เชียนอ้าวเซี่ยเป็นองค์รัชทายาท ต่อให้เขาไร้พลังความแข็งแกร่ง เขาก็ยังเป็นองค์รัชทายาทแห่งแคว้นเฉียนเซี่ยอยู่ดี
บัดนี้ฮ่องเต้เหวินเต๋อทรงพระประชวรอย่างหนัก องครักษ์เป็นคนสนิทของเขา แน่นอนว่าต้องเชื่อฟังองค์รัชทายาทอยู่แล้ว
“ทุกท่าน ท่านแม่ เชิญ! ”
“เชียนอ้าวเซี่ย เจ้าบังอาจยิ่งนัก! ”
“เชียนอ้าวเซี่ย จะ เจ้า……เพื่อผู้หญิงคนเดียวถึงกับกล้าทำกับพวกเราถึงเพียงนี้เลยรึ! ”
“……”
ไม่ว่าพวกเขาจะดุด่าต่อว่าอย่างไร พวกเขาก็ยังคงโดนขับไล่อย่างไร้ความปรานีอยู่ดี
มู่เฉียนซีกล่าวหยอกล้อว่า “ดูเหมือนครอบครัวจะมีญาติเยอะนะ ครึกครื้นเกินไปก็ไม่ใช่เรื่องดีอะไร! ”
เชียนอ้าวเซี่ยกล่าวอย่างเฉยเมยว่า “พวกเขาไม่ใช่ญาติของข้า ญาติสนิทข้ามีเพียงเสด็จพ่อคนเดียวเท่านั้น” เขาก้มศีรษะลง ดวงตาจ้องมองไปที่มู่เฉียนซี ครู่หนึ่งใบหน้าของเขาก็ปรากฏรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ชวนหลงใหลออกมา “แต่ถ้าหากเสี่ยวซีซีต้องการจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวก็ได้นะ เพิ่มคนในครอบครัวมาคนนึง จากนั้นก็มีเพิ่มอีก เอาไหมข้าไม่ถือ! ”
“ไสหัวไป! ” น้ำเสียงของมู่เฉียนซีไม่ค่อยดีนัก
นางหันกลับมาและเดินเข้าไปในห้องบรรทมของฮ่องเต้เหวินเต๋อ
ฮ่องเต้เหวินเต๋อนอนเอนกายอยู่บนแท่นพระบรรทม ท่วงท่าดูเหมือนกำลังบรรทมอยู่ปกติ ส่วนการหายใจก็ปกติดี แทบจะดูไม่ออกว่ากำลังประชวรหนัก
เมื่อมูเฉียนซีจับชีพจรเสร็จ นางก็กล่าวขึ้นว่า “เสด็จพ่อของเจ้าโดนพิษกู่! กู่วิญญาณหลับใหล ทำให้เขาหลับใหลไปเช่นนี้”
“พิษกู่ สำหรับข้าแล้วไม่ใช่เรื่องยาก แต่เจ้าต้องใคร่คิดดูให้ดี ที่ศัตรูฝ่ายตรงข้ามทำให้เสด็จพ่อของเจ้าหลับใหลไปเช่นนี้มีจุดประสงค์อะไร? คิดให้รอบคอบและจัดการให้เด็ดขาด กำจัดปัญหาภายในให้สมบูรณ์”
เชียนอ้าวเซี่ยกะพริบตาและกล่าวว่า “มู่เฉียนซีจี้ถูกใจดำจริง ๆ สามารถมองทุกอย่างได้ทะลุปรุโปร่ง เป็นคนที่ฟ้าประทานมาจริง ๆ ข้าว่าเจ้ามาเป็นฮ่องเต้แคว้นเฉียนเซี่ยก็ดีนะ”
มู่เฉียนซีกลอกตามองบน “เจ้าจินตนาการมากไปแล้ว ข้าแค่อยากเป็นหมอคนหนึ่งเท่านั้น แค่เรื่องในตระกูลตัวเองก็ยุ่งเหยิงจะตายแล้ว ข้าไม่มีเวลาไปยุ่งเรื่องอื่นหรอกนะ เจ้าอย่าได้คิดขี้เกียจไป”
เชียนอ้าวเซี่ยกล่าวอย่างน่าสงสารว่า “เสี่ยวซีซี แต่ข้าทำอะไรไม่เป็นสักอย่างเลยนะ! หรือว่าเจ้าจะมาช่วยข้า แล้วข้าก็จะคอยยืนข้าง ๆ เจ้า ยืนเป็นหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาอยู่ข้าง ๆ เจ้า”
“ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้! ” มู่เฉียนซีเตะเขาออกไป
เจ้าหมอนี่ปลอมทั้งภายในและภายนอก หากเชื่อคนอย่างเขาก็นับว่าแปลกแล้ว
ในฐานะที่เป็นหัวหน้าหน่วยข่าวกรองอันดับหนึ่งในเซี่ยโจว หากเป็นแค่ดอกไม้ในแจกันไร้สมองจริง ๆ แล้วละก็ ต่อให้ตีนางจนตายนางก็ไม่เชื่อ
มู่เฉียนซีกล่าว “ทางที่ดีต้องแก้พิษให้ฮ่องเต้ก่อน ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เอาชีวิต แต่การมีพิษกู่อยู่ในร่างกายแบบนี้ไม่เป็นการดีแน่”
เนื่องจากได้รับตำราทักษะลับของสำนักไป๋กู่มา กู่วิญญาณหลับใหลนี้ สำหรับนางแล้วไม่ได้ยากมากนัก
หลังจากที่ให้ฮ่องเต้เหวินเต๋อกินยาแก้พิษแล้ว ก็ต้องตัดข้อมือเพื่อปล่อยกู่ออกมาจากร่างกายด้วย!
พรวดดดดด!
เมื่อเห็นกู่พิษเหล่านั้นพุ่งออกมา เชียนอ้าวเซี่ยก็รู้สึกรังเกียจ สะอิดสะเอียนแทบอยากจะเหยียบพวกมันให้ตาย
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “เงียบก่อน! พวกมันออกมาแล้ว พวกมันก็ต้องกลับไปหาเจ้านายคนเก่าของมัน เราตามไปดูกันเถอะ! ”
กู่เหล่านี้วิ่งไปได้ไม่ไกลนัก มันก็ได้เจอกับเจ้านายคนเก่าของมัน นั่นก็คือสตรีที่ดูสง่า มัดผมสูง เมื่อนางเห็นคนสองคนยืนตรงหน้า ใบหน้าของนางก็ตื่นตระหนกขึ้น
“องค์รัชทายาท ท่าน……”
เชียนอ้าวเซี่ย “สนมเฉียน เสด็จพ่อดีกับเจ้า มีพระคุณต่อเจ้า นึกไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะใช้พิษกู่ทำร้ายพระองค์”
ตุบ!
สนมเฉียนเป็นคนที่สามารถปรับตัวเข้าได้กับทุกสถานการณ์ นางรีบคุกเข่าลงทันที
“ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ! องค์รัชทายาท ได้โปรดไว้ชีวิตหม่อมฉันด้วยเพคะ! สำนักอวิ๋นเยียนเพคะ พวกเขารู้ว่าหม่อมฉันเป็นคนของสำนักไป๋กู่ ก็เลยบังคับให้หม่อมฉันวางยาพิษกู่วิญญาณหลับใหลให้ฝ่าบาท หม่อมฉัน……หม่อมฉัน……”
นางกล่าวอย่างสะอึกสะอื้น แต่ทันใดนั้นเองกู่นับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้าหาเชียนอ้าวเซี่ยกับมู่เฉียนซี
คนนึงก็เป็นแค่องค์รัชทายาทสวะไร้ประโยชน์ อีกคนก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงคนนึง ต่อให้จับได้ว่านางเป็นคนทำแล้วยังไง? ถึงยังไงนางก็สามารถจัดการสองคนนี้ได้อย่างง่ายดาย
ขวั่บ!
มู่เฉียนซีหยิบยาฆ่าแมลงออกมา ภายในชั่วพริบตาเดียวก็สามารถทำให้กู่เหล่านี้ตายสิ้นไป
ร่างสีม่วงกะพริบ และเข็มยาเข็มหนึ่งก็ปักลงตรงไหล่ของสนมเฉียน มู่เฉียนซีขมวดคิ้วพลางกล่าวขึ้นว่า “ข้าเป็นคนที่ไม่ชอบเล่นแมลงพวกนี้เอาซะเลย แล้วก็ไม่ชอบให้ใครเอาแมลงพวกนี้มาลอบกัดข้าด้วย”
“เจ้าก็รู้ว่าสถานะของข้าเป็นใคร เอาของพวกนี้มาเล่นกับข้า ช่างไม่เจียมตัวเอาซะเลย! ”
หลังของสนมเฉียนตอนนี้เหงื่อที่เย็นยะเยือกไหลพรากและเปียกโชก นาง……
นางรู้สึกได้ว่าสาวน้อยผู้นี้ไม่ได้เป็นผู้ชนะจากงานใหญ่นักปรุงยาร้อยปีธรรมดา วิธีการของนางช่างร้ายกาจยิ่งนัก ต่อให้เป็นหมอปีศาจผู้โด่งดังก็คงจะทำไม่ได้เช่นนี้
มู่เฉียนซีกล่าว “ที่เจ้าพูดบางทีมันก็ถูกนะ แต่การที่เจ้าลอบโจมตีข้าเมื่อครู่ ยังไงข้าก็ต้องเอาคืน! ”
ชั่วครู่หนึ่งกู่พิษในร่างของนางก็เริ่มจลาจล และใบหน้าของนางก็เริ่มบิดเบี้ยว!
“คุณหนูมู่ ได้โปรดไว้ชีวิตด้วย! ข้าไม่ได้ตั้งใจจะลงมือกับเจ้า ขอเพียงแค่เจ้าไว้ชีวิตข้า ข้ายอมทำตามเจ้าสั่งทุกอย่าง! ”
เข็มยานั้นที่มอบให้แก่นาง ทำให้นางกลายเป็นสวะไร้ประโยชน์ไปโดยสิ้นเชิง
มู่เฉียนซีกล่าว “เจ้าสวะเซี่ย จะจัดการยังไงต่อก็แล้วแต่เจ้าก็แล้วกัน! ”
“นางเป็นคนของเสด็จพ่อ รอให้เสด็จพ่อฟื้นขึ้นมาแล้วค่อยให้เขาจัดการเองก็แล้วกัน” ใบหน้าของเชียนอ้าวเซี่ยดูเฉยเมย
พิษกู่ได้รับการแก้แล้ว ในที่สุดฮ่องเต้เหวินเต๋อก็ฟื้นขึ้นมา ในขณะที่เขาได้เห็นมู่เฉียนซี เขาก็รู้ได้ทันทีว่าเหตุใดบุตรชายของเขาถึงได้ยอมเอาหน้าคลุกฝุ่นต่อหน้านาง
มีชีวิตอยู่มาตั้งนานโข ต้องยอมรับจริง ๆ ว่าหญิงสาวผู้นี้มีเสน่ห์มาก
รูปลักษณ์ที่ไม่มีใครเทียบได้ พรสวรรค์และความสามารถที่ทะนงองอาจ ราวกับสายลมที่ไม่อาจจะจับต้องได้
จิตใจของนางยากที่จะคาดเดาได้ ไม่ว่าจะอุบายใดใดนางก็สามารถมองออกได้อย่างทะลุปรุโปร่ง และนางก็ไม่ลังเลใจที่จะช่วยเหลือคนอื่นเช่นกัน
ฮ่องเต้เหวินเต๋อหรี่ตายิ้มและมองไปที่มู่เฉียนซี “สาวน้อย เจ้าช่วยชีวิตข้าไว้ ผู้ช่วยชีวิตนับว่าเป็นผู้มีพระคุณ ต่อไปกายทั้งสองจะรวมเป็นหนึ่งเดียว เจ้าคิดว่าข้าเป็นยังไง? ”
มุมปากของมู่เฉียนซีกระตุกอย่างเมามัน ในที่สุดนางก็เข้าใจแล้วว่าความไร้ยางอายของเชียนอ้าวเซี่ยได้มาจากใคร ที่แท้ก็ได้รับมาจากพันธุกรรมอันทรงพลังนี่เอง! ที่แท้ฮ่องเต้แห่งแคว้นเฉียนเซี่ยเป็นคนเช่นนี้นะเหรอ!
เชียนอ้าวเซี่ยกล่าวอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “เจ้าเป็นเด็กสาวที่ยังไม่แก่เลยนะ เสี่ยวซีซี แม้กระทั่งข้าเจ้ายังไม่ชอบ แต่เจ้ากลับไปชอบตาแก่นี้นะเหรอ”
มู่เฉียนซีกล่าว “เจ้าสวะเซี่ย มันก็ไม่แน่หรอกนะ อย่างน้อยฮ่องเต้เหวินเต๋อก็ยังมีความเป็นชายมากกว่าเจ้า”
ฮ่องเต้เหวินเต๋อเป็นตาลุงที่หล่อเหลา ใบหน้าเป็นมิติ มีเสน่ห์ที่แตกต่างไปจากเชียนอ้าวเซี่ยโดยสิ้นเชิง
เจ้าหมอนี่ไม่เหมือนท่านพ่อของเขาเลยสักนิด คาดว่าน่าจะเหมือนท่านแม่ของเขาซะมากกว่า
เชียนอ้าวเซี่ยแทบจะร้องไห้ “เสี่ยวซีซี เจ้าอย่าทำให้ข้าตกใจไปสิ! ” หากผู้หญิงที่เขาชอบกลับกลายมาเป็นแม่เลี้ยงเขา นั่นก็คงจะเป็นเรื่องที่น่าโศกเศร้าที่สุดในโลกเลย
มู่เฉียนซีกล่าว “ไม่อยากล้อเล่นกับเจ้าแล้ว หน้าที่ของข้าจบสิ้นแล้ว ข้าจะกลับไปพักผ่อน” และในขณะที่มู่เฉียนซีกำลังจะกลับไป ทันใดนั้นฮ่องเต้เหวินเต๋อก็กล่าวขึ้นว่า “สาวน้อยมู่ ข้าขอรบกวนเวลาเจ้าอีกหน่อยสิ ข้ามีเรื่องจะคุยด้วย”
มู่เฉียนซี “เพคะ! ”
“สาวน้อยมู่เป็นผู้ชนะอันดับหนึ่งจากงานนักปรุงยาร้อยปีของเซี่ยโจว มีสิทธิ์ที่จะเข้าไปในดินแดนลึกลับของราชวงศ์ สำนักอวิ๋นเยียนวางแผนทำให้ข้าหลับใหลไป ข้ากลัวว่าคนพวกนั้นจะทำอะไรข้ามหน้าข้ามตาเกินขอบเขต เพื่อจะให้ศิษย์ของสำนักอวิ๋นเยียนได้มีสิทธิ์เข้าไปในดินแดนลึกลับของราชวงศ์”
.
