นักผจญภัยหญิงแรงค์ S ขึ้นคาน ในโลกคู่ขนาน – ตอนที่ 84

“เรียว แต่งงานกับฉันมั้ย?”

“เอ๊ะ?”

ผมไม่สามารถทำความเข้าใจกับคำพูดที่จู่ๆก็พูดขึ้นมานั่นได้เลย

ผมนั่งมองหน้าคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าผมด้วยสีหน้างุนงง

คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามผมตอนนี้ก็คือดาร์กเอลฟ์ คุณซิลเวียนั่นเอง

ก่อนหน้านี้คุณซิลเวียเคยเป็นนักดาบแนวหน้าของ [เฮียกกะเรียวรัน] 

ปาร์ตี้นักผจญภัยระดับ S ที่อยู่เมืองหลวงมาก่อน

แต่แล้วเธอก็ได้ออกจากเฮียกกะเรียวรันและย้ายมาที่เมืองคาสซานดร้าแห่งนี้

ตอนนี้เธอทำงานอยู่ที่เมืองคาสซานดร้าเป็นหลัก

โดยไปลุยดันเจี้ยนหมาป่าพร้อมกับรับทำคำร้องตามปกติไปด้วย

“มะ หมายความว่ายังไงน่ะ คุณซิลเวีย….?”

ผมถามคุณซิลเวียกลับไปด้วยความกระสับกระส่าย

คุณซิลเวียน่ะ นอกจากจะเป็นนักผจญภัยมากความสามารถแล้ว

เธอก็ยังเป็นสาวสวยอีกต่างหาก

ผิวสีน้ำตาลเป็นประกาย ผมสีเงินยาวถึงประมาณช่วงเอวและดวงตาสีแดงอมม่วง

ตาคู่นั้นของเธอที่จ้องมาที่ผมนั่นมันช่างน่าดึงดูดเอามากๆ

ตามปกติแล้วพนักงานกิลด์บ้านนอกธรรมดาๆอย่างผมนั้นไม่มีทางอยู่ในสายตาเธอหรอก

ใช่แล้ว ถ้าตามปกติล่ะก็นะ

จริงๆแล้วโลกนี้น่ะคือโลกที่มีสามัญสำนึกแตกต่างจากโลกที่ผมเคยอยู่น่ะนะ

จะว่าไงดีล่ะ คือที่นี่น่ะเป็นที่ที่ค่านิยมในเรื่องความงามกลับด้านล่ะ

แถมผู้ชายในโลกนี้ก็ยังนั้นมีจำนวนน้อยอย่างไม่น่าเชื่ออีกด้วย

เพราะแบบนั้น เลยทำให้แนวคิดเรื่องเพศของชายและหญิงกลับกันไปด้วย

ถ้าตามปกติแล้วล่ะก็ ผมคงไม่สามารถเข้าใกล้

นักผจญภัยสาวงามแรงค์ S อย่างคุณซิลเวียได้แม้แต่น้อยเลยด้วยซ้ำ

แต่ก็เพราะโลกกลับด้านแบบนี้นี่แหละ

ที่ทำให้ผมได้เจอกับเหตุการณ์ต่างๆ

ที่ทำให้คุณซิลเวียกับผมได้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันแบบนี้

ถ้าจะให้พูดแบบเจาะจงเลยก็คือพวกเราตอนนี้

อยู่ในความสัมพันธ์แบบที่มีความสัมพันธ์กันทางกายมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนน่ะนะ

แต่ถึงอย่างงั้นผมกับคุณซิลเวียก็ไม่ใช่คนรักกันแต่อย่างใด

เอาจริงผมมีความรู้สึกดีๆต่อเธอนะ แล้วผมก็รู้ด้วยว่าเธอรักผมน่ะ…..

แต่ทำไมจู่ๆ เธอถึงพูดเรื่องแต่งงานขึ้นมาล่ะ?

“อา ขอโทษที่ทำให้สับสนนะ ถึงจะพูดว่าแต่งงาน แต่ก็ไม่ได้แต่งงานกันจริงๆหรอก อืม จะเริ่มจากอธิบายจากตรงไหนก่อนดีล่ะ….”

คุณซิลเวียส่งเสียงอยู่ในลำคอออกมาเบาๆและเริ่มครุ่นคิด

ในจังหวะนั้นเองก็มีเสียงเคาะประตูห้องที่พวกเราอยู่กันตอนนี้

หลังจากนั้นพนักงานคนหนึ่งก็ได้เข้ามาในห้อง

พนักงานคนนั้นเป็นสาวหูสุนัข เธอเสิร์ฟจานอาหารอย่างสุภาพพร้อมยิ้มให้ผม

แต่คุณซิลเวียกลับไม่ยิ้มด้วยเลยซักนิด

ใช่แล้ว นี่ก็เป็นผลจากแนวคิดเรื่องเพศรวมไปถึงความงามที่กลับด้านกันยังไงล่ะ

คุณซิลเวียที่ดูเป็นสาวสวยขนาดนี้น่ะ สำหรับคนในโลกนี้แล้ว

เธอถือเป็นคนที่ดูน่าเกลียดเอามากๆเลยล่ะ

เพราะดูเหมือนว่าเผ่าเอลฟ์จะถูกขนานนามว่าเป็นเผ่าที่น่าเกลียดที่สุดในโลกน่ะนะ

แล้วก็จากที่ผมได้ยินมาคือหน้าตาธรรมดาๆของผม  

พอกลับด้านแล้วก็จะยังหน้าตาธรรมดาๆ เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปล่ะ

“กินไปพร้อมคุยกันต่อทั้งๆแบบนี้เลยคงไม่ว่าอะไรนะเรียว?”

“ได้แน่นอนอยู่แล้ว ถ้าปล่อยเนื้อดีๆแบบนี้ทิ้งไว้เฉยๆ จะพูดอะไรกันก็คงไม่เข้าหัวอยู่ดีนั่นล่ะนะ”

“ฮึฮึ นั่นก็จริงนะ”

คุณซิลเวียพยักหน้าให้กับคำพูดของผมด้วยรอยยิ้ม

จากนั้นเธอก็ยื่นมือไปหยิบจานที่อยู่บนโต๊ะ

ที่ที่พวกเราอยู่ในตอนนี้คือร้านอาหารที่เปิดใหม่

ในเมืองคาสซานดร้าเมื่อเดือนที่แล้วชื่อร้านว่า”คินกิวเต”  

(ชื่อร้านมีคำว่าทองกับเนื้อ ไม่แน่ใจว่าแปลว่าอะไรแต่จะทับศัพท์ไปเลย คือมันเป็นคล้ายๆร้านยากินิกุ)

ช่วงนี้ที่เมืองคาสซานดร้ามีนักผจญภัยกับคนทั่วไป

ย้ายเข้ามาที่เมืองคาสซานดร้ามากขึ้นเรื่อยๆ

เลยทำให้ที่นี่มีร้านมาเปิดใหม่ที่นี่มากขึ้นด้วย

สาเหตุที่เป็นแบบนั้นก็เพราะเมื่อหกเดือนที่ก่อน

มีการค้นพบชั้นใหม่ของดันเจี้ยนหมาป่าในเมืองคาสซานดร้า

ช่วงแรกๆที่ค้นพบชั้นใหม่นั้น สร้างความแตกตื่นมากมาย 

ว่าอาจเกิดการปะทุของมอนสเตอร์ได้

แต่ความแตกตื่นนั้นเริ่มสงบลงแล้ว ผู้คนในเมืองคาสซานดร้าก็เริ่มเพิ่มมากขึ้น

นั่นก็เพราะมีการค้นพบว่าวัตถุดิบจากมอนสเตอร์ใหม่ๆนั้น

สามารถนำมาใช้เป็นวัตถุดิบในการทำยารักษาโรคที่รักษายากในปัจจุบันได้ล่ะ

ราคาวัตถุดิบนั้นก็เลยพุ่งขึ้นแบบก้าวกระโดดเลยทีเดียว

[พอมีการค้นพบว่าวัตถุดิบนั้นมีราคาที่สูงมากพวกนักผจญภัยก็เลยแห่มารวมกัน]

[และพอนักผจญภัยแห่มารวมกันพวกพ่อค้าแม้ค้าก็แห่มารวมตัวกันตาม]

[แล้วพอพ่อค้าแม่ค้ามารวมตัวกันผู้คนก็จะแห่กันตามมาด้วยเหมือนกัน]

เพราะแบบนั้น เมืองคาสซานดร้าจึงเติบโตได้รวดเร็วอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ซึ่งร้านคินกิวเตนี่ก็ถือเป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน

นอกจากนี้นี่ถือเป็นครั้งที่สองแล้วที่ผมได้มาที่ร้านนี้

วันแรกที่เป็นวันเปิดร้าน ผู้จัดการร้านก็ได้เชิญนักผจญภัย

และพนักงานของกิลด์นักผจญภัยมาด้วย

ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้พนักงานกิลด์นักผจญภัย

มักจะได้รับคำเชิญให้ไปร้านค้าหรูๆแบบนี้ล่ะ

ครั้งก่อนที่มาที่นี่เป็นห้องอาหารใหญ่ 

แต่คราวนี้มากับคุณซิลเวียที่ห้องแยกส่วนตัวล่ะ

ที่ผมถูกเรียกตัวมาที่นี่ก็เพราะคุณซิลเวียพูดว่า

[มีเรื่องจะที่อยากจะคุยกันตามลำพังอยู่น่ะ] น่ะนะ

“ถ้างั้นเรามาย่างเนื้อกันเถอะ”

คุณซิลเวียกับผมเริ่มที่จะคีบเนื้อลงไปบนแผ่นเหล็ก

ที่ร้านคินกิวเตนี่จะแตกต่างกับร้านอื่นๆตรงที่ว่า 

ร้านอื่นจะเสิร์ฟอาหารที่ปรุงมาเสร็จแล้วให้

แต่ที่นี่คือพวกเขาจะนำเนื้อดิบและผักมาให้เราย่างเอาเองบนแผ่นเหล็กที่โต๊ะ

ตอนแรกผมก็คิดอยู่หรอกว่าการจะย่างเองมันคงจะยุ่งยากมาก…

แต่พอลองทำดูแล้วมันกลับง่ายมากเลยทีเดียว

การที่ได้กลิ่นหอมและได้เห็นไขมันไหลซึม

ออกมาจากเนื้อที่วางอยู่บนแผ่นเหล็กนั่น ความคาดหวังมันก็ยิ่งมากขึ้นตาม

พอวางเนื้อสีแดงชมพูนี่ลงไปบนแผ่นเหล็กร้อนๆ ก็จะเกิดเสียงที่ฟังดูดีสุดๆ

เนื้อที่ผมกำลังย่างอยู่ตอนนี้ก็มีเนื้อแก้มออร์คคิง

เนื้อสันนอก เนื้อสันในและลิ้นของวัวเขาโลหิต  

แล้วก็ยังมีเนื้อลูกวัวเขาโลหิตด้วยล่ะ

(Blood Horn Bull)

ลูกวัวเขาโลหิตก็คือลูกวัวที่อายุน้อยกว่า 3 สัปดาห์และต้องเลี้ยงด้วยนมแม่วัวเท่านั้น

ทั้งออร์คคิงและวัวเขาโลหิตต่างก็เป็นมอนสเตอร์แรงค์ S  

ที่สามารถพบได้ในดันเจี้ยนของประเทศนี้เท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าพูดถึงลูกวัวเขาโลหิตแล้ว

มันเป็นของที่ไม่ได้มีให้เห็นในตลาดมากนัก

ถึงขนาดพวกขุนนางกับพวกเชื้อพระวงศ์ยังได้กินกันแค่ปีละครั้งเท่านั้นเอง

ถ้าถามว่าทำไมถึงมีเนื้อที่หายากขนาดนั้นอยู่นี่น่ะเหรอ

นั่นก็เพราะว่าเนื้อนี่เป็นของที่คุณซิลเวียเอามาเองยังไงล่ะ

คุณซิลเวียบอกผมกับว่า

[ได้ยินมาว่าที่เมืองหลวงจะมีการประมูลเกิดขึ้นน่ะนะ แล้วฉันก็อยากกินด้วยกันกับนายน่ะ ก็เลยขอให้ตัวแทนไปเสนอราคาประมูลมาจนสำเร็จน่ะนะ]

