มเงินไปเท่าใดถึงได้สัตว์ศักดิ์สิทธิ์มาทำพันธสัญญาให้กับองครักษ์เงามากมายเช่นนี้”

มู่เฉียนซี “ชิงอวิ๋น ออกคำสั่งขับไล่ศัตรูไปเสียเดี๋ยวนี้เลย”

“ได้!” ซวนหยวนชิงอวิ๋นรับคำด้วยใบหน้ามุ่งมั่น

องครักษ์เงาสามสิบร่าง สัตว์ศักดิ์สิทธิ์อีกสามสิบตัว ทำให้ทหารของแคว้นจื่อเยี่ยมีความมั่นใจเป็นอย่างมาก พวกเขาทั้งหมดมีกำลังใจแล้ว  หากเป็นเช่นนี้ผู้ที่ต้องพ่ายแพ้ในวันนี้คงไม่ใช่แคว้นจื่อเยี่ยเป็นแน่แท้

“ฆ่ามัน!”

— ปัง!  ปัง!  ปัง! —

“โฮกกก!”

กองทัพของแคว้นจื่อเยี่ยมีสัตว์ศักดิ์สิทธิ์เฝ้าอยู่ด้านหน้า เหล่าทหารของแคว้นชิงไม่สามารถฆ่าพวกมันได้และไม่อาจฝ่าด่านสัตว์ศักดิ์สิทธิ์เข้ามาได้เลย  การโจมตีของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้สร้างความเดือดร้อนให้กับกองทัพของแคว้นชิงอย่างหนัก

ท่าไม่ดีแล้ว!

เหล่าทหารของแคว้นชิงต่างพากันถอยหนี พวกเขาไม่ใช่ยอดฝีมือขั้นจักรพรรดิ การเผชิญหน้ากับสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังเช่นนี้พวกเขารู้สึกหวาดกลัวมาก ไม่มีความกล้าที่จะสู้รบต่อ

ฉินป้าเห็นท่าไม่ดีรีบกล่าวขึ้น “ถอย! ถอย!”

โอวหยางหว่านรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่สถานการณ์เช่นนี้หากฝืนรับมือต่อไปก็จะไม่เป็นผลดี คงทำได้เพียงแต่ต้องถอยทัพไปก่อน แล้วค่อยคิดหาวิธีอีกที

“ฆ่ามัน!”

เมื่อเห็นกองทัพแคว้นชิงกำลังถอยหนี ขวัญกำลังใจของทหารแคว้นจื่อเยี่ยก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ   พวกเขาไล่ฆ่าศัตรูอย่างฮึกเหิม!

“ฮ่า ๆ ๆ พวกเราชนะแน่แล้ว”

“ชนะแล้ว!”

เมื่อทัพของแคว้นชิงถอยห่างออกไปไกล ทัพของแคว้นจื่อเยี่ยก็โห่ร้องด้วยความปีติยินดี ศัตรูมีจำนวนมากกว่าพวกเขาเป็นสิบเท่า ในทีแรกผู้นำทัพอย่างฮ่องเต้ถูกฆ่าตาย พวกเขาเตรียมใจที่จะตายในสนามรบครั้งนี้แล้ว ใครเลยจะคิดว่าผู้นำตระกูลมู่จะมาและได้ทำให้ทหารทั้งกองทัพมีขวัญกำลังใจขึ้นอีกครั้งจนพลิกสถานการณ์กลับมาได้เช่นนี้

ซวนหยวนชิงอวิ๋น “เฉียนซี เจ้าเดินทางมาเหนื่อย  พักผ่อนสักหน่อยเถอะ พวกเราจะไปจัดการเรื่องพิธีศพของเสด็จพ่อ”

ต่อให้ซวนหยวนจือทำเรื่องที่ผิดมากมายเพียงใด  ทว่าคนตายไปแล้วก็ไม่อาจทำอะไรได้อีก ทุกสิ่งดับสูญไปสิ้น ในฐานะที่เขาเป็นถึงฮ่องเต้ อย่างไรเสียพิธีศพก็ต้องจัดให้สมเกียรติ

“อืม” มู่เฉียนซีรับคำก่อนจะหันไปถามองครักษ์เงาของนาง “มู่อีกับคนอื่น ๆ จะมาถึงเมื่อไหร่หรือ ?”

“พี่ใหญ่จะมาถึงในวันพรุ่งขอรับท่านผู้นำ”

“แจ้งไปยังหอหมอปีศาจ สำนักตานจี้ และสำนักตานซินว่าให้ส่งคนมารักษาอาการบาดเจ็บของเหล่าทหาร เตรียมสมุนไพรวิญญาณและยาวิญญาณมาให้พร้อม ศึกครั้งนี้แคว้นจื่อเยี่ยจะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด”

“ขอรับ!”

“และแจ้งไปยังเยวี่ยเจ๋อให้เตรียมเสบียงทหารให้พร้อมด้วย”

“ขอรับ!”

