จางเว่ยอวี่และหลี่ว์ซู่ยืนเคียงกันอยู่ที่ด้านหน้าประตูห้องสนทนา ฟังเสียงคร่ำครวญจากภายในนั้น จางเว่ยอวี่พูดอย่างกังวลว่า “นายกำลังเล่นกับไฟ ท่านเทพ นายดูถูกพลังอำนาจของพวกขุนนางชั้นสูงเหล่านั้น”
“พวกเขาเป็นเพียงขุนนางกลุ่มหนึ่งเท่านั้น หากตระกูลอื่นๆ มาเจรจากับพวกเรา ก็แน่นอนว่า ปัญหาของกองทัพอู่เว่ยย่อมเป็นสิ่งที่พวกเขาต้องแก้ไข ผมกังวลเรื่องนี้” หลี่ว์ซู่กล่าว
“แล้วหากนายบรรลุข้อตกลงกับขุนนางคนอื่นๆ ไม่ได้ล่ะ จะทำอย่างไร?” จางเว่ยอวี่ขมวดคิ้ว “พวกขุนนางเหล่านี้โลภมาก จากมุมมองของพวกเขา พวกเขาสูงส่งเหนือพวกเรา แล้วผู้นำเล็กๆ ของกองทัพอู่เว่ยอย่างนายกล้าดียังไงถึงจะไปเจรจาต่อรองกับพวกเขาได้? ฉันคิดว่าเงื่อนไขที่พวกเขาให้มานั้นแทบจะเหมือนๆ กัน ยิ่งไปกว่านั้น นายก็ยอมรับเงื่อนไขเหล่านี้ไม่ได้ แล้วนายจะทำอย่างไร?”
หลี่ว์ซู่ยิ้มร่าแล้วกล่าวว่า “คุณคิดว่าสงครามครั้งนี้จะใช้เวลานานแค่ไหน?”
จางเว่ยอวี่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวตอบว่า “ดูจากความทะเยอทะยานของกองทัพเฮยอวี่แล้ว คิดว่ายากที่จะสิ้นสุดได้ในหนึ่งปี”
“การคัดเลือกของกระท่อมกระบี่จะเริ่มขึ้นในอีกครึ่งปี คุณคิดว่าเหล่าขุนนางชั้นสูงเหล่านี้จะกล้าหาเรื่องศิษย์ของกระท่อมกระบี่ไหม?” หลี่ว์ซู่เอ่ยถาม
จางเว่ยอวี่ตะลึงงันไปชั่วขณะ เขาไม่คาดคิดว่า หลี่ว์ซู่จะพิจารณาเรื่องนี้เอาไว้ในแผนของเขาแล้ว “กระท่อมกระบี่นั้นยอดเยี่ยมเหนือธรรมดา แม้บรรดาศิษย์ของกระท่อมกระบี่จะอยู่ภายใต้บัญชาการของจอมทัพสวรรค์ แต่จอมทัพสวรรค์ก็ปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างสุภาพเช่นกัน และเหล่าขุนนางชั้นสูงย่อมไม่กล้าหาเรื่องพวกเขา”
“ดังนั้น ก่อนที่สงครามนี้จะยุติลงโดยที่กองทัพเฮยอวี่เอาชนะพวกเราไม่ได้ แล้วขุนนางชั้นสูงเหล่านี้จะทำอะไรได้?” หลี่ว์ซู่กล่าวพลางยิ้ม “ตราบใดที่สงครามยังไม่สิ้นสุด ก็จะไม่มีใครกล้าเคลื่อนย้ายกองทัพอู่เว่ย ย่อมรอจนกว่าสงครามจะสิ้นสุดลง และเมื่อสงครามยุติลงแล้ว ผมก็อาจจะเป็นศิษย์ของกระท่อมกระบี่ และจากนั้น ใครจะกล้ามาสร้างปัญหายุ่งยากให้กองทัพอู่เว่ยอีกล่ะ?”
“งั้นนายก็มีแผนนี้แล้ว ไม่แปลกใจเลยที่นายกล้านำทัพอู่เว่ยเป็นจุดสนใจที่นี่ และกล้ารุกรานขุนนางชั้นสูงเหล่านั้นด้วยวิธีนี้” จางเว่ยอวี่ถอนหายใจ “ฉันไม่คิดเรื่องนี้ไปไกลเท่านาย ฉันขอถามนายอย่างจริงจังคำถามหนึ่ง นายเริ่มคิดแผนนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่?”
หลี่ว์ซู่กล่าวอย่างสงบ “เพิ่งคิดเดี๋ยวนี้”
จางเว่ยอวี่กล่าวต่อไปว่า “เป็นไปตามคาด ฉันประเมินความสามารถในการวางแผนของนายไม่ได้จริงๆ”
กล่าวจบ จางเว่ยอวี่ก็มองกลับไปที่ห้องสนทนาและรู้สึกโล่งใจที่หลิวอี้เจาและหลี่เฮยทั่นไม่ได้ยินการสนทนาของเขากับหลี่ว์ซู่
แต่เขาก็เห็นด้วยกับแผนของหลี่ว์ซู่ หากหลี่ว์ซู่กลายเป็นศิษย์ของกระท่อมกระบี่ได้จริงๆ ปัญหาที่กองทัพอู่เว่ยกำลังเผชิญอยู่ย่อมจะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป
แต่จางเว่ยอวี่ก็ยังฉงน “แต่ในเวลานั้น บรรดาอัจฉริยะทั้งหมดในโลกนี้จะมารวมตัวกัน นายแน่ใจเหรอว่านายจะได้รับเลือก? นอกจากนี้ ยังไม่มีใครรู้ว่าการทดสอบรอบสองจะเป็นอย่างไร นายมั่นใจแค่ไหนว่าจะผ่านไปได้”
หลี่ว์ซู่ใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “คุณเคยคิดถึงเรื่องนี้หรือเปล่า? แม้ผมจะไม่รู้ว่าการทดสอบรอบสองจะเป็นอย่างไร แต่ทุกปีกระท่อมกระบี่ก็จะคัดเลือกเพียงสี่คนใช่ไหม?”
“ใช่” จางเว่ยอวี่กล่าวตอบ
“แล้วหากผมไม่ผ่านรอบสองล่ะ คุณเคยคิดถึงเรื่องนี้บ้างไหม? แล้วหากมีผู้สมัครเหลือให้เลือกแค่สี่คน มันก็จบ ทุกคนก็ย่อมผ่านไปได้ใช่ไหม?” หลี่ว์ซู่กล่าวถาม
“เดี๋ยวก่อน ฉันรู้ว่าตอนนี้นายแข็งแกร่งและทรงพลังมาก แต่หลังจากการทดสอบรอบแรกก็จะคัดเลือกเหลือสิบหกคนเพื่อเข้าสู่รอบที่สอง ในรอบแรก นายยังไม่เจอพวกเขาหรอกนะ” จางเว่ยอวี่อธิบาย
หลี่ว์ซู่ครุ่นคิดเงียบๆ เป็นเวลาสองวินาที “นี่คุณกำลังหยุดผมจากการเอาชนะพวกเขาด้วยตัวเองหรือ?”
จางเว่ยอวี่ “…ไม่ใช่”
“ได้รับแต้มอารมณ์จากจางเว่ยอวี่ +666!”
ในเวลานี้ หลี่ว์ซู่ถอนหายใจอย่างมีอารมณ์เล็กน้อย จางเว่ยอวี่ช่างใจกว้างจริงๆ เขาสร้างแต้มอารมณ์ให้กับหลี่ว์ซู่ทุกวันโดยไม่รู้ว่าแต้มอารมณ์ที่เขาให้ทุกวันนี้มีค่าเพียงใด หากถึงวันหนึ่งที่เขาจะกลับไปยังโลก เขาจะให้จางเว่ยอวี่กินผลล้างไขกระดูกอย่างแน่นอน แม้เขาจะไม่รู้ว่าผลไม้นั้นจะช่วยในเรื่องการฝึกบำเพ็ญของจางเว่ยอวี่ได้หรือไม่ แต่ช่วยกำจัดสิ่งสกปรกในร่างกายเขาออกไปได้แน่นอน
ทันใดนั้นจางเว่ยอวี่ก็รู้สึกว่า ในทางกลับกัน ในช่วงเวลาที่หลี่ว์ซู่ก้าวเข้ามาในเมืองหลวงนั้นจะต้องเป็นเรื่องราวที่น่าสนใจมาก เขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็แอบตั้งตารออย่างคาดหวังอยู่ลับๆ…
แต่นี่คือ กระท่อมกระบี่ บรรดาอัจฉริยะทั้งหมดที่หลี่ว์ซู่จะได้เผชิญย่อมล้วนแล้วแต่เป็นพวกสุดยอดของกองทัพ และในเวลานั้น เหล่าขุนนางชั้นสูงก็จะทุ่มเททุกอย่างเพื่อลูกหลานอัจฉริยะของพวกเขาได้เข้าไปด้วย ซึ่งพวกเขาทั้งหมดล้วนเป็นยอดฝีมือที่เกิดจากการได้รับทรัพยากรมากมาย
จางเว่ยอวี่อยากรู้จริงๆ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อหลี่ว์ซู่ได้พบกับพวกเขา…
ในเวลานี้ เสียงในห้องสนทนาก็เงียบลง หลี่ว์ซู่เดินเข้าไปและได้ยินพวกทาสร่ำร้องและวิงวอนว่า “โปรดช่วยพวกเราด้วย นายท่าน! เรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่พวกเราจะทำได้จริงๆ พวกเราต้องกลับไปหาเจ้านายและรายงานเรื่องนี้ก่อนที่เราจะเสนอเงื่อนไขใหม่ให้คุณได้ สิ่งที่กระผมพูดไปเมื่อกี้ไม่ได้เป็นการข่มขู่คุณจริงๆ โปรดอย่าเข้าใจกระผมผิด!”
หลี่ว์ซู่โบกมือของเขาแล้วกล่าวว่า “เอาละ กลับไปเถอะ แล้วไปบอกเจ้านายขุนนางของคุณว่ายังเร็วเกินไปที่จะแบ่งปันผลประโยชน์และพื้นที่ของช่องเขาเว่ยเป่ย หากพวกเขาอยากจะร่วมมือกับกองทัพอู่เว่ยของผม ผมก็ต้องดูก่อนว่าพวกเขามีคุณสมบัติดีพอหรือไม่ หากพวกเขายังไม่แม้แต่จะเอาชนะกองทัพเฮยอวี่ได้ ก็อย่าพูดถึงเรื่องการดึงกองทัพอู่เว่ยของผมไปเลย”
ถ้อยคำของหลี่ว์ซู่ช่างโอหังนัก ราวกับเหยียดหยามกองทัพเฮยอวี่…
เวลานี้พวกทาสไม่กล้าพูดอะไรเลย กองทัพเฮยอวี่นี้มีแต่พวกยอดเยี่ยม แต่พวกเขากลับถูกกองทัพอู่เว่ยที่แตกสลายหมิ่นแคลน
หลี่ว์ซู่ได้พบกับทูตของขุนนางชั้นสูงทั้งเจ็ดในเวลาเจ็ดวันติดต่อกันตลอดทั้งหนึ่งสัปดาห์โดยไม่เว้นว่าง แต่ก็ไม่มีใครเสนอเงื่อนไขที่ทำให้เขาสนใจได้
ตอนนี้หลี่ว์ซู่ไม่รีบร้อนที่จะหาที่คุ้มภัย เขาเพียงแค่อยากจะกลับไป อย่างไรก็ตาม กองทัพเฮยอวี่ย่อมจะไม่มีการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ใดๆ ไปสักพักหนึ่ง แล้วในขณะที่พวกขุนนางชั้นสูงจากทางเหนือยังคงจับตาเฝ้าดูช่องเขาเว่ยเป่ย หากพวกเขายังคงส่งคนไปมากกว่านี้ พวกเขาจะยังปกป้องช่องเขาเว่ยเป่ยได้หรือ?
หลังจากที่พวกทาสกลับไป เมื่อบรรดาขุนนางเห็นจมูกพวกทาสเป็นสีเขียวคล้ำ และใบหน้าบวมปูดจากการถูกทำร้ายทุบตีมาอย่างหนักก็มีสีหน้ามืดทะมึนขึ้นทันที “แค่ผู้บัญชาการเล็กๆ แห่งกองทัพอู่เว่ยยังกล้าเหิมเกริม เขาคิดว่าตัวเองจะปลอดภัยจากการได้รับการสนับสนุนที่แข็งแกร่งหรือ หึ? อะไรทำให้เขาคิดเช่นนั้น?”
ในเวลานี้ เหล่าทาสพยายามเกลี้ยกล่อมเจ้าของของพวกเขาอย่างเต็มที่ “นายท่าน ทำไมพวกเราไม่โจมตีกองทัพเฮยอวี่โดยตรงผ่านช่องเขาเว่ยเป่ยไปเลย หากกองทัพอู่เว่ยเอาชนะกองทัพเฮยอวี่ได้ด้วยคนเพียงไม่กี่คน กองทัพเฮยอวี่ก็น่าจะไม่ดุร้ายอย่างที่พวกเราคิด และเมื่อพวกเราเอาชนะกองทัพเฮยอวี่ได้แล้ว พวกเราค่อยจัดการกับกองทัพอู่เว่ย พวกเรายังส่งกองทหารไปปิดล้อมและสังหารพวกเขาได้ พวกเราจะกวาดล้างพวกเขาต่อหน้าจอมทัพสวรรค์!”
ขุนนางผู้สูงศักดิ์เหลือบมองทาสที่พูดขึ้นมา “ไสหัวไปเดี๋ยวนี้ เจ้าพวกสวะไร้ประโยชน์ คิดว่าสงครามมันง่ายอย่างที่แกพูดหรือ? ฉันรู้ดีว่ากองทัพเฮยอวี่แกร่งกล้าเพียงใด มันต้องไม่ใช่เพราะพวกเขาอ่อนแอเกินไป แต่เวลานี้กองทัพอู่เว่ยมีผู้นำที่แข็งแกร่ง พวกเขาได้รับการฝึกฝนจากยอดฝีมือจึงทรงพลังอย่างมากจริงๆ!”
เหล่าขุนนางไม่ใช่คนโง่ และย่อมจะไม่ถูกหลอกด้วยคำพูดยุยงเพียงไม่กี่คำจากทาสของพวกเขา พวกเขารู้ว่าหากกองทัพเฮยอวี่อ่อนแอ พวกเขาก็จะยึดครองเอาช่องเขาหลีหยางและช่องเขาเว่ยเป่ยไม่ได้เลย
แต่ยามนี้กองทัพอู่เว่ยก็แข็งแกร่งนัก!
และในช่วงเวลาหนึ่ง ข่าวการเปลี่ยนแปลงของกองทัพอู่เว่ย รวมถึงการที่พวกเขาเอาชนะกองทัพเฮยอวี่ด้วยขนาดกองกำลังที่เล็กกว่าได้ก็ค่อยๆ แพร่กระจายออกไป
ในเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือน แม้กระทั่งเหล่าขุนนางในราชสำนักก็ยังพูดคุยกันถึงเรื่องนี้หลังอาหาร เรื่องราวของการเอาชนะกองกำลังขนาดใหญ่ได้ด้วยกำลังคนที่น้อยกว่าและจากกองทัพที่อ่อนแอกลับกลายเป็นแข็งแกร่งอย่างยิ่งนั้นเป็นเรื่องที่ใช้เป็นหัวข้อสนทนามากที่สุด
และดังนั้น…กองทัพอู่เว่ยจึงโด่งดังมาก!