แล้วถ้าถามว่าทำไมเนื้อที่คุณซิลเวียประมูลได้มาถึงเอาเข้ามาที่คินกิวเตได้น่ะเหรอ

นั่นก็เพราะว่าถ้าจ่ายเงินให้กับทางร้านก็จะสามารถนำเนื้อจากข้างนอกเข้ามาได้ยังไงล่ะ

เพียงแต่ว่า จะเอามอนส์เตอร์เข้ามาทั้งแบบนั้นเลยไม่ได้  

ต้องเอาไปแยกส่วนที่กิลด์นักผจญภัยก่อนถึงจะนำเข้ามาได้น่ะนะ

และเนื้อลูกวัวเขาโลหิตนั่นก็….

“อุก…..!”

“โอ้ นี่มัน….!”

คุณซิลเวียกับผมหายใจออกมาพร้อมกันด้วยความสุข

“นะ นี่มันสุดยอดไปเลยนะเนี่ย แค่เข้าไปก็ละลายในปากเลย….!”

“อา อร่อยจังนะ! อร่อยจนไม่รู้จะบรรยายยังไงเลย!”

คุณซิลเวียอร่อยจนลืมคำพูดไปเลยทีเดียว

แต่ผมเข้าใจความรู้สึกนั้นนะ นั่นก็เพราะว่าเนื้อนี่มันโคตรอร่อยเลยยังไงล่ะ

ทันทีที่เนื้อสัมผัสกับลิ้น เนื้อก็ละลายในปากทันที แทบจะไม่ต้องเคี้ยวเลย

คงเพราะเป็นลูกวัว กล้ามเนื้อจึงไม่ค่อยจะพัฒนาไปมากสินะ

ถึงแม้จะไม่ค่อยมีไขมันก็เถอะ….แต่เนื้อก็ยังถือว่าอร่อยอยู่ดี

นี่แหละคือรสชาติเนื้อของสัตว์ของสัตว์ที่เลี้ยงลูกด้วยนม….!

“ว้าววว เพราะอร่อยแบบนี้ถึงต้องแย่งกันประมูลสินะ….! ให้เนื้อดีๆแบบนี้กับผมมันจะดีจริงๆอย่างงั้นเหรอ?”

“ไม่ต้องใส่ใจหรอกน่า ที่ฉันได้มาแบบนี้ก็เพราะฉันอยากจะเห็นใบหน้าที่มีความสุขของนายนะ ถ้ามีแค่ฉันคงเดียวคงจะไม่มีทางได้มันมาหรอก”

(คนแปล:อู้วววหล่อมาก)

“คุณซิลเวีย…ขอบคุณนะ”

คุณซิลเวียพูดแบบนั้นพร้อมกับหยิบแก้วมาขึ้นมาด้วย

วันนี้เธอไม่ได้แต่งตัวด้วยชุดนักผจญภัยเหมือนที่ใส่ปกติ

เธอสวมชุดสีดำที่พอดีกับร่างกายของเธอ

เธอที่สวมชุดนั้นพร้อมยิ้มให้กับผมแถมยังพูดประโยคแมนๆแบบนั้น

มันทำให้ผมใจเต้นเลยล่ะ ไหนจะประโยคที่ถามว่า [แต่งงานกันมั้ย] เมื่อกี้นั่นอีก

แต่จะว่าไปแล้ว…ผมก็อยากจะถามอยู่นะว่าจ่ายเงินกับเนื้อนี่ไปเท่าไหร่น่ะ…

แต่ไม่ถามคงจะดีกว่า

ถ้าคนธรรมดาอย่างผมได้รู้ว่ามันราคาเท่าไหร่แล้วล่ะก็

อาจจะไม่รู้สึกอร่อยอีกต่อไปแล้วก็ได้ล่ะนะ…