มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเย็นชาว่า “เจ้ายังคิดที่จะแย่งหม้อเทพนิรันดร์อีกเหรอ ตัดใจซะเถอะ วันตายของเจ้าได้มาถึงแล้ว!”
พรวด!
ท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดากระอักเลือดคำโตออกมา หม้อพิษสามอสูรได้ปรากฏขึ้นตรงหน้ามู่เฉียนซี
“ท่านผู้ยิ่งใหญ่!” ถึงแม้ว่าในใจจะกลัดกลุ้มใจเป็นอย่างมาก แต่ตอนนี้เขาก็จำต้องเรียกสาวน้อยผู้นี้ว่า ‘ท่านผู้ยิ่งใหญ่’ ด้วยความเคารพ
เขาคิดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อยว่าสาวน้อยผู้ที่เข้าตาเขาผู้นี้จะเป็นเจ้านายของฝ่าบาท
พรวด พรวด พรวด!
พลังจิตถูกแว้งกัด ความแข็งแกร่งถูกแว้งกัด ท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดากระอักเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าตอนนี้ซีดเผือดไร้ซึ่งร่องรอยของเลือด
“เจ้า……เจ้ากล้าทรยศข้า!” เขามองไปที่หม้อพิษสามอสูรด้วยความอาฆาตพยาบาท
“ตอนนั้นเจ้าบีบบังคับข้า ตอนนี้ข้าก็แค่เก็บดอกเบี้ยเพียงเล็กน้อยก็เท่านั้น ส่วนต่อไปข้าจะจัดการกับเจ้าเช่นไรนั้น ก็ล้วนแต่ฟังคำสั่งของท่านผู้ยิ่งใหญ่”
ตุบ!
ท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดาทรงตัวไม่อยู่แล้ว และได้ล้มลงไปกับพื้น
ในที่สุดจวินโม่ซีก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกไปเปราะหนึ่ง “ในที่สุดพลังของตาเฒ่านี่ก็หมดไปได้สักที”
ตอนนี้พวกเขาอยากจะทำให้ท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดาตาย ก็ง่ายเหมือนกับบีบมดปลวกตัวเดียวให้ตายก็มิปาน
“พวกเจ้าจะฆ่าข้าไม่ได้นะ!” ต่อให้เป็นเช่นนี้ แต่ท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดาก็ยังดิ้นรนจนวินาทีสุดท้าย!
มู่เฉียนซีเลิกคิ้วพลางกล่าว “ฆ่าเจ้าไม่ได้อย่างนั้นเหรอ เหตุมดถึงฆ่าเจ้าไม่ได้?”
“หากเจ้าฆ่าข้า พวกเจ้าก็ต้องตายเป็นแน่ ค่อก ค่อก ค่อก!” ใบหน้าของท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดาเผยรอยยิ้มเย้ยหยันออกมา
ในเวลานี้บริเวณรอบ ๆ ก็มีกลิ่นอายอันเย็นยะเยือกพัดกระโชกมา น้ำเสียงแปลกประหลาดเสียงหนึ่งดังขึ้น “เจ้าไม่ต้องตาย เพราะว่าข้าออกมาแล้ว”
“หม้อเทพนิรันดร์ หม้อเทพนิรันดร์ ในที่สุดข้าก็เจอเจ้าแล้ว”
“ใคร?” สีหน้าของมู่เฉียนซีกับจวินโม่ซีพลันเปลี่ยนไป!
ทันใดนั้นเอง ร่างร่างหนึ่งราวกับเป็นวิญญาณก็ได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคน
มันเป็นสิ่งที่สวมชุดคลุมยาวสีดำ เมื่อสายลมพัด ชุดคลุมยาวนั้นก็พัดปลิวไปตามสายลมนั้นด้วย ข้างในชุดนั้นว่างเปล่าดูเหมือนว่าจะไม่มีสิ่งใดเลย
ดวงตาที่เหมือนหลุมดำคู่นั้นมองไปที่พวกเขา และกล่าวว่า “ส่งหม้อเทพนิรันดร์มา แล้วข้าจะเหลือซากศพของพวกเจ้าไว้ มิเช่นนั้นแล้ว……”
ท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดาคลานไปและกล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า “ในที่สุดท่านก็ออกมาช่วยข้าแล้ว ในที่สุดท่านก็ออกมาแล้ว……”
“ไสหัวไป!” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงอันดุดันและเต็มไปด้วยความรังเกียจ
ท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดาเอ่ยปากกล่าวว่า “ท่านผู้ยิ่งใหญ่ นางไม่เพียงแค่มีหม้อเทพนิรันดร์ แต่นางยังมีผู้พิทักษ์นิรันดร์ด้วย จิตวิญญาณของนางแข็งแกร่งมาก นางเป็นยาบำรุงให้กับท่านผู้ยิ่งใหญ่ได้ อีกอย่างพรสวรรค์ในการฝึกบำเพ็ญของนางก็สูงด้วย เพียงพอสำหรับความต้องการของท่านผู้ยิ่งใหญ่เลยนะขอรับ”
ดวงตาที่เหมือนหลุมดำคู่นั้นมองไปที่มู่เฉียนซีราวกับจะกลืนกินมู่เฉียนซีก็มิปาน
“ร่างและจิตวิญญาณของสาวน้อยผู้นี้น่าจะเหมาะกับที่ข้าตามหามานานหลายปี ดีกว่าพวกสวะไร้ประโยชน์ที่เจ้าหามาตั้งเยอะ”
ท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขากล่าว “ขอเพียงแค่ท่านผู้ยิ่งใหญ่พอใจก็ดีแล้ว!”
มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเย็นชาว่า “เจ้าคิดจะใช้ประโยชน์จากร่างของข้า เจ้าฝันไปเถอะ!”
“สาวน้อย เจ้ารีบหนีไป!” จู่ ๆ ก็เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น อันตรายเกินไปแล้ว อันตรายกว่าท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดามาก
คนผู้นั้นกล่าวเสียงขรึมว่า “หนีอย่างนั้นเหรอ!”
“พวกเจ้าคิดว่าพวกเจ้าจะหนีรอดเหรอ?”
บรรยากาศรอบ ๆ คล้ายกับจะแข็งตัวก็มิปาน ไม่ว่าจวินโม่ซีจะพยายามขยับตัวมากแค่ไหนมันก็ยากเป็นอย่างยิ่ง
ส่วนมู่เฉียนซีก็เช่นกัน!
ท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดายิ้มอย่างลำพองใจ “พวกเจ้าคิดอยากจะฆ่าข้า ฝันไปเถอะ! เจ้าเด็กตระกูลจวิน เจ้ารอความตายอย่างไร้ซากศพได้เลย ส่วนมู่เฉียนซี เจ้าก็รอถูกท่านผู้ยิ่งใหญ่กลืนกินเจ้าได้เลย……”
“กลืนกินอันใด?” น้ำเสียงอันเย็นยะเยือกเสียงหนึ่งราวกับมาจากนรก และทำให้ทั่วทั้งหุบเขาหมอเทวดาดูเหมือนว่าจะก่อตัวเป็นน้ำแข็งก็มิปาน
แสงสีฟ้าได้แย้มบานออกมา เส้นทางแห่งมิติเส้นทางหนึ่งได้เปิดขึ้น
และเงาดำนั้นก็ส่งเสียงขึ้นว่า “องค์ชายจิ่วเยี่ย องค์ชายจิ่วเยี่ย……”
มันต้องการจะออกไปให้เร็วที่สุด ทว่า แผ่นดินบริเวณรอบนั้นได้สั่นสะเทือนขึ้น และได้ปิดล้อมทุกอย่างเอาไว้ มันคิดจะหนี แต่ก็ไม่ได้ง่ายดายเช่นนั้น
ร่างในชุดดำร่างหนึ่งเดินออกมาจากแสงสว่างสีฟ้านั้น และยื่นมือคว้ามู่เฉียนซีมากอดเอาไว้ในอ้อมแขน
มู่เฉียนซีถูกคว้าตัวไปโอบกอดในอ้อมแขนนั้นที่คุ้นเคย จากนั้นก็รู้สึกได้ถึงความเย็นวาบบนริมฝีปาก “อือ……”
จวินโม่ซีหน้ามืดลง เขากล่าวเสียงต่ำว่า “เจ้าหมอนี่มาแล้ว ดูท่าไม่จำเป็นต้องเป็นกังวลแล้วล่ะ!”
เขาหมดแรง จากนั้นก็เป็นลมล้มไปกับพื้น
“เจ้า……” มู่เฉียนซีถลึงตาใส่เขา
ศัตรูตัวฉกาจอยู่ตรงหน้า นึกไม่ถึงว่าเจ้าหมอนี่ยังจะมาลวนลามตามอำเภอใจเช่นนี้
จิ่วเยี่ยกล่าวเสียงต่ำว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่ซีเรียกข้ามาด้วยตัวเอง และนี่คือรางวัล!”
