ตอนที่ 158 ตกลงไปในหลุม(2)
หลังแยกจากแฮกริด อัลเบิร์ตไม่ได้ตั้งใจจะกลับไปที่ปราสาท แต่ค่อยๆ ส่งไปที่ทะเลสาบ นั่งอยู่ใต้ต้นไม้เพื่อรับลม
ไม่ไกลนัก ปลาหมึกตัวใหญ่กําลังนอนอยู่ในน้ำตื้นอุ่นๆและอาบแดด
“นี่เป็นช่วงฤดูร้อนสําหรับคนที่จะใช้เวลา” อัลเบิร์ตสัมผัสได้ถึงลมเย็นๆ ที่ริมทะเลสาบและอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ” น่าเสียดายที่ไม่มีเปลญวนให้นั่งสบาย ๆ
ฉันไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหน และมีเสียงฝีเท้าอยู่ไม่ไกลมีร่างหนึ่งปรากฏตรงหน้าเขา
อัลเบิร์ตลืมตาที่ง่วง กระพริบตาและมองไปยังหญิงสาวที่เอนตัวมาข้างหน้าและจ้องมองมาที่เขา
“มีอะไรหรอ?” เขาถาม
“นายดูชิลดีนะ” แคทรีน่าพูดอย่างประชดประชัน มองดูอัลเบิร์ตที่กําลังหลับอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้ “หรือฉันควรพูดว่านายเป็นอัจฉริยะดี?”
“ไม่เป็นไร!” อัลเบิร์ตตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “อย่างไรก็ตาม ทุกสิ่งที่ควรทบทวนได้รับการทบทวนแล้ว จึงไม่มีประโยชน์ที่จะอ่านอะไรอีก เป็นการดีกว่าที่จะผ่อนคลายจิตใจและปรับจิตใจเพื่อรับมือกับการสอบครั้งต่อไป”
“ทุกคนทํางานหนักเพื่อทบทวน นายยังมีหน้ามาพูดอะไรแบบนี้นะ” แคทรีน่าจ้องไปที่ใบหน้าของอัลเบิร์ตและจู่ ๆ ก็พูดอย่างจริงจังว่า “ฉันคิดว่าถ้าคําพูดนายถูกคนในห้องสมุดได้ยิน พวกเขาคงอยากจะทุบตีนายมาก”
“ฉันฝึกคาราเต้ พวกเขาเอาชนะฉันไม่ได้หรอก”
“ฉันได้ยินมาว่านายมีเคล็ดลับในการสอบ?” แคทรีนานั่งลงข้างเธอ สัมผัสถึงลมเย็นจากทะเลสาบ และจู่ๆ ก็ถามขึ้น
“เคล็ดลับในการสอบ?” อัลเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อได้ยินคําพูดนั้น คาดว่าอีกฝ่ายจะได้ยินการสนทนาที่เขาเพิ่งพูดกับแฮกริด
“นายหัวเราะอะไร?” แคทรีน่าขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ
“ไม่อยากอ่านเหรอ?” อัลเบิร์ต หยิบสมุดบันทึกออกมาจากกระเป๋าของเขาแล้วเขย่าต่อหน้าแคทรีนา
“ได้เหรอ?” แคทรีนามีความอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย เธอหยิบโน้ตและพลิกดูเนื้อหา แต่เธอก็ขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ บันทึกทั้งหมดบันทึกเนื้อหาของการสอบภาคบังคับที่อาจารย์กล่าวถึงในชั้นเรียน มีแต่คําถาม
“เป็นยังไงบ้าง?” อัลเบิร์ตถามกลับ
“นี่เคล็ดลับเหรอ?” แคทรีน่ารู้สึกว่าเธอกําลังถูกอีกฝ่ายล้อเลียน
“มิฉะนั้น เธอคิดว่ามันคืออะไร ตราบใดที่เธอเข้าใจคําถามที่อาจารย์ให้ เธอก็จะได้คะแนนสูงอย่างแน่นอน” อัลเบิร์ตพูดอย่างเป็นธรรมชาติ
“ฉันคิดว่านายต้องการคะแนนที่เต็ม” แคทรีน่าหมดความสนใจในสิ่งที่เรียกว่าเคล็ดลับของการสอบ
“ฉันไม่เคยใส่ตามสิ่งนั้นแถมจะเอาคะแนนเต็มไปทําไม แค่ได้คะแนนดีๆ ก็พอ” อัลเบิร์ตไม่สนใจคะแนนเต็ม ยังไงโรงเรียนก็แบ่งตามดีเยี่ยม ดี…. ในแง่ของเกรด คะแนนเต็มในการทดสอบไม่ใช่ดีเยี่ยมหรอ ถ้าอยู่ในเกณฑ์ดีเยี่ยมจะไปสนใจทําไมว่าได้กี่คะแนน
จู่ๆ แคทรีน่าก็รู้สึกโกรธเล็กน้อย และผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเธอก็ไม่คิดว่าตัวเองเป็นคู่แข่งเลย
“เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?” อัลเบิร์ตรู้สึกว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขามีบางอย่างผิดปกติ
“นายอยากจะแข่งกับฉันไหมว่าใครจะมีคะแนนสอบปลายภาคดีกว่ากัน?” แคทรีน่าแนะนํา
“ไม่” อัลเบิร์ตเพียงแค่ปฏิเสธ
แม้ว่าจะมีภารกิจในการบดขยี้ทุกแง่มุม แต่เขาก็ยังไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับคู่ต่อสู้ในเรื่องนี้
“ทําไม?” แคทรีน่า ถามว่า “นายกลัวหรอ?”
“ไม่มีเหตุผล” อัลเบิร์ตเพิกเฉยต่อท่าทางเยาะเย้ยของอีกฝ่ายโดยสิ้นเชิง “ฉันแค่รู้สึกเหนื่อย ๆ”
“เหนื่อย?” แคทรีน่ารู้สึกว่าเธอไม่เข้าใจความคิดของอัลเบิร์ตเลย และเขาปฏิเสธเธอด้วยเหตุผลนี้จริงๆ
“ถ้าอยากเดิมพัน…” อัลเบิร์ตศิตอยู่ครู่หนึ่ง และหลังจากแอบเปลี่ยนแนวคิด เขาก็พร้อมจะขุดหลุมให้อีกฝ่าย “หรือ เรามาพนันอย่างอื่นกันเถอะ!”
“การพนันแบบไหน?” แคทรีน่าถามทันที
“เธอต้องตอบปริศนาเมื่อเธอเข้าไปในห้องนั่งเล่นเรเวนคลอ ใช่ไหม” อัลเบิร์ตพูดด้วยรอยยิ้ม “ถ้าเธอตอบปริศนาได้ 100 ข้อต่อเนื่องได้ ฉันจะยอมรับว่าเธอเก่งกว่าฉัน…”
“ตอบคําถาม100ข้อ?” เสียงของแคทรีน่าดังขึ้น เธอมองขึ้นลงไปที่อัลเบิร์ต ดูเหมือนจะสงสัยว่าอีกฝ่ายจงใจล้อเธอเล่นหรือเปล่า
“ทําไมต้องตอบปัญหา 100 ข้อล่ะ”
“แน่นอน.” อัลเบิร์ตยั่วยวน “ถ้าเธอชนะ ฉันจะให้ของขวัญเป็นรางวัลประมาณ 10 เกล เลียน”
“นายรวยหรอ?” แคทรีน่าถามอัลเป็ร์ตด้วยความสงสัย
“ใช่ คราวที่แล้วฉันเดิมพันว่าใครจะได้เป็นรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ ฉันถูกรางวัลร้อยเกลเลียน” อัลเบิร์ตเกือบตบหน้าอกเพื่อให้เธอแน่ใจ อันที่จริง อัลเบิร์ตไม่เคยคิดว่าจะใช้เงินแก้ปัญหา ภารกิจคําถามของห่วงเคาะนกอินทรีได้เลย ปัญหาที่แก้ได้ด้วยเกลเลียน(เงิน) นั้นถือว่าไม่ใช่ปัญหา สําหรับเขาเลย
แคทรีน่าเงียบไปครู่หนึ่ง เธอพบว่าผู้ชายตรงหน้าเธอดูรวยจนน่าตกใจ ด้วยการให้รางวัลด้วยเงิน 10 เกลเลียนง่ายๆ?
“ว่าไง พนันไหม” อัลเบิร์ตถามด้วยรอยยิ้ม
“รอยยิ้มของนายช่างไร้เดียงสา” แคทรีน่าถามว่า “ถ้าฉันแพ้ล่ะ”
“ถ้าเธอล้มเหลว เธอสามารถท้าทายต่อไปได้” อัลเบิร์ตกล่าวต่อว่า “ฉันไม่ให้เธอทําอะไรทั้งนั้น แน่นอนว่ามันแค่แสดงว่าเธอเทียบฉันไม่ได้”
“นายจะให้รางวัลจริงๆเหรอ” แคทรีน่าถามอีกครั้ง
“เธอสามารถหาคนมาเป็นพยานได้ ผีในบ้านเรเวนคลอของเธอ หรือจะให้ฉันหานิคหัวเกือบขาดก็ได้” อัลเบิร์ตกล่าวเสริมว่า “แน่นอน เมื่อเธอท้าทายห่วงเคาะนกอินทรี เธอต้องให้ฉันไปอยู่ที่นั่นด้วย ถ้าเธอตอบถูก 100 ข้อเธอก็ชนะ”
“แล้วจากนั้น?” แคทรีน่ามองดูอัลเบิร์ตอย่างสงสัย
“จากนั้นฉันจะให้ 10 เกลเลียนแก่เธอโดยตรงและยอมรับว่าเธอเก่งกว่าฉัน”
“แน่นอน ฉันเก่งกว่านาย ฉันไม่คิดว่านายจะตอบปริศนาได้ 100 ข้อ” แคทรีน่าพูดขึ้นทันทีว่า “ถ้านายตอบปริศนาได้ 10 ข้อ ฉันจะให้นายชนะ ฉันก็จะให้รางวัลนาย แน่นอน ฉันไม่รวยเท่านาย แต่นายสามารถสองได้เพียงครั้งเดียว และนายต้องไปตอบคําถามก่อนฉัน”
“โอเค ฉันตกลง” อัลเบิร์ตเพิ่งตอบเรื่องนี้ไป แต่ประโยคถัดมาคือ “ฉันยอมแพ้ เดาว่าฉันคงตอบอะไรไม่ได้”
“ไม่” แคทรีน่าพูดอย่างจริงจัง “นายต้องลอง ฉันไม่เชื่อว่านายจะตอบไม่ได้สักข้อเดียว”
“โอเค โอเค” อัลเบิร์ตพูดอย่างอารมณ์ดี
“เราจะไปหาคุณเกรย์เดี๋ยวนี้” แคทรีน่าพาอัลเบิร์ตไปทางทิศตะวันตกของปราสาทฮอกวอตส์ และพบมาดามเกรย์ที่ปลายทางเดิน
แคทรีน่าบรรยายสรุปเกี่ยวกับสถานการณ์ของพวกเขาและขอให้เธอทําหน้าที่เป็นพยานในการเดิมพันครั้งนี้
มาดามเกรย์เห็นด้วย ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าสนใจอย่างไม่ต้องสงสัยในความคิดของเธอ
แม้แต่นักเรียนเรเวนคลอก็ไม่ค่อยตอบคําถาม 100 ข้อติดต่อกันได้ สําหรับนักเรียนที่ไม่ใช่เรเวนคลอ เป็นการยากที่จะตอบปริศนา 10 ตัวติดต่อกัน
“จะเริ่มตอนนี้เลยไหม?” มาดามเกรย์ถาม
“ไม่ ผมคิดว่าแคทรีน่าควรมีเวลาเตรียมตัวมากกว่านี้ เราจะรอจนกว่าการสอบจะสิ้นสุดหรือปิดเทอมหน้า” อัลเบิร์ตไม่รีบร้อน เขาต้องการให้แคทรีน่าจัดเตรียมคําถามและคําตอบให้กับตัวเอง มิฉะนั้น มันจะไม่มีความหมายถ้าเธอยอบได้ไม่กี่คําถาม
สําหรับผลลัพธ์?
อัลเบิร์ตไม่ได้สนใจเลย
ในเวลานี้ จู่ๆ เขาก็อยากจะชมเชยความมีไหวพริบของตัวเอง
ใช่ วิธีนี้ดีมาก
ง่าย และสะดวกในการแก้ไขปัญหาของห่วงเคาะนกอินทรี
แคทรีน่าไม่สนใจอัลเบิร์ตที่คิดคํานวณในใจ และเดินจากไปอย่างมีความสุข เธอกําลังจะเอาชนะอัลเบิร์ตในด้านนี้และได้เงิน 10 เกลเลียน
อย่างไรก็ตาม ก่อนหน้านั้น เธอยังต้องฝึกฝนให้ดี และแคทรีน่าไม่ได้รับอนุญาตให้ล้มเหลวโดยเด็ดขาด
