ตอนนี้ความแข็งแกร่งของซือคงชเวนั้นเสื่อมทรุดจนเป็นม้าตีนปลายแล้ว แม้ว่าเขาจะฝืนเพิ่มความแข็งแกร่งแต่ก็ไม่สามารถทําอะไรอีกฝ่ายได้มากนัก
บวกกับยาที่ใช้เพิ่มความแข็งแกร่งนั้นมีอายุการใช้ เมื่อประสิทธิภาพของยาหมดลง ซือคงชเวก็กลับคืนสู่สภาพเดิม
ตอนนี้ เก๋อซือได้มีโอกาสแล้ว!
ปัง! ซือคงชเวล้มลงกับพื้น เวลานี้เขาไม่มีแรงจะตอบโต้ได้อีก
เก๋อซือกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ซือคงชเว ตอนที่เจ้าสังหารน้องชายข้า เคยคิดบ้างไหมว่าจะมีวันนี้?”
กระบี่ของเขาเคลื่อนไหวและตัดเส้นเอ็นมือของเขาออกทันที
“อ๊าก!” ซือคงชเวกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทรมาน
“ข้าจะฆ่าเจ้า!”
เก๋อซือยิ้มและกล่าวว่า “แค่นี้เองก็ทนไม่ไหวเสียแล้ว ข้าจะตัดเส้นเอ็นมือและเท้าของเจ้า จากนั้นก็จะทำลายเจ้าเป็นชิ้นๆ เพื่อแก้แค้นให้น้องชายข้า”
“เจ้า… มีอะไรจะพูด!” ความโหดเหี้ยมของเก๋อซือทําให้ซือคงชเวกลัวจนตัวสั่น
“ข้า… ข้าผลักเก๋อเหลียงออกไป เพียงเพราะใจร้อนเกินไป ข้า… ข้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ… ข้า… เจ้าปล่อยข้าไปเถอะ! ข้าจะให้ท่านพ่อของข้ายกตำแหน่งนายน้อยหุบเขาให้เจ้า ข้า… ข้าจะให้ทุกอย่างกับเจ้า!” ซือคงชเวกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ
“ต่อให้ร้องขอชีวิต ข้าก็จะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่” กระบี่ของเขากรีดผ่านลงไปอีกครั้ง ขาทั้งสองข้างของซือคงชเวปรากฎรอยเลือด
“อ๊า!”
เอ็นฝ่าเท้าของเขาได้ถูกเก๋อซือตัดขาดแล้ว
“ต่อไป ข้าควรจะลงมือตรงไหนดี?” เก๋อซือกล่าวด้วยน้ำเสียงที่มืดมน
ขณะที่เขากําลังจะฟาดฟันกระบี่ลงไปเป็นครั้งที่สาม ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนดังแว่วมาว่า “หยุดเดี๋ยวนี้!”
ผู้อาวุโสสูงสุดและพวกได้มาถึงแล้ว ปัง! กระบี่ยาวของเก๋อซือถูกโจมตีจนกระเด็นออกไป
“เก๋อซือ เจ้านี่ช่างทําให้ข้าผิดหวังจริงๆ”
พรวด!
เก๋อซือกระอักเลือดออกมาคําหนึ่ง ความแข็งแกร่งระดับมหาจักรพรรดิทําให้เขาไม่อาจทนได้
“คนอื่นๆ ฆ่าพวกมันให้หมด!” ผู้อาวุโสสูงสุดออกคำสั่ง
เมื่อเหล่าผู้อาวุโสลงมือ ผู้ดูแลเหล่านั้นก็ไม่มีช่องว่างให้ตอบโต้ได้เลยแม้แต่น้อย
“มัดมันไว้ แล้วรีบช่วยนายน้อยหุบเขาเร็วเข้า!”
เก๋อซือถูกมัดเอาไว้ ส่วนพวกเขาก็ได้หยิบสมุนไพรวิญญาณดีๆออกมามากมายเพื่อช่วยซือคงชเว
แต่มู่เฉียนซีและจวินโม่ซีที่ได้บาดเจ็บสาหัส กลับไม่มีใครสนใจ
หลังจากที่ซือคงชเวฟื้นตัวได้เล็กน้อยและได้สติกลับมา เขาก็พึ่งจะนึกถึงมู่เฉียนซี
“ผู้อาวุโสสูงสุด อาการของศิษย์น้องสาวและศิษย์น้องชายเป็นอย่างไรกันบ้าง?”
“อาการบาดเจ็บภายในสาหัสมาก ต้องพักฟื้นให้ดี!” กล่าวจบก็ให้มู่เฉียนซีและจวินโม่ซีกินยา จากนั้นทุกคนก็ไปดูแลซือคงชเว
เนื่องจากซือคงชเวได้รับบาดเจ็บสาหัสจนไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ คืนนี้จึงทำได้เพียงตั้งแคมป์ในป่าฉงอวี่เท่านั้น
ตกกลางคืน มู่เฉียนซีตื่นขึ้นมาและจวินโม่ซีก็ลืมตาขึ้นเช่นกัน
“สาวน้อย เจ้ายอมสละชีวิตไปตามหากองกำลังมาช่วยเหลือ แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครสนใจเจ้า ช่างน่าสงสารจริงๆ”
มู่เฉียนซีกล่าว “จวินจอมตะกละ เจ้าเองก็ยอมออกไปต่อสู้ด้วยกันกับซือคงชเว แต่ก็ไม่มีใครสนใจเจ้าเช่นกัน ช่างน่าสงสารจริงๆ!”
“พวกเราช่างน่าสงสารนัก!” จวินโม่ซีถอนหายใจ
มู่เฉียนซีจับจวินโม่ซีไว้แล้วกล่าวว่า “เจ้าไม่ได้รับบาดเจ็บจริงๆใช่ไหม!”
จวินโม่ซีกล่าว ความแข็งแกร่งของข้าไม่ได้อ่อนแออยู่แล้ว บวกกับสมบัติที่เจ้ามอบให้ข้า สู้กับพวกขยะกลุ่มนั้น จะเป็นไรได้อย่างไรเล่า!”
“ก็จริง! ข้าเองก็ยิ่งไม่ต้องกังวลเลย ข้ามีอู๋ตี้และเสี่ยวหงอยู่”
จวินโม่ซีถอนหายใจ “ช่างเป็นละครฉากใหญ่เสียจริงๆ! ซือคงชเวฆ่าเก๋อเหลียง และเก๋อซือก็ได้แก้แค้นจนทำให้ซือคงชเวพิการ หุบเขาหมอเทวดาในตอนนี้ คงเหมือนดั่งน้ำกับไฟอย่างแน่นอน”
มู่เฉียนซีกล่าว “ข้าวางแผนมามากพอแล้ว เพียงแต่ไขกระดูกราชาหยกเขียว ข้าต้องคิดหาวิธีที่จะได้มันมา สิ่งที่ข้าต้องการ ต่อให้ตาแก่นั่นจะเป็นมหาจักรพรรดิวิญญาณระดับสี่ ข้าก็จะไม่ถอยให้”
จวินโม่ซีกล่าว “ถ้าสัตว์อสูรเขียวยังไม่ตายละก็ เจ้าก็จะยังมีโอกาสอยู่”
กลางดึก ในที่สุดซือคงชเวก็ฟื้นตัวขึ้นมาได้บ้างแล้ว
เขาตะโกนว่า “ข้าจะฆ่าเขา ข้าจะฆ่าเขา! ผู้อาวุโสสูงสุด ฆ่าจะฆ่าไอ้เวรนั่นซะ!”
สองขาสองมือของซือคงชเวพิการ ทำได้เพียงนอนร้องครวญครางอยู่บนเตียง
“นายน้อยหุบเขา อย่างไรเสียเก๋อซือก็เป็นลูกชายของรองหัวหน้าหุบเขา พวกเราไม่สามารถจัดการเรื่องนี้เป็นการส่วนตัวได้ อย่างไรเสียปฏิบัติการครั้งนี้ รองหัวหน้าหุบเขาก็ได้สูญเสียบุตรชายไปหนึ่งคนแล้ว หากเขาต้องสูญเสียไปอีกหนึ่งคน ข้าเกรงว่า…”
“เขาทำร้ายข้าเช่นนี้ พวกท่าน… พวกท่านจะปล่อยมันไปอย่างไม่เอาความรึ!”
“ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจจริงๆ!”
“ดี! ถ้าอย่างนั้นก็กลับไปที่หุบเขา พรุ่งนี้ฟ้าสาง รีบกลับไปทันที! เมื่อกลับถึงหุบเขาหมอเทวดา ข้าจะสับเก๋อซือให้เป็นหมื่นๆชิ้น”
ซือคงชเวรีบร้อนที่จะกลับไป ในวันรุ่งขึ้นฟ้าพึ่งสางเขาก็เตรียมตัวที่จะออกเดินทางแล้ว
ตูมบึ้ม! ในตอนนั้นเอง พิษก็ได้แผ่กระจายออกมา
ใบหน้าของผู้อาวุโสสูงสุดเปลี่ยนไปทันทีและกล่าวว่า “ไม่ได้การแล้ว สัตว์อสูรเขียวไล่ตามมาอีกครั้งอย่างไม่ยอมแพ้ พวกเจ้ารีบพาพวกเขาออกไปซะ ข้าจะขวางสัตว์อสูรเขียวไว้”
“ขอรับ!”
ผู้อาวุโสที่สองและพรรคพวกรีบพาพวกซือคงชเวออกไปจากป่าฉงอวี่และหนองน้ำอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ผู้อาวุโสสูงสุดเริ่มต่อสู้กับสัตว์อสูรเขียวอย่างบ้าคลั่ง
“โฮกกก !” สัตว์อสูรเขียวที่โกรธจัดถึงขีดสุด ตอนนี้ได้เผาจิตวิญญาณของตนเองเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของตนเองขึ้นหนึ่งระดับ
มันกลายเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับห้า สำหรับผู้อาวุโสสูงสุดแล้วมันเป็นฝันร้ายอย่างไม่ต้องสงสัย
ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสัตว์อสูรเขียว!
ปัง! สัตว์อสูรเขียวคว้าตัวผู้อาวุโสสูงสุดและกัดกร่อนร่างกายของเขาทันที
กล่องใบหนึ่งถูกมันเอาไป มันรู้ว่าภายในกล่องนี้มีไขกระดูกราชาหยกเขียวขั้นสูงอยู่
มันคิดที่จะกัดกร่อนกล่องนี้ แต่ไม่ว่าอย่างไรมันก็ไม่สามารถกัดกร่อนได้ เจ้ามนุษย์นี่ ใช้อะไรเพื่อใส่ไขกระดูกราชาหยกเขียวกันแน่!”
“กลับไปศึกษา!”
มันที่ฝืนเพิ่มระดับความแข็งแกร่ง และพลังความแข็งแกร่งของมันก็กำลังลดลงกลับคืนสภาพเดิม มันจึงจำเป็นต้องกลับสู่รังของตนเองเพื่อฝึกฝน
จากนั้นก็ศึกษากล่องใบนี้ และเอาไขกระดูกราชาหยกเขียวของแม่ไก่เพื่อฟื้นฟูความแข็งแกร่ง
พรวด! ทันใดนั้นเงาสีขาวก็พุ่งผ่านเข้ามาและทิ้งรอยแผลอันโหดเหี้ยมไว้บนร่างของมัน
แสงสีแดงสว่างวาบ กล่องที่มันเพิ่งแย่งมา ในตอนนี้ได้หายไปแล้ว
ปัง! สัตว์อสูรเขียวถอยหลังไปสองสามก้าวและมองไปที่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์สองตัวตรงหน้า
แมวน้อยน่ารักขนาดเท่าฝ่ามือระดับของมันไม่ได้ด้อยไปกว่ามันเลย
นอกจากนี้ยังมีหมูน้อยสีแดงเพลิงที่ดูเหมือนขี้เกียจ มันเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสาม
“พวกเจ้า… พวกเจ้าไม่ใช่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ของป่าฉงอวี่นี้” สัตว์อสูรเขียวกล่าว
“แน่นอนว่าพวกเราไม่ใช่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่นี่ ข้าเพียงแค่จะเอาของที่นายท่านของข้าต้องการกลับมา ต้องขอบคุณเจ้าที่จัดการเจ้าแก่นี่ ทำให้พวกเราไม่ต้องออกแรงมาก”
“พวกเจ้า… พวกเจ้า…” สัตว์อสูรเขียวโกรธจนตัวสั่น
เขาต่อสู้กับพวกมนุษย์จนบาดเจ็บกันทั้งสองฝ่าย แต่กลับมีคนที่ได้ผลประโยชน์จากการขัดแย้งของผู้อื่น ใครกันแน่ที่ใจดำขนาดนี้!
อู๋ตี้หัวเราะ “เจ้ากลับไปเฝ้ารออีกพันปี ก็ยังมีไขกระดูกราชาหยกเขียวอยู่ แต่ถ้าเจ้าต้องการที่จะเป็นศัตรูกับเรา ข้าก็จะแทะแก่นวิญญาณของเจ้า และเจ้าก็จะต้องตาย! เจ้าหนู ลองไปคิดดูให้ดี!”
แมวน่ารักขนาดเท่าฝ่ามือ กลับเรียกอสูรยักษ์สีเขียวสูงสิบเมตรว่าเจ้าหนู นี่มันช่างขัดหูขัดตาเกินไปแล้ว “แม้ว่าระดับของเราจะเหมือนกันและความแข็งแกร่งของข้าจะได้รับความเสียหายในสงครามเมื่อครู่ แต่เจ้าคิดว่าข้าจะกลัวเจ้าหรือ?” สัตว์อสูรเขียวโกรธขึ้นมาแล้ว
