— ตูม! —
— เปรี้ยง! —
มีเสียงดังออกมาจากห้องส่วนตัวของซวนหยวนหลี่ซาง สองพ่อลูกจากที่ไม่ยินดียินร้าย ตอนนี้โมโหจนไม่รู้จะยับยั้งอย่างไรดีแล้ว ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา คุณชายน้อยผู้นี้กล้ามาก ทำให้องค์รัชทายาทโกรธจนแทบบ้าได้
จิ่วเยี่ย… เขามองเห็นสตรีที่ใช้วิธีการสกปรกอยู่ตรงหน้า ดวงตาฉายแววหัวเราะเยาะเย็นชา
“สองร้อยแปดสิบล้าน!” ซวนหยวนหลี่ซางกัดฟันแข่งราคา
ทว่ามู่เฉียนซีกลับกล่าวอย่างเกียจคร้าน “ตัวข้าเพิ่มอีกหนึ่งตำลึง”
“เจ้า บังอาจอวดดีนัก!” ซวนหยวนหลี่ซางตะโกนไปทางห้องส่วนตัวที่มู่เฉียนซีอยู่โดยไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์
ภายในห้อง มู่เชียนซียิ้มมุมปาก กล่าวสบาย ๆ “การประมูลครานี้เดิมทีก็เป็นราคาที่สูง ข้าจะเสนอราคาอย่างไรก็ได้เจ้ายุ่งอะไรด้วย ? ที่นี่ไม่ใช่พระราชวังแต่เป็นบ้านประมูลอันดับหนึ่ง จงอย่าเห่าเหมือนสุนัขป่า!”
“ผู้ดูแลการประมูล!” ซวนหยวนหลี่ซางกดดันไฉ่ซวน
ไฉ่ซวนยิ้มอย่างมีเสน่ห์ กล่าวว่า “องค์รัชทายาท ท่านอย่าทําให้ข้าลําบากใจเลย คุณชายน้อยไม่ได้ฝ่าฝืนกฎของโรงประมูล”
คุณชายน้อยเป็นคนลึกลับหาตัวจับยาก องค์รัชทายาทแห่งแคว้นเล็ก ๆ อย่างซวนหยวนหลี่ซางจะทำอะไรได้ ? ทุกคนเริ่มสงสัยในตัวตนของมู่เฉียนซีมากขึ้น พวกเขาไม่คิดว่าแม้แต่บ้านประมูลอันดับหนึ่งก็ยืนอยู่ข้างคุณชายน้อยคนนั้น
สีหน้าของซวนหยวนจือแน่วแน่ หันไปกล่าวกับซวนหยวนหลี่ซาง “ไปต่อ!”
“สองร้อยเก้าสิบล้าน!”
มู่เฉียนซีกล่าว “สองร้อยเก้าสิบล้าน กับอีกหนึ่งตำลึง หากองค์รัชทายาทเพิ่มราคาอีก ข้าก็คงต้องยอมแพ้แล้ว”
“สามร้อยล้าน!” ซวนหยวนหลี่ซางตะโกนด้วยเสียงอันดัง
มู่เฉียนซียิ้ม กล่าวว่า “องค์รัชทายาทสมแล้วที่เป็นคนในราชวงศ์ ช่างกล้าหาญจริง ๆ แท้ที่จริงข้าแค่มาเล่น ๆ กับท่าน ไม่ได้มีเงินมากพอที่จะจ่ายตั้งแต่แรก”
“อ๊ากกกก เจ้ามันพวกชั่วช้าน่าขยะแขยง!” ซวนหยวนหลี่ซางบ้าคลั่งอย่างหาที่เปรียบมิได้
ไฉ่ซวนประกาศ “สามร้อยล้านครั้งที่หนึ่ง… สามร้อยล้านครั้งที่สอง… สามร้อยล้านครั้งที่สาม!”
“ปิดการประมูล เอาล่ะ ทางบ้านประมูลอันดับหนึ่งตกลงซื้อขายแล้ว เม็ดยาจักรพรรดิหวงหลัวตานระดับเจ็ด เป็นขององค์รัชทายาท”
ดวงตามู่เชียนซีส่องประกายเย็นยะเยือก “เหอะ! การกลืนมันเข้าไป ท้ายสุดพวกเจ้าก็ต้องคายมันออกมา แต่นั่นยังไม่พอ กล้าดีอย่างไรมาวางแผนคิดร้ายต่อข้า มันจะต้องสํานึกผิด!”
ราคาสามร้อยล้าน เป็นเพราะนางส่งคนเข้าไปจึงรู้ว่าราชวงศ์ซวนหยวนขีดเส้นตายไว้ที่เท่าไหร่
พ่อบ้านไป๋กล่าว “คุณชายมู่ เงินสามร้อยล้านมีอยู่ในตั๋วเงินของท่านแล้ว ทั่วทั้งแคว้นเซี่ยโจว ท่านสามารถเอาออกมาใช้ได้ตามใจปรารถนา”
“มิใช่ว่าต้องจ่ายค่าธรรมเนียมรึ ?” มู่เฉียนซีถาม
พ่อบ้านไป๋ “ท่านเป็นเพื่อนที่ดีของนายน้อย นายน้อยบอกว่าในอนาคตคุณชายมู่จะส่งของมาไม่จําเป็นต้องใช้ค่าธรรมเนียมใด ๆ”
ซวนหยวนจือชดใช้ค่าเสียหายโดยใช้บุตรชายและเหมืองวิญญาณ ทว่าสิ่งที่มู่เฉียนซีสูญเสียไปยังคงกลับเข้ามาในกระเป๋าของนางไม่น้อยเลย นี่เป็นสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงอย่างเด็ดขาด
หลังจากการประมูลจบลง ซวนหยวนหลี่ซางและซวนหยวนจือก็ไม่ได้ไปไหน แม้แต่ตระกูลโอวหยางและตระกูลอวิ๋นก็ยังอยู่ที่นั่น เห็นได้ชัดว่าพวกเขาอยากเห็นชายหนุ่มโอหังคนนั้นที่อยู่บนห้องส่วนตัวชั้นห้าว่าเป็นใครกันแน่
“คุณชายมู่ ท่านต้องการ…” พ่อบ้านไป๋กําลังจะเอ่ยปากช่วย น้ำเสียงที่เยือกเย็นขัดจังหวะเขาไว้ก่อน
“ไม่จําเป็น”
จู่ ๆ จิ่วเยี่ย ก็อุ้มมู่เฉียนซีและเดินออกไป
ท่ามกลางสายตาที่จับตามองของทุกคน กลิ่นอายเย็นยะเยือกน่าหวาดกลัวพลันแผ่กระจายออกมา เมื่อพวกเขามองไป เห็นบุรุษผู้หนึ่งสวมหน้ากากสีดําสนิทราวกับเทพมารค่อย ๆ เดินลงมาจากชั้นบน
เยี่ยอ๋อง!
แต่เมื่อครู่ไม่ใช่เสียงของเยี่ยอ๋อง ม่านตาของพวกเขาหดเล็กลง ในที่สุดก็เห็นเด็กหนุ่มที่ดูมีเสน่ห์อยู่ในอ้อมกอดของซวนหยวนจิ่วเยี่ย
— ฟึ่บ! —
เมื่อเห็นใบหน้าอันน่าตื่นตะลึงนั้น ทุกคนต่างชะงักอ้าปากค้าง
คิ้วของเขางดงามราวภาพวาด ผิวเนียนดั่งหิมะ ขนตากระพือเล็กน้อยราวกับปีกผีเสื้อ ภายใต้ขนตาหนา ๆ นั้นมีดวงตาสีเขียวอ่อนที่ดูใสบริสุทธิ์และน่าเกรงขามซ่อนอยู่ ผมยาวสีเทาเขียวพาดร่วงลงจากแขนขององค์ชายเยี่ยราวกับผ้าไหมเนื้อดี สีดําเข้มและสีเขียวใสสะอาดพันกัน ช่างเป็นภาพที่งดงามสมบูรณ์แบบจริง ๆ
การรวมกันที่สมบูรณ์แบบของเทพมารและปีศาจ มีเสน่ห์เกินไปจนทําให้ผู้คนไม่สามารถละสายตาจากพวกเขาได้
“ฮึ่ม!” เสียงฮึดฮัดเย็นเยือกดังขึ้น ทุกคนอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน พวกเขาเบนสายตาออกไปไม่กล้ามองอีก
ชั่วลมหายใจ เงาร่างที่สมบูรณ์แบบทั้งสองก็ได้หายวับไปต่อหน้าพวกเขาแล้ว
มู่เฉียนซีถามขึ้น “จิ่วเยี่ย เจ้าอุ้มชายผู้หนึ่งออกมาเช่นนี้ไม่กลัวว่าเมื่อถึงเวลานั้น ข่าวลือของเมืองจื่อตูจะบ้าคลั่งมากขึ้นรึ ?”
“เจ้าเป็นคู่หมั้นข้า” จิ่วเยี่ยตอบง่าย ๆ
“มีเพียงแค่เจ้ากับข้าเท่านั้นที่รู้กัน พวกเขาไม่รู้” มู่เฉียนซีพูดอย่างจนปัญญา “ไม่สนใจ”
เห็นได้ชัดว่าจิ่วเยี่ยนั้นไม่สนใจกับสิ่งที่คนอื่นสนทนากันเลย จิ่วเยี่ยและมู่เฉียนซีจากไปอย่างเงียบงันทว่าเปิดเผย แต่ทั้งโรงประมูลแทบระเบิดด้วยเสียงฮือฮา
“มิน่าล่ะ ข้ายังนึกฉงนอยู่ว่าเหตุใดเด็กหนุ่มคนนั้นถึงได้หยิ่งยโสนัก! ที่แท้เขาคือเด็กหนุ่มที่เยี่ยอ๋องโปรดปราน”
“เด็กหนุ่มผู้นั้นรูปงามเกินไปแล้ว มิน่าเยี่ยอ๋องที่เลือดเย็นไร้ความปราณีมาตลอดถึงได้หวั่นไหว”
“อ่า…!”
ขณะที่การนินทาของทุกคนปะทุขึ้น ใบหน้าซวนหยวนหลี่ซางมืดครึ้มลงเรื่อย ๆ “เจ้าเด็กสารเลวนั่นที่แท้เป็นชายที่ซวนหยวนจิ่วเยี่ยโปรดปราน”
ซวนหยวนจือกล่าวเสียงต่ำอย่างหนักแน่น “เด็กหนุ่มที่จิ่วเยี่ยชอบ ดูเหมือนจะไม่สามารถแตะต้องได้ตามใจ คงทําได้เพียงอดทนไว้ก่อน รอจนกว่าจะถึงการฝ่าวงล้อมแล้ววางแผน เจ้าปีศาจกลับกล้าท้าทายราชวงศ์ของข้า หากเขาไม่เป็นที่โปรดปราน ข้าจะไม่ยอมให้มันมีชีวิตอยู่เป็นแน่”
เกี่ยวกับองค์ชายเยี่ย และรูปลักษณ์ที่เหนือชั้นของเด็กหนุ่มผู้นั้น เมืองทั้งเมืองเต็มไปด้วยความโกลาหล ซวนหยวนได้รับเม็ดยาจักรพรรดิ เขาแสร้งทําเป็นป่วย ปล่อยให้องค์รัชทายาทบริหารงานแผ่นดินแทน ต้องทำทีหลบซ่อนและปกปิดไว้
มู่เฉียนซีมองไปยังทิศของพระราชวัง มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเยาะ “เพียงแค่ให้เจ้ามีความสุขชั่วครู่เท่านั้น เหอะ!”
“ท่านผู้นำ! ที่เหมืองวิญญาณมีบางอย่างผิดปกติ” จู่ ๆ มู่เอ๋อร์ก็ปรากฏตัวต่อหน้ามู่เฉียนซี เขารีบกล่าวรายงาน
“เกิดเรื่องอะไรขี้น ?”
“เหมืองวิญญาณนั้นมีหยกวิญญาณเพียงเล็กน้อยขอรับ ข้างในก็ไม่สามารถขุดได้ หินภายในแข็งมาก พวกเราไม่สามารถขุดด้วยอาวุธวิญญาณได้” มู่เอ๋อร์กล่าวเสียงเข้ม
“ดูเหมือนว่าเหมืองวิญญาณจะมีเรื่องลี้ลับ ซวนหยวนจือรู้อยู่แต่แรกแล้วว่าไม่มีผลประโยชน์อันใด คิดเจ้าเล่ห์ยกเอาเป็นสินสอดทองหมั้นให้ข้า สุนัขจิ้งจอกเฒ่านี่หลอกกันอีกแล้วรึ ?!” มู่เฉียนซีพร่ำบ่น ทว่านี่ก็เป็นเรื่องที่อยู่ในความคาดหมายของนาง หากซวนหยวนจือให้เหมืองแร่ที่ดีเลิศกับนางสิ นางถึงจะประหลาดใจ
“หยุดทํางานชั่วคราวก่อน พรุ่งนี้ข้าจะไปสํารวจเหมืองด้วยตัวเอง” มู่เฉียนซีกล่าวสั่ง
“ขอรับ”
เหล่ายาชนิดต่าง ๆ แม้จะมีคุณสมบัติพิเศษสามารถช่วยส่งเสริมการฝึกฝนได้ แต่กลับไม่สามารถกลายเป็นพื้นฐานของการฝึกฝนได้ ผู้ฝึกยุทธ์ยังคงต้องพึ่งพาพลังปราณเพื่อฝึกฝน ผู้ฝึกจิตวิญญาณก็ต้องพึ่งพาพลังวิญญาณ
หากสามารถขุดหยกวิญญาณออกมาได้มากกว่านี้ อย่างน้อยก็สามารถทําให้องครักษ์เงาจอมภูตเพิ่มความแข็งแกร่งได้อีกหนึ่งระดับ
วันรุ่งขึ้นมู่เฉียนซีพาเยวี่ยเจ๋อไปสํารวจเส้นชีพจรวิญญาณ
เยวี่ยเจ๋อกล่าวขึ้น “พี่ใหญ่ เยี่ยอ๋องชอบบุรุษ เขา…”
.
