ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ – ตอนที่ 798 มีเรื่องสนุก ๆ ให้ดู

ซือคงชัวกล่าว “ใครว่าข้าไม่เหมาะ ไม่มีคุณสมบัติ ก็แค่สัตว์อสูรมรกตตัวหนึ่งเท่านั้น ท่านพ่อของข้าก็หลอมยาป้องกันพิษให้ข้า ข้ายังต้องกลัวด้วยเหรอ”

ชั่วครู่หนึ่งท่านผู้ดูแลเหล่านั้นก็รู้สึกโกรธขึ้น

“นายน้อย พวกเจ้าอย่าก่อเรื่องเลย นี่ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะ”

“ไสหัวไป! เจ้ามีสิทธิ์อะไรมายุ่งเรื่องของข้า!” เก๋อเหลียงเตะเขาทันที

จวินโม่ซีดูเรื่องสนุก ๆ อย่างไม่ใส่ใจ ส่วนมู่เฉียนซีก็เหลือบมองไปที่เก๋อซือที่ยืนเงียบอยู่ข้าง ๆ แสงสลัววาบผ่านดวงตาของเขา

สองพี่น้องคู่นี้จงใจยั่วให้ซือคงชัวโกรธ เกรงว่าจะมีการเคลื่อนไหวอันใดเป็นแน่

ไม่กลัวพวกเขาจะเคลื่อนไหว แต่กลัวพวกเขาไม่เคลื่อนไหวมากกว่า โอกาสมาแล้ว

มู่เฉียนซีกล่าว “ก็แค่พิษ คนของหุบเขาหมอเทวดานะเหรอจะกลัวพิษ”

“ศิษย์น้องจะไปที่ไหน ข้าก็จะไปที่นั่น” จวินโม่ก็เดินออกมาและกล่าวคำนี้

เก๋อเหลียงกล่าว “แล้วยังจะรออะไรอยู่อีกล่ะ หากไขกระดูกราชาหยกมรกตถูกผู้อาวุโสคว้าไปได้เสียก่อน แล้วพวกเราจะมีความดีความชอบอะไร!”

เก๋อซือกล่าว “ไปเถอะ! ซือคงชัว หญิงสาวผู้นี้ยังมีความกล้าถึงเพียงนี้เลย หากเจ้าไม่มีแล้วล่ะก็ เจ้าก็ไม่ใช่ผู้ชายแล้วล่ะ”

ซือคงชัวพรวดเข้าไปทันที “เช่นนั้นเจ้าก็แหกตาดูให้ดีก็แล้วกัน!”

“นายน้อย!” ผู้ดูแลเหล่านั้นก็กระวนกระวายใจขึ้น รีบตามเข้าไปขวางไว้

มู่เฉียนซีก็ตามไปเช่นกัน จวินโม่ซีเดินมากระซิบข้างหูมู่เฉียนซีว่า “สาวน้อย มีเรื่องสนุก ๆ ให้ดูแล้วใช่หรือไม่”

“มันก็ขึ้นอยู่กับการแสดงของสองพี่น้องตระกูลเก๋อนั่นแล้ว” มุมปากของมู่เฉียนซียกยิ้มขึ้นเล็กน้อย

“มนุษย์ผู้น่ารังเกียจ ไสหัวออกไปจากพื้นที่ของข้าเดี๋ยวนี้นะ” ตอนนี้สัตว์อสูรมรกตโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก กลิ่นอายของพิษในบริเวณรอบ ๆ นั้นก็ยิ่งเข้มข้นมากขึ้นเรื่อย ๆ

ค่อก ค่อก ค่อก! เหล่าผู้อาวุโสสูดอากาศพิษเข้าไปมาก ดังนั้นจึงเริ่มไอค่อกแค่กขึ้น

“สัตว์อสูรมรกต พวกข้าแค่ต้องการไขกระดูกราชาหยกมรกตเท่านั้น พวกข้าไม่ทำร้ายเจ้าแน่นอน” ผู้อาวุโสสูงสุดเอ่ยปากกล่าวขึ้น

“ไขกระดูกราชาหยกมรกต มันเป็นของล้ำค่าในการเลื่อนขั้นเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับห้าของข้า หากใครคิดแย่งชิงกับข้า มันต้องตาย” สัตว์อสูรมรกตกล่าวด้วยความโกรธเกรี้ยว

ตูม ปัง ปัง!

