“ที่นี่คือสำนักงานใหญ่ของกิลด์นักผจญภัยในเมืองหลวง…!”
สำนักงานใหญ่กิลด์นักผจญภัยที่อยู่ใจกลางเมืองดูหรูหรา สวยงาม กว่าที่คิดไว้
หน้าอาคารทำด้วยอิฐสีแดงและปูนสีขาวตกแต่งด้วยหินอ่อน
พอเข้ามาข้างในก็รู้สึกน่าทึ่งไม่แพ้กัน
มีบันไดขนาดใหญ่อยู่หน้าห้องโถงกว้างๆ ดูเหมือนว่าจะเป็นอาคารที่มี 3 ชั้น
นักผจญภัยที่เข้าออกและพนักงานกิลด์ก็น่าทึ่งเช่นกัน
ด้านหน้าคำร้องที่แปะไว้บนผนัง มีนักผจญภัยหลายเผ่าที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนยืนอยู่
แตกต่างจากกิลด์นักผจญภัยที่มี่แค่ชั้นเดียวในเมืองคาสซานดร้าอย่างสิ้นเชิง
ผมรู้สึกตื้นตันและประทับใจกับความแตกต่างสุดขั้วนี้เป็นอย่างมาก
กิลด์มาสเตอร์ก็ยิ้มแหยๆให้ผมแล้วก็พูดกับผมว่า
‘อย่ามองไปรอบๆขนาดนั้นสิ นายดูเป็นเด็กบ้านนอกนะ’
“ขะ ขอโทษครับกิลด์มาสเตอร์”
“ให้ตายสิ….ฉันกับอาเน็ตจะไปรายงานสถานการณ์กับสำนักงานใหญ่อย่างละเอียด อาจจะกลับมาพรุ่งนี้ ฉะนั้นวันนี้นายยังไม่ต้องมากับฉันก็ได้ ฉันคิดว่ายังไม่จำเป็นเท่าไหร่ด้วยล่ะนะ”
“เรียวคุง ไหนๆก็ไหนๆแล้ว วันนี้ไม่ลองไปชมรอบเมืองหลวงดูหน่อยล่ะ? พอได้เที่ยวชมเมืองหลวงแล้วน่าจะรู้สึกผ่อนคลายนะ”
กิลด์มาสเตอร์กับภรรยาคนที่สองของเขา คุณอาเน็ตก็หัวเราะออกมา
คุณอาเน็ตเป็นคนแคระหญิง
เป็นความรู้สึกที่แบบว่าอธิบายไม่ถูก ที่เห็นผู้หญิงรูปร่างท้วมที่มีเคราสีดำ
แต่เอาจริงๆถ้าชินแล้ว ผมก็ว่าเธอน่ารักเหมือนตุ๊กตาเลย ถ้าไม่มีเครานั่นล่ะนะ อื้ม
ดูเหมือนว่าผมจะเป็นคนเดียวที่คิดแบบนั้น
สายตานักผจญภัยรอบๆกับพนักงานกิลด์ที่มองมายังทั้งสองคนนั้น
มันแบบว่า ‘เป็นชายหญิงที่ทั้งหล่อทั้งสวยเลยจริงๆ’ ‘พวกเขาดูเหมาะสมกันจังเลย’
‘มาจากไหนกันแน่นะ?’
“ถ้าอย่างงั้น ผมก็ขอทำตามนั้นเลยนะครับ ผมขอไปเดินดูรอบเมืองหลวงก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะกลับเข้าโรงเตี๊ยมตอน 6 โมงเย็น”
“อา ระวังตัวดีๆล่ะ”
“เพื่อความแน่ใจ อย่างน้อยก็ไปด้วยกันกับสาวๆซักคนในโรเซนครูเซอร์ด้วยนะ?”
หลังจากที่บอกลากับทั้งสองคน ผมก็ตัดสินใจกลับไปที่โรงเตี๊ยมหลังจากที่ดูรอบๆสำนักงานใหญ่
โรงเตี๊ยมของพวกเราอยู่ในเครือของกิลด์นักผจญภัย
ดังนั้นพนักงานกิลด์ทุกคนที่เข้ามาพักจึงสามารถต่อราคาได้
ดูเหมือนว่าสมาชิกของโรเซนครูเซอร์จะมีที่พักกันอยู่ในเมืองหลวงอยู่แล้ว ดังนั้นพวกเธอจึงกลับไปพักที่นั่น
แต่ว่าก็มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้น เมื่อตอนที่ผมกลับมาถึงโรงเตี๊ยม ผมก็เจอกับใบหน้าที่คุ้นเคย
“คุณไอริส….?”
“คุณเรียว กลับมาเร็วจังเลยนะคะ!”
นักธนูเอลฟ์สาว คุณไอริส
ชุดของเธอในตอนนี้ไม่เหมือนกับชุดนักผจญภัยที่เธอใส่ตอนที่อยู่เมืองคาสซานดร้าเลย
เธอสวมชุดขาวบริสุทธิ์ดูอ่อนนุ่มที่ยาวถึงเข่า และในมือของเธอก็ถือเสื้อคลุมสีเทาเข้ม
เธอนั่งอยู่ที่เก้าอี้หน้าทางเข้าโรงเตี๊ยม และพอเธอเห็นผมเธอก็วิ่งเข้ามาหาผมเหมือนหมาน้อย
“ไปรายงานกับสำนักงานใหญ่เสร็จแล้วเหรอคะ?”
“ไม่ล่ะ วันนี้ผมไปก็น่าจะยังไม่มีประโยชน์อะไรหรอก ผมก็เลยไม่มีอะไรทำน่ะ เพราะงั้น พรุ่งนี้ผมเลยจะต้องทำงานเพื่อเงินเดือนของผมยังไงล่ะ”
“แหม ถ้างั้นก็แปลว่ากิลด์มาสเตอร์ต้องดูแลดีมากเลยสินะคะ….อ๊ะ จิตใจก็ดีเหมือนหน้าตาเลยงั้นสินะคะ….!”
“อะ อื้ม…”
ไอครึ่งแรกน่ะมันก็ใช่อยู่หรอก แต่ครึ่งหลังนี่ผมไม่ขอออกความเห็นก็แล้วกัน…
….เอ๋ ว่าแต่คุณไอริสมาทำอะไรที่นี่กันนะ
พวกเราสามคนสัญญากันว่าหลังจากรายงานตัวเสร็จจะมาทานข้าวเย็นด้วยกันในโรงเตี๊ยม
แต่ผมกลับมาเร็วกว่าหน่อย
“คุณไอริสมาทำอะไรที่นี่งั้นเหรอ?”
“พอดีมีสัมภาระของคุณเรียวติดมากับของพวกเราด้วยน่ะค่ะ ก็เลยเอามาให้ที่โรงเตี๊ยมนี่น่ะค่ะ”
“เอ๊ะ งั้นเหรอ ขอโทษที่รบกวนนะ”
“ไม่เลยค่ะ เพราะแบบนี้ฉันถึงได้มาเจอกับคุณเรียวยังไงล่ะคะ”
เธอพูดแบบนั้นพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ผม
ความรู้สึกที่ต่างออกไปจากปกตินี่ ทำผมอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูกเลยทีเดียว
อืม ว่าแล้ว เอลฟ์นี่น่ารักจริงๆ
จะว่ายังไงดีล่ะ ไม่เหมือนกับความงามของมนุษย์
แต่เป็นความงดงามในอีกรูปแบบนึง
“พะ เพราะงั้นแล้ว เอ่อ….คุณเรียวน่ะ หลังจากนี้มีแผนจะออกไปเที่ยวที่ไหนรึเปล่าคะ?”
“อื้ม ก็มีอยู่นะ ไหนๆก็ได้มาที่เมืองหลวงทั้งที”
“ถะ ถ้าอย่างงั้น! ให้ฉันพาคุณไปแนะนำรอบๆนี้ดูเป็นไงคะ?”
“จะดีเหรอ? แต่ว่าคุณไอริสเพิ่งจะกลับเมืองหลวงมาเองนี่ จะไม่เหนื่อยแย่เลยเหรอ…”
“ไม่มีปัญหาเลยค่ะ! จะบอกให้ฉันสู้กับไวเวิร์นซัก 10 ตัว ตอนนี้ฉันก็ยังไหวเลยค่ะ”
“นะ นั่นมันสุดยอดไปเลยนะ….”
ด้วยเหตุนี้เองผมจึงตัดสินใจไปเดินเที่ยวในเมืองหลวงด้วยกันกับคุณไอริส
เอาจริงๆผมก็ควรจะมีความสุขมากๆแหละ….แต่ก่อนหน้านี้ผมดันไปแสดงท่าทีที่ดูเหมือนเป็นเด็กบ้านนอก
ในสาขาใหญ่กิลด์นักผจญภัยซะได้ ดังนั้นครั้งนี้ผมจึงต้องระวังท่าทางหน่อย
ถ้าผมทำแบบนั้นต่อหน้าคุณไอริสแล้้วล่ะก็ เธออาจจะผิดหวังก็ได้
