–หลังจากนั้นการซ้อมก็ผ่านไปได้ด้วยดี
พิธีแต่งงานนั้นไม่ได้ยุ่งยากอย่างที่คิดไว้
พอเดิมไปตามกำหนดการที่วางไว้และกล่าวคำอธิฐานต่อพระเจ้าแล้ว
ต่อไปก็ต้องดื่มน้ำที่อยู่ในถ้วยที่วางไว้บนแท่นบูชา
ภายในแก้ววันนั้นเป็นน้ำเปล่า แต่ในวันพรุ่งนี้เห็นว่าน่าจะเป็นสาเก
นอกจากนี้ คนที่มาซ้อมในวันนี้นั้นมี ผมกับคุณซิลเวีย
คุณคิยาโนตและคู่หมั้น(ชั่วคราว)ของเธอ ชายคางคก
(ขอเปลี่ยนชื่อเป็นคิยาโนตนะครับ คิยาโนโตะมันเป็นชื่อสำเนียงญี่ปุ่นเฉยๆ แต่จริงๆแล้วไม่ใช่ชื่อญี่ปุ่นนะครับ ชื่อเขียนเป็นภาษาอังกฤษประมาณว่า Qiyanot แต่ผมจะคงการออกเสียงของญี่ปุ่นเป็นตัวโนะเหมือนเดิมไม่ใช้น็อต ที่เปลี่ยนเพราะจะได้ชื่อดูเป็นตะวันตกเหมือนกับอีก 3 คนที่เหลือ)
เท่าที่ได้ยินมา เหมือนว่าคุณเอย์เซนกับลิเลียจังจะไม่มาเนื่องจากว่าพวกเธอมีธุระด่วน
แต่พวกเธอก็จะตามมาซ้อมทีหลังในตอนที่มีเวลาแล้ว
ถึงมันจะดูแปลกๆเพราะผมเพิ่งจะเจอกับลิเลียจังที่เต็นท์มาก่อนหน้านี้ก็เถอะ
แต่บางทีแล้วที่เธอไม่มา อาจจะเป็นเพราะเธอไม่อยากเจอหน้าผมก็ได้
นั่นก็เพราะว่าผมไปได้ยินบทสนทนาที่ไม่ควรจะได้ยินเข้านั่นแหละนะ
แต่ว่านะ ชุดเจ้าสาวของคุณคิยาโนตนี่เรียกได้ว่าเห็นชัดเจนแจ่มแจ้งสุดๆ
ถึงแม้เดรสจะเป็นสีขาวก็เถอะ แต่ผ้านี่ถือว่าบางมาก
ถ้าเทียบกันแล้ว ชุดของคุณซิลเวียนี่ดูสุภาพไปเลย
ซึ่งมันทำให้ผมห้ามสายตาตัวเองไม่ให้มองไม่ได้เลย
ส่วนฝั่งของชายคางคก เขาสวมชุดทักซิโด้สีดำดีไซน์ที่ดูปกติอย่างน่าประหลาด
แถมดูเหมือนว่าเขาจะใส่ต่างหูกับสร้อยข้อมืออยู่ด้วย แต่เขาไม่ได้ใส่เครื่องประดับผมแฮะ
โล่งไปที ถ้าเขาใส่แบบนี้ในวันจริง ผมก็คงไม่ต้องมากลั้นขำระหว่างทำพิธีแล้วล่ะ
“ฮู่ว….”
