จิ่วเยี่ยตอบมู่เฉียนซีแค่สี่คำ “อยู่เป็นเพื่อนเจ้า!”
พวกเขาเดินทางข้ามผ่านหุบเขามรณะกลับไปยังแคว้นจื่อเยี่ยโดยตรง ในระหว่างทางนั้นมีสัตว์วิญญาณตัวหนึ่งย่างกรายเข้ามาขวางทาง ด้วยพลังอันแข็งแกร่งของจิ่วเยี่ย ทำให้สัตว์วิญญาณนั้นได้แต่เคารพอยู่ห่างๆ
ชิวหลิงพาหลินเอ๋อร์กลับมายังบ้านเดิม ส่วนมู่เฉียนซีกับจิ่วเยี่ยได้เดินทางกลับไปยังจวนตระกูลมู่
ด้วยความเคยชิน ทันทีที่กลับมาถึงจวน มู่เฉียนซีก็จะไปหามู่อวู่ซวงที่เรือนอวู่โยว ทว่า ตอนนี้กลับไม่มีใครอยู่เลย มู่เฉียนซีรู้สึกหดหู่ใจ ท่านอาได้จากนางไปแล้ว
จิ่วเยี่ยดึงมู่เฉียนซีมากอดไว้ในอ้อมอก จากนั้นก็พานางไปที่ห้อง เขาได้ยึดเตียงนาง ครอบครองนาง หลับใหล และพักผ่อนไป!
รุ่งอรุณในวันต่อมา ในขณะที่มู่เฉียนซีลืมตาตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของจิ่วเยี่ย นางรู้สึกกลับมามีแรงขึ้นมาอีกครั้ง
ท่านอาก็ใจร้ายเหมือนกับท่านพ่อและคนอื่นที่หนีหายไปจากนาง และตำแหน่งผู้นำตระกูลมู่ก็ยังคงเป็นของนาง เรื่องเล็กเรื่องใหญ่ของตระกูลมู่ ก็ยังคงเป็นนางที่ต้องจัดการอยู่
“ไปตามเยวี่ยเจ๋อมา” มู่เฉียนซีกล่าว
“ขอรับ!”
ร่างในชุดคลุมยาวสีฟ้าปรากฏขึ้น ชายหนุ่มรูปงามที่จิตใจเร่าร้อนและฮึกเหิมในตอนแรกนั้น บัดนี้ได้โตเป็นผู้ใหญ่และสุขุมขึ้นไม่น้อยเลย
“พี่ใหญ่!” เยวี่ยเจ๋อมองไปที่ดวงตาคู่นั้นของมู่เฉียนซี ดูสว่างสดใสขึ้นไม่น้อยเลย
มู่เฉียนซีกล่าว “เวลาหนึ่งปีก็จวนจะมาถึงแล้ว อีกไม่นานเจ้าก็จะได้เป็นอิสระ เจ้าดีใจหรือไม่!”
ดีใจ? ตอนนี้เยวี่ยเจ๋อรู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก นี่พี่ใหญ่ไม่ต้องการเขาแล้วงั้นรึ?
มู่เฉียนซีกล่าว “เยวี่ยเจ๋อ ข้ามีทางเลือกให้เจ้าสองทาง ทางแรก ออกจากตระกูลมู่ เจ้าอยากทำอะไรก็แล้วแต่เจ้า ข้าจะให้เงินทองเจ้ามากกว่าที่เจ้าจินตนาการเอาไว้อีก”
“ทางเลือกที่สอง อยู่ทำงานกับข้าต่อไป หรือจะทำนานแค่ไหนก็ย่อมได้ เจ้าจะได้กำไรสิบส่วนร้อยจากตระกูลมู่”
ข้อเสนอแรกทำให้เยวี่ยเจ๋อเจ็บปวดใจยิ่งนัก เขาตอบโดยที่ไม่คิดเลยว่า “พี่ใหญ่ ข้าเลือกข้อที่สอง”
มุมปากของมู่เฉียนซีกระตุกเล็กน้อย นางกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “เยวี่ยเจ๋อ เจ้าแน่ใจนะ!”
ทันใดนั้นเยวี่ยเจ๋อก็รู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่ดี ทุกครั้งที่พี่ใหญ่แสดงท่าทางเช่นนี้ออกมา นั่นหมายถึงพี่ใหญ่กำลังวางแผนอะไรบางอย่างอยู่!
ทว่า ต่อให้เขาโดนพี่ใหญ่คิดบัญชี เขาก็ยังสุขใจอยู่ดี
“ข้าแน่ใจ!” เยวี่ยเจ๋อตอบอย่างเด็ดเดี่ยว
ตึง ตึง ตึง! มู่เฉียนซีโยนสมุดแผนการกองหนึ่งให้กับเยวี่ยเจ๋อ จากนั้นกล่าวว่า “เยวี่ยเจ๋อ นี่คือแผนการพัฒนาสามปีที่ผ่านมาของตระกูลมู่และหอหมอปีศาจในเซี่ยโจว เจ้าทำตามคำแนะนำในนี้ได้เลย และหากเจ้าพบว่าตรงไหนที่มันยังไม่ถูกต้องอยู่ก็เปลี่ยนตามที่เจ้าคิดเลย แก้ไขได้เลย เอาตามที่เจ้าคิดว่าเหมาะสม!”
“ตระกูลมู่ หอหมอปีศาจ ข้ามอบให้เจ้าเป็นผู้ดูแล มีองครักษ์เงาตระกูลมู่คอยช่วยเจ้า ข้าเชื่อว่าเจ้าทำได้!”
เยวี่ยเจ๋อมองสมุดแผนการพัฒนากองนั้นก็ตกใจจนตัวแข็งทื่อไปชั่วครู่หนึ่ง เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอนว่า “พี่ใหญ่! พี่ใหญ่……”
“นี่พี่ใหญ่คงไม่สะบัดแขนหนีแล้วจะทิ้งหน้าที่หรอกใช่ไหม!” เยวี่ยเจ๋อรู้สึกราวกับสายฟ้าฟาดผ่าลงมา
มู่เฉียนซีกล่าว “พวกเขาแต่ละคนต่างก็หนีกันไปหมด ตกลงจะไม่อนุญาตให้ข้าเอาใครมาทำหน้าที่แทนเลยหรือไง นับจากนี้ต่อไป ผู้ตระกูลมู่อย่างข้าก็เป็นแค่คนไร้ตัวตนก็พอแล้ว”
เยวี่ยเจ๋อกล่าวด้วยความโศกเศร้าว่า “พี่ใหญ่ พี่ใหญ่ไม่รู้สึกว่ามันจะโหดร้ายเกินไปหน่อยรึไง?”
มู่เฉียนซียักไหล่และยิ้มพลางกล่าวว่า “เยวี่เจ๋อ นี่เป็นสิ่งที่เจ้าเลือกเอง! ข้าไม่ได้บังคับเจ้าสักหน่อย”
มู่เฉียนซีทำท่าราวกับไม่มีความผิด ทำให้เยวี่ยเจ๋อถึงกับหมดแรง
“พี่ใหญ่ ข้าเปลี่ยนใจตอนนี้จะได้หรือไม่?”
มู่เฉียนซียิ้มพลางกล่าว “ไม่ได้แล้ว! รับปากข้าแล้วทำไม่ได้ พี่ใหญ่อย่างข้าก็อดที่จะสร้างความบันเทิงให้เจ้าด้วยของล้ำค่าไม่ได้!”
ของล้ำค่าที่ว่านั้น เยวี่ยเจ๋อรู้ดีว่ามันเป็นยาพิษ! ยาพิษที่น่ากลัวเหล่านั้นของพี่ใหญ่ เขาไม่กล้าคิดที่จะลองดีแม้แต่น้อย
“พี่ใหญ่ เมื่อครู่ข้าก็แค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง ให้ข้าทำจนยอมถวายชีวิตข้าก็ยอม” เยวี่ยเจ๋อกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยว
“ไม่ต้องทำจนยอมถวายชีวิตหรอก แค่เจ้าตั้งใจทำให้สุดความสามารถก็พอ” มู่เฉียนซีกล่าว
จากนั้น มู่เฉียนซีก็กล่าวขึ้นว่า “ข้าเกรงว่าข้าจะต้องเดินทางออกจากเซี่ยโจวแล้ว ทำตามแผนที่วางเอาไว้ อย่าให้ใครมารังแกตระกูลมู่ของข้าได้”
“ออกจากเซี่ยโจว!” หัวใจของเยวี่ยเจ๋อสั่นไหว แววตาปรากฏความขุ่นเคืองขึ้น
ถึงแม้จะรู้ดีว่าแผ่นดินเซี่ยโจวเล็กๆ นี้ไม่เพียงพอสำหรับพี่ใหญ่ ทว่า นางไปเร็วกว่าที่คิดเอาไว้มาก
มู่เฉียนซีพยักหน้า และกล่าวว่า “ข้ามีเรื่องหลายอย่างที่จะต้องทำ สิ่งที่ข้าต้องการตามหา เกรงว่าจะไม่ได้อยู่ในเซี่ยโจว!”
สมุนไพรวิญญาณที่ต้องใช้ในการปรุงยาหยินหยางอนันต์ นางได้ให้คนออกไปตามหาแล้ว ซึ่งนางได้รวบรวมกองกำลังที่มีอยู่ในมือทั้งหมดออกตามหา แต่ก็ไม่พบมันในเซี่ยโจวเลย
ยิ่งคัมภีร์หมื่นคำสาปนั้นไม่ต้องกล่าวถึงเลย ไหนจะญาติพี่น้องของนางอีก ไม่ได้อยู่ในเซี่ยโจวก็คงต้องอยู่ที่อื่นแน่! ไม่รู้ว่าจะได้พบเจอหรือไม่
ไหนจะหุบเขาหมอเทวดาอีก เป็นอันตรายที่ซ่อนอยู่อย่างใหญ่หลวง นางต้องออกไปฝึกประสบการณ์ หาโอกาสเพื่อที่จะถอนรากถอนโคนพวกมันเหล่านั้น และแย่งชิงหม้อพิษสามอสูรกลับมาให้ได้
แผ่นดินผืนเล็กๆ นี้มิอาจกักขังพี่ใหญ่เอาไว้ได้ เยวี่ยเจ๋อมิได้รั้งนางแต่อย่างใด เขาเพียงให้คำมั่นสัญญาว่า “พี่ใหญ่ พี่ใหญ่วางใจได้ ข้าจะดูแลตระกูลมู่เป็นอย่างดี”
ในเมื่อพี่ใหญ่ทิ้งภาระหน้าที่นี้ให้เขาอย่างใจร้าย แต่เขาก็จะทำมันให้สุดความสามารถที่มี!
มู่เฉียนซีพยักหน้าพลางกล่าว “ข้ายังเชื่อในความสามารถของเจ้า เจ้าอยู่กับข้าก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์เหมือนกันหนิ!”
หลังจากที่มอบหมายหน้าที่ให้เยวี่ยเจ๋อจัดการเสร็จสิ้นแล้ว มู่เฉียนซีก็เริ่มจัดการเรื่องต่อไปทันที “มู่อี เรียกเหล่ายอดฝีมือของตระกูลมู่ และยอดฝีมือที่ได้รับการคัดเลือกของหอหมอปีศาจมารวมกันทั้งหมด”
ทรัพย์สินของตระกูลมู่ และยาวิญญาณของหอหมอปีศาจทำให้พวกเขาได้คัดเลือกยอดฝีมือมาจำนวนไม่น้อย สิ่งที่สั่งสมมาเป็นเวลาหนึ่งปี ได้ยอดฝีมือมาในจำนวนที่น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างยิ่ง
“ขอรับ!”
หลังจากที่รวบรวมกองกำลังเหล่ายอดฝีมือมาครบแล้ว มู่เฉียนซีกล่าวขึ้นว่า “หอเทพ เจ้าเคยบอกข้าว่าเจ้าเป็นมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์สนับสนุนที่เชี่ยวชาญในด้านการฝึกฝนยอดฝีมือ คนของตระกูลมู่เหล่านี้ข้ามอบให้เป็นหน้าที่เจ้า หวังว่าเจ้าคงไม่ทำให้ข้าผิดหวัง!”
หอเทพกล่าว “ฮือ ฮือ ฮือ! นี่เจ้าจะทอดทิ้งข้างั้นรึ? เจ้าจะพาเจ้าหอฉงโหลวนั่นไป แต่กลับไม่พาข้า”
มู่เฉียนซีกล่าว “เจ้าต่อสู้ได้หรือไม่?”
“ไม่ได้”
“เจ้าสามารถบินเหินบนนภาได้หรือไม่?”
“ไม่ได้!”
“แล้วเจ้าไม่อยากทำให้เซี่ยโจวแข็งแกร่งรึ!”
หอเทพทำได้เพียงแค่นั่งยองๆ อยู่ในมุมและวาดนิ้วเป็นวงกลม
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ตระกูลมู่ในเซี่ยโจว เป็นฐานหลักของตระกูลมู่ข้า เป็นตระกูลที่ท่านพ่อของข้าได้ก่อตั้งขึ้น เจ้าต้องฝึกฝนยอดฝีมือให้ดี ข้าอยากให้ตระกูลมู่ของข้าแข็งแกร่งจนไม่มีกองกำลังใดมารังแกได้ เจ้าทำได้หรือไม่?”
ไม่นึกเลยว่าตระกูลมู่นี้ได้ถูกมู่เฉียนซีตั้งความหวังเอาไว้สูงเช่นนี้ หากมันทำให้ความหวังของนายท่านสำเร็จ มันก็จะเป็นผู้ที่สร้างคุณูปการอันยิ่งใหญ่ให้กับนายท่าน!
กลไกวิญญาณมีพลังขึ้นมาทันที มันยิ้มพลางกล่าวว่า “นายท่านวางใจได้ ข้าทำได้แน่นอน”
“นายท่านท่องยุทธภพได้อย่างสบายใจได้เลย! ทางนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของหอเทพอย่างข้าจัดการ!”
จากนั้นมู่เฉียนซีก็ได้ทิ้งสูตรยาวิญญาณไว้มากมายให้กับหอหมอปีศาจ และได้ปิดทำการทันที
ในสงครามคราก่อน ยาวิญญาณและยาพิษที่นำติดตัวไปได้ถูกใช้เกือบหมดแล้ว ตอนนี้นางคิดจะเดินทางไกล แน่นอนว่าต้องเตรียมยาวิญญาณให้เพียงพอ
หลังจากที่มู่เฉียนซีเข้าไปในห้องปรุงยา ก็มีจิ่วเยี่ยเป็นผู้เฝ้าหน้าห้องให้ เขาเฝ้าอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งหลังจากที่มู่เฉียนซีปรุงยาเสร็จ เขากอดมู่เฉียนซีและกล่าวเสียงต่ำว่า “ซี คิดถึงเจ้าแล้ว”