ครั้นแล้วผู้อาวุโสของหุบเขาหมอเทวดากับสัตว์อสูรมรกตก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือด ถึงแม้ว่าทางหุบเขาหมอเทวดาจะมีคนเยอะ แต่พิษของสัตว์อสูรมรกตนั้นก็ไม่อาจดูถูกได้

ตอนนี้ มู่เฉียนซีและพวกก็แอบเข้ามาแล้ว พลังการกดดันขั้นมหาจักรพรรดิทำให้พวกเขาตกใจกลัวขึ้นมาเล็กน้อย

เก๋อเหลียงถูกพลังอันน่าสะพรึงกลัวนั้นกดดัน ชั่วครู่หนึ่งเขาก็โซเซและรีบคว้าตัวเก๋อซือพลางกล่าวว่า “พี่ใหญ่……หรือว่าพวกเราจะถอยออกไปดี ที่นี่มันอันตรายเกินไปแล้ว”

ตูม! กำลังการต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายทำให้หินที่อยู่บริเวณรอบ ๆ เขาแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ทำให้เขาตกอกตกใจจนกระโดดร้องขึ้น

อ๊า!

เก๋อซือกล่าว “มาถึงขั้นนี้แล้ว จะถอยไม่ได้เด็ดขาด”

สายตาของเขากวาดมองไปทั่วทั้งสนามรบที่โกลาหลนี้ และชี้ไปที่ถ้ำหินถ้ำหนึ่งที่มีหินกระจัดกระจายอยู่ “นั่นเป็นถ้ำของสัตว์อสูรมรกต ไขกระดูกราชาหยกมรกตต้องอยู่ในนั้นแน่นอน ฉวยโอกาสตอนที่ผู้อาวุโสดึงดูดความสนใจของสัตว์อสูรมรกตเข้าไปเอาไขกระดูกราชาหยกมรกตกันเถอะ”

“ไป!”

เมื่อเห็นเก๋อซือกับเก๋อเหลียงแซงหน้าไปก่อนเช่นนี้ ซือคงชัวก็ไม่ยอมให้ตนเองตามหลังแน่นอน

ขวั่บ ขวั่บ ขวั่บ! ครั้นแล้วพวกหนุ่มสาวผู้กล้าหาญเหล่านี้ก็ได้พรวดเข้าไปในถ้ำของสัตว์อสูรมรกตทันที

ชู่ว ชู่ว! ทั่วทั้งถ้ำล้วนแต่ปกคลุมได้ด้วยพิษหนึ่งชั้น

พวกเขาเดินเข้ามาข้างใน พื้นรองเท้าถูกกัดกร่อนแล้ว พวกเขาจึงทำได้เพียงโคจรพลังวิญญาณห่อหุ้มเท้าของตัวเองเอาไว้และเดินไปต่อ

พิษเริ่มรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ สีหน้าของซือคงชัวกับสองพี่น้องตระกูลเก๋อไม่ค่อยจะดีนัก เก๋อเหลียงกล่าว “พี่ใหญ่ ข้าไม่ไหวแล้ว! พวกเรารีบออกไปเถอะ พิษนี้ไม่ใช่สิ่งที่พวกเราจะข้ามผ่านไปได้”

ซือคงชัวตกใจนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง เขาพบว่ามู่เฉียนซีกับจวินโม่ซีนั้นไม่เป็นอะไรเลย ซือคงชัวกล่าวถามว่า “ศิษย์น้อง พวกเจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม! ขะ ข้าเกรงว่า……”

