ตอนที่179 ความจริงอันโหดร้าย
ประวัติศาสตร์เวทย์มนตร์น่าเบื่อจริงๆ ในระหว่างชั้นเรียน นักเรียนในห้องเรียนทั้งห้อง วงนอน และเมื่อเสียงกริ่งที่ออกจากชั้นเรียนสิ้นสุดลงก็ดังขึ้นจนทุกคนกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
ก่อนอาหารเย็น อัลเบิร์ตกําลังจะเขียนตอบคนอื่น มีข้อได้เปรียบในการรักษาการติดต่อกับกลุ่มพ่อมดที่มีชื่อเสียง เมื่อพูดถึงและค้นคว้าในสาขาใดสาขาหนึ่ง ค่าประสบการณ์จะได้รับอย่างรวดเร็วมาก แต่ราคาที่ต้องจ่ายคือการใช้เวลาและพลังงานอย่างมากในการเขียนจดหมายตอบกลับ
ท้ายที่สุดทุกคนเป็นมืออาชีพ เนื้อหาในจดหมายส่วนใหญ่เกี่ยวกับประเด็นทางวิชาการหรือความคิดเห็นในสาขาใดสาขาหนึ่ง ยกเว้นการทักทายง่ายๆ
พูดตามตรง จดหมายดังกล่าวสูงกว่าการเขียนต้นฉบับสําหรับนิตยสารวิชาการมาก แต่เนื้อหาค่อนข้างไม่ปกติ
แต่ไม่มีใครสนใจเรื่องนี้จริงๆ สําหรับพวกเขา เพียงพอที่จะอธิบายได้ชัดเจน
อัลเบิร์ตมักจะกล่าวถึงความสงสัยและประเด็นใหม่ ๆ ของเขาในจดหมาย และอีกฝ่ายยินดีที่จะช่วยตอบและอภิปรายว่าพวกเขาจะตอบยังไง
อัลเบิร์ตทานอาหารตามลําพังในห้องโถง เฟร็ดและจอร์จต่างก็ไปมีส่วนร่วมใน การคัดเลือกผู้เล่นควิดดิช และลี จอร์แดนไปเชียร์พวกเขาและดูกระบวนการคัดเลือกไปพลางๆ
หลังอาหารเย็น อัลเบิร์ตกลับไปที่ห้องนั่งเล่นของกริฟฟินดอร์ ใส่กระเป๋านักเรียนกลับ เข้าไปในห้อง แล้วปรากฏตัวต่อหน้าสัตว์ประหลาดหินที่ทางเข้าห้องอาจารย์ใหญ่ก่อน1ทุ่ม
“มี้ด” อัลเบิร์ตออกคําสั่งให้สัตว์ประหลาดหิน
จู่ๆ สัตว์ประหลาดหินก็ฟื้นขึ้นมาและกระโดดออกไป เผยให้เห็นช่องว่างที่ซ่อนอยู่ข้างหลังเขา
อัลเบิร์ตเดินผ่านช่องว่างในกําแพงและก้าวขึ้นไปบนบันไดหินรูปก้นหอย สัตว์ประหลาดปิดกั้นช่องว่างอีกครั้ง และบันไดหินเริ่มสูงขึ้นอย่างช้าๆ ส่งเขาไปที่ประตูไม้พร้อมกับที่เคาะทองเหลือง
“นี่คือลิฟต์วิเศษเหรอ?” อัลเบิร์ตพึมพําอย่างอดไม่ได้ หยิบนาฬิกาพกจากกระเป๋า ตรวจสอบเวลา แล้วเคาะประตูไม้ในห้องทํางานของดัมเบิลดอร์อย่างตรงเวลา
วินาทีต่อมา ประตูสํานักงานก็เปิดออก
“สวัสดีตอนเย็นครับอาจารย์ใหญ่” อัลเบิร์ตพยักหน้าเล็กน้อยที่ดัมเบิลดอร์
“เข้ามาเลยคุณแอนเดอร์สัน” ดัมเบิลดอร์ยิ้ม
นี่เป็นครั้งแรกที่อัลเบิร์ตมาที่ห้องทํางานของอาจารย์ใหญ่ ข้างในเป็นห้องทรงกลมที่มีรูปของอาจารย์ใหญ่ฮอกวอตส์คนก่อนๆ แขวนอยู่บนผนัง และรูปเหมือนกําลังหลับอยู่
อัลเบิร์ตไม่ใช่แขกเพียงคนเดียวในสํานักงานนี้ ซึ่งจริงๆ แล้วไม่ใช่สิ่งที่ไม่คาดคิด
เฮกเตอร์ มาถึงก่อนเวลา
“เฮกเตอร์บอกฉันว่ามีความเข้าใจผิดเล็กน้อยระหว่างพวกเธอ” ดัมเบิลดอร์พูดกับอัลเบิร์ต “เขาอยากนั่งคุยกับเธออย่างสงบ ตกลงไหม”
“ครับ เข้าใจผิดนิดหน่อย” อัลเบิร์ตพยักหน้าและพูดว่า “ผมก็หวังว่าเรื่องนี้จะได้รับ การแก้ไขอย่างราบรื่น”
“ไม่ ไม่จําเป็น เพราะยังไงเขาก็เป็นปรมาจารย์ด้านการปรุงยา” น้ําเสียงของอัลเบิร์ตสงบมาก แต่ดัมเบิลดอร์เลิกคิ้ว เห็นได้ชัดว่าเข้าใจเจตนาของอัลเบิร์ต
เฮกเตอร์ เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านยา
ใครจะรู้ว่าเขาจะผสมอะไรลงไปในเครื่องดื่ม?
