แต่สุดท้ายเรื่องกลับทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ งานเลี้ยงฉลองที่ดีกลายเป็นสถานที่ต่อสู้
มู่เฉียนซีที่ยืนดูละครอยู่มุมปากของนางยกขึ้นเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจวินโม่ซีจะอดทนกับซือคงชัวมาเป็นเวลานานแล้ว
หัวหน้าหุบเขาซือคงจัดงานเลี้ยงเช่นนี้ทั้งยังมีคนรินสุราให้เขา แน่นอนว่าเขาย่อมฉวยโอกาสที่ดีนี้ลงมือสั่งสอนซือคงชัว
แท้จริงแล้วจวินโม่ซีไม่ได้เมาเลย เขากินยาแก้เมาอยู่ก่อนแล้ว จะดื่มมากมายแค่ไหนก็ไม่มีทางเมา
จนถึงตอนนี้ มู่เฉียนซีก็ไม่ได้คิดที่จะระเบิดสงครามขึ้นที่นี่
“สงบหน่อย!” มู่เฉียนซีเดินไปข้างหน้า
จวินโม่ซีที่บ้าคลั่งผู้นั้นกลายเป็นเด็กดีหลังจากที่มู่เฉียนซีเดินเข้าไป ทําให้ทุกคนประหลาดใจอย่างมาก
“ศิษย์น้องมู่และศิษย์น้องเฟิงช่างเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบ! นายน้อยหุบเขาคิดจะเข้าไปสอดแทรก ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมศิษย์น้องมู่หลังจากดื่มสุราแล้วถึงได้ทำร้ายคนเช่นนี้”
“พวกเขาทั้งสองเป็นคู่ที่เหมาะสมกัน ตอนนี้พวกเขาก็ล้วนเป็นศิษย์คนสนิทของท่านผู้เฒ่าแล้ว และศิษย์น้องมู่ยังมีโอกาสที่จะกลายเป็นหัวหน้าลูกศิษย์ของผู้เฒ่าอีกด้วย นายน้อยหุบเขาเมื่อเทียบกับเขาแล้ว มันยังห่างชั้นกันมากนัก”
“นายน้อยหุบเขา…”
เดิมทีซือคงชัวก็หดหู่มากแล้ว แต่พอได้ยินบทสนทนาของทุกคนก็แทบอยากจะกระอักเลือดออกมา!
เขากลับสู้เจ้าเด็กป่าเถื่อนนั่นไม่ได้ พวกเขาคิดได้อย่างไรกัน!
ก็แค่เป็นศิษย์คนสนิทของผู้เฒ่ามิใช่หรือ? มีอะไรดี!
ซือคงชัวโกรธจนแทบจะระเบิด เขากําหมัดแน่น
คืนนี้ คืนนี้เขาต้องเปลี่ยนสถานะตนเองเป็นฝ่ายชนะให้ได้
มู่เฉียนซีลากจวินโม่ซีที่เมาออกไป หลังจากที่ทั้งสองกลับมาที่พื้นที่ของตน มู่เฉียนซีก็สลัดเขาออกไป
“แกล้งเมาเสียสติได้ไม่เลวเลย ซัดเขาได้สะใจนัก!”
จวินโม่ซียิ้มและกล่าวว่า “ถูกเขารบกวนมาหลายวัน ความแค้นที่มีต่อเขาก็ถือว่าถูกแก้แค้นไปบ้างแล้ว แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ควักลูกตาของเขาออกมาจริง ๆ”
น้ำเสียงของจวินโม่ซีไม่ได้ดูล้อเล่นแต่ราวกับพูดจริงจัง
มู่เฉียนซีเองก็ไม่ชอบสายตาที่ซือคงชัวมองนางเช่นกัน นางเอ่ยขึ้นว่า “นั่นมันเลือดสาดเกินไป ไม่สู้วางยาพิษเขาจนตาบอดไปเสียดีกว่า!”
จวินโม่ซีตอบ “เจ้าพูดถูก เดี๋ยวข้าจะปรุงยาพิษชนิดหนึ่งออกมา!”
“เดี๋ยวก่อน คืนนี้ยังมีการแสดงสนุก ๆ อีก!”
“ชา!” จวินโม่ซีกล่าว
“ใช่!”
“แล้วในชามีพิษอะไร?” จวินโม่ซีถามด้วยความสงสัย
“ไป๋เมิ่งจุ้ย หงเฉินล่วน!” มู่เฉียนซีค่อย ๆ พูดออกมาหกคํา
“หึหึ! แม้แต่สิ่งของเหล่านี้ก็ยังถูกนําออกมา ดูเหมือนว่าซือคงเลี่ยวและซือคงชัวจะวางแผนจัดการในวันสุดท้าย”
“และฉวยโอกาสนี้ จัดการเรื่องยุ่งยากให้หมดสิ้น”
ในตอนกลางคืน จวินโม่ซีเมา หัวหน้าหุบเขาซือคงก็ได้กำจัดคนรอบ ๆ จวนของมู่เฉียนซีออกไป และซือคงชัวก็ได้แอบเข้าไปในห้องของมู่เฉียนซีได้สําเร็จ
เขายังไม่ทันจะเปิดประตู เขาก็รู้สึกเจ็บปวดที่คอและสลบล้มลงไปกับพื้น
มู่เฉียนซีกล่าว “ลากเขาออกไป!”
