ตอนที่10 บ้านฉันคือมืออาชีพ
กาเบรียล ทรูแมนไม่สามารถทำอะไรได้ เขาจึงยอมรับข้อเสนอของอัลเบิร์ตและการที่เขาถูกไล่ออกจากฮอกวอตส์ก็เป็นผลลัพธ์ที่เขาไม่อาจยอมรับได้จริงๆ
หลังจากเขียนจดหมายทรูแมนมองไปที่นกฮูกที่บินออกไป และมองไปที่อัลเบิร์ตแล้วถามว่า
“ฉันคิดว่าโรงเรียนก็ตกใจเช่นกัน ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะไล่นักเรียนออกอย่างที่ใจต้องการอย่างน้อยพวกเขาก็อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น” อัลเบิร์ตสบายใจในที่สุดวัยรุ่นที่ตกใจก็สงบลง น่าจะกล่าวได้ว่าเขาได้รับเชื้อจากความใจเย็นของอัลเบิร์ตไป
“นายช่วยให้ฉันดูจดหมายนั้นหน่อยได้ไหม” อัลเบิร์ตถาม
“โอ้นี่บ้าอะไรเนี่ย” ทรูแมนยิ้มอย่างขมขื่น“ ฉันเคยได้รับคำเตือนจากกระทรวงเวทมนตร์ครั้งหนึ่งข้อหาใช้เวทมนตร์ต่อหน้าครอบครัวของฉันในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนของชั้นปีที่1”
เขายื่นจดหมายให้อัลเบิร์ตและอธิบายว่า “นักเรียนที่ฮอกวอตส์ใช้เวทมนตร์นอกโรงเรียนไม่ได้”
“ แต่ทำไมพี่อัลเบิร์ตถึงไม่ถูกเตือนหลังจากใช้เวทมนตร์ล่ะ?” นีย่ารู้สึกงงงวย
“ คงเป็นเพราะเขายังไม่ได้ไปโรงเรียน” จริง ๆ แล้วทรูแมนยังไม่ชัดเจนนักในเรื่องนี้
“มันน่าจะมีช่องโหว่บ้าง” อัลเบิร์ตเริ่มอ่านเนื้อหาบนกระดาษ
เรียนคุณทรูแมน: เราได้รับข้อมูลว่าคุณอยู่ในเขตที่อยู่อาศัยของมักเกิ้ลเวลา 10:40 น. และใช้คาถาลอยตัวต่อหน้ามักเกิ้ล
เมื่อเห็นเช่นนี้อารมณ์ของอัลเบิร์ตก็ค่อนข้างซับซ้อน เขารู้ว่าพวกมักเกิ้ลหมายถึงใคร เขาหายใจเข้าลึก ๆ และแยกแยะอารมณ์ที่ซับซ้อนก่อนที่จะอ่านต่อไป
พฤติกรรมนี้ละเมิด “พระราชบัญญัติการควบคุมตัวของพ่อมดที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ” อย่างร้ายแรงดังนั้นคุณจึงถูกไล่ออกจากโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์
กระทรวงเวทมนตร์จะส่งตัวแทนไปที่บ้านของคุณในไม่ช้าและทำลายไม้กายสิทธิ์ของคุณ
เนื่องจากคุณได้รับคำเตือนอย่างเป็นทางการว่าละเมิดมาตรา 13 ของพระราชบัญญัติการรักษาความลับของสหพันธ์ผู้ใช้เวทมนตร์นานาชาติเราเสียใจที่ต้องแจ้งให้ทราบว่าคุณต้องไปที่กระทรวงเวทมนตร์เพื่อพิจารณาคดีในเวลา 10.00 น. ของวันที่ 17 สิงหาคม
หวังว่าคุณจะดูแลตัวเอง
มาฟัลด้า ฮอบเคิร์ก กระทรวงเวทมนตร์ที่ซื่อสัตย์ของคุณห้ามมิให้มีการละเมิดกระทรวงเวทมนตร์
“ ฉันขอแนะนำว่าหลังจากเรื่องคลี่คลายแล้วให้ยื่นขอรับการชดเชยทางใจหรือค่าทำขวัญจากกระทรวงเวทมนตร์” สมาชิกในครอบครัวของอัลเบิร์ต เป็นทนายความทั้งหมดดังนั้นเขาจึงได้เรียนรู้เล็กน้อยเกี่ยวกับวิธีใช้ประโยชน์จากช่องโหว่ทางกฎหมาย
ทรูแมนรู้สึกงุนงงเล็กน้อยโดยไม่ได้คิดว่าเกิดอะไรขึ้นอีกฝ่ายบอกว่าเขาควรขอรับค่าทำขวัญจากกระทรวงเวทมนตร์งั้นเหรอ?
“ ฉันกล้าพูดเลยว่ากระทรวงเวทมนตร์ต้องมีวิธีตรวจตราพื้นที่นี้ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าใครเป็นคนใช้เวทมนตร์” อัลเบิร์ตกล่าวต่อว่า “ฉันมาที่นี่เพื่อใช้เวลาช่วงปิดเทอมฤดูร้อนกับน้องสาวของฉันเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเพราะนายบังเอิญเจอพวกเรา กระทรวงเวทมนตร์จึงคิดว่านายเป็นคนใช้คาถาลอยตัว และกำลังจะลงโทษนายในความเป็นจริงนี่ เป็นความผิดพลาดร้ายแรงของพวกเขาและจดหมายฉบับนี้ทำให้นายตกใจใช่มั้ย ตอนนี้นายเกือบจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วและแน่นอนว่านี่มันต้องได้รับค่าทำขวัญอย่างแน่นอน^^ “
“ใช่มันเป็นเรื่องสมเหตุสมผลอย่างยิ่งที่จะขอค่าทำขวัญ” นีย่าเห็นด้วย
“สมาชิกในครอบครัวของฉันเป็นทนายความทั้งหมดดังนั้นฉันจึงรู้เรื่องเหล่านี้ดีกว่านายแน่นอน” อัลเบิร์ตยังคงยุยงต่อไป“ จะมีคนมาหาทีหลังอย่างน้อยก็มีคนเขียนจดหมายตอบกลับ และขอเคลียร์เรื่องของนายก่อน จากนั้นนายก็บ่นเกี่ยวกับความผิดพลาดของกระทรวงเวทมนตร์และขอให้พวกเขาชดเชยค่าใช้จ่ายที่ทำให้นายตกใจ และขอเงินค่าทำขวัญ 100 เกลเลียน “
“มันมากเกินไปรึป่าว” ทรูแมนผงะเมื่อได้ยินสิ่งที่อัลเบิร์ตพูด
“แน่นอนว่าไม่” อัลเบิร์ตพูดอย่างไม่ลังเลว่า“ อย่างน้อยก็ 50 เกลเลียนและก็ไม่มากไม่น้อยไปกว่าจำนวนนี้ อย่ากลัวที่จะทำ ทำให้พวกเขาเห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหลอกเด็ก ผู้ใหญ่ก็เป็นแบบนี้แหละพวกเขาคิดว่าเด็ก ๆจัดการได้ง่าย”
“ถ้ากระทรวงเวทมนตร์ไม่ให้เงินฉันสามารถเขียนจดหมายถึงนายและขอให้เดลี่พรอเฟ็ตเอาเรื่องนี้ออกข่าวโดยไม่เปิดเผยตัว ฉันเชื่อว่าพวกเขาจะยินดีจ่ายเงินให้นาย 50 เกลเลียน อย่างไรก็ตามเงินที่นายได้รับทั้งหมด จะต้องแบ่งให้ฉัน ฉันต้องหารครึ่งหนึ่งเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในการเขียนจดหมายให้นาย ” คำพูดของอัลเบิร์ตทำให้ทรูแมนรู้สึกว่าเด็กคนนี้ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ
……
ฮอกวอตส์ห้องของอาจารย์ใหญ่ดัมเบิลดอร์ เขาเพิ่งได้รับแจ้งจากกระทรวงเวทมนตร์ว่ากาเบรียล ทรูแมนถูกไล่ออกจากกระทรวงเนื่องจากใช้คาถาลอยตัวต่อหน้ามักเกิ้ล
นี่ไม่ใช่ข่าวดีทรูแมนมีบันทึกความผิดในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนปีแรกเขาได้รับการเตือนจากกระทรวงเวทมนตร์ว่าเขาใช้เวทมนตร์ต่อหน้าครอบครัวของเขา
ขณะที่ดัมเบิลดอร์กำลังจะไปที่กระทรวงเวทมนตร์เพื่อยืนยันสถานการณ์ จดหมายจากนกฮูกก็ทำให้เขาประหลาดใจ
จดหมายบรรยายว่าทรูแมนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้ เขาเพิ่งวิ่งเข้าไปหาน้องใหม่ในสวนสาธารณะที่กำลังจะเข้าโรงเรียนซึ่งกำลังฝึกเวทลอยตัวและมักเกิ้ลนั้นหมายถึงน้องสาวของอีกฝ่าย
นี่ไม่เหมือนเรื่องโกหกเพราะมีจดหมายอีกฉบับในจดหมายและเจ้าของของเขาคืออัลเบิร์ต แอนเดอร์สัน
อัลเบิร์ตระบุในจดหมายว่าเขาเสียใจกับปัญหาที่เขานำมาให้ทรูแมนโดยไม่ได้ตั้งใจและบอกว่าเขาสามารถเป็นพยานแทนเขาได้หากจำเป็น
ดัมเบิลดอร์พบชื่อนี้ในความทรงจำของเขา เขาเป็นเด็กใหม่ในชั้นปีที่ 1 จากครอบครัวมักเกิ้ล
ดัมเบิลดอร์อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอย่างโล่งอก เขาคิดว่าคงเป็นอย่างนั้น การไล่ออกนักเรียนไม่ใช่สิ่งที่ครูใหญ่อย่างเขาเห็นชอบอย่างแน่นอน
ดัมเบิลดอร์ไปที่กระทรวงเวทมนตร์ และพูดคุยเกี่ยวกับจดหมายและเรื่องดังกล่าวกับบุคคลที่ห้ามมิให้มีการละเมิดของกรมเวทมนตร์ เรื่องนี้ไม่ร้ายแรงพอที่จะต้องมีการพิจารณาคดี หากเป็นเพียงอุบัติเหตุกระทรวงเวทมนตร์ก็น่าจะปล่อยไป และมันจะกลายเป็นสิ่งที่น่าหัวเราะไปเลย
ท้ายที่สุดทั้งดัมเบิลดอร์และกระทรวงเวทมนตร์ต่างก็รู้ช่องโหว่ในเทรซซิลค์(สิ่งที่ตรวจจับการใช้เวทมนตร์)
ข้อเท็จจริงคล้ายกับที่อัลเบิร์ตเดาไว้ กระทรวงเวทมนตร์ส่งคนมาและเขายังเห็นดัมเบิลดอร์ ชายชรายิ้มและมองเด็กทั้งสองคุยกันในสวนสาธารณะ
“ ดูเหมือนว่านี่น่าจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด” ดัมเบิลดอร์ยิ้มและกล่าวกับเจ้าหน้าที่กระทรวงที่อยู่ใกล้ ๆ
“ ผมคิดว่าคุณน่าจะเป็นอาจารย์ใหญ่ดัมเบิลดอร์” อัลเบิร์ตเงยหน้าขึ้นมองดัมเบิลดอร์เอื้อมมือไปจับมืออีกฝ่ายแล้วพูดว่า “คุณดูเหมือนกับรูปในกล่องกบช็อคโกแลตเลนครับ”
“เธอคืออัลเบิร์ต?” ดัมเบิลดอร์มองไปที่อัลเบิร์ตและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เราได้รับจดหมายของเธอแล้ว เธอช่วยส่งไม้กายสิทธิ์ของเธอให้ฉันได้ไหม”
“โอ้ แน่นอนครับ” อัลเบิร์ตรู้ว่าดัมเบิลดอร์ต้องการทำอะไรเขาจึงมอบไม้กายสิทธิ์ให้เขา
หลังจากที่ครูใหญ่ใช้มันจริงๆเขาก็ตรวจพบเวทมนตร์ที่ใช้ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา
เขามองไปที่อัลเบิร์ตด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยและรู้สึกประหลาดใจที่เด็กคนนั้นเชี่ยวชาญเวทมนตร์ทั้งห้าในเวลาเพียงไม่กี่วัน
“ทรูแมนเพิ่งแก้ไขท่าทางของผมในการใช้คาถาลอยตัวผมเพิ่งจะเชี่ยวชาญคาถานี้” อัลเบิร์ตอธิบาย
“ไม้กายสิทธิ์ของเธออยู่ไหน” พ่อมดจากกระทรวงเวทมนตร์มองไปที่ทรูแมน
“ไม่ได้เอามาครับ ผทเก็บไว้ที่บ้านถ้าต้องตรวจก็มารับเอาไปได้” ทรูแมนมั่นใจมากและเขาก็ไม่กลัวการตรวจสอบอยู่ดี
“ นี่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดแนทลีย์” ดัมเบิลดอร์กล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ใช่ผมก็คิดแบบนั้น” แนทลีย์พยักหน้า “ผมคิดว่าผมต้องเขียนรายงานใหม่”
******
ฝากติชมสกิลการแปลหรือเสริมข้อมูลอย่างพวกชื่อคน สัตว์ สิ่งของ สถานที่ในเรื่องได้เลยครับ
