ตอนที่177 กองสิ่งของ 1 กอง
เมื่อเลิกเรียน ทุกคนก็เต็มไปด้วยโคลน เหนื่อย และดูเหมือนเพิ่งทํางานหนักมา เมื่อพวกเขากลับมาที่ปราสาทเพื่ออาบน้ํา เปลี่ยนเสื้อคลุม และรีบเร่งไปที่ชั้นเรียนแปลงร่าง นักเรียนกริฟฟินดอร์มาสายเพราะเวลาเร่งรีบ
ใบหน้าของศาสตราจารย์มักกอนนากัลดูไม่ดี หลังจากฟังคําอธิบาย ใบหน้าของเธอก็ดีขึ้น แต่เธอยังคงหัก 5 คะแนนจากนักเรียนกริฟฟินดอร์
ในชั้นเรียนการแปลงร่าง ศาสตราจารย์มักกอนนากัลขอให้ทุกคนทบทวนประเด็นความรู้ที่สําคัญของภาคการศึกษาที่แล้ว พวกเขาจําเป็นต้องเปลี่ยนแมลงปีกแข็งให้เป็นกระดุม
เมื่อเทียบกับการสอบที่เปลี่ยนหนูให้เป็นกล่องยานัตย์เมื่อสิ้นสุดภาคการศึกษาที่แล้ว ที่จริงแล้วมันไม่ยากเกินไป อย่างไรก็ตาม นักเรียนส่วนใหญ่ไม่สามารถทําได้ บางทีหลังจากวันหยุดฤดูร้อนความรู้ส่วนนี้จะออกไปด้วยกันกับวันหยุดฤดูร้อนและยังไม่กลับมาที่หัวของพวกเขา
ด้วงของ ลีจอร์แดน วิ่งไปรอบโต๊ะและตกลงบนพื้นโดยไม่ตั้งใจ มันถูกเหยียบโดยอัลเบิร์ตและต้องขออีก1ตัว ซึ่งศาสตราจารย์มักกอนนากัลไม่ค่อยมีความสุขนัก
อัลเบิร์ตกลายเป็นนักเรียนที่สบายที่สุดในวิชาการแปลงร่างอีกครั้ง เขาเปลี่ยนด้วงให้เป็นกระดุมสีเงินอันวิจิตรอย่างง่ายดาย และศาสตราจารย์มักกอนนากัลให้คะแนนเขาห้าคะแนนสําหรับเรื่องนี้
“ฉันไม่ต้องการให้พวกเธอคืนความรู้ที่เรียนรู้ในเทอมที่แล้วหลังจากปิดเทอมฤดูร้อน” ศาสตราจารย์มักกอนนากัลจ้องไปที่เฟร็ดอย่างรุนแรงและเตือนว่า: “คุณวีสลีย์ ถ้าเธอยังทรมานแมลงเต่าทองตัวนั้นต่อไป ฉันจะกักบริเวณเธอ”
“ศาสตราจารย์ เราไม่สามารถใช้เวทย์มนตร์ในช่วงปิดเทอมฤดูร้อนได้”
“ฉันไม่คิดว่ามันเป็นเหตุผลที่ดีพอ คุณฟอร์ด” ก่อนที่ศาสตราจารย์มักกอนนากัลจะเพ่งมองเด็กหญิงกริฟฟินดอร์ผู้น่าสงสารก็ขัดคําพูดเธอเสียก่อน ” หวังว่าคุณจะใช้เวลาในการทบทวน เพื่อไม่ให้ล้าหลังหลักสูตรต่อไป”
” พวกเธอควรตระหนักว่าการแปลงร่างเป็นเรื่องยาก หากต้องการได้รับผลลัพธ์ที่ดี ควรทํางานให้หนักขึ้น”
“เข้าใจแล้วครับ/ค่ะ” ทุกคนพูดพร้อมกัน
แต่เข้าใจมากน้อยแค่ไหนก็ไม่รู้
ก่อนออกจากชั้นเรียน ศาสตราจารย์มักกอนนากัลหยุดอัลเบิร์ตและบอกเขาว่ามีงานเลี้ยงในสโมสรการแปลงร่างในตอนกลางคืน
แน่นอน ตามที่อัลเบิร์ตคาดไว้ แคทรีน่าก็ได้รับเชิญให้เข้าร่วมด้วย นี่เป็นหนึ่งในนักเรียนไม่กี่คนที่มีพรสวรรค์ในการแปลงร่างในชั้นปีเดียวกัน
“ถ้าเธอไม่ทราบตําแหน่งของห้องเรียนที่ 21 สามารถถามคุณแอนเดอร์สันได้” ศาสตราจารย์มักกอนนากัลพูดกับแคทรีนา
“ยินดีด้วย” อัลเบิร์ตพูดกับแคทรีน่าหลังจากที่ศาสตราจารย์มักกอนนากัลจากไป
“ไม่ได้ตั้งใจหลบใช่ไหม” แคทรีน่าเงยหน้าขึ้นและถามว่า “ฉันพร้อมแล้ว เมื่อไหร่นายจะว่างให้นัดการพนันของเราต่อในเทอมที่แล้ว”
“ไม่ต้องเตรียมตัวอีกแล้วเหรอ?”
“ไม่ หรือนายจะผิดคําพูด?” แคทรีน่ามองไปที่อัลเบิร์ตด้วยสายตาพินิจพิเคราะห์ พยายามให้แน่ใจว่าอัลเบิร์ตกําลังล้อเล่นกับตัวเองอยู่หรือไม่
“ไม่หรอก แค่ช่วงนี้ฉันค่อนข้างจะยุ่ง สุดสัปดาห์ล่ะเป็นไง?” อัลเบิร์ตพูดหลังจากพิจารณาสั้นๆ ว่า “ฉันต้องเตรียมตัวก่อน คําถามสิบข้อค่อนข้างยากสําหรับฉัน”
“คิดว่าฉันจะเชื่อเหรอ” แคทรีน่าพูดด้วยน้ําเสียงแปลกๆ “มีข่าวลือว่าอัลเบิร์ต แอนเดอร์สันเป็นคนโกหก 5ใน10ส่วนที่เขาพูดนั้นเป็นเท็จ 3ส่วนนั้นไร้สาระ และอีก2ส่วน มันเป็นเรื่องจริง”
“ใครมันพูดกัน”
“ใครจะรู้” แคทรีน่านําเรื่องกลับมาอีกครั้งและพูดกับอัลเบิร์ตว่า “ อย่าลืมเตรียมตัวให้พร้อมสําหรับ10เกลเลียน นายจะได้ไม่บอกว่านายไม่มีเงิน”
“ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันต้องรวยกว่าเธอแน่นอน” อัลเบิร์ตยิ้ม “ว่าแต่ เธอรู้ไหมว่าห้องสโมสรอยู่กันที่ไหน”
“เธอรู้จักการทดสอบของสโมสรไหม” อัลเบิร์ตพูดอีกครั้ง
“ทดสอบอะไร”
“ใช้คาถาแปลงร่างเพื่อเปลี่ยนของให้เป็นเก้าอี้ให้ตัวเอง” อัลเบิร์ตเตือนอย่างใจดีว่า “ถ้าเธอมีเวลา อย่าลืมใช้เวลาฝึกฝน ถ้าเปลี่ยนเก้าอี้ในตอนนั้นไม่ได้ มันจะกลายเป็นเรื่องตลก”
“มันง่ายมาก” แคทรีน่าอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้ว เห็นได้ชัดว่าไม่แน่ใจ
“แค่นั้นแหละ ถ้าเธอไม่เข้าใจ เธอสามารถถามอิซาเบล เธอก็เป็นสมาชิกของสโมสรด้วย” อัลเบิร์ตกําลังจะจากไปหลังจากพูด
“แน่นอน ฉันรู้ว่าอิซาเบลเป็นสมาชิกของสโมสรคาถาด้วย” แคทรีนาถามด้วยความสงสัย “ยังไงก็เถอะ ศาสตราจารย์ฟลิตวิคไม่ได้เชิญนายให้เข้าร่วมสโมสรคาถาของเขาเหรอ?”
“แปลกจัง” แคทรีน่าพึมพํา อันที่จริง แคทรีน่าได้รับคําเชิญจากศาสตราจารย์ฟลิตวิกแล้ว
ในระดับหนึ่งแคทรีน่าถือได้ว่าเป็นอัจฉริยะ แต่ก็เป็นเพียงอิซาเบลรุ่นที่อ่อนแอกว่าเท่านั้น น้องสาวผู้โชคร้ายคนนี้ยังคงหนีไม่พ้นความเฉลียวฉลาดของพี่สาวอัจฉริยะ
“บางที…” อัลเบิร์ตพูดขึ้นทันใด ฉันยังไม่ได้เรียนวิชาคาถาเลย”
“นาย…เอ่อ แน่นอนฉันรู้แล้ว” แคทรีน่าพ่นลมอย่างไม่พอใจหันหลังและจากไป
เมื่อเห็นการจากไปของแคทรีนา อัลเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว และเร่งฝีเท้าของเขาทันที ไปที่ห้องโถงเพื่อพบกับเพื่อนร่วมห้องของเขา และรับประทานอาหารกลางวันด้วยกัน
เมื่ออัลเบิร์ตเข้าไปในห้องโถง เฟร็ดกับจอร์จไม่รู้ว่าพวกเขากําลังคุยอะไรกันอยู่ และลี จอร์แดนยื่นแผ่นหนังให้
“ส่งมาให้ฉัน?” อัลเบิร์ตเอื้อมมือไปหยิบโน้ตที่ลี จอร์แดนยื่นให้เขา และถามด้วยความสงสัย: “ใครเป็นคนส่งมันให้ฉัน”
“อีกฝ่ายบอกว่าเป็นอาจารย์ใหญ่ดัมเบิลดอร์” ลี จอร์แดนยังสงสัยว่าครูใหญ่ส่งอะไรให้อัลเบิร์ต
“อาจารย์ใหญ่?” อัลเบิร์ตเปิดบันทึกนั้นโดยตรงและเหลือบมองไปยังเนื้อหาในนั้น
เรียนคุณอัลเบิร์ต แอนเดอร์สัน:
ฉันหวังว่าฉันจะเชิญเธอไปที่ห้องทํางานของอาจารย์ใหญ่เพื่อดื่มชายามบ่ายตอน1ทุ่มคืนนี้
ด้วยความซื่อสัตย์
อัลบัส ดัมเบิลดอร์
นอกจากนี้ ฉันชอบไวน์น้ําผึ้ง
“ดัมเบิลดอร์ต้องการอะไรหรอ” เฟร็ดถามด้วยความสงสัย
“ดื่มชา” อัลเบิร์ตส่งโน้ตให้เฟร็ด
“ดื่มชา?” หลังจากที่ทั้งสามคนเอนกายอ่านแล้ว ทุกคนก็ดูตกตะลึง พวกเขาไม่เข้าใจว่าทําไมอาจารย์ใหญ่ถึงเชิญอัลเบิร์ตไปดื่มชา?
“แปลก?” อัลเบิร์ตถามด้วยวาทศิลป์
“มันดูไม่แปลกสําหรับนาย” จอร์จกล่าวว่า
ในภาคเรียนที่แล้ว ศาสตราจารย์บรอดมักเชิญอัลเบิร์ตไปที่สํานักงานเพื่อดื่มชา เล่นหมากรุก และพูดคุย
“ว่าแต่วันนี้เป็นอย่างไรบ้าง?” อัลเบิร์ตสามารถเดาได้อย่างเป็นธรรมชาติ ว่าดัมเบิลดอร์กําลังขออะไรสําหรับตัวเอง
กล่าวอีกนัยหนึ่งเฮกเตอร์จะเอาบัตรทองคําคืนผ่านดัมเบิลดอร์หรือไม่?
อัลเบิร์ตคิดว่ามันน่าสนใจมาก เขาไม่คิดว่าอาจารย์ใหญ่ดัมเบิลดอร์จะบังคับเขาให้มอบบัตรทอง
อย่างน้อย ความประทับใจครั้งแรกของอัลเบิร์ตที่มีต่อดัมเบิลดอร์ก็ดี
“แล้วการคัดเลือกผู้เล่นควิดดิชล่ะ?” เฟร็ดถามขึ้นทันที
“ฉันทําได้แค่ขอโทษชาร์ลี” อัลเบิร์ตดูหมดหนทางและหดหู “สโมสรแปลงร่างก็กําลังมาชุมนุมกันในเวลานี้ ทําไมทุกอย่างจึงแน่นไปหมด”
“นายทํางานหนัก!” ลี จอร์แดนมองที่อัลเบิร์ตอย่างเห็นใจ และเมื่อเขาเห็นอีกคนลุกขึ้น เขาถามอย่างลึกลับว่า “นายจะทําอะไร”
” หาคนส่งคําพูดถึงศาสตราจารย์มักกอนนากัล” อัลเบิร์ตพูดขณะเดินไปที่โต๊ะของเรเวนคลอ มาหาแคทรีน่าและเล่าให้เธอฟัง
แคทรีน่ามองอัลเบิร์ตด้วยท่าทางแปลก ๆ และพึมพํา: “นายนี่ดูไม่น่าเชื่อถือจริงๆ ”
“เธอเป็นคนแรกที่บอกว่าฉันไม่น่าเชื่อถือ” อัลเบิร์ตพูดพร้อมกับแผงลอย “ถ้าเธอไม่รู้ว่า ห้องเรียน21 อยู่ที่ไหน ฉันจะพาเธอไปที่นั่นหลังอาหารกลางวัน”
“ตกลง!” แคทรีน่าไม่รู้จริงๆ เธอบอกว่าเธอรู้ ซึ่งจริงๆ แล้วหมายความว่าอิซาเบลรู้ แต่เธอไม่ได้ปฏิเสธไม่ให้อัลเบิร์ตเป็นผู้นําตัวเอง
เมื่ออัลเบิร์ตกลับมาที่โต๊ะกริฟฟินดอร์ เขาเห็นเฟร็ดคุยกับชาร์ลีเกี่ยวกับตัวเอง
“อาจารย์ใหญ่ดัมเบิลดอร์ต้องการให้นายไปดื่มชาหรอ” ชาร์ลีถามด้วยสีหน้าที่ยุ่งเหยิง
“ขอโทษนะชาลี ฉันมีหลายอย่างเหลือเกิน” อัลเบิร์ตดูเสียใจ “ฉันอาจจะเข้าร่วมสโมสรคาถาของศาสตราจารย์ฟลิตวิคด้วย ดังนั้นฉันเสียใจเกี่ยวกับควิดดิช และฉันคิดว่านายคือซีกเกอร์ตัวจริงของกริฟฟินดอร์”
ชาร์ลีชะงักไปครู่หนึ่ง เขาแทบยิ้มไม่ออก เขาเข้าใจความหมายของอัลเบิร์ต และถอนใจอย่างช่วยไม่ได้ “อืม เข้าใจแล้ว ฉันจะรักษาตําแหน่งของซีกเกอร์สํารองให้นาย”
หลังจากพูดจบ ชาร์ลีก็ตบไหล่อัลเบิร์ต แล้วหันหลังเดินออกไป
“นายปฏิเสธจริงๆ” ลี จอร์แดนมองอัลเบิร์ตด้วยความประหลาดใจ “ฉันคิดว่านายเหมาะสมกับตําแหน่งซีกเกอร์นะ นายบินได้ดีมาก”
“พูดได้อย่างเดียวว่าไม่มีทางเลือก” อัลเบิร์ตยื่นมือออกไปอย่างช่วยไม่ได้ “สิทธิพิเศษจะทําลายความสามัคคีของทีม
” จะเกิดอะไรขึ้นถ้าการนัดพบของ สโมสรการแปลงร่างและสโมสรคาถา ตรงกัน?” เฟร็ดถามด้วยความสงสัย
“ก็กําลังคิดอยู่” อัลเบิร์ตสนใจสโมสรคาถามาก เพราะเขาสนใจเวทมนตร์”เงียบ”
“ถูกต้อง นายยังไม่ได้เข้าร่วมสโมสรคาถาอยู่ดี” จอร์จพึมพํา “ยังไงก็เถอะ มีสโมสรแบบนั้นที่ฮอกวอตส์ด้วยเหรอ”
“มี” อัลเบิร์ตกล่าวว่า ” อันที่จริง ฮอกวอตส์ก็มีสโมสรการ์ดพ่อมดด้วย”
“ทําไมฉันไม่รู้” ลี จอร์แดนตกตะลึงครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ตอบสนองชั่วขณะหนึ่ง
“บ้าเอ้ย เราอยู่กันแค่สี่คน” เฟร็ดอดไม่ได้ที่จะปิดหน้าของเขา
“ฉันจําไม่ได้ว่าฉันเข้าร่วมเมื่อไหร่” ลี จอร์แดน กล่าว
“ไม่อยากเหรอ งั้นลืมไปเถอะ” อัลเบิร์ตถามด้วยท่าที่ประหลาดใจ
“ใครบอกว่าฉันไม่อยาก เราเริ่มสโมสรนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่” ลี จอร์แดนพึมพํา
“เดี๋ยวนี้”
”หะ?”
“ใช่ เมื่อกี้นี้เอง” เฟร็ดมีท่าทางที่ว่านายไม่รู้หรอ?
“เดี๋ยวนี้” จอร์จพยักหน้าเห็นด้วย
“ตอนบ่ายเรียนวิชาอะไร” ลี จอร์แดนรีบเปลี่ยนหัวข้อ
“การป้องกันตัวจากศาสตร์มืด” จอร์จพูดทันที “อย่าเปลี่ยนเรื่อง”
“นอกจากนี้ยังมีส่วนเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของเวทมนตร์” เฟร็ดกล่าวเสริม “ฉันหวังว่าศาสตราจารย์คนใหม่จะน่าสนใจเท่ากับศาสตราจารย์บรอดจากภาคการศึกษาที่แล้ว”
“จําวธีต่อสู้กับบ็อกการ์ดได้หรือไม่” ลี จอร์แดน พูดต่อ
“ต่อสู้ นายไม่คิดว่าคํานี้ถูกใช้อย่างไม่เหมาะสมหรือ? “อัลเบิร์ตส่ายหัว” ดีที่สุดคือบอกให้เรารู้ว่าจะขับไล่บ็อกการ์ดออกไปอย่างไร ไม่ให้กลัวหรือเวียนหัวกับมัน ”
“นายต้องรู้วิธีจัดการกับบ็อกการ์ดแน่ๆ” จอร์จพูดขึ้นทันที
“ใช่ มันเขียนไว้ในหนังสือ” อัลเบิร์ตพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า ” คาถาตลก”
” บอกสิ นายกิน ” หนังสือการป้องกันตัวจากศาสตร์มืด” ทั้งหมดลงในท้องของนายใช่ไหม?”
“นายก็รู้หรอ!!” อัลเบิร์ตมองจอร์จด้วยความประหลาดใจ
“จิ้มซอสอีกหน่อยก็ดี” ลี จอร์แดนมีสีหน้าที่ฉันรู้อยู่แล้ว
“อย่ามาแย่งบทพูดฉันนะ” อัลเบิร์ตบ่นอย่างไม่พอใจ
หลายคนอดหัวเราะไม่ได้เมื่อได้ยินเรื่องนี้
