ตอนที่102 การเล่นแร่แปรธาตุ
อัลเบิร์ตนั่งอยู่ตรงหัวมุมของห้องสมุด ใช้มือข้างหนึ่งเท้าคาง และเปิดดูรายการสั่งซื้อตามแคตตาล็อกในร้านเสื้อผ้าพ่อมดแบรนด์ดังอย่างตั้งใจ และวางแผนที่จะเลือกของขวัญคริสต์มาสที่เหมาะสม
เดิมทีเขาวางแผนจะสร้างเครื่องรางให้นีย่าเอง แต่หลังจากอ่านหนังสือเกี่ยวกับการเล่นแร่แปรธาตุหลายเล่มแล้ว เขาก็ขจัดความคิดนี้ออกไปชั่วคราว
อัลเบิร์ตพบว่าแนวคิดดั้งเดิมของเขาไม่สมจริงมาก แม้ว่าพ่อมดจะร่ายคาถาบนสิ่งของและมอบคุณสมบัติเวทย์มนตร์บางอย่างให้กับพวกมันได้ แต่เวทย์มนตร์ของสิ่งของมักจะอยู่ได้ไม่นานเกินไปและจะหายไปเมื่อเวลาผ่านไป
ในมุมมองของอัลเบิร์ต การทำเครื่องรางที่ใกล้หมดอายุเป็นของขวัญวันเกิดไม่มีความหมายเท่ากับการซื้อผ้าพันคอให้นีย่า
มันไม่ง่ายเลยที่จะสร้างไอเท็มเวทย์มนตร์ที่ทรงพลังและอยู่ได้ยาวนาน
อย่างแรกเลย จำเป็นต้องใช้สิ่งของบางอย่างที่มีพลังเวทย์มนตร์เป็นวัตถุดิบ และในระหว่างกระบวนการผลิตทั้งหมด ก็จำเป็นที่จะต้องร่ายมนต์ใส่วัตถุดิบเหล่านั้นเพื่อการผลิต หลังจากทำงานเสร็จแล้วจะมีกระบวนการร่ายคาถาบนผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป ผู้ร่ายจะแข็งแกร่งเพียงพอหรือไม่และทักษะการใช้เวทย์มนตร์จะเป็นตัวกำหนดว่าไอเท็มเวทย์มนตร์นั้นแข็งแกร่งเพียงพอและคงทนหรือไม่
ในสมัยโบราณ พ่อมดจะแกะสลักอักษรรูนบนไอเท็มเวทย์มนตร์เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของเวทย์มนตร์ อย่างไรก็ตาม มีพ่อมดเพียงไม่กี่คนที่สามารถทำได้ในตอนนี้ และทักษะโบราณส่วนใหญ่ที่หลงเหลืออยู่ก็หายไป
ด้วยการใช้กระบวนการที่ซับซ้อนและยุ่งยากนี้ สิ่งที่มักจะสร้างขึ้นคือไอเท็มเวทย์มนตร์ที่ทรงพลังและยาวนาน
แน่นอน ในสถานที่บางแห่งเรียกว่าไอเท็มเล่นแร่แปรธาตุ
โลกแห่งเวทย์มนตร์ในอังกฤษไม่ได้สนใจการเล่นแร่แปรธาตุมากนัก
แนวความคิดในการเล่นแร่แปรธาตุมีต้นกำเนิดมาจากกรีกโบราณและอียิปต์ และได้รับการแนะนำให้รู้จักกับยุโรปตะวันตกในศตวรรษที่ 12
พ่อมดยุคแรกมีแนวคิดที่คลุมเครือมากเกี่ยวกับการเล่นแร่แปรธาตุ และไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร
อัลเบิร์ตเคยอ่าน “กุย หยูลู่” ที่มีชื่อเสียงของอียิปต์โบราณในห้องสมุด แต่เขาไม่เข้าใจความหมายข้างต้น ประโยคแรกของหนังสือเล่มนี้แปลว่า:
ตามที่อยู่ข้างบน ตามที่อยู่ข้างล่าง; ด้วยวิธีนี้ ความอัศจรรย์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าจึงสำเร็จ
ประโยคที่สองคือ: ทุกสิ่งเป็นหนึ่ง สร้างขึ้นจากหนึ่งเดียวโดยการสร้างความแตกต่าง…
หลังจากอ่านอย่างตั้งใจและจำได้ อัลเบิร์ตก็นำ “บันทึกหยก” มารวมกันแล้วซุกไว้บนชั้นวาง หนังสือเก่ามักเต็มไปด้วยแนวคิดที่ซับซ้อนและลึกซึ้งซึ่งเข้าใจยาก
ความเข้าใจเพียงอย่างเดียวของอัลเบิร์ตหลังจากอ่าน “บันทึกหยก” สองประโยคคือเขาพูดถึงจักรวาลหรืออะไรกันแน่? เขาไม่ได้คิดเกี่ยวกับความหมายของหนังสือเล่มนี้จริงๆ บางทีวันหนึ่งเมื่อเขาเรียนรู้การเล่นแร่แปรธาตุ จู่ๆ เขาอาจจะเข้าใจก็ได้?
อย่างไรก็ตาม การเล่นแร่แปรธาตุในยุคแรกนั้นเกี่ยวข้องกับหลายสาขา
สิ่งที่สำรวจความลึกลับของเวทมนตร์ รูปแบบของสสาร และจักรวาลวิทยาในยุคแรก อย่างไรก็ตาม สิ่งต่างๆ มากมายถูกรวมเข้ากับทฤษฎีการเล่นแร่แปรธาตุ
ต่อมา การเล่นแร่แปรธาตุเริ่มหมกมุ่นอยู่กับการทำโลหะ ซึ่งเป็นเหตุว่าทำไมช่างโลหะบางคนจึงถูกตั้งชื่อว่าเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุในรุ่นต่อๆ มา แม้ว่าพวกเขาจะชอบเรียกตัวเองว่าช่างฝีมือโลหะก็ตาม
หลังจากการพัฒนามาหลายศตวรรษ การเล่นแร่แปรธาตุทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางวัตถุหลังจากการวิจัยของอัลเบิร์ต ทอมัส อไควนัส, โรเจอร์ เบคอน, อาโนล วิลาโนวา และนักเล่นแร่แปรธาตุผู้ยิ่งใหญ่คนอื่นๆ
เรม่อน รูเลอร์ ยังได้หยิบยกสมมติฐานของศิลาปัญญาชน นั่นคือศิลาอาถรรพ์ ซึ่งมีพื้นฐานอยู่บนทฤษฎีของ “การเข้าใจ การสลายตัว และการสร้างใหม่”
สมมติฐานนี้เสร็จสมบูรณ์โดย นิโคลัส เฟลมเมล
ผ่านศิลาอาถรรพ์ นั่นคือหินวิเศษ แนวคิดแรกเริ่มของการเปลี่ยนแปลงโดยการเพิ่ม “เมล็ดพืช” ให้กับ “การเปลี่ยนแปลง” ได้เกิดขึ้น และยาอายุวัฒนะแห่งชีวิตก็ถูกสร้างขึ้นอย่างประสบความสำเร็จ และโลหะใดๆ ก็สามารถเปลี่ยนเป็นทองคำบริสุทธิ์ได้
นิโคลัส เฟลมเมลผู้สร้างศิลาอาถรรพ์จึงถือเป็นบรรพบุรุษของการเล่นแร่แปรธาตุในยุโรป เขายืนอยู่บนจุดสูงสุดของการเล่นแร่แปรธาตุและมองดูนักเล่นแร่แปรธาตุทุกคนจากเบื้องบน
อย่างไรก็ตาม หลังจากความต่อเนื่องของรุ่นก่อน ๆ แนวคิดของการเปลี่ยนแปลงทางวัตถุในที่สุดก็หันไปทางยา
แม้ว่าช่างฝีมือโลหะจะได้รับตำแหน่งเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุด้วย แต่คนกลุ่มนี้ไม่มีจิตสำนึกแบบนั้นและสาขาของการเล่นแร่แปรธาตุตกอยู่กับความลึกลับ
การทำของวิเศษเป็นสิ่งที่ช่างโลหะมักทำ พวกเขาเก่งในการใช้เวทย์มนตร์ในการแปรรูปโลหะและสร้างอุปกรณ์เวทย์มนตร์ที่มีพลังเวทย์มนตร์ที่ซ่อนอยู่
นางฟ้าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในหมู่พวกเขา พวกเขาเก่งในการแสดงผลิตภัณฑ์เงินบริสุทธิ์ที่สร้างจากเวทมนตร์ของนางฟ้า ซึ่งในโลกนี้คล้ายกับมิธริลในโลกเวทมนตร์
อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปสองสามวัน เทคโนโลยีการตีเหล็กเงินสเตอร์ลิงของนางฟ้าก็หายไป และมีช่างฝีมือนางฟ้าเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถหลอมเหล็กนางฟ้าได้
หลังจากที่อาชีพช่างโลหะค่อยๆ หายไป การเล่นแร่แปรธาตุก็ขยับเข้าใกล้ไสยศาสตร์โดยสมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม นักเล่นแร่แปรธาตุส่วนใหญ่ไม่ยอมรับว่าไอเทมที่หล่อเพียงเรียกว่าไอเทมเล่นแร่แปรธาตุ
อย่างไรก็ตาม บางคนเรียกมันว่าการเล่นแร่แปรธาตุในตอนนี้ และหนังสือ “การเล่นแร่แปรธาตุอย่างง่าย” ที่อัลเบิร์ตเคยอ่านก็เป็นหนึ่งในนั้น
หลังจากเข้าใจการเล่นแร่แปรธาตุอย่างลึกซึ้งแล้ว อัลเบิร์ตก็มีการสร้างเครื่องร่างแบบใหม่ เขาต้องการหาวัสดุเวทย์มนตร์จำนวนมากที่มีความสามารถในการป้องกัน และรวบรวมมันเข้าด้วยกันเพื่อทำเป็นเครื่องราง เครื่องรางที่ผลิตด้วยวิธีนี้จะเสริมความแข็งแกร่งให้กับเวทย์มนตร์ป้องกันที่อัลเบิร์ตปล่อยออกมาบนเครื่องรางในที่สุด
ตัวอย่างเช่น ต้นไม้วิเศษหรือต้นยู โกเมนที่เรียกว่าหินแห่งชีวิตและหินร่างกาย…ใช้ EIHWAZ(อักษรรูน) ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการป้องกันและการป้องกันในคาถาและอักษรรูนอื่น ๆ การรวมกันของอักษรรูนสามารถเสริมพลังป้องกันของเครื่องราง
น่าเสียดายที่แม้ว่าความคิดจะดี แต่ความเป็นจริงก็โหดร้ายเช่นกัน อัลเบิร์ตต้องการความรู้เพิ่มเติมเพื่อช่วยเขาสร้างโครงสร้างนี้ให้สมบูรณ์ และตัวเขาเองก็ไม่ค่อยเข้าใจอักษรรูน นั่นคือตำราเวทมนตร์โบราณ
เกี่ยวกับบันทึกของตำราเวทมนตร์โบราณ พวกเขาเกี่ยวกับการตีความและความเข้าใจมากกว่าที่จะเกี่ยวข้องกับสิ่งที่ลึกซึ้งกว่า บางทีดัมเบิลดอร์อาจศึกษาสิ่งเหล่านี้แล้ว แต่ตอนนี้มีพ่อมดเพียงไม่กี่คนที่รู้วิธีใช้งานจริงๆ
อัลเบิร์ตโยนความคิดในการทำเครื่องรางเป็นของขวัญไว้เบื้องหลัง อันที่จริง เขามีทางเลือกที่เหมาะสมกว่าอยู่แล้ว และเขากำลังจะแก้ไขมัน
สิงโตที่เป็นสัญลักษณ์ของกริฟฟินดอร์
นี่คือแรงบันดาลใจของอัลเบิร์ตได้มาเมื่อเขาฝึกฝนเวทมนตร์ขั้นพื้นฐาน ซึ่งเขาจะใช้ไม้ อุปกรณ์ และเวทมนตร์เพื่อสร้างสัตว์ที่มีหัวเป็นนกอินทรีและลำตัวเป็นสิงโตที่เคลื่อนไหวได้
เหตุผลที่เขาจะทำคล้ายกับแบบจำลองของมังกรไฟบนถ้วยอัคนี ซึ่งเป็นแบบจำลองการเคลื่อนไหว
ใช่แล้ว หลังจากเพิ่มระดับทักษะด้านเศรษฐศาสตร์สองสามระดับแล้ว อัลเบิร์ตก็เริ่มคิดถึงการดำเนินการด้านค้าต่างๆ ตัวอย่างเช่น การขายแบบจำลองของสัตว์วิเศษต่างๆ ในอนาคตอาจทำเงินได้มากมาย ช่างเป็นความคิดดีอะไรแบบนี้
ท้ายที่สุด เขาสามารถหาใครสักคนมาร่วมมือและตั้งบริษัทหรืออะไรก็ได้ และเขาสามารถลงทุนและจัดหาเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องได้ด้วยตัวเอง
เพื่อแกะสลักหัวนกอินทรีสิงโต อัลเบิร์ตจงใจไปที่บันไดเวียนของห้องทำงานของอาจารย์ใหญ่บนชั้นสามเพื่อชมรูปปั้นหัวนกอินทรีและสิงโตเป็นเวลานานและถ่ายภาพหลายภาพจากทุกมุม
นอกจากนี้ เขายังอัพเกรดทักษะการแกะสลักของเขาเป็นระดับหนึ่งด้วยการใช้ไม้ของต้นไม้ที่แฮกริดจัดหาให้เพื่อประกอบสัตว์ร้ายที่มีหัวเป็นนกอินทรีและมีลำตัวเป็นสิงโต เวทย์มนตร์การเคลื่อนไหวขั้นพื้นฐานสามารถทำให้ปีกของมันขยับได้ ส่วนจะบินได้หรือไม่ แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ในปัจจุบัน
สำหรับอนาคต อัลเบิร์ตเชื่อว่าเขาสามารถทำได้และทำให้สมบูรณ์แบบ เขามีระบบแล้วจะไม่มั่นใจได้อย่างไร!
สำหรับผู้ที่จะทำงานด้วย อัลเบิร์ตยังมีผู้สมัครคนหนึ่งเช่นคนโชคร้ายที่ถูกครอบงำ
