แคร่ก! ประตูบานนี้เปิดขึ้นต่อหน้าทุกคน
“นี่เป็นทางออกเหรอ?”
หลังจากที่ได้เผชิญหน้ากับหุ่นเชิดกิ้งก่าอันน่าสะพรึงกลัวนั้นมา ในใจของพวกเขาก็หวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง
พวกเขาอยากจะออกไปจากสถานที่บ้า ๆ เช่นนี้เร็ว ๆ!
มู่เฉียนซีกล่าว “อาจจะไม่ใช่ทางออกเสมอไป เกรงว่ามันจะเป็นกับดักอีกอย่างนึงน่ะสิ”
“แต่ต่อให้เป็นกับดักแล้วยังไง ตอนนี้พวกเราหาทางออกอื่นไม่เจอ ทำได้แค่เดิมพันเท่านั้นแล้ว ข้าทนอยู่ในสถานที่บ้านี่ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว”
“บางที มันอาจจะเป็นรางวัลจากการที่พวกเราเอาชนะตัวประหลาดเจ็ดตัวนั้นได้ก็ได้ ไม่ว่ายังไงก็ต้องลองดู”
“……”
“หึ หึ หึ! ประตูนี้เป็นประตูทางออกเชียวนะ พวกเจ้าสามารถไปถึงที่ที่ปลอดภัยได้ มัวลังเลอันใดอยู่อีกล่ะ?” เสียงแปลกประหลาดเสียงหนึ่งดังขึ้น
ดวงตาของอาถิงเบิกกว้างด้วยความตกใจ เขาเดาไม่ผิด เป็นเขา!
เขามาอยู่ที่ดินแดนสี่ทิศได้เช่นไร
เสียงแปลกประหลาดนั้นกล่าวต่อว่า “หึ หึ! พวกเจ้าลังเลก็ถูกแล้ว ถึงอย่างไรเสีย ใต้หล้านี้ก็ไม่ได้มีเรื่องดี ๆ เช่นนั้นหรอกนะ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในที่ที่มีข้าอยู่!”
“ข้ามีทางเลือกให้พวกเจ้าหนึ่งทาง ขอเพียงพวกเจ้าฆ่าคนที่ฆ่าของเล่นเจ็ดตัวเมื่อครู่ผู้นั้นได้ พวกเจ้าก็จะได้ผ่านประตูบานนี้ และออกไปได้อย่างปลอดภัย!”
ทุกคนต่างก็ตกใจผงะไป “อะไรนะ ฆ่าเขา……”
“นึกไม่ถึงว่าจะให้ฆ่าคนผู้นั้น”
“……”
พวกเขาทั้งหลายมีชีวิตรอดมาได้ก็เพราะได้รับความช่วยเหลือจากชิงอิ่ง ตอนนี้จะให้ฆ่าชิงอิ่ง พวกเขารู้สึกลำบากใจเป็นอย่างมาก
หัวหน้าหุบเขาซือคงกล่าว “ไม่มีสิ่งใดที่จะต้องลังเลแล้ว ฆ่าเจ้าหมอนั่นทิ้งซะ พวกเราก็จะออกไปได้อย่างปลอดภัย”
“แค่ฆ่าเขาแค่คนเดียว ก็สิ้นเรื่องแล้ว”
“ใช่! ฆ่าเขาแค่คนเดียว พวกเราก็จะได้รับการช่วยเหลือแล้ว”
เป็นเพราะการยั่วยุปลุกปั่นของหัวหน้าหุบเขาซือคง แววตาของคนอื่น ๆ ต่างก็เผยจิตสังหารออกมา
“แล้วคนผู้นั้นหายไปไหนแล้วล่ะ?”
“ช่างน่ารังเกียจยิ่งนัก นึกไม่ถึงว่าจะหลบซ่อนตัวแล้ว”
“……”
เมื่อเห็นแต่ละคนมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะฆ่าชิงอิ่งเพื่อผลประโยชน์เช่นนี้ แววตาของมู่เฉียนซีก็เย็นยะเยือกขึ้น
ชิงอิ่งลงมือฆ่าหุ่นเชิดกิ้งก่าเจ็ดตัวนั้นไปอย่างราบเรียบ ถึงแม้แค่เพื่อจะปกป้องนาง แต่ก็นับว่าช่วยพวกเขาเอาไว้เช่นกัน นึกไม่ถึงว่าพวกเขาจะเนรคุณเช่นนี้
มู่เฉียนซีจดจำพวกเขาเอาไว้ทีละคน หากสามารถออกไปได้อย่างปลอดภัย กองกำลังของพวกเขา ก็รอวันที่ถูกหอหมอปีศาจบดขยี้จนตายได้เลย!
เจ้าสำนักเฝินกล่าว “พวกเราจะถูกปลุกปั่นเช่นนี้ไม่ได้ เมื่อครู่สหายผู้นั้นได้ลงมือช่วยพวกเราเอาไว้ พวกเราจะลืมบุญคุณไม่ได้เด็ดขาด”
“เจ้าสำนักเฝิน หากท่านต้องการเสแสร้งวางมาดก็ไปยืนดูทางนั้น เรื่องนี้มอบให้เป็นหน้าที่พวกข้าจัดการก็ได้แล้ว!”
“ใช่! หรือพวกเจ้าไม่กลัวตายกันหรือไงฮะ หยุดเสแสร้งได้แล้ว”
“……”
“เอาตัวคนผู้นั้นออกมาให้ได้ หากเขาไม่ยอมออกมา ก็ฆ่าคนของหอหมอปีศาจซะ ดูสิว่าเขาจะยอมออกมาหรือไม่!” หัวหน้าหุบเขาซือคงกล่าว
ยืมมือผู้อื่นฆ่าคนของหอหมอปีศาจก็ไม่เลวเลย
ในตอนนี้เอง น้ำเสียงอันเย็นยะเยือกก็ดังขึ้น “ซือคงเลี่ยว นี่เจ้าอยากตายใช่หรือไม่?”
เสียงนั้นราวกับทำให้อากาศในบริเวณรอบ ๆ พลันเปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือกขึ้นมา
ทุกคนต่างก็ตกตะลึงขึ้นเมื่อพบว่าผู้ที่กล่าวออกมานั้นเป็นหญิงสาวผู้หนึ่ง ดวงตาสีดำขลับคู่นั้นเปล่งประกายไปด้วยความเย็นยะเยือก ทำให้ผู้คนต่างรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง
หัวหน้าหุบเขาซือคงกล่าว “สาวน้อย นี่เจ้าพูดกับข้าว่าอะไรนะ?”
เปลวไฟลุกโชนขึ้นภายในดวงตานั้นของมู่เฉียนซี “ข้าพูดว่า เจ้าอยากตายหรือไม่?”
“นี่เจ้ายังใช่คนของหุบเขาหมอเทวดาอยู่หรือไม่ นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะช่วยคนนอกเช่นนี้ ที่ข้าทำไปก็หวังดีต่อทุกคนนะ” หัวหน้าหุบเขาซือคงกล่าว
“เจ้าตะกละ เอาหม้อพิษสามอสูรออกมา!” มู่เฉียนซีกล่าว
“ได้!”
ตูม ปัง ปัง! หม้อยาสีดำสนิทหม้อหนึ่งตกลงมา มู่เฉียนซียืนอยู่ข้าง ๆ หม้อยานั้น และกล่าวว่า “คนของหุบเขาหมอเทวดา หากกล้าลงมือ ก็เตรียมตัวลงหม้อพิษสามอสูรให้มันหลอมได้เลย! นี่ไม่ใช่คำสั่งของข้า แต่ในเมื่อข้ามีหม้อพิษสามอสูรอยู่ เช่นนั้น คำพูดของข้า ก็คือคำพูดของท่านผู้เฒ่า”
“พวกเจ้า……”
สายตาของมู่เฉียนซีกวาดไปที่พวกเขาทีละคนอย่างเย็นชา “พวกเจ้า ไม่อยากเชื่อฟัง ก็ต้องเชื่อฟัง!”
ชิงอิ่งแสดงตัวเป็นหุ่นเชิดมาโดยตลอด ไม่ว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้น เขาก็จะปกป้องนางโดยไม่คำนึงถึงสิ่งใด
ตอนนี้เขาถูกคนจำนวนมากเช่นนี้มุ่งเป้าไปที่เขา เจ้าหมอนั่นเป็นท่อนไม้ เขาย่อมไม่สนใจและไม่ตอบโต้อยู่แล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านางจะไม่สนใจ
เมื่อครู่ เขาเพิ่งจะกำจัดหุ่นเชิดกิ้งก่าเจ็ดตัวนั้นเพื่อปกป้องนาง เช่นนั้นในตอนนี้ การรับมือกับพวกคนที่ลืมบุญคุณเหล่านี้ ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่นางจัดการก็แล้วกัน!
คนของหุบเขาหมอเทวดาเหล่านั้นต่างก็พูดไม่ออก
แม้กระทั่งหัวหน้าหุบเขาซือคงผู้กำเริบเสิบสานที่สุดก็หุบปากไปแล้ว
ทุกคนต่างก็มองมู่เฉียนซีด้วยความตกใจ และแอบคิดในใจว่า ‘ช่างเป็นสาวน้อยที่ใช้อำนาจบาตรใหญ่เสียจริง บ้าคลั่ง ตาเฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดาผู้นั้นก็ไม่เท่าไหร่ นึกไม่ถึงว่าจะได้ศิษย์ที่ไม่เลวเช่นนี้’
“หากหุบเขาหมอเทวดาของพวกเจ้าจะยอมหดหัวเชื่อฟังสาวน้อยผู้นี้ก็ตามใจเถอะ แต่พวกข้าไม่ฟัง!”
“พวกข้าจะออกไปจากที่นี่ เจ้าเด็กนั่นต้องตาย!”
“สาวน้อย หากเจ้ากล้าขวาง แม้แต่เจ้าพวกข้าก็จะฆ่า อย่าคิดว่าเจ้าเป็นศิษย์สายตรงของท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดาแล้วพวกข้าจะไม่กล้าฆ่าเจ้านะ”
ความโกรธที่เกิดจากความกลัวและความกดดันภายในหอศิลาทำให้พวกเขาตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก เพื่อเอาชีวิตรอด พวกเขาทั้งหลายยอมทำได้ทุกอย่าง
“ได้ พวกเจ้าลงมือสิ แต่พิษของข้า ก็จะไม่เกรงใจเช่นกัน มิติแห่งนี้ล้วนแต่ถูกปิดกั้นเอาไว้ทั้งหมด พวกเจ้าว่า หากข้าวางยาพิษอันรุนแรงจนทั่วในที่แห่งนี้ พวกเจ้าจะเป็นเช่นไร?” มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเย็นชา
หัวหน้าหุบเขาซือคงกล่าว “นี่เจ้าบ้าไปแล้วเหรอ เพื่อคนที่ไม่รู้จักคนเดียว เจ้าถึงกับต้องทำเรื่องบ้า ๆ เช่นนี้เลยเหรอ”
“หึ หึ หึ!” ทันใดนั้นเสียงหัวเราะเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
โม่จิ่นก้าวเดินออกมา บนใบหน้าอันหล่อเหลานั้นยังคงดูสดใสอยู่ ทว่า พลังกลับไม่ได้อ่อนแอเลย
“ตอนที่พวกข้ามาร่วมภารกิจในครั้งนี้ พวกข้าก็ได้นำยาพิษของท่านหัวหน้าหอมาด้วยไม่น้อย ถึงแม้ว่าจำนวนจะไม่มากนัก แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยพิษ พวกเจ้าอยากจะลองดูไหมล่ะ”
สามารถทำให้ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยพิษ นี่ยังไม่เรียกว่ามากอย่างนั้นเหรอ
มุมปากของทุกคนต่างกระตุกขึ้น ด้วยชื่อเสียงของหอหมอปีศาจในตอนนี้ ไม่มีผู้ใดกล้าประเมินพิษของหอหมอปีศาจต่ำเลย
คนเหล่านี้ต่างก็ตกใจและสงบสติอารมณ์ลง
หากทุกทางล้วนแต่เป็นความตาย แต่การโดนยาพิษตายนั้น มันยิ่งทรมานมากกว่า
“แล้วตอนนี้จะทำเช่นไรดี?”
ไม่กล้าฆ่าคนผู้นั้น ประตูนั้นก็ไม่กล้าเดินผ่าน หรือว่าพวกเขาจะต้องถูกขังในที่แห่งนี้ไปตลอดชีวิต
“สาวน้อย เป็นเจ้าแล้ว เจ้าน่าสนใจมาก ที่รักของข้าน่าจะอยากเจอเจ้ามากแล้วสิ”
เสียงเสียงหนึ่งดังก้องขึ้น และโจมตีไปที่มู่เฉียนซี
หอฉงโหลวบนเมฆาอุทานด้วยความตกใจ “นายท่าน ระวัง มิติกักขัง!”
“นายท่าน……”
“เฉียน!”
“สาวน้อย!”
“นายท่าน!”
เสียงตกใจดังขึ้นทีละคน มู่เฉียนซีถูกขังเอาไว้ในมิติมิติหนึ่ง จากนั้นก็ถูกลากไป!
ตูม! มีเพียงมู่เฉียนซีคนเดียวเท่านั้นที่ถูกลากไป แม้แต่ชิงอิ่งก็ไม่ได้ถูกลากไปด้วย
เขาทุ่มสุดตัวเพื่อกินเม็ดยาวิญญาณนั้นเข้าไปเป็นจำนวนมากเพื่อที่จะปกป้องเฉียนออกไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย
ทว่า ตอนนี้เฉียนได้หายไปต่อหน้าต่อตาเขาโดยที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย บัดซบยิ่งนัก!