ตัวอย่างเช่น เซรั่มพูดจริง
“โอ้ น่าเสียดายจริงๆ” ดัมเบิลดอร์เหลือบมองเฮกเตอร์ที่นิ่งเงียบ ไม่มองโลกในแง่ดี เกินไปเกี่ยวกับผลการคุย
ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองฝ่ายไม่เป็นมิตรอีกต่อไปอย่างที่เฮกเตอร์กล่าว
“ฉันไปกระทรวงเวทมนตร์เมื่อสองวันก่อน” ในที่สุด เฮกเตอร์ ก็พูดขึ้น “ฉันไปคุยกับพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ผู้หญิงอ้วนเตี้ยนั่นไม่อยากยอมรับหรือขอโทษ”
“จู่ๆก็หูอื้อแฮะไม่ได้ยินอะไรเลย” ดัมเบิลดอร์แสร้งทําเป็นไม่ได้ยิน เฮกเตอร์
“น่าเสียดาย” อัลเบิร์ตยักไหล่ แต่ใบหน้าที่ไร้อารมณ์ไม่สามารถเห็นความเสียใจในคําพูดได้
“100 ไม่สิ 500เกลเลี่ยน” เฮกเตอร์ เสนอราคาของเขา “ฉันไม่สามารถทําอะไรกับกระทรวงเวทมนตร์ได้จริงๆ”
“ทําไมคุณไม่ติดสินบนคนอื่น” อัลเบิร์ตถามด้วยความสงสัย
“ฉันยอมให้เงินเธอดีกว่า ฉันไม่ต้องการให้มันแก่ผู้หญิงน่าเกลียดที่น่ารังเกียจคนนั้น” ใบหน้าของเอกเตอร์แสดงท่าทางน่าขยะแขยง และเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ชอบผู้หญิงที่เขาพูดถึง “1000เกลเลียน แล้วเอาบัตรสมาชิกทองคําคืนฉันมา”
“นั่นสินะ” อัลเบิร์ตพยักหน้า “10,000เกลเลียน แล้วผมจะคืนบัตรให้คุณ”
“10,000เกลเลียน นายบ้าไปแล้วเหรอ นี่คือแบล็กเมล์กันชัดๆ” ใบหน้าของเอกเตอร์ แดงขึ้นทันที และเขาเกือบจะพอใจกับคําพูดของอัลเบิร์ต เขารู้สึกว่าเขาจริงใจเพียงพอแล้ว
“ใช่ ตอนนี้ผมกําลังแบล็กเมล์คุณอยู่” อัลเบิร์ตยอมรับโดยตรง
สิ่งนี้ทําให้หัวใจของเฮกเตอร์ผิดหวัง และแม้แต่ดัมเบิลดอร์ก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ทั้งสอง ไม่เคยคิดว่าอัลเบิร์ตจะไม่ยอมรับมันง่ายๆ
“คุณแอนเดอร์สัน เธอจะยินดีคืนบัตรสมาชิกทองคําให้เฮกเตอร์ได้อย่างไร” ดัมเบิลดอร์พูดแทรกขึ้น
“ง่ายมาก แด็กเวิร์ธ แค่แก้ปัญหาที่เขาก่อขึ้น และให้ผู้อํานวยการสํานักงานการห้ามใช้เวทมนตร์ในทางที่ผิดเขียนคําขอโทษถึงผมด้วยตัวเอง” อัลเบิร์ตระบุเงื่อนไขของเขาและทํามือไปทางดัมเบิลดอร์อย่างช่วยไม่ได้: ” ผมไม่คิดว่าคําขอของผมมากเกินไปเลย”
“แค่นั้น?” ดัมเบิลดอร์ขมวดคิ้ว เขาสังเกตเห็นว่าอัลเบิร์ตได้เรียก เฮกเตอร์ด้วยนามสกุลโดยตรง และเห็นได้ชัดว่าเขาไม่พอใจเฮกเตอร์
“มันเป็นเช่นนั้นเสมอมา ผมต้องการเพียงแค่ให้แด็กเวิร์ธแก้ปัญหาที่เขาก่อให้กับผม และผมจะคืนบัตรทองคําให้เขา โดยไม่ต้องมีเกลเลียน หรือคําขอบคุณใดๆ เลย” อัลเบิร์ตถามด้วยวาทศิลป์ว่า “ยุติธรรมดีใช่มั้ยครับ อาจารย์ดัมเบิลดอร์”
“ใช่..” ดัมเบิลดอร์ยอมรับว่าแนวทางของอัลเบิร์ตนั้นโอเค เขาไม่พบความผิดเลย เพ ราะคําขอของอีกฝ่ายนั้นสมเหตุสมผลอย่างยิ่งตรงกันข้าม มันทําให้ผู้คนรู้สึกว่าทุกอย่างเป็นเฮกเตอร์ที่จงใจมองหาปัญหา
“บางครั้งปัญหาสามