มู่เฉียนซีเดินเข้าไป นางนำเอาสิ่งเหล่านี้กลับไปที่ฐานของหุบเขาหมอเทวดาในแคว้นซูรื่อ เวลานี้เกรงว่าพวกเขาคงคิดไม่ถึงเป็นแน่ว่าสิ่งที่พวกเขากําลังตามล่าอย่างบ้าคลั่งในตอนนี้อยู่ในโรงเตี๊ยมที่พวกเขาพักอาศัยอยู่
สถานที่ที่อันตรายที่สุด คือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด
มู่เฉียนซีให้อู๋ตี้เฝ้าประตูไว้ขณะที่นางเริ่มศึกษาแผนที่
“แผนที่ที่แตกสลายเป็นแผนที่ที่หุบเขาหมอเทวดาเป็นเจ้าของ มีเพียงครึ่งเดียวของแผนที่”
อู๋ตี้พยักหน้า กล่าวว่า “โอ้นายท่าน! ข้าทําพังเสียแล้ว”
“เจ้าทำดีที่สุดแล้ว แม้มีครึ่งเดียวแต่ก็มีประโยชน์นัก” มู่เฉียนซีกล่าว นางหยิบแผนที่ของทะเลรอบทวีปเซี่ยโจวออกมา จากนั้นก็หยิบแผนที่ม้วนไม้ไผ่สองม้วน และแผนที่ที่มีเพียงครึ่งเดียวออกมาเพื่อศึกษา ดวงตาของนางเป็นประกายขณะมองดูมัน
แม้ว่าจะขาดไปครึ่งหนึ่ง นางก็สามารถรู้ตําแหน่งโดยประมาณได้แล้ว นางซ้อนทับแผนที่ของทะเลไว้เหนือแผนที่หม้อเทพนิรันดร์ แล้ววาดวงกลมหมายเป็นจุดสังเกตเอาไว้
มู่เฉียนซีกล่าวขึ้น “ทะเลอั้นเจียว ทะเลน้ำลึก ทะเลหลานหนิง หากข้าเดาไม่ผิด หม้อเทพนิรันดร์น่าจะอยู่ในทะเลสามแห่งนี้”
นางได้มาสองแผ่นครึ่ง แต่คนของหุบเขาหมอเทวดาได้สองแผ่น มู่เฉียนซีไม่มั่นใจว่าพวกเขาจะสามารถค้นพบตำแหน่งที่ค่อนข้างแน่ชัดได้หรือไม่ ดังนั้นนางจึงต้องรีบชิงลงมือก่อน
เวลานี้ผู้อาวุโสที่สามส่งข่าวไปยังหุบเขาหมอเทวดาอย่างรวดเร็ว ในมือเขามีแผนที่เพียงสองแผ่นเท่านั้น มันไม่สามารถบอกตำแหน่งที่ถูกต้องที่สุดได้ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีคนอื่นที่ได้แผนที่อื่น ๆ ไปแล้ว หากหม้อเทพนิรันดร์ถูกคนผู้นั้นแย่งชิงไปก่อนพวกเขาก็คงจะพานพบความยากลําบาก
มู่เฉียนซีวางแผนการที่จะมอบของขวัญให้กับผู้อาวุโสที่สามและพรรคพวกก่อนออกเดินทางไป เพื่อขอบคุณพวกเขาสําหรับการต้อนรับของพวกเขาในช่วงหลายวันมานี้ หลังจากปรุงยาพิษเสร็จเรียบร้อย มู่เฉียนซีก็ทำการวางยาพิษอย่างเงียบ ๆ และออกจากโรงเตี๊ยมไป คนของหุบเขาหมอเทวดาเป็นนักปรุงยา แม้ว่าการถูกวางยาพิษจะทำให้พวกเขาดูย่ำแย่เล็กน้อยแต่พวกเขาก็ยังไม่ตาย
ยอดฝีมือทั้งหลายพากันกล่าวขึ้น “มีผู้ลอบวางยาพิษ มันต้องซุ่มโจมตีในโรงเตี๊ยมเป็นแน่แท้!”
— ปัง! ปัง! ปัง! —
ในที่สุดพวกเขาก็พบว่ามู่เฉียนซีหายตัวไปแล้ว ดวงตาของผู้อาวุโสที่สามแดงก่ำ “เจ้าเด็กนั่นไม่อยู่ เขาต้องเป็นคนทําแน่”
ไป๋เหรินกล่าวอย่างตกตะลึง “ไม่มีทาง! จะเป็นไปได้อย่างไร ?”
— เพี๊ยะ! —
ผู้อาวุโสที่สามผู้ซึ่งกำลังโกรธเกรี้ยวตบไป๋เหรินเต็มแรง เขากล่าวด้วยเสียงอันดัง “เจ้าโง่! เจ้าถูกเจ้าเด็กนั่นหลอกจนหัวปั่นแล้ว”
ถ้าหากไป๋เหรินถูกหลอก ผู้อาวุโสที่สามเองก็ไม่ต่างกัน ตนเองก็ถูกหลอกทว่ากลับโทษแต่คนอื่น
“พรวด!”
ไป๋เหรินถูกตบจนกระอักเลือดหนึ่งระลอก เขาเช็ดเลือดพลางกล่าวอย่างดุร้ายว่า “ท่านอาจารย์ ท่านวางใจเถอะ ข้าต้องจับเจ้าเด็กนั่นให้ได้”
คนเหล่านี้ของหุบเขาหมอเทวดาไม่สามารถอยู่อย่างสงบได้ อีกทั้งพวกเขาไม่ทราบเลยว่าในเวลานี้ มู่เฉียนซีก็ได้เปลี่ยนอาภรณ์ไปเป็นแบบของสตรีแล้ว ดังนั้นรูปลักษณ์จึงเปลี่ยนไปด้วย แม้ว่านางจะยืนอยู่ต่อหน้าไป๋เหริน เกรงว่าไป๋เหรินก็คงจะจำนางไม่ได้
“คนเรือ ข้าอยากออกทะเล” มู่เฉียนซีเดินไปกล่าวกับคนเรือ นี่เป็นครั้งที่สามที่นางจะออกไปในทะเลหลังจากมาถึงแคว้นซูรื่อ
ครั้งแรกเพื่อตามหาคนของหุบเขาหมอเทวดา ครั้งที่สองคือการวางกับดักไว้เพื่อให้พวกเขาได้เสี่ยงชีวิต สำหรับครั้งที่สามนี้ นางได้ก้าวเข้าสู่เส้นทางตามหาหม้อเทพนิรันดร์อย่างแท้จริง
“ว่าอย่างไรนะแม่นางตัวน้อย เจ้าต้องการออกทะเลรึ ?”
เมื่อคนเรือเห็นสตรีร่างบางในชุดม่วงตรงหน้าเขา เขาก็พบว่านางช่างงดงามยิ่งนัก สาวน้อยเช่นนี้น่ะหรือจะออกไปฝึกฝนที่ทะเลเพียงลำพัง นางไม่กลัวว่าตนเองจะกลายเป็นเสบียงของพวกอันธพาลกลางทะเลนั่นหรือไร ?
มู่เฉียนซีพยักหน้า “อืม ข้าจะออกทะเล”
คนเรืออดไม่ได้ที่จะกล่าวเตือน “แม่นาง ช่วงนี้คลื่นทะเลไม่ค่อยสงบเอาเสียเลย สาวน้อยตัวคนเดียวอย่างเจ้าไปในทะเล เกรงว่าคงอันตรายเกินไป”
มู่เฉียนซี “ข้าดูแลตัวเองได้ขอบใจ เจ้าไม่ต้องกังวล รีบขึ้นเรือเร็วเข้า ข้ามีเรื่องด่วนต้องรีบจัดการ”
คนเรือถอนหายใจ กล่าวว่า “เช่นนั้นแม่นางจะต้องระวังตัวด้วยนะขอรับ”
คนพวกนั้นในหุบเขาหมอเทวดาพยายามอย่างสุดชีวิตเพื่อแก้แค้นมู่ซี มู่เฉียนซีจึงกลับมาเป็นร่างจริงของนาง และได้ไปตามหาหม้อเทพนิรันดร์ก่อนพวกเขา
คนเรือกล่าวถาม “แม่นาง เจ้าจะไปทะเลไหนหรือ ?”
“ข้าจะไปที่ทะเลอั้นเจียว” ในเมื่อแผนที่ไม่สมบูรณ์ นางก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเขตทะเลใด ดังนั้นจึงตั้งใจว่าจะตามหาไปทีละแห่ง นางขโมยแผนที่ไปครั้งหนึ่งแล้ว ผู้อาวุโสที่สามก็คงไม่โง่พอที่จะให้อู๋ตี้ได้ขโมยเป็นครั้งที่สอง แต่ขอบเขตที่แคบลง เพียงแค่ต้องใช้ความคิดสักหน่อยในการหามัน เบาะแสนั้นคงมิใช่สิ่งที่จะได้มายากเท่าไหร่นัก
“ทะเลอั้นเจียว นั่นเป็นทะเลที่อันตรายที่สุดในรอบทวีปเซี่ยโจวของเรา” คนเรืออุทานออกมา
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “จ่ายสิบเท่า เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องวามปลอดภัยของเจ้า ข้ารับประกันให้ได้”
“แต่ข้าเป็นห่วงแม่นาง ทะเลอั้นเจียวนั้นไม่ต่างอะไรกับทะเลอื่นคือมีคนชั่วช้ามากมายอยู่ที่นั่น อีกทั้งที่ดินนั้นยังวุ่นวายเป็นพิเศษ การสังหารและปล้นสะดมเป็นเรื่องที่พบเห็นได้บ่อย ๆ”
มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเฉยเมย “มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้”
อย่างไรก็ตาม ผู้เฒ่าคนเรือนั้นทำนายไว้ถูกต้อง เมื่อเรือของพวกเขาเข้าสู่เขตทะเลอั้นเจียว ก็พบเข้ากับเรื่องวุ่นวายทันที
โดยทั่วไปแล้วมีสตรีเพียงไม่กี่คนที่บุกเดี่ยวเข้ามายังสถานที่อันตรายในทะเลเช่นนี้ และแน่นอนว่าไม่เคยมีสตรีงดงามราวนางฟ้านางสวรรค์เฉกเช่นมู่เฉียนซีบุกเข้าไปในที่นี้มาก่อน
เมื่อพวกเขาเห็นเงาร่างสีม่วงสดใสบนเรือที่ใกล้เข้ามา พวกเขาก็เริ่มเคลื่อนไหว
ไม่นานเรือหลายลําก็เข้ามาใกล้ พวกเขามองไปที่มู่เฉียนซีพลางยิ้มและกลาวว่า “แม่นางคนงาม สนใจไปกับข้าไหม ?”
