หลังจากจูบสั้นๆที่เหมือนจูบอันยาวนานนั้นกับคุณซิลเวียจบลง
ในที่สุดผมก็ได้ลุกขึ้นยืนซักที
พอหันไปดู ผมก็เห็นคุณคิยาโนตที่นอนหมดสติ
และนอนหงายอยู่บนพื้นโดนที่ยังตาเหลือกอยู่
แต่เพื่อความชัวร์
ผมเลยใช้แหวนเพื่อยิงเข็มอัมพาตไปที่ร่างกายของคุณคิยาโนตไว้ก่อน
จากนั้นผมก็หันไปหาคุณซิลเวีย
“ขอบคุณที่มาช่วยนะคุณซิลเวีย ว่าไปแล้ว ก็ยังอุตส่าห์รู้อีกนะว่าพวกเราอยู่ที่นี่น่ะ”
“เพราะระหว่างการต่อสู้ คิยาโนตมีท่าทีแปลกๆไป ฉันก็เลยลองตามหาเธอดูและสุดท้ายก็เลยมาลงเอยที่นี่น่ะนะ”
“เป็นงั้นเองหรอกเหรอ?”
“อา ในช่วงที่กำลังต่อสู้อยู่น่ะ ซึสึบอกกับฉันว่ามีแค่คิยาโนตที่ไม่ได้ออกมาจากเต็นท์ ฉันก็เลยเริ่มคิดแล้วว่ามันดูน่าสงสัย และพอฉันลองแอบตามเธอมา ฉันก็เลยมาโผล่ที่นี่น่ะ…”
คุณซิลเวีย มองผมกับลิลิธจังสลับกันไปมา
แต่ไม่รู้เพราะอะไรเธอถึงทำหน้าดูเหมือนจะประหลาดใจนิดหน่อยออกมา
“ทำไมพวกนายถึงอยู่ด้วยกันได้ล่ะ? เสื้อก็ขาดเยอะเลยด้วย แถมเรียวก็บาดเจ็บด้วยไม่ใช่รึไงนั่น”
“อะ…คือช่วงก่อนที่พวกนั้นจะบุกโจมตี ลิลิธจังบังเอิญอยู่ใกล้ๆผมพอดีน่ะ แล้วพอการโจมตีเริ่มขึ้นพวกเราทั้งสองคนก็เลยวิ่งหนีมาด้วยกันจากด้านบน แล้วก็ตกลงมาที่ข้างล่างนี้ด้วยกันน่ะนะ”
“อะไรนะ…แต่เอาเป็นว่าก็ดีแล้วแหละที่ทั้งสองคนปลอดภัยน่ะ”
ถึงเธอจะพูดแบบนั้น แต่คุณซิลเวียก็แอบทำหน้าสงสัยอยู่นิดหน่อย
บางทีเธอคงจะรู้ว่าผมทำเรื่องแบบนั้นกับลิลิธจังไปแล้วก็ได้มั้งเนี่ย
จะว่าไปแล้ว–
ลิลิธจังนี่เงียบเป็นเป่าสากเลยนะ
พอดูดีๆแล้วก็จะเห็นว่าลิลิธจังก็ทำตัวงุ่มง่าม
พร้อมมองหน้าผมสลับกับหน้าของคุณซิลเวียสลับกันไปมาด้วย
ถ้าดูจากบรรยากาศดีๆแล้ว เธออาจจะอยากคุยกับคุณซิลเวียด้วยก็ได้ล่ะมั้ง
หลังจากที่คิดไปคิดมาซักพัก ผมก็โชว์แขนของผมให้คุณซิลเวียดู
นั่นก็คือแขนข้างที่ลิลิธจังปฐมพยาบาลให้ผมก่อนหน้านี้
“คุณซิลเวีย ในตอนที่พวกผมกำลังหนีน่ะ ลิลิธจังช่วยปกป้องผมเอาไว้น่ะนะ”
“อะไรนะ? เรื่องจริงงั้นเหรอ?”
“อืม ตอนที่คุณคิยาโนตพยายามจะเข้ามาทำร้ายผมเมื่อกี้นี้น่ะ เธอก็พยายามเอาตัวเข้าปกป้องผมอยู่ตลอดเลย เธอกล้าหาญมากๆเลยล่ะ แล้วเธอก็ยังปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้กับแขนที่บาดเจ็บข้างนี้ของผมด้วยล่ะ”
“…งั้นเหรอ”
คุณซิลเวียเบนสายตาไปทางลิลิธจังที่กำลังทำหน้างุนงง
พอพวกเธอสบตากันลิลิธจังก็ทำตัวขี้อาย
และกระสับกระส่ายอย่างเห็นได้ชัดเลยทีเดียว
“ขอบคุณนะลิลิธ ที่ช่วยปกป้องคู่หมั้นของฉันไว้น่ะ”
“มะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกน่า!”
ลิลิธจังแก้มแดงเล็กน้อยและเธอก็เบนหน้าหนีไป
จากที่ดูเธอก็คงเขินจริงๆนั่นแหละๆ
แต่จากมุมมองของคนที่ไม่รู้เรื่องอย่างคุณซิลเวีย
ก็คงคิดว่าเธอโกรธอยู่ล่ะมั้งนั่น
อืม…..หนทางที่ทั้งสองคนจะสนิทกันได้คงยังอีกยาวไกลเลยสินะแบบนี้?
ในขณะที่ผมกำลังคิดว่าจะทำอะไรดีอยู่นั่นเอง
คุณซิลเวียที่อยู่ข้างๆผมก็ได้ถอดเสื้อนอกออก
เสื้อที่เธอใส่ไว้ข้างในเป็นเสื้อเชิ้ตและกางเกงที่ทำให้ขยับตัวได้ง่าย
ก็คือเธอไม่ได้ใส่ชุดเจ้าสาวเหมือนกับคุณคิยาโนตนั่นเอง
แล้วพอเธอถอดเสื้อนอกแล้วเธอก็คลุมไว้บนไหล่ของลิลิธจัง
“คย้า!?”
“ใช้นี่คลุมตัวไว้ก่อนซักพักก็แล้วกันนะ”
ลิลิธจังในตอนนี้สวมชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์
แต่ชุดสีขาวของเธอนั้นมันก็เปื้อนโคลนและขาดไปเยอะอยู่พอสมควร
นั่นก็เพราะว่าเธอฉีกกระโปรงของเธอเพื่อเอามาปฐมพยาบาลที่แขนของผม
ซึ่งผ้าที่กระโปรงเธอนั้นมันขาดหายไปกว่าครึ่งเลยล่ะ
หนำซ้ำจากการต่อสู้กับคุณคิยาโนตเมื่อกี้นี้
ก็ทำให้ร่างกายของเธอมีรอยแผลเต็มไปหมด
ท่าจะดูเจ็บหนักอยู่พอสมควรเลยล่ะ
บางทีแล้วคุณซิลเวียคงจะไม่อยากเห็นเธอเป็นแบบนั้น
เธอก็เลยมอบเสื้อนอกของเธอให้ไปล่ะมั้ง
แต่ว่าลิลิธจังก็ดูเหมือนจะไม่สามารถพูดขอบคุณออกไปได้ในทันที
เพราะว่าตอนนี้เธอตัวแข็งทื่อไปแล้วยังไงล่ะ
ภาพการณ์แบบนั้น
จากมุมมองของคุณซิลเวียที่ไม่รู้ว่าลิลิธจังคิดยังไงกับตัวเอง
ก็คงจะคิดว่าลิลิธจังกำลังทำหน้าเหมือนรู้สึกไม่ชอบอยู่ก็ได้ล่ะมั้ง
แต่ว่าสาเหตุส่วนใหญ่นั่น
มันก็มาจากความเป็นพี่น้องต่างแม่ของลิลิธจังนั่นแหละนะ
“เธออาจจะไม่ชอบเสื้อนอกของฉัน แต่ก็ทนใส่มันไปก่อนจนกว่าจะหาเสื้ออื่นมาเปลี่ยนได้ก็แล้วกันนะ”
คุณซิลเวียเข้าใจผิดตามคาด
เธอยักไหล่และบอกลิลิธจังไปแบบนั้น
แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปคงไม่ได้การแน่
“เดี๋ยวก่อน คุณซิลเวีย”
“อืม? มีอะไรงั้นเหรอ?”
ผมรีบคว้าแขนของคุณซิลเวียไว้
และเมื่อเธอหยุด ผมก็หันไปมองลิลิธจัง
ลิลิธจังจับชายเสื้อนอกไว้และนิ่งไปชั่วขณะ
แต่พอผมกับเธอสบสายตากันหลายครั้ง
เธอก็เริ่มที่จะเปิดปากพูดอย่างเขินอาย
“กะ…ก็ไม่ได้ไม่ชอบอะไรซักหน่อย”
คุณซิลเวียเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจหลังจากที่ได้ยินคำพูดนั้น
ในทางกลับกัน ลิลิธจังก็ขยับนิ้วไปมาและพูดออกมาอย่างเงียบๆ
แม้ว่าเธอจะมองลงไปที่พื้น แต่นิ้วของเธอตอนนี้ก็อยู่ไม่สุขซักนิดเลยล่ะ
“มะ ไม่ได้ไม่ชอบซักหน่อย ถึงเธอจะบอกว่าลิลิธไม่ชอบก็เถอะ…แต่ลิลิธก็ไม่ได้รังเกียจอะไรหรอกนะ!”
ลิลิธจังพูดแบบนั้นพร้อมหน้าแดงไปจนถึงหู
แต่ก็ยังไม่มีคำขอบคุณออกมาจากการที่คุณซิลเวียให้ยืมเสื้อนอก
แต่ก็เอาเถอะ แค่นี้ก็ถือว่ามากพอแล้วล่ะสำหรับเธอในตอนนี้น่ะ
ผมมองไปที่คุณซิลเวียด้วยความเขินเล็กน้อย
ดูเหมือนว่าคุณซิลเวียจะตกใจกับท่าทีนั้นของลิลิธจังมาก
เธอจึงจ้องมองไปที่ลิลิธจังอย่างจริงจัง
และในตอนนั้นเธอก็ได้ยิ้มออกมา
“…งั้นเหรอ ฉันเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเหมือนกันนะ”
จากนั้นคุณซิลเวียก็ค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ลิลิธจัง
เธอกางแขนออกแล้วก็อุ้มเธอขึ้น
“คย้า!?”
“ใจเย็นๆหน่อยสิ เท่าที่ดูแล้ว เธอคงโดนผู้หญิงคนนั้นทำร้ายมาหนักพอตัวเลยไม่ใช่รึไง? ไหนจะยังใส่ชุดแบบนี้อีก เธอคงปีนขึ้นไปข้างบนไม่ได้แน่ เพราะงั้นเดี๋ยวฉันพาเธอขึ้นไปเอง”
พอได้ยินคำพูดนั้นของคุณซิลเวีย
ลิลิธจังที่อยู่ในอ้อมแขนก็ถึงกับผวาไปเลย
“มะ ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้! ตะ ตอนนี้ลิลิธก็ตัวสกปรกมากซะด้วยสิ!”
“ไม่ล่ะลิลิธจัง เธอควรถูกอุ้มไปแบบนั้นแหละดีแล้ว เธอเองก็บาดเจ็บจากการถูกคุณคิยาโนตโจมตีเมื่อกี้ไม่ใช่รึไง?”
“ตะ แต่ว่า…”
ลิลิธจังเงยหน้าขึ้นมาหาผมเพื่อขอความช่วยเหลือ
แต่ผมก็หัวเราะและส่ายหัวให้กับเธอ
แล้วคราวนี้ผมก็หันไปคุยกับคุณซิลเวีย
“ถ้าคุณซิลเวียจะอุ้มลิลิธจังขึ้นไปล่ะก็ เราจะเอายังไงกับคุณคิยาโนตดีล่ะ?”
“นายยิงเข็มอัมพาตใส่เธอไปแล้วด้วยสิ เธอก็คงจะอยู่อย่างงั้นไปอีกซักพักนึงเลยล่ะมั้ง พอขึ้นไปข้างบนได้แล้ว เดี๋ยวค่อยให้เมย์ฟาตามลงมาเก็บไปก็ได้ เพราะยังไงซะ เราก็ต้องเอาตัวยัยนี่ขึ้นไปอยู่แล้ว”
“อะ เอ่อ…ลิลิธจะอยู่ที่ข้างล่างนี่แหละ เพราะงั้นเอาคิยาโนตขึ้นไปข้างบนก่อนก็ได้นะ? เดี๋ยวลิลิธจะรออยู่ที่นี่แหละ”
ลิลิธจังพูดกับคุณซิลเวียอย่างเขินอายอีกครั้ง
“หื้ม? แต่ฉันไม่สามารถปล่อยเธอที่บาดเจ็บอยู่ไว้ที่นี่ได้หรอกนะ ถ้ามีมอนสเตอร์โผล่มาก็อาจจะอันตรายด้วย”
“ตะ แต่ว่า”
“เงียบไปเถอะน่า พูดมากเดี๋ยวก็กัดลิ้นตัวเองหรอกนะ อะไร? ไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรหรอกน่า เพราะว่าพวกพ้องของฉันทุกคนน่ะเชื่อใจได้อยู่แล้วยังไงล่ะ”
“…อืม เข้าใจแล้ว”
ในที่สุดลิลิธจังก็พยักหน้าหลังจากเห็นเสียงหัวเราะที่ดูมั่นใจของคุณซิลเวีย
จากนั้นเธอก็โอบแขนทั้งสองข้างรอบคอของคุณซิลเวียไว้แน่นด้วยความเขินอาย
“เอาล่ะ ดีมาก อยู่นิ่งๆเอาไว้ล่ะโอเคมั้ย?”
ลิลิธจังในตอนนี้อาจจะมองไม่เห็นเพราะท่าทางที่เธอทำอยู่ในตอนนี้–
แต่ว่าคุณซิลเวียที่ผมได้เห็นในตอนนี้น่ะ กำลังยิ้มอย่างน่ารักอยู่เลยล่ะ
…บางทีแล้ว ใจจริงคุณซิลเวียก็อาจจะอยากเข้ากันได้กับลิลิธจังอยู่เหมือนกันก็ได้นะ
แต่จากความสัมพันธ์ของทั้งสองบ้านนี้แล้วคงไม่สามารถร่นระยะความสัมพันธ์กันได้ง่ายๆแน่
แถมยังมีปัญหาในเรื่องการแสดงออกของลิลิธจังอยู่ด้วยล่ะนะ
แต่ว่า–ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปล่ะก็
บางทีหนทางที่พวกเธอทั้งสองคนจะสนิทกันได้มันอาจจะอยู่อีกไม่ไกลแล้วก็ได้ล่ะนะ
(เจอกันตอนพูดคุยครับ)