จวินโม่ซีกล่าว “ทําไมต้องเป็นข้า?”
“เจ้าคิดว่า จะมีการแสดงให้ชมอย่างไม่เสียอะไรเลยด้วยรึ?”
“เจ้านี่ช่างโหดเหี้ยม!”
จวินโม่ซีพาเขาออกไปและตรงไปที่งานเลี้ยงอาหารค่ำ
แม้ว่าเมื่อครู่จะครึกครื้นมาก แต่ตอนนี้กลับว่างเปล่าเสียแล้ว
จวินโม่ซีกล่าว “เจ้าเด็กนี่ถูกพิษแล้ว เมื่อตื่นขึ้นมา ไม่มีใครอยู่ที่นี่แม้แต่คนเดียว เจ้าคิดว่าเขาจะกลั้นใจตายหรือไม่”
มู่เฉียนซีกล่าว “ดังนั้น! เจ้าไปหาคนอื่นอีกคนสิ!”
“ผู้ชายหรือผู้หญิง?”
“ตามใจเจ้า”
ขณะที่จวินโม่ซีกําลังจะเคลื่อนไหว ฟึ่บ! ทันใดนั้นคนผู้หนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น
“เป็นพวกเจ้าเองรึ?”
“พี่ชัว!” ช่างกวนเซียงอุทานออกมา
มู่เฉียนซีกล่าว “ช่างกวนเซียง!”
“พวกเจ้าทําอะไรนายน้อยหุบเขา?” ช่างกวนเซียงกล่าว
จวินโม่ซีถามขึ้น “ตอนนี้มีอะไรที่ทำให้สามารถสลบไปได้ในทันทีหรือไม่?”
มู่เฉียนซีมองไปที่ช่างกวนเซียงและกล่าวว่า “ศิษย์พี่ช่างกวน ข้ามีของขวัญชิ้นหนึ่งจะมอบให้เจ้า แต่ไม่รู้ว่าเจ้าจะต้องการหรือไม่?”
“ของขวัญ?” ช่างกวนเซียงไม่เชื่อว่ามู่เฉียนซีจะใจดีมอบของขวัญอะไรให้นาง
มู่เฉียนซีกล่าว “ซือคงชัววางยาข้า แต่ถูกข้าฉวยโอกาสนี้เอาคืน เจ้าว่าหากผู้เฒ่าหมอเทวดารู้ถึงวิธีการของหัวหน้าหุบเขาซือคงและซือคงชัวจะเป็นอย่างไร?”
“ข้าไม่อยากทําให้มันเป็นเรื่องใหญ่เกินไป ดังนั้นข้าเลยแค่ทุบเขาให้สลบแล้วลากออกมา แต่พิษนี้ของซือคงชัว ไม่มีใครรอบข้างที่สามารถแก้ได้! ถ้าเจ้าคว้าโอกาสไว้ เจ้าจะต้องได้กลายเป็นภรรยาของนายน้อยหุบเขาได้อย่างแน่นอน”
“ภรรยาของนายน้อยหุบเขา!” นั่นคือสิ่งที่นางคาดหวังไว้เสมอ
มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเย็นชาว่า “เรื่องคืนนี้ทางที่ดีเจ้าอย่าบอกใครเลย ต่อให้เจ้ากลายเป็นภรรยาของนายน้อยหุบเขา หากข้าคิดจะจัดการกับเจ้าก็เป็นเพียงเพราะเรื่องคำพูดประโยคเดียวเท่านั้น ซือคงชัวและหัวหน้าหุบเขาก็ไม่อาจปกป้องเจ้าได้”
แผ่นหลังของช่างกวนเซียงเย็นวาบ ตอนนี้สถานะของสาวน้อยผู้นี้ไม่ธรรมดาแล้ว
ช่างกวนเซียงกล่าว “ข้าไม่ได้โง่ หากหลังจากนี้ยังเป็นปฏิปักษ์กับเจ้าต่อไปจะต้องพบจุดจบที่ไม่ดีแน่ อย่างไรเสียของขวัญชิ้นนี้ข้าจะรับเอาไว้ ต่อจากนนี้ไปข้าจะไม่ผูกใจเกลียดที่เจ้าได้ทำลายข้า”
มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเฉยเมยว่า “รับของขวัญไว้ก็ดีแล้ว ส่วนเจ้าจะเกลียดหรือไม่นั้น นั่นก็เป็นเรื่องของเจ้าแล้ว”
มู่เฉียนซีโบกมือพลางกล่าว “จวินโม่ ไปกันเถอะ!”