เสบียงพร้อม ยาวิญญาณพร้อม ด้วยการสนับสนุนของตระกูลมู่ อุปกรณ์การสู้รบของทหารจึงสมบูรณ์แบบครบถ้วนทั้งหมด

เวลานี้เหล่าทหารนั้นรู้ดีว่าตระกูลมู่ร่ำรวยล้นฟ้าเพียงใด มีตระกูลมู่คอยสนับสนุนเช่นนี้ ต่อให้ศัตรูจะมีจำนวนมากกว่า แต่ใช่ว่าพวกเขาจะต้องพ่ายแพ้

ซวนหยวนชิงอวิ๋นกับซวนหยวนหลี่เทียนจัดการเรื่องพิธีศพของซวนหยวนจือเสร็จเรียบร้อยแล้ว หลังจากจบศึกครั้งนี้ก็จะกลับไปทำพิธีฝังอย่างเป็นทางการ

ซวนหยวนชิงอวิ๋น “เสด็จพ่อทรงสวรรคตไปแล้ว กองทัพของเราขาดผู้นำ ทุกอย่างให้ขึ้นอยู่กับเฉียนซี เจ้าจะว่าอย่างไร ?”

มู่เฉียนซีได้ยินเช่นนี้ก็ตกใจเล็กน้อย “ขะ… ข้า… ข้าไม่รู้เรื่องกลศึก”

“แต่ตอนนี้เจ้าเป็นศูนย์รวมจิตใจให้กับทหารได้ดีที่สุด” ซวนหยวนชิงอวิ๋นกล่าว

แม่ทัพเยวี่ย “ข้าก็คิดเช่นนั้น ตอนนี้ทัพของเราไม่ขาดคนสั่งการ แต่ขาดผู้นำที่เป็นศูนย์รวมจิตใจของทหาร”

“ก็ได้ เช่นนั้นข้าจะเป็นผู้นำชั่วคราวก่อนก็ได้”

……

เช้าวันรุ่งขึ้น แคว้นชิงยกทัพมาโจมตีตั้งแต่เช้าตรู่ โชคดีที่มู่เฉียนซีเตรียมพร้อมทุกอย่างไว้ได้ทัน และแล้วศึกรบก็เกิดขึ้นอีกครั้ง

ครั้งนี้ทหารของแคว้นชิงไม่เหมือนครั้งก่อน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นหุ่นเชิดที่ไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใด

ต่อให้พวกแคว้นจื่อเยี่ยมีสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่ง แต่ทหารของแคว้นชิงไม่เกรงกลัวอะไรทั้งนั้น พวกเขาวิ่งออกมาด้านหน้าทีละแถวเพื่อปิดช่องโหว่และเตรียมป้องกันอย่างสมบูรณ์แบบ

ขณะเดียวกันฉินป้าตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด “ฆ่ามัน!”

“โอวหยางหว่านสตรีน่ารังเกียจใช้กู่ควบคุมทหารมากมาย นางบ้าคลั่งโดยแท้” มู่เฉียนซีพึมพำก่อนจะออกคำสั่ง “สกัดเอาไว้ ไม่ว่าอย่างไรต้องสกัดเอาไว้ให้ได้”

“สกัดเอาไว้ให้ได้!”

ตราบใดที่สกัดเอาไว้ได้และรอให้กองกำลังสมทบมาถึง เช่นนั้นก็ยังพอมีหวัง

“ผู้นำตระกูล ข้าน้อยมาสาย  ต้องขออภัยด้วยขอรับ” ในที่สุดมู่อีและคนอื่น ๆ ก็มาถึงแล้ว

ร่างชุดม่วงพุ่งพรวดไปที่มู่อี มู่เฉียนซีกล่าวว่า “มู่อี พวกเจ้าตามข้ามา”

โอวหยางหว่านเห็นมู่เฉียนซีเดินออกไปเช่นนี้ นางก็กล่าวอย่างเย็นชาว่า “ผู้นำคนก่อนของพวกเจ้า เมื่อวานก็โดนข้าฆ่าตายไปกับมือ วันนี้พวกเจ้าไม่มีทางรับมือเอาไว้ได้ โอ้! และดูเหมือนว่าผู้นำคนที่สองของพวกเจ้าจะยอมจำนนเสียแล้ว พวกเจ้าแน่ใจรึว่าจะสู้ต่อ ?”

มู่สือซานกล่าว “เจ้ามันเป็นนางปีศาจ! ใช้กู่ควบคุมทหาร ผู้นำตระกูลของข้าไม่มีทางยอมจำนนเป็นอันขาด”

ซวนหยวนชิงอวิ๋น “ข้าเชื่อในตัวเฉียนซี นางไม่มีวันถอยเด็ดขาด!”

“ทุกคน สกัดกั้นเอาไว้ให้ได้!”

“พวกเราเชื่อในตัวผู้นำตระกูลมู่ ฆ่ามัน!”

หากผู้นำตระกูลมู่คิดจะยอมจำนนตั้งแต่แรก นางก็คงไม่ใช้เงินจำนวนมหาศาลและเตรียมยาวิญญาณที่ดีที่สุดให้พวกเขา  อีกทั้งยังมอบอาวุธและชุดเกราะที่ดีที่สุดให้พวกเขา ไหนจะอีกหลาย ๆ อย่าง…

“ฆ่ามัน!”

การยั่วยุของโอวหยางหว่านมิได้ทำให้พวกเขาสูญเสียขวัญกำลังใจลงเลย อีกทั้งยังทำให้พวกเขามีแรงฮึกเหิมเพิ่มขึ้น

ทางด้านหลังของสนามรบฝ่ายของทัพจื่อเยี่ย  มู่เฉียนซีนำสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในแหวนมังกรเทพวารีออกมา  นางกล่าวว่า “พวกเจ้ารีบเลือกสัตว์เหล่านี้แล้วรีบทำพันธสัญญา เสร็จแล้วรีบออกไปสมทบกับเหล่าทหารต่อต้านศัตรู”