“นายน้อย นี่เป็นยาป้องกันพิษที่ท่านอาจารย์ของข้าให้ไว้ เจ้าลองดูสิว่ามันใช้ได้ผลหรือไม่ หากว่าไม่ได้ผลพวกเราก็กลับออกไปกันเถอะ หากมีอันตรายถึงชีวิตมันจะไม่ดีเอา”

เดินมาถึงครึ่งทางแล้ว หากพวกเขากลับไปก็ไม่มีอะไรสนุก ๆ ให้ดูน่ะสิ

เมื่อนึกถึงยาวิญญาณของท่านอาจารย์ของมู่เฉียนซีได้ช่วยชีวิตท่านพ่อตนเองเอาไว้ ดวงตาของซือคงชัวก็เปล่งประกายขึ้น “ขอบใจศิษย์น้องมาก เช่นนั้นข้าไม่ปฏิเสธแล้วนะ”

สุดท้าย หลังจากที่กินยาเม็ดนี้เข้าไป สีหน้าของซือคงชัวก็ดีขึ้นมาทันที

พิษในที่แห่งนี้ไม่เป็นอันตรายต่อเขาแล้ว เช่นนั้นไขกระดูกราชาหยกมรกตก็เป็นของเขาแล้ว

สองพี่น้องตระกูลเก๋อแอบกัดฟันกรอด จะปล่อยให้ซือคงชัวทำสำเร็จไม่ได้เด็ดขาด

“ศิษย์น้อง พวกเราล้วนแต่ออกมาจากหุบเขาหมอเทวดาเหมือนกัน ออกมาฝึกประสบการณ์ด้วยกัน เจ้าอย่าได้เลือกที่รักมักที่ชังหน่อยเลย ในเมื่อมียาแก้พิษดีเช่นนี้ ก็ควรจะให้พวกเราสักสองเม็ดจะเป็นอะไรไป” เก๋อซือเอ่ยปากกล่าว

ซือคงชัวโกรธเกรี้ยวขึ้น “ตอนแรกพวกเจ้ายังรังแกศิษย์น้องอยู่เลย เหตุใดศิษย์น้องต้องให้พวกเจ้าด้วย ในเมื่อพวกเจ้าทนไม่ไหว ก็รีบไสหัวออกไปจะดีกว่านะ ไขกระดูกราชาหยกมรกต ข้าเอามาได้แน่”

เก๋อซือกล่าว “เรื่องกระทบกระทั่งกันครั้งก่อน เป็นพวกข้าเองที่ทำไม่ถูก เจ้าอย่าได้คิดเล็กคิดน้อยเลย ในถ้ำสัตว์อสูรมรกตนี้ ไม่รู้ว่าจะมีอันตรายใดเกิดขึ้นอีก มีคนเยอะก็สามารถดูกันดูแลได้ไม่ใช่เหรอ”

มู่เฉียนซีกล่าว “ที่เจ้าพูดมาก็ถูก พวกข้ากับนายน้อยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ยานี่ก็เลยให้กันฟรี ๆ ได้ แต่ความสัมพันธ์กับพวกเจ้านั้นไม่ค่อยจะดีนัก หากพวกเจ้าอยากได้ก็ต้องซื้อเอา!”

“เจ้าต้องการกี่หยกวิญญาณ ข้าให้ได้” เก๋อเหลียงกล่าว

“พวกข้าในฐานะที่เป็นนักปรุงยา ไม่ได้ขาดแคลนหยกวิญญาณแต่อย่างใด หากอยากได้ยาแก้พิษ ก็ต้องเอาสมุนไพรวิญญาณมาแลก!”

เก๋อซือกล่าว “สมุนไพรวิญญาณขั้นปฐพีหนึ่งต้น”

มู่เฉียนซียิ้มพลางกล่าว “เจ้าประเมินค่ายาแก้พิษนี้ต่ำเกินไปแล้ว ต้นเดียวมันจะไปพออะไร ข้าต้องการสมุนไพรวิญญาณทั้งหมดในตัวเจ้า”

เก๋อเหลียงกล่าวด้วยความโกรธ “นี่พวกเจ้าฉวยโอกาสนี้ปล้นพวกข้าอย่างนั้นเหรอ”

มู่เฉียนซีกล่าว “พวกเจ้าเลือกที่จะไม่เอาก็ได้นะ ถอยกลับไป หรือว่าจะถูกพิษตายก็เลือกเอา”

เก๋อซือมองมู่เฉียนซีด้วยสีหน้าขุ่นเคืองและกล่าวว่า “ได้ ข้าตกลง”

“ศิษย์น้อง!” มู่เฉียนซีจะเอายาแก้พิษให้เก๋อซือ ซือคงชัวก็ร้อนอกร้อนใจขึ้น

“นายน้อยซือคง มีคนมากขึ้นก็เท่ากับมีคนดูแลมากขึ้นนะ” มู่เฉียนซีกล่าว

“เจ้าอ่ะ! ใจดีเกินไปแล้ว”

สองพี่น้องตระกูลเก๋อที่ควักเอาสมุนไพรวิญญาณทั้งหมดที่ติดตัวมาได้ยินเช่นนี้แล้วแทบจะกระอักเลือด ใจดีเหรอ!

ใจดำน่ะสิไม่ว่า พวกเขาล้วนแต่ถูกหลอกแล้ว

มู่เฉียนซีกล่าว “นี่คือยาแก้พิษสองเม็ด พวกเจ้าเก็บให้ดีล่ะ”

มียาแก้พิษของมู่เฉียนซีป้องกันเช่นนี้ ระหว่างทางพวกเขาก็ค่อนข้างที่จะสงบ

เมื่อเดินมาใกล้ถึงสุดทาง พวกเขาก็ได้ยินเสียง ติ๊ง! ติ๊ง! ดังขึ้น

เบื้องหน้ามีหยกเขียวมรกตชิ้นหนึ่งแขวนอยู่กลางอากาศ ตรงกลางหยกมรกตนั้นโปร่งใส และมีรูเล็ก ๆ อยู่ด้านล่าง

ตอนนี้ในรูเล็ก ๆ นั้นมีของเหลวสีเขียวอ่อน ของเหลวนั้นหยดลงมาในบ่อน้ำขนาดเล็ก และรวมตัวกันเป็นของเหลวหนึ่งหยด

สีของของเหลวหยดนั้นยิ่งเข้มขึ้นเรื่อย ๆ

มู่เฉียนซีกล่าว “นี่ก็คือไขกระดูกราชาหยกมรกต ยังขาดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น สีของมันก็จะกลายเป็นสีเขียวมรกตอย่างสมบูรณ์ และมันก็จะกลายเป็นไขกระดูกราชาหยกมรกตอันล้ำค่าที่ดีที่สุด”

เก๋อเหลียงกล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า “พวกเราหาเจอแล้ว พี่ใหญ่ พวกเราหาไขกระดูกราชาหยกมรกตเจอแล้ว รีบเก็บมันมาเถอะ!”

เก๋อซือดึงน้องชายตนเองเอาไว้และกล่าวว่า “ยังขาดอยู่แค่เล็กน้อย มันยังไม่ดีที่สุด หากเราเอามันมาตอนนี้มันจะอันตรายเกินไป”

เก๋อเหลียงกล่าว “แต่ว่า……หากเจ้าสัตว์อสูรตนนั้นกลับเข้ามา พวกเราก็ต้องตายนะสิ ข้าว่าอย่ารอเลยดีกว่า มันจะดีที่สุดหรือไม่ดีที่สุด ขอเพียงแค่มันเป็นไขกระดูกราชาหยกมรกตมันก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ!”