หลังจากซ้อมเสร็จ ผมกับคุณซิลเวียก็กลับไปที่เต็นท์ของพวกเรา
พอพวกเราเปลี่ยนชุดในเต็นท์เสร็จ เราก็พักผ่อนกันซักพัก
และหลังจากนั้นพวกเราก็ไปทานอาหารกลางวันกัน
งานเลี้ยงอาหารกลางวันนี้ต่างจากงานเลี้ยงอาหารค่ำเมื่อวันก่อน
รอบนี้ดูเหมือนจะไม่จำกัดจำนวนคนเข้าร่วม
ดังนั้นตอนนี้เลยมีคนเข้ามาร่วมทานอาหารกันมากมายเลย
โชคดีที่คุณเอย์เซ็นกับลิเลียจังไม่ได้มาซ้อมด้วย
การซ้อมจึงจบลงเร็วกว่ากำหนดการที่วางไว้
พวกเราเลยมีเวลาพักผ่อนกันพอสมควรเลย
ผมขอดาร์กเอลฟ์ชายทั้ง 2 คนก่อนหน้านี้ไว้
ว่าหลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จผมว่าจะพักผ่อนซักนิดหน่อย
พอช่างแต่งตัวเดินออกไป ก็มีเสียงเกิดขึ้นที่ข้างนอกเต็นท์
“เรียว อยู่มั้ย? ขอเข้าไปหน่อยได้รึเปล่า?”
“ครับ ได้สิครับ”
หลังจากที่ผมตอบกลับไป คุณคาร์ล่ากับคุณซึกิคาเงะก็เดินเข้ามาข้างใน
ผมมองไปที่สองคนนั้น
โอ๊ะ? ผมอุทานออกมาพร้อมเอียงคอไปด้วย
ตอนที่เดินทางไปสถานที่ซ้อมพวกเธอยังแต่งตัวเหมือนนักผจญภัยตามปกติ
แต่ตอนนี้ไม่รู้ทำไมพวกเธอถึงใส่เสื้อฮู้ดอยู่
เป็นเสื้อฮู้ดหนาที่ปกปิดร่างกายพวกเธอมิดชิด
“ขอโทษที่มารบกวนตอนกำลังยุ่งนะท่านเรียว”
“ไม่หรอกๆ ไม่เป็นไรหรอกครับ แล้วนี่มีเรื่องอะไรงั้นเหรอครับ?”
“เฮะเฮะ…แต่นแต๊น!”
คุณคาร์ล่าถอดเสื้อฮู้ดของเธอออก
และผมก็กระพริบตาจ้องไปที่ชุดของคุณคาร์ล่า
“คุณคาร์ล่า ชุดนั้นมัน–“
“เอะเฮะเฮะ…คือตอนที่ฉันกับซึกิคาเงะคุยกันว่า’ชุดแต่งงานของซิลเวียนี่น่าอิจฉาจังเลยน้า’อยู่น่ะนะ ซิลเวียก็บอกเราว่าอยากใส่ชุดอะไรก็ใส่ได้เลยตามใจชอบเลยน่ะ ดูเป็นไงบ้าง?”
คุณคาร์ล่าใส่ชุดแต่งงานเหมือนกับชุดของคุณซิลเวียก่อนหน้านี้อยู่ล่ะ
มันดูคล้ายกับชุดของคุณซิลเวียตรงที่มันเปิดเผยให้เห็นตั้งแต่สะดือจนเกือบถึงช่วงล่างก็จริง
แต่ว่าชุดของคุณคาร์ล่านั้นดูสั้นกว่า
คุณคาร์ล่าใส่เป็นเสื้อคล้องคอ ใส่ถุงมือและถุงน่องสีขาวที่ยาวถึงต้นขา
กระโปรงที่ใส่ก็สั้นเหนือเข่า แถมผ้ายังบางซะจนเห็นต้นขาของเธอลางๆด้วย
“ปะ เป็นไง….? มันดูไม่เหมาะเหรอ?”
ในตอนที่ผมกำลังอึ้งจนพูดไม่ออกจากรูปลักษณ์ที่คาดไม่ถึงของคุณคาร์ล่าในชุดเย้ายวนนั่น
คุณคาร์ล่าก็ได้ถามผมขึ้นมาอย่างเขินอาย
เพราะผมไม่ได้พูดอะไรออกไปเลย เธอเลยดูไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่
การแสดงออกของเธอเมื่อกี้ทำให้ผมได้สติคืนมา
คิ้วของเธอตอนนี้โค้งลงมาด้วยความเขินอาย
“ขอโทษครับ ดูดีสุดๆไปเลยล่ะครับคุณคาร์ล่า สวยมากๆเลยล่ะครับ”
“จะ จริงเหรอ?”
“ดูสมหญิงสุดๆ น่ารักมากเลยล่ะครับ ปกติเห็นใส่กางเกงไม่ก็กางเกงขาสั้นอยู่ตลอด แต่ยังไงชุดน่ารักๆแบบนี้ก็ดูเหมาะมากจริงๆนั่นแหละครับ”
“ชะ ชมกันเกินไปแล้วนะ! โธ่….♡”
พอผมชมคุณคาร์ล่า หน้าเธอก็เปลี่ยนไปเป็นสีแดงและส่ายหน้าไปมา
เป็นหน้าที่ดูดีใช้ได้เลยทีเดียว
ทันใดนั้นเองก็ได้มีคนเข้ามาแทรกกลางระหว่างกลางผมกับคุณคาร์ล่า
นั่นก็คือคุณซึกิคาเงะนั่นเอง
“ท่านเรียว! ท่านเรียว! เราเองก็อยากถูกชมเหมือนกันนะ!”
ก่อนที่ผมจะทันได้ตอบอะไร เธอก็ถอดฮู้ดออก
ชุดของคุณซึกิคาเงะนั้น–มันดูน่าแปลกใจมาก
นี่ถือเป็นชุดที่เปิดเผยน้อยที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมาเลยล่ะ
ปกติแล้วคุณซึกิคาเงะมักจะใส่ชุดแบบดั้งเดิมที่เรียกว่ากิโมโน
แต่ชุดที่เธอใส่ตอนนี้นี่ก็ค่อนข้างจะคล้ายกันเลย
เป็นเสื้อที่ชายเสื้อเปิดกว้าง ขาซ้ายก็เปิดโล่ง แต่มันก็มีแค่นั้นแหละ
เพราะว่าผ้าชุดนี้มันก็ดูบางและรัดรูปเหมือนเดิมเลย
แถมดูเหมือนเธอจะใส่กิโมโนสีขาวและแดงไว้อีกชั้น
ชายเสื้อ มือและขอของชุดกิโมโนสีขาวนั้นเป็นขอบสีแดงซึ่งดูมีเสน่ห์มากๆ
“คุณซึกิคาเงะ สว–“
“เป็นไงบ้างท่านเรียว!? เราเองก็ดูน่ารักใช่มั้ย ดูเหมาะรึเปล่า!? เราเองก็อยากโดนชมว่าน่ารักเหมือนกันนะ!”
“ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ครับ ถึงไม่ขอ ผมก็จะชมว่าน่ารักอยู่แล้วล่ะครับ!”
ผมถูกคะยั้นคะยอให้ชมด้วยความกระตือรือร้น ผมก็เลยเผลอพูดตบมุขออกไป
แต่ก็นะ จริงๆแค่รออยู่เฉยๆผมก็จะชมอยู่แล้วล่ะ
“อะไรนะ….! เมื่อกี้ท่านเรียวบอกว่าเราเองก็น่ารักเหมือนกันงั้นสินะ?”
“ครับ คุณซึกิคาเงะเองก็น่ารักนะครับ”
ดวงตาของคุณซึกิคาเงะเป็นประกายด้วยความสุข
หลังจากนั้นผมก็กระแอมในลำคอและตัดสินใจชมเธอ
“คุณซึกิคาเงะน่ะปกติแล้วจะให้ความรู้สึกเหมือนพี่สาวคนโตที่เป็นที่พึ่งพาของทุกคน….แต่ว่าพอใส่ชุดนี้แล้วมันให้ความรู้สึกว่าอยากจะปกป้องขึ้นมาเลยล่ะครับ”
“ฮ้า!”
คุณซึกิคาเงะตัวสั่นราวกับโดนฟ้าผ่า
พอรู้สึกตัวเธอก็เอาแขนทั้งสองข้างมาเกาะลำตัวผมไว้แล้ว
“ท่านเรียว ขอร้องล่ะ! ช่วยเรียกเราว่าพี่สาว♡ อีกครั้งจะได้รึเปล่า!”
“เอ๊ะ ประเด็นคือตรงนั้นเรอะ?”
“มีหนุ่มน้อยมาเรียกว่าพี่สาวเนี่ยมันเกินต้านมากเลยน้า~♡”
พอพูดแบบนั้นแล้ว คุณซึกิคาเงะก็เอาแก้มมาถูกับผม
ในตอนที่ผมกำลังสับสนว่าจะทำไงดีนั่นเอง
คุณคาร์ล่าก็ได้เข้ามาทางผม และจับคอคุณซึกิคาเงะออกไป
“เดี๋ยวเถอะซึกิคาเงะ! ทำแบบนี้เรียวเค้าลำบากใจนะ”
“อะ อืม เผลอตัวไปหน่อยน่ะ ขอโทษด้วยนะท่านเรียว”
หลังจากถูกคุณคาร์ล่าดึงออกมา ในที่สุดคุณซึกิคาเงะก็ดึงสติกลับมาได้
แต่ถึงอย่างงั้น ก็ดูเหมือนว่าความตื่นเต้นของเธอจะยังไม่หายไปไหน
ตอนนี้เธอก็ยังดูแก้มแดงหน่อยๆอยู่เลย
“แต่ก็ตกใจหมดเลยนะครับ ไม่คิดเลยว่าทั้งสองคนจะใส่ชุดเจ้าสาวกันแบบนี้”
“อืม ซิลเวียจังให้นี่เป็นการตอบแทนสำหรับการคุ้มกันน่ะนะ”
“ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะมีโอกาสได้ใส่ชุดที่สวยๆแบบนี้น่ะ เพราะงั้นฉันเลยรู้สึกมีความสุขมากๆเลยล่ะ”
พอพูดแบบนั้น คุณคาร์ล่าก็จับชายกระโปรงและยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
ความแตกต่างระหว่างรอยยิ้มที่ไร้เดียงสากับชุดสุดเย้ายวนที่เธอใส่นั้น
มันทำให้ผมแอบรู้สึกตื่นเต้นเอาเรื่องเลยล่ะ
ถ้าเป็นในโลกเดิมของผมล่ะก็
นักผจญภัยแรงค์ S อย่างคุณคาร์ล่าน่ะคงไม่มีทางใส่ชุดแบบนี้หรอกนะ
ผมเผลอเข้าไปใกล้คุณคาร์ล่าโดยไม่ได้ตั้งใจ–
แต่ก่อนที่ผมจะไปถึงตัวเธอ คุณซึกิคาเงะก็เข้ามาแทรกเหมือนกับเมื่อกี้นี้
เธอกระโดดเข้ามาหาผมและกอดผม
“หวา คุณซึกิคา…เงะ”
“งืมมม♡”
ผมประคองร่างของคุณซึกิคาเงะไว้ด้วยมือทั้งสองข้างเพื่อไม่ให้เธอล้ม
แต่ในจังหวะนั้นเองคุณซึกิคาเงะก็จูบผม
ลิ้นเล็กๆของเธอเลียรอบริมฝีปากของผม
ทันทีที่ผมเปิดปาก ลิ้นเล็กๆของเธอก็เข้ามาในปากของผมทันที
“จุ๊บ♡ แพล่บ…อืมมม จุ๊บ♡”
“อ๊ะ เดี๋ยวสิ ซึกิคาเงะ! บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าแซงหน้ากันน่ะ!?”
“อืม~♡? อืออ ฮุบบ♡”
ในขณะที่กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม คุณซึกิคาเงะก็ยิ้มกว้างออกมา
พอคุณคาร์ล่าเห็นสีหน้าแบบนั้น เธอก็แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา
“ฮึ่ม ก็เอาสิ ถ้าซึกิคาเงะจะมาไม้นั้นล่ะก็ งั้นฉันเองก็ขอเอาด้วยก็แล้วกัน♡”
พอพูดแบบนั้นเสร็จ คุณคาร์ล่าก็เข้ามาเกาะที่หลังของผม
ขณะที่ผมกำลังสงสัยว่าเธอจะทำอะไรนั่นเอง
เธอก็ได้ยื่นมือมาข้างหน้าและปลดกระดุมเสื้อของผมจากทางด้านหลัง
“อย่างงี้นี่เอง ถ้าอยู่ทางนี้มันก็จะปลดได้ง่ายกว่าสินะ….”
คุณคาร์ล่าพึมพำระหว่างที่กำลังปลดกระดุม
ดูเหมือนว่าเธอจะยังคงคิดมากเรื่องเมื่อวานที่เธอปลดกางเกงผมไม่ได้อยู่แฮะ
คุณคาร์ล่าถอดเสื้อของผมออกและใช้นิ้วลูบไล้ไปทั่วหน้าอกของผม
เธอใช้ฝ่ามือลูบหน้าอกของผม และพอปลายนิ้วของเธอสัมผัสกับหัวนม
เธอก็สัมผัสมันอย่างตั้งใจ จากนั้นเธอก็ใช้นิ้ววนๆรอบหัวนมของผม
“อืม งั่ม♡ งั่ม จุ๊บ จุ๊บ♡”
ในขณะเดียวกันนั้นเอง จูบของคุณซึกิคาเงะก็ค่อยๆรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ลิ้นเล็กๆของเธอเคลื่อนที่ไปทั่วปากของผมอย่างอิสระ
และคราวนี้ลิ้นของเธอก็ค่อยๆเลียฟันของผมทีละซี่อย่างระมัดระวัง
“อืม….ฟุฮ่า♡ ฮุฮุฮุ จูบของเราทำให้แข็งได้เลยสินะเนี่ย♡ ดีใจจัง♡”
ในตอนที่ผมกำลังคิดว่าการจูบได้จบลงแล้วนั่นเอง
ครั้งนี้คุณซึกิคาเงะก็ได้เอามือเล็กๆมาลูบที่หว่างขาของผม
ก็อย่างที่เธอพูดนั่นแหละ ตอนนี้ผมน่ะเริ่มจะแข็งแล้วล่ะ
คุณซึกิคาเงะปลดกางเกงของผมอย่างช่ำชองพร้อมลอยยิ้มเจ้าเล่ห์
เธอปลดกางเกงได้เร็วกว่าคุณคาร์ล่าเมื่อวานมาก
บางทีอาจเป็นเพราะมือของเธอคงคุ้นชินแล้วล่ะมั้ง
พอเห็นคุณซึกิคาเงะแบบนั้น
คุณคาร์ล่าที่อยู่ข้างหลังก็ส่งเสียงเหมือนรู้สึกเจ็บใจนิดหน่อยออกมา
“ฮุฮุ มีซิลเวียเป็นภรรยาอยู่แล้วแท้ๆ แต่พอจูบกับเราแล้วกลับขยายใหญ่ขึ้นมาตั้งขนาดนี้เนี่ย…เป็นคุณสามีที่ไม่ดีเอาซะเลยนะ♡”
คุณซึกิคาเงะยิ้มออกมาอย่างมีเสน่ห์และเอาแก้มลูบกับดุ้นของผม
วันนี้คุณซึกิคาเงะสวมชุดสีขาวบริสุทธิ์ไม่เหมือนกับที่ใส่ปกติ
ดังนั้น ความรู้สึกผิดศีลธรรมมันเลยพุ่งสูงปร๊ดมากๆ
“จุ๊บ จุ๊บ♡ ทั้งที่พรุ่งนี้จะแต่งงานแล้วแท้ๆ แต่กลับมาถ่างขายื่นดุ้นให้ผู้หญิงคนอื่นแบบนี้เนี่ย เป็นคุณสามีที่ลามกซะจริงๆเลยนะ….♡”
คุณซึกิคาเงะดูเหมือนจะไม่สนใจเลย
ว่าชุดสีขาวบริสุทธิ์ของเธอจะสกปรกหรือไม่
เธอกลับจูบกับดุ้นต่อไปแม้ว่ามันจะเปียกก็ตาม
“ฮึฮึฮึ ถ้าไม่อยากให้เรื่องนี้ไปถึงหูคุณภรรยาล่ะก็ ให้เรียกเราว่าพี่สาวซะนะ♡”
“มันจะหลายแนวไปแล้วนะครับ! สรุปแล้วจะให้ผมเป็นเจ้าบ่าวที่ถูกNTRหรือจะให้ผมเป็นน้องชายกันแน่ครับเนี่ย!?”
“จะอันไหนก็เลือกไม่ได้ทั้งนั้นแหละ!”
คุณซึกิคาเงะหัวเราะ เอะเฮะเฮะ☆ ออกมา
ในขณะที่ผมกำลังคิดว่าการสวมบทบาทมันกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วนั่นเอง
จู่ๆทิศทางบทบาทมันก็ไปในทิศทางที่คาดไม่ถึง ผมก็เลยเผลอตบมุขออกไป
ขอร้องล่ะครับ อย่างน้อยก็เลือกเอาซักอันเถอะ
“…เชอะ ดูเหมือนจะมีแค่ซึกิคาเงะกับเรียวที่สนุกกันอยู่แค่ 2 คนเลยนะ”
“ไม่ครับ ไม่ได้สนุกกันซักหน่อยนะครับ….คุณคาร์ล่า?”
คุณคาร์ล่าที่กอดผมอยู่ จู่ๆก็นั่งคุกเข่าลงบนพื้น
โชคดีที่พื้นปูด้วยพรมเลยไม่น่าจะเจ็บเท่าไหร่ แต่ว่า….
พอผมหันไปรอบๆเพื่อดูว่าคุณคาร์ล่ากำลังจะทำอะไร
แต่ด้วยท่าทางที่ผมอยู่ตอนนี้ผมเลยมองไม่เห็นคุณคาร์ล่าเลย
ในตอนที่ผมกำลังสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
จู่ๆคุณคาร์ล่าก็ใช้มือจับแก้มก้นของผมทั้งสองข้างและแยกมันออกจากกัน
หลังจากนั้นก็มีบางอย่างคืบคลานเข้าไปที่รูก้นของผม
“แพล่บ จุ๊บ อืม♡”
“อึก!?”
ในขณะที่ผมกำลังคิดว่าเธอจะทำอะไร–
จู่ๆคุณคาร์ล่าก็เริ่มใช้ลิ้นเลียที่รูก้นของผม
เธอใช้ปลายลิ้นค่อยๆเลียตามรอยย่นทีละนิด
เพิ่งจะเคยทำอะไรแบบนี้เป็นครั้งแรก
แต่มันกลับรู้สึกดีมากซะจนตัวสั่นทุกครั้งที่ลิ้นสัมผัสเลย
“เดี๋ยว คุณคาร์ล่า….อึก!?”
“เอะเฮะเฮะ รู้สึกดีรึเปล่า? ถ้างั้น เดี๋ยวทำให้รู้สึกดีกว่านี้ก็แล้วกันนะ♡”
มันก็รู้สึกดีอยู่หรอกนะ แต่ให้คุณคาร์ล่าไปเลียที่แบบนั้นมันจะดีแล้วอย่างงั้นเหรอ
แต่ว่ามันกลับตรงกันข้ามเลย เพราะตอนที่คุณคาร์ล่าเห็นสายตาของผม
เธอก็จะยิ้มเขินอายอย่างมีความสุขออกมา
จากนั้นคุณคาร์ล่าก็ใช้มือทั้งสองข้างแยกก้นของผมให้มากขึ้น
และเลียไปที่ก้นของผมซ้ำไปซ้ำมา
“เอ้าๆ ท่านเรียว♡ จะลืมเราไปแบบนี้ไม่ได้นะรู้มั้ย♡? อืม จุ๊บ♡”
ในตอนที่ผมกำลังวุ่นอยู่กับการเลียก้นของคุณคาร์ล่านั่นเอง
ในครั้งนี้คุณซึกิคาเงะก็ได้ใช้มือของเธอถูที่ดุ้นของผม
ดุ้นของผมอยู่ในมือเล็กๆของคุณซึกิคาเงะ มันถูกถูไปมาจนเริ่มรู้สึกลื่นๆ
แล้วคุณซึกิคาเงะก็ได้จูบที่ท่อน้ำเชื้อของผมไปครั้งแล้วครั้งเล่าเหมือนกัน
(ดูดปลาย)
“จุ๊บ♡ อือออ จุ๊บ จุ๊บ♡♡”
“จุ๊บ จุ๊บ♡ อืมม♡ แพล่บๆ♡ จุ๊บ♡”
เสียงน้ำสองเสียงซ้อนกัน จนไม่รู้แล้วว่าเสียงไหนเป็นเสียงไหน
“จุ๊บ อืมมม อือออ♡ อืม จุ๊บ♡”
ริมฝีปากของคุณซึกิคาเงะนั้นไม่ได้หยุดอยู่แค่การจูบปลายดุ้นเท่านั้น
เธอยังใช้ปลายลิ้นเลียไปรอบๆท่อน้ำเชื้อด้วย
ทั้งการเลียก้นและการใช้มือ ทำให้น้ำหล่อลื่นไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง
แต่ก่อนที่น้ำมันจะได้ทันล้นออกมาจากท่อน้ำเชื้อนั้น
คุณซึกิคาเงะก็ได้เลียมันไปทั้งหมดก่อน
“อืม จุ๊บ♡ จุ๊บ จุ๊บ อือออ จุ๊บ♡”
คุณคาร์ล่าเองก็แลบลิ้นและใส่น้ำลายของเธอเข้าไปในก้นของผม
ตอนนี้ปลายจมูกของเธอนั้นฝังอยู่ช่องระหว่างก้นผมไปแล้ว
และปลายลิ้นของเธอที่ดันเข้าไปในก้นนั้นก็เริ่มที่จะคลายตัวข้างใน
“อืมม จุ๊บ♡♡ อือออ อืมม♡♡”
เสียงที่ไม่ค่อยน่าฟังกับการทำของทั้งสองคนนั้นก็ยังคงดำเนินต่อไป
ในขณะที่คุณซึกิคาเงะเลียที่ปลายท่อน้ำเชื้อซ้ำแล้วซ้ำเล่านั้น
คราวนี้เธอก็เริ่มใช้มือทั้งสองของเธอถูกับถุงเก็บน้ำของผมบ้าง
จากการเลียก้นซ้ำๆของคุณคาร์ล่า
เสียงหายใจตอนที่เธอเลียมันแอบทำให้ผมรู้สึกจั๊กจี้ก็จริง แต่มันก็ทำให้รู้สึกดีเหมือนกัน
“อึก….!”
ในจังหวะที่ผมกำลังจะน้ำพุ่งออกมาจากการกระทำสุดโต่งของพวกเธอนั้น
ผมก็ได้เอื้อมมือไปที่หัวของคุณซึกิคาเงะโดยสัญชาติญาณ–
แต่ในจังหวะนั้นคุณซึกิคาเงะก็ได้เอาหน้าออกจากดุ้นของผมทันที
และหลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆยืนขึ้นและโอบแขนกอดผมอีกครั้ง
“คุณซึกิคาเงะ?”
“ขอโทษนะท่านเรียว….เราเองก็อยากจะดื่มน้ำเชื้อของท่านเรียวอยู่หรอกนะ♡ แต่ยังไงเราก็ยังอยากให้ท่านเรียวหลั่งน้ำเชื้อเข้ามาในตัวเราอยู่ดีน่ะนะ♡”
(มังงะตอนต่อไป เจอกันพรุ่งนี้ตอนเย็นครับ)
