ตอนที่ 158 ตกลงไปในหลุม(1)
อัลเบิร์ตไม่เคยเห็นนักเรียนกริฟฟินดอร์มีความสามัคคีเช่นนี้มาก่อน บางที่ทุกคนอาจถูกบ้านสลิธีรินกดขี่มานานเกินไป
ตอนนี้ ทุกคนทํางานอย่างหนักเพื่อให้ได้คะแนนสําหรับบ้าน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้รับคะแนนก็ตาม พยายามไม่ทําให้ตัวเองเป็นสาเหตุของการหักคะแนน
นักเรียนกริฟฟินดอร์ส่วนใหญ่จะหยุดและเหลือบมองอีกเล็กน้อยเมื่อพวกเขาผ่านนาฬิกาทรายขนาดใหญ่ที่บันทึกคะแนนบ้านเด่น แม้แต่นักเรียนของเรเวนคลอและฮัฟเฟิลพัฟก็ยังอยากเห็นสลิธีรินแพ้ รางวัลบ้านที่เด่น
บรรยากาศในปราสาทเปลี่ยนไปรู้สึกเหมือนมีลมและฝน
ประเพณีของสลิธีรินคือการชนะไม่ว่าจะด้วยวิธีการใดก็ตาม ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทําไม สลิธีรินถึงสามารถครองถ้วยควิดดิชและรางวัลบ้านดีเด่น ได้เป็นเวลานาน
พวกเขาจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
การเปลี่ยนแปลงที่ตรงไปตรงมาที่สุดคือคลาสของสเนปจริงจังและเคร่งขึมมากขึ้น ศาสตราจารย์วิชาปรุงยาคนนี้มักจะเดินไปมาในชั้นเรียน และใช้ท่าทางเคร่งขรึมเพื่อบังคับให้นักเรียนที่ไม่สามารถทนรับพวกเขาให้ทําผิดได้ ทุกคนรู้ดีว่าสเนปกําลังมองหาเหตุผลในการหักคะแนนแลก
วิธีจัดการกับปัญหาของสเนป คือยอมรับความผิดพลาดอย่างจริงจัง ไม่พูดตอบไม่พูดมาก เขาจะไม่สามารถหักคะแนนได้อีก
เนื่องจากกริฟฟินดอร์ชนะรางวัลควิดดิชครั้งล่าสุด กลิ่นดินปืนของบ้านสลิธีรินจึงรุนแรงขึ้น อัลเบิร์ตจะไม่แปลกใจเลยถ้าจู่ๆ ทั้งสองฝ่ายจะทะเลาะกัน
อย่างไรก็ตาม สําหรับรางวัลบ้านดีเด่นทุกคนยังคงต่อต้านความขัดแย้งและป้องกันไม่ให้สเนปหาโอกาสในการหักคะแนน
เพราะถ้าต่อสู้หนึ่งครั้ง การความได้เปรียบที่อ่อนแอของสถาบันกริฟฟินดอร์จะถูกพรากไป
“ พวกเขาเคยทําสิ่งนี้กับบ้านเรเวนคลอ” พรีเฟ็คเตือนทุกคนในห้องนั่งเล่นส่วนกลางของกริฟฟินดอร์ว่า “หากมีอะไรที่ไม่พอใจจริงๆ พวกนายต้องเก็บเอาไว้ได้จนกว่าเราจะได้ถ้วยรางวัลบ้านดีเด่น”
ความขัดแย้งระหว่างสองฝ่ายถูกระงับให้น้อยที่สุด ทุกคนต่างเตรียมพร้อมเป็นการส่วนตัว แต่พวกเขายังคงรั้งรอรางวัลบ้านดีเด่น ตราบใดที่พวกเขาไม่ใช่คนโง่ พวกเขาก็จะได้กลิ่นดินในระหว่างทั้งสองฝ่าย
อย่างไรก็ตาม เมื่อใกล้สอบปลายภาค ความสนใจของทุกคนก็ฟุ้งซ่านและกลิ่นดั้งเดิมของดินปืนก็จางหายไป
เมื่อเวลาผ่านไป หลายคนต้องหมกมุ่นอยู่กับการเรียนในสภาพอากาศที่ร้อนอบอ้าว และถึงกับต้องรีบไปที่ห้องสมุดเมื่อไม่มีขั้นเรียนเพื่อหล็กเสี่ยงการหาที่ที่ไปช่วงสาย
อย่างไรก็ตาม นับตั้งแต่เข้าสู่ช่วงปลายเดือนพฤษภาคม อัลเบิร์ตไม่ค่อยไปห้องสมุด เขาเกลียดการเบียดเสียดห้องสมุดกับทุกคนในสภาพอากาศที่ร้อนอบอ้าว
ในสภาพอากาศที่ร้อนอบอ้าว อัลเบิร์ตพลาดเชอร์เบท เครื่องดื่มเย็น ๆ และเครื่องปรับอากาศ
“ไม่ต้องทบทวนเหรอ?” แฮกริดทักทายเขา
“ผมมีเคล็ดลับในการสอบอยู่ที่นี่” อัลเบิร์ตเขย่าบันทึกซึ่งบันทึกประเด็นสําคัญที่อาจารย์พูดในชั้นเรียน เขาจะดูและระลึกถึงเนื้อหาที่เกี่ยวข้องด้วยความทรงจําที่ไม่ธรรมดาของเขา
อย่างไรก็ตาม อัลเบิร์ตไม่กังวลเรื่องการสอบเลย
“ความลับในการสอบ?”
“แฮกริด คุณรู้จักเวทมนตร์ในการทําน้ำแข็งหรือแช่เย็นไหม” อัลเบิร์ตเก็บสมุดบันทึกกลับเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของเขา และถามแฮกริดเกี่ยวกับเวทมนตร์ที่ทําให้เขาเป็นลง
“ไม่รู้สิ เธอจะทําอะไร” แฮกริดส่ายหัวหลังจากเหตุการณ์ที่แล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างสองฝ่ายกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง และทั้งสองฝ่ายต่างก็เข้าใจโดยปริยายและไม่พูดถึงเรื่องนั้นอีก
“แน่นอนว่าต้องหาเครื่องดื่มเย็นๆ ให้ตัวเอง อากาศแบบนี้มันร้อนเกินไป” อัลเบิร์ตพูดอย่างเป็นธรรมชาติ
“เครื่องดื่มเย็นๆหรอ ไปกันเถอะ ฉันชวนเธอไปกินบัตเตอร์เปียร์เป็นๆ ก่อนกริฟฟินดอร์ชนะบ้านดีเด่น” แฮกริดเอามือใหญ่ลูบหัวและเชิญอัลเบิร์ตไปดื่มบัตเตอร์เบียร์ที่นั่น
บัตเตอร์เบียร์เย็นที่แฮกริดว่านั้นไม่ต่างจากการคาดเดาของอัลเบิร์ตมากนัก
แฮกริดโยนถังไม้โอ๊คที่มีบัตเตอร์เปียร์ลงไปในบ่อน้ำ และเมื่อเขาหยิบมันขึ้นมาดื่ม มันก็รู้สึกเย็นดี แม้ว่าจะไม่เท่าการใช้น้ำแข็งมากนัก แต่ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นขนมที่ดีในฤดูร้อน
หลังจากเห็นกระเทียมในสวนของเขา แฮกริดก็ถามขึ้นทันทีว่า “ฉันจําได้ว่าพวกเธอดูเหมือนกําลังปลูกกระเทียมอยู่”
“มันกําลังโต กําลังจะถูกเก็บเกี่ยว”
อัลเบิร์ตรู้สึกตลกเล็กน้อยเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ พวกนั้นบอกว่าจะทํากระเทียมกางเขน แต่เกิดอะไรขึ้น?
เมื่อเวลาผ่านไปกลุ่มคนในหอพักก็ลืมไป
อัลเบิร์ตไม่แปลกใจ ความอดทนของเด็กมักถูกจํากัดอยู่เสมอ พวกเขาสามารถจําได้แค่การรดน้ำกระเทียม
“ยังไงก็เถอะ แฮกริดคุณช่วยซื้อแอลกอฮอล์ให้ผมหน่อยได้ไหม”
“เธอต้องการแอลกอฮอล์เพื่ออะไร” แฮกริดถามด้วยความสงสัย
” ทําให้อัลลิซิบริสุทธิ์”
“นั่นอะไร?” แฮกริดยิ่งสับสนมากขึ้นเมื่อได้ยินเรื่องนี้
“ไม่มีอะไร มันแค่เอาไว้ใช้สกัดกระเทียม….อัลลิซิน เรากําลังจะทําเครื่องรางกระเทียม ดังนั้น…” อัลเบิร์ตอธิบายสั้นๆ ให้แฮกริดฟังถึงเหตุผลในการปลูกกระเทียมว่า “แล้วก็ต้องใช้ขี้ผึ้งบางชนิด”
“คุณรู้ไหม แวมไพร์เกลียดกระเทียม และสัตว์เวทย์มนตร์ดําจํานวนมากก็เกลียดกลิ่นกระเทียมด้วย ดังนั้นเราจึงวางแผนที่จะใช้ต้นวิกเกนทรีและกระเทียมเพื่อทําเครื่องรางกระเทียม เพื่อดูว่าเราสามารถขับไล่สิ่งมีชีวิตที่มืดได้อย่างชัดเจนหรือไม่ ?
แฮกริตตกตะลึงเมื่อได้ยินมัน เครื่องรางกระเทียม ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ
“ นี่…. ถ้าเธอต้องการแอลกอฮอล์ ฉันช่วยได้ ถ้าตรอกไดแอกอนไม่มี ฉันสามารถไปที่ตรอกนี้ อกเทิร์นเพื่อเสี่ยงโชค”
“ตรอกน็อกเทิร์น?” อัลเบิร์ตถามอย่างสงสัย
“ ตรอกน็อกเทิร์นอยู่ติดกับตรอกไดแอกอน เป็นสถานที่ที่ผสมมังกรและงู มีร้านมนตร์ดำหลายแห่ง… ” แฮกริดนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ มองอัลเบิร์ตด้วยสีหน้าจริงจัง และเพื่อนว่า “อย่าไป ตรอกน็อกเทิร์น!”
“โอเค แฮกริด ผมรู้ เกี่ยวกับการมีอยู่ของตรอกน็อกเทิร์นก่อนที่ผมจะมาที่ฮอกวอตส์” อัลเบิร์ตกล่าวว่า “ปัญหาเรื่องแอลกอฮอล์ผมยกให้คุณจัดการ”
ด้วยสิ่งนี้ อัลเบิร์ตกําลังจะให้แฮกริดสองสามเกลเลี่ยน แต่เขาไม่รับไป
อัลเบิร์ตเห็นว่าแฮกริดไม่ต้องการ แฮกริดไม่ควรขาดเงิน แม้ว่าบ้านจะดูโทรมไปหน่อย แต่ก็มีของมีค่ามากมายในป่าต้องห้าม
พูดได้แค่ว่าตอนนี้แฮกริดคุ้นเคยกับชีวิตแล้ว