มู่เฉียนซีชี้ไปที่คนชุดดำผู้นั้นและกล่าวว่า “ข้าจะชอบมาก หากว่าเจ้าจัดการเจ้านั่นซะ”
จิ่วเยี่ยเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เขาโบกมือไปพร้อมกับสายลมที่พัดกระโชกไปอย่างรุนแรง!
ด้านในเป็นกระดูกเล็ก บาง และโปร่งใส สามารถตัดสินได้ว่าเป็นกระดูกของผู้หญิง
“หวงจิ่วเยี่ย เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่?” เสียงอันแหลมคมดังขึ้น
“นรก กู่จี!” ดวงตาสีฟ้าคู่นั้นมองไปที่นาง
กู่จีรู้สึกเย็นยะเยือกไปทั้งตัวราวกับว่าอีกไม่นานจิตวิญญาณของนางจะดับหายไป
“หวงจิ่วเยี่ย ข้าจะสู้กับเจ้าจนตัวตาย!”
นางรู้ดีว่าการร้องขอชีวิตกับจิ่วเยี่ยผู้นี้นั้น มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
ทางเดียวที่นางทำได้ก็คือต่อสู้กับจิ่วเยี่ยอย่างสุดกำลังความสามารถที่มี
ในดินแดนสี่ทิศนี้จะยับยั้งพลังของเขา และหลังจากการต่อสู้ครั้งใหญ่ในครั้งนั้นเขาก็ต้องคำสาป นางไม่มีทางเชื่อว่าเขาจะยังวิปริตเหมือนเมื่อก่อน!
ในขณะที่กู่จีกำลังพุ่งเข้ามานั้น หวงจิ่วเยี่ยก็ลงมือแล้ว ทันทีที่นิ้วอันเรียวยาวของเขาขยับ พลังอันน่าสะพรึงกลัวก็ได้หยุดยั้งกู่จีเอาไว้
สีหน้าของกู่จีพลันเปลี่ยนไปทันที เพราะเหตุใด หวงจิ่วเยี่ยที่ต้องคำสาปไปในการสู้รบครานั้นแต่ยังแข็งแกร่งได้ถึงเพียงนี้!
ปัง!
ร่างของกู่จีกระเด็นลอยไป
ตอนนี้จิตวิญญาณของนางกำลังสั่นสะท้าน!
“สาบสูญไปเถอะ!”
พลังอันมืดมิดได้พัดกระโชกมา และผูกมัดกู่จีเอาไว้
กู่จีไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะขัดขืน พลังของหวงจิ่วเยี่ยได้ยับยั้งนางอย่างสมบูรณ์
“ท่านผู้ยิ่งใหญ่!” ท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดาตะโกนขึ้นด้วยความห่วงใย
เขาเคยได้ยินมาก่อนหน้านี้แล้วว่าชายชุดดำที่คอยปกป้องมู่เฉียนซีนั้นแข็งแกร่งและวิปริตมาก แต่เขาคิดว่าไม่มีทางที่จะแข็งแกร่งและวิปริตไปว่าท่านผู้ยิ่งใหญ่กู่จีแน่นอน กลับคิดไม่ถึง แค่เขาลงมือเพียงนิดเดียว ท่านผู้ยิ่งใหญ่กู่จีก็จากไปอย่างไม่มีวันกลับ
กู่จีจ้องมองไปที่มู่เฉียนซี “องค์ชายจิ่วเยี่ย ฆ่าข้าแล้วเป็นเช่นไร เจ้าหาตัวพี่สาวข้าไม่เจอหรอก ต้องมีสักวัน ที่พี่สาวของข้าจะแก้แค้นให้กับข้า คราก่อนเจ้าโชคดีที่รอดมาได้ พวกข้ากลับพ่ายแพ้ยับเยิน คราหน้า พี่สาวจะต้องทำให้เจ้า……”
“ไม่ตายดีแน่!”
ตูม!
เสียงดังสนั่นขึ้น กู่จีถูกพลังอันมืดมิดนั้นกลืนกินเข้าไป และได้อันตรธานไปในทันที
“ท่านผู้ยิ่งใหญ่กู่จี!” ท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดาตะโกนร้องด้วยความเจ็บปวดใจ
“ท่านผู้ยิ่งใหญ่กู่จี ข้าจะไปกับท่าน!”
ฟึ่บ!
เสียงเสียงหนึ่งดังขึ้น และเข็มยาเข็มหนึ่งก็ปักเข้าที่ขาของเขา
“ตาเฒ่า เจ้าคิดว่าข้าจะยอมปล่อยให้เจ้าตายง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ? ทำตัวดี ๆ หน่อยสิ!” มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเย็นชา