“ข้าขอปฏิเสธ” มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเฉยเมย
พวกเขาหัวเราะชอบใจก่อนจะกล่าวว่า “ไม่มีที่ว่างสําหรับการปฏิเสธของเจ้า เจ้ายอมมากับพวกข้าซะดี ๆ มิเช่นนั้นพวกข้าคงจะเสียใจที่ต้องทําร้ายคนงาม ๆ เช่นเจ้า”
“อย่ามาขวาง ไสหัวไปซะ” มู่เฉียนซีแค่นเสียงดังขึ้น
ทว่าพวกเขากลับยิ่งหัวเราะมากขึ้น “ฮ่า ๆ ๆ ข้าไม่คิดเลยว่าสาวงามจะกล้าหาญเพียงนี้ ดี กล้าหาญเช่นนี้สิพวกข้ายิ่งชอบ พี่น้องทั้งหลาย! จับแม่นางคนงามผู้นี้มาซะ”
“ผนึกมังกรวารี!”
พวกเขายังไม่ทันจะพุ่งเข้ามา มู่เฉียนซีลงมือในทันใด
— ตูม! ตูม! ตูม! —
เมื่อมังกรวารีพุ่งเข้าใส่พวกเขา พลังธาตุวารีอันทรงพลังทําให้พวกเขาแทบจะตาถลน
“ราชาแห่งภูตระดับหนึ่ง ซ้ำยังเป็นผู้มีพลังธาตุวารี นางเป็นราชาแห่งภูตธาตุวารี!”
“เป็น… เป็นไปไม่ได้!”
แม้ว่าพวกเขาจะอยู่แต่ในทะเล พวกเขาก็ไม่ได้ขาดข่าวสาร พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีคนในทวีปเซี่ยโจวที่สามารถฝึกจนถึงระดับราชาแห่งภูตได้เมื่ออายุเพียงสิบหกสิบเจ็ดปี
ต่อให้เป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งที่เรียกกันว่าพบเจอได้ยากในทวีปเซี่ยโจว คุณหนูใหญ่ของสํานักอวิ๋นเยียนแห่งสํานักนิกายระดับหนึ่งก็อายุยี่สิบกว่า ๆ แล้วกว่าที่นางจะทะลวงผ่านราชาแห่งภูตไปได้
“ราชาแห่งภูตระดับหนึ่ง พวกเจ้ากลัวอะไรกันรึ ? หรือว่าพวกเจ้าไม่ใช่ราชาแห่งภูตและราชายอดยุทธ์ ? อย่ามัวชักช้าอืดอาด ลงมือซะ!” ผู้เป็นนายของพวกเขาออกคำสั่ง
นางเป็นราชาแห่งภูตระดับหนึ่ง ทว่าพลังของพวกเขายังคงสูงกว่า จึงไม่เชื่อว่าจะจัดการกับสาวงามอัจฉริยะผู้นี้ไม่ได้
มู่เฉียนซีตะโกน “บุปผาหลั่งสายฝน!”
“วารีสะท้านสวรรค์!”
— ปัง! ปัง! ปัง! —
ทันใดนั้นพลังที่อ่อนแอกว่าถูกมู่เฉียนซีโจมตีจนได้รับบาดเจ็บ
พวกเขาบางคนกัดฟันกล่าว “สมแล้วที่มีพรสวรรค์ธาตุวารี ถึงกับสามารถต่อสู้ข้ามระดับได้”
แม้ว่ามู่เฉียนซีจะเป็นเพียงราชาแห่งภูตระดับหนึ่ง แต่ระดับสองและสามก็ยากที่จะจัดการกับนางได้
โชคดีที่พวกเขามีจํานวนมาก!
พวกเขามีกันจํานวนมาก แต่ถึงอย่างไรไพ่ตายของมู่เฉียนซีก็ไม่ใช่ว่ามีเพียงแค่ธาตุวารีเท่านั้น เมื่อกระบี่มังกรเพลิงถูกปลดปล่อยออกมา และจิตสังหารอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่กระจายออกมา พวกเขาดูเหมือนจะรู้สึกได้ว่าจุดจบกําลังจะมาถึงตัว
สตรี… สตรีผู้นี้แข็งแกร่งขึ้นอีกแล้ว บัดซบ!
“มังกรเพลิงสังหาร!”
ทันใดนั้นเปลวไฟสีแดงเข้มพุ่งออกมา
.
Related