“สาวน้อย เจ้าแน่ใจนะว่านางจะเชื่อฟัง!”
“นางไม่ได้โง่ ย่อมคว้าโอกาสไว้แน่!”
“แต่ยานั่น… ข้าเกรงว่า…”
“ไม่ใช่ว่าช่างกวนเซียงมีทักษะที่พิเศษหรอกหรือ? ดังนั้นไม่น่าจะมีปัญหา”
“ก็เหมือนว่าจะ…”
“อ๊า!” ในวันรุ่งขึ้น เสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยองก็ได้ดังขึ้นมา
ภายใต้ท้องฟ้าที่สดใส นายน้อยของพวกเขาและช่างกวนเซียงที่กลายเป็นคิงคองยักษ์…
และซือคงชัวก็ฟื้นขึ้นมาแล้วเช่นกัน เมื่อเห็นเจ้ายักษ์ที่มีกล้ามเนื้อเต็มตัวก็อ้วกออกมาทันที…
อ๊อก!
เรื่องนี้ก็ทําให้หัวหน้าหุบเขาซือคงตกใจเช่นกัน หัวหน้าหุบเขาซือคงกล่าวด้วยความโกรธว่า “เจ้าลูกเวร! เจ้าลูกเวร!”
“หึหึ! ไม่คิดเลยว่ารสนิยมของนายน้อยหุบเขา จะพิศดารขนาดนี้!”
“ต่อให้จีบศิษย์น้องเฟิงไม่ได้ ก็ไม่ควรคิดสั้นเช่นนี้!”
“……”
ทุกคนเริ่มพูดคุยกัน
ใบหน้าของหัวหน้าหุบเขาซือคงยิ่งหม่นคล้ำลง เห็นได้ชัดว่าแผนการไม่ได้เป็นแบบนี้ แต่ทําไมถึงได้เปลี่ยนเป็นช่างกวนเซียง? มีตรงไหนผิดพลาดกันแน่?
มู่เฉียนซีและจวินโม่ซีทําให้หุบเขาหมอเทวดาเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่
ในการไต่สวนของผู้อาวุโสทั้งสิบ ช่างกวนเซียงได้ร้องไห้ออกมาโดยไม่รู้สึกเป็นทุกข์เลยแม้แต่น้อย ด้วยเหตุนี้การแต่งงานของทั้งสองจึงได้ถูกกำหนดขึ้นมา
ไม่ว่าซือคงชัวจะขัดขืนอย่างไร ก็ไม่มีประโยชน์!
แต่มู่เฉียนซีและจวินโม่ซีผู้ริเริ่มทั้งสองกลับได้นอนหลับอยู่ในห้องของตัวเองโดยไม่สนใจลมหรือฝนข้างนอก
จนถึงตอนนี้ซือคงชัวก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองถูกใครเอาตัวไปกันแน่?
มู่เฉียนซีและจวินโม่ซีย้ายไปอยู่ส่วนลึกที่สุดของหุบเขาหมอเทวดาที่ผู้เฒ่าหมอเทวดาอยู่ ต่อให้ซือคงชัวคิดจะสร้างปัญหาให้กับพวกเขาก็คงไม่สามารถทำได้
ที่ที่หุบเขาหมอเทวดาอาศัยอยู่ ย่อมเป็นสถานที่ที่มีพลังวิญญาณเพียงพอที่สุดในหุบเขาหมอเทวดา
มู่เฉียนซีและจวินโม่ซีได้ครอบครองพื้นที่อย่างสบาย ๆ และกําลังฝึกฝนอยู่ต่อหน้าศัตรู ในขณะที่ผู้เฒ่าหมอเทวดากําลังศึกษาเรื่องเขาวงกตอยู่ตลอด
เขาได้ให้คนเข้าไปสำรวจ เขาได้สร้างเขาวงกตแห่งนั้นขึ้นมาอย่างละเอียดลออ แต่ตอนนี้มันกลับกำลังจะพังทลายลง
แต่ถึงแม้ว่าเขาขบคิดจนหัวแทบจะระเบิดและได้ถามหม้อสามอสูรแล้วก็ตาม แต่ก็กลับไร้ซึ่งหนทางใด
เห็นได้ชัดว่ามันเป็นยาพิษที่เขาคุ้นเคย ทําไมมันถึงเปลี่ยนไปได้? มันยากที่จะจัดการได้ บึ้ม! และในเวลานี้ก็ได้เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวราวกับเสียงฟ้าร้องดังกึกก้องไปทั่วทวีปเหยียนโจว และดินแดนทางทิศใต้ก็ได้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว
