ตอนที่164 บัตรสมาชิกทองคํา
คนส่วนใหญ่ที่เดินทางไปฝรั่งเศสจะไปที่ประตูชัย Arc de Triomphe และแม่น้ำแซน ถ้ามีโอกาสคงอยากลิ้มลองอาหารฝรั่งเศสชื่อดังอย่าง ฟัวกราส์ และซุปหัวหอมฝรั่งเศส….
แล้ว?
เฮิร์บจะพาครอบครัวไปดูโอเปร่าฝรั่งเศสหรือไม่?
อัลเบิร์ตไม่เข้าใจความคิดของเฮิร์บ อาจเป็นงบประมาณที่เพียงพอหรือโอกาสที่หายาก ยังไงมันก็ไม่สําคัญ
ก่อนเดินทางกลับอังกฤษ แอนเดอร์สันนั่งรถไปที่โรงละคร และเตรียมชมโอเปร่าตามกําหนด ไม่นานมานี้เพื่อปิดท้ายทริปฝรั่งเศสได้อย่างสมบูรณ์แบบ
กล่าวอีกนัยหนึ่ง โอเปร่านี้เป็น “โรมิโอและจูเลียต” ที่อัลเบิร์ตคุ้นเคย
อัลเบิร์ตเคยดูหนังเรื่อง “โรมิโอกับจูเลียต” มาก่อนในชีวิตก่อน
สําหรับโอเปร่า?
อย่างไรก็ตาม ฉันไม่เคยดูโอเปร่าในชีวิตที่แล้ว
ด้วย ” ความช่วยเหลือ” ของอัลเบิร์ต เฮิร์บจึงได้ตั๋วที่จองไว้ก่อนหน้านี้สําเร็จ
หลังจากผ่านการตรวจสอบตั๋วที่ทางเข้าแล้ว หลายคนก็เดินไปตามทางเดินเข้าไปในหอประชุม
โรงละครโอเปร่ามักจะปิดล่วงหน้า และ ครอบครัวแอนเดอร์สันอยู่ในกลุ่มผู้ชมสุดท้าย ซึ่งส่วนใหญ่ได้เข้าร่วมแล้ว
คนสี่คนเดินไปตามทางเดินตรงกลางที่นั่ง และพบที่นั่งอย่างรวดเร็วผ่านหมายเลขบนตั๋ว
ในแถวนั้น มีที่นั่งว่างอีกห้าที่นั่ง และนอกจากพวกแอนเดอร์สันแล้ว ดูเหมือนมีคนมาไม่ทัน !
ด้านขวาของอัลเบิร์ตเป็นคู่สามีภรรยาสูงอายุผมหงอก พวกเขาคงสังเกตเห็นสายตา ของอัลเบิร์ต ชายชราหันศีรษะและยิ้มให้เขา อัลเบิร์ตยิ้มตอบอย่างสุภาพและตั้งสมาธิใหม่ ใส่ไว้ในโบรชัวร์การแสดงที่ออกโดยเจ้าของงาน
อย่างไรก็ตาม โบรชัวร์การแสดงทั้งหมดเป็นภาษาฝรั่งเศส และมีเพียงอัลเบิร์ตเท่านั้นที่เข้าใจ เขากระซิบเนื้อหาเพื่อแบ่งปันกับครอบครัวและพูดคุยกันถึงโอเปร่า
เฮิร์บ และ เดซี่ เคยดู “โรมิโอและ จูเลียต” ด้วยกัน เฉพาะในโรงอุปรากรของอังกฤษ แต่คราวนี้ในฝรั่งเศส การปรับตัวและรูปแบบของโอเปร่าอาจแตกต่างกันเล็กน้อย
โอเปร่า ”โรมิโอและจูเลียต” แบ่งออกเป็นห้าฉากและหกฉาก อัลเบิร์ตไม่ได้บอกเนื้อหาละครเรื่องนี้ไม่เป็นมิตรกับนย่าที่ไม่เคยดู มันจะดีกว่าที่จะรักษาความรู้สึกของความคาดหวังไว้
ขณะที่พวกแอนเดอร์สันกําลังคุยกันเรื่องโอเปร่าด้วยเสียงต่ำ
ผู้ชมที่นั่งว่างข้างๆ เขาก็เดินเข้ามาอย่างรีบเร่ง ชายวัยกลางคนอายุห้าสิบเศษ ชุดสูทดังกล่าวทําให้อัลเบิร์ตรู้สึกไม่เชื่อฟังอย่างอธิบายไม่ถูก
ชายวัยกลางคนดูเหมือนจะรู้จักคู่สามีภรรยาสูงอายุ และทันทีที่เขากระซิบไม่กี่คํา เสียงกริ้งของโรงละครก็ดังขึ้น แสดงว่าโอเปร่ากําลังจะเริ่มขึ้น
ทั้งโรงละครเงียบไปครู่หนึ่ง แสงไฟสลัวไปแล้วก็ดับลง และบริเวณโดยรอบก็ตกอยู่ใน ความมืดมิด ยกเว้นบนเวที
” บรรยากาศดีมาก”
อัลเบิร์ตไม่ได้พูดและเพ่งความสนใจไปที่เวที
พูดตามตรง อัลเบิร์ตซึ่งไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับโอเปร่า ต้องใช้การร้องเพลงและดนตรีเพื่ออธิบายและแสดงโครงเรื่องหลังจากดูการแสดงครั้งแรกของ “บ้านของคาปูเล็ต” กล่าวได้ว่าโอเปร่านี้ ยังคงมีเสน่ห์อยู่บ้างและเข้าใจสิ่งที่แสดงบนเวทีได้ดีกว่าคอนเสิร์ตของเซเลสทีน่า วอร์เบ็ก แม่มดที่มีชื่อเสียงมากด้านการร้องเพลงมาก
ฉากแรกของ “โรมิโอกับจูเลียต” พูดถึงโรมิโอและจูเลียตที่พบกันและตกหลุมรัก แต่กลับพบว่าทั้งสองเป็นศัตรูกัน ช่วงเวลานี้เต็มไปด้วยความอ่อนโยน ความสง่างาม และความโรแมนติกอันเป็นเอกลักษณ์ของฝรั่งเศส
อัลเบิร์ตเหลือบมองครอบครัวของเขาในเวลาว่าง เดซี่และเฮิร์บอยู่ในสภาพซาบซึ้งไปแล้ว แต่นีย่าาซึ่งไม่เข้าใจโอเปร่ามากนัก ยื่นมือออกมาหาว
บางที่เธอคงคิดว่ามันน่าเบื่อ!
นี้ไม่น่าแปลกใจ ถ้าเขายังเป็นเด็กอยู่ก็คงเป็นเช่นนี้
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ลุงวัยกลางคนที่อยู่ถัดจากนี้ย่าเข้าสู่สภาวะมึนงงจริงๆ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สนใจโอเปร่า แต่ต้องมาดูกับครอบครัว
“เสียงของพวกเขาช่างน่าทึ่งจริงๆ!”
นี่คือการถอนหายใจของนีย่าหลังจากม่านปิดลง ซึ่งทําให้อัลเบิร์ตที่อยู่ข้างๆ พยายามอดทนไม่ให้ตัวเองหัวเราะออกมา และตอบเพียงเบาๆ ว่า “ใช่แล้วล่ะ!”
คนแสดงเป็นโรมิโอและจูเลียตเป็นประเภทเสียงสูงทั้งคู่ เหมือนที่นีย่าพูด เสียงของพวกเขาทรงพลังมากจนสามารถสร้างเสียงสูงได้ดีจริงๆ
ฉากที่สองไม่อนุญาตให้ผู้ชมรอนานเกินไป และในไม่ช้าก็จัดฉากเสร็จ สถานที่ตั้งอยู่ในสวนนอกห้องนอนของจูเลียต โรมิโอและจูเลียตแอบมาพบกัน
เมื่อมองดูภาษาฝรั่งเศสในโบรชัวร์การแสดง อัลเบิร์ตอยู่ท้ายการแสดงและในยามว่างเมื่อลดม่านลง โดยอธิบายเรื่องราวคร่าวๆ ของฉากก่อนหน้าให้นีย่าฟัง
” หนูกล้าพูดว่าสุดท้ายพวกเขาจะต้องไม่ได้อยู่ด้วยกัน” นีย่าพูดหลังจากฟัง
“มันเป็นเรื่องน่าเศร้า มันยากที่จะอยู่ด้วยกันได้ถ้าเป็นศัตรูกัน”
ฉากที่สามเริ่มต้นด้วยเสียงพึมพําของนีย่า…
สําหรับผลของ “โรมิโอและจูเลียต” ตามธรรมชาติอย่างที่นีย่าพูดมันจบลงด้วยโศกนาฏกรรม
โรมิโอถูกตัดสินให้เนรเทศเพราะฆ่าลูกพี่ลูกน้องของจูเลียต ทั้งสองฝ่ายต่างเตรียมแสร้งทําเป็นตายไปชั่วชีวิต แต่ผู้ส่งสารของบาทหลวงมาช้าไป ส่งผลให้ไม่สามารถส่งข้อความถึงโรมิโอได้ทันเวลา สิ่งนี้นําไปสู่ความจริงที่ว่าโรมิโออยู่ในฉากที่อ่อนโยนและมีเสน่ห์ในฉากที่ 5 ภายใต้น้ําเสียงของความโศกเศร้า เขากินยาพิษและฆ่าตัวตาย เมื่อจูเลียตตื่นขึ้นและพบว่าคนรักของเธอเสียชีวิตแล้ว เธอชักดาบออกมาและฆ่าตัวตายเช่นกัน
ม่านค่อยๆ ลดต่ำลง และมีเสียงปรบมืออย่างอบอุ่นในโรงอุปรากร
“อืม โอเปร่าก็ไม่เลวใช่มั้ย” เฮิร์บถามด้วยรอยยิ้ม
“ไม่เลว” อัลเบิร์ตคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดอีกครั้ง “แต่ผมยังคิดว่าการดูหนังเรื่องนี้เหมาะกับผมมากกว่า”
“นีย่าอยู่ที่ไหน” เดซี่ถาม
“นี่ครับแม่ ผมจับมือเธอไว้แล้ว” สายตาของอัลเบิร์ตจ้องไปที่ที่นั่งว่างด้านหน้า และชายวัยกลางคนก็ออกจากโรงละครหลังจากแสดงไปได้ครึ่งทางจริง ๆ เหรอ?
เกิดขึ้นตอนไหนกันนะ?
“นีย่า ทําอะไรน่ะ” เดซี่เตือนด้วยการขมวดคิ้ว “เรากําลังจะไปแล้ว จับมืออัลเบิร์ตไว้อย่าหลงทาง”
“มาเร็ว” เฮิร์บบอกอีกว่า “อย่าผลัก อย่าเร่ง ตามกระแสคนแล้วค่อยๆออกไป”
“ผมรู้ครับ นีย่าไปกันเถอะ” อัลเบิร์ต ได้ตอบกลับ
หลังจากออกจากโรงอุปรากร นีย่า ก็ถามทันที: ”พี่ พี่ว่าถ้าผู้ส่งสารไปได้ทันเวลา โรมิโอกับจูเลียตจะได้อยู่ด้วยกันไหม”
“ไม่!” อัลเบิร์ตพูดอย่างเงียบ ๆ
“ทําไม?” นีย่าเอียงคอถาม
“เพราะผู้ส่งสารมักจะมาสายเสมอ แม้ว่าเขาจะมาเร็ว แต่เช็คสเปียร์ก็จะทําให้ผู้ส่งสารมาสาย” อัลเบิร์ตพูดเบาๆ
“อะแฮ่ม! พี่เขาหมายความว่าโรมิโอและจูเลียตเป็นเพียงตัวละครในละคร ดังนั้นชะตากรรมของพวกเขาจึงถูกกําหนดไว้แล้ว” เฮิร์บถูกคําพูดของอัลเบิร์ตสําลักและอธิบายอย่างรวด
“แล้วถ้ามันเป็นเรื่องจริงล่ะ” นีย่าถามอีกครั้ง
“พวกเขาจะได้อยู่ด้วยกันอย่างแน่นอนจ่ะ” เดซี่เป็นคนแรกที่ปลอบเธอ เธอจ้องที่ลูกชายและสามีของเธอด้วยความไม่พอใจเล็กน้อยและบอกให้พวกเขาหุบปาก อย่าทําลายบรรยากาศโรแมนติกที่นี่ สาวๆ ย่อมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าโรมิโอและจูเลียตจะอยู่ด้วยกันได้ และไม่ถูกฝังไว้ด้วยกัน หลังความตาย
“นีย่า เมื่อกี้น้องหยิบอะไรมา” อัลเบิร์ตเปลี่ยนเรื่อง
“เอ่อ เปล่านะ หนูเพิ่งหยิบมันขึ้นมาเอง” นีย่ายื่นการ์ดทองคําในมือให้เฮิร์บ “มันควรจะหายไปโดยใครบางคนในกลุ่มผู้ชม”
“นี่คืออะไร?” เฮิร์บก็ผงะหลังจากอ่าน เพราะนี่ไม่ใช่บัตรสีทอง แต่เป็นบัตรทองคําแท้ บัตรทองที่ทําจากทองคํา
” ทอง?” อัลเบิร์ตจ้องไปที่การ์ดทองคําใบนี้และขมวดคิ้วเล็กน้อย
อันที่จริง พวกเขาทั้งหมดรู้สึกแทบพูดไม่ออก กล่าวอีกนัยหนึ่งบัตรทองหมายความว่าพวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีคนใช้ทองคําเพื่อทําบัตรทองจริงๆ มันเจ็บปวดมาก
โลกของคนรวยในท้องถิ่นเป็นแบบนี้จริงหรือ?
“รอที่นี่เดี๋ยวนะ พ่อจะเอาไปให้พนักงานของโรงอุปรากร” เฮิร์บเสร็จแล้วเตรียมกลับไปที่โรงละครพร้อมการ์ดทองและมอบให้แก่เจ้าหน้าที่ที่นั่น
” ขอผมดูหน่อย ผมรู้สึกว่าข้อความข้างบนนี้ค่อนข้างคุ้นเคย”
เฮิร์บพบว่าเขาไม่สามารถอ่านข้อความบนบัตรทองได้ อย่างไรก็ตามภาพที่เข้าใจได้ดูเหมือนหม้อและแท่งไม้
เมื่ออัลเบิร์ตรับการ์ดทองคําไป จู่ๆ ก็เกิดอุบัติเหตุขึ้น และมือที่ถือการ์ดทองคําเบี่ยงไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่งอย่างกะทันหัน ราวกับว่ามีพลังอันทรงพลังกําลังเตรียมที่จะเอาการ์ดทองคําออกไป
“นี่มันอะไรเนี่ย?”
อัลเบิร์ตตอบสนองทันที เมื่อการ์ดทองกําลังจะหลุดออกจากปลายนิ้ว เขาจับมันโดย สัญชาตญาณและเพ่งความสนใจไปที่การ์ดทองคํา สร้อยข้อมือป้องกันบนข้อมือของเขาต่อต้านผลกระทบของคาถาบนการ์ด
“เมื่อเกิดอะไรขึ้น?” เฮิร์บผงะไปและเขาเห็นภาพการ์ดสีทองเกือบจะบินหนีไปเอง
“พ่อมดกําลังใช้เวทมนตร์เรียกมันออกไป” อัลเบิร์ตอธิบายอย่างไม่ใส่ใจ “แต่นั่นจะทําให้ผมเดือดร้อนจริงๆ”
“เกิดอะไรขึ้น?” เดซี่ถาม
“ผมไม่รู้ว่าการที่อีกฝ่ายจะใช้เรียกของ มันจะทําให้ผมถูกตักเตือนรึเปล่า” อัลเบิร์ตบ่นพึมพําและเขาเกลียดที่วันหนึ่งเขาจะกลายเป็นแพะรับบาป
จากนั้นจึงตัดสินใจเก็บบัตรทองใบนี้ สําหรับคาถาเกราะป้องกันบนสร้อยข้อมือป้องกัน?
เวทมนตร์บนอุปกรณ์เวทมนตร์จะไม่ถูกตรวจสอบโดยกระทรวงเวทมนตร์ เช่นเดียวกับการใช้ไม้กวาดบินได้ ดังนั้นอัลเบิร์ตจึงไม่ต้องกังวลกับมันเลย
“พี่หมายถึง…” นีย่าถามเสียงเบา “คนที่นั่งข้างๆเราเป็นพ่อมดเหรอ? “
“อย่าพูดถึงสิ่งเหล่านี้ที่นี่” อัลเบิร์ตเตือนด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“คืนการ์ดทองใบนี้หรือเอาไปให้คนในโรงอุปรากรดีไหม?” เดซี่แนะนํา เธอไม่ต้องการให้พ่อมดนิรนามปรากฏตัวมาขอบัตรทองคืนอย่างกะทันหัน
“อย่ากังวลไปเลยครับแม่ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น” อัลเบิร์ตเหลือบมองอักษรรูน สมาคมพิเศษสุดของนักปรุงยาผู้บุกเบิก
หากไม่ได้รับการรังควานจากบรรดานกฮูกของกระทรวงเวทมนตร์ อัลเบิร์ตจะคืนบัตรสมาชิกทองคํานี้ให้กับเจ้าของเดิมด้วยวิธีการอื่น
หากเขาอธิบายไม่ได้จริงๆ คงต้องรอให้อีกฝ่ายช่วยแก้ไขความเข้าใจผิดของเขาให้กระทรวงก่อนที่เขาจะคืนให้
ต้องบอกว่านักปรุงยาเหล่านี้รวยจริงๆ การใช้ทองคําเป็นบัตรสมาชิกเป็นเรื่องที่ฟุ่มเฟือยมาก
นอกจากนี้ บัตรสมาชิกทองคําใบนี้เป็นของวิเศษหรือเปล่านะ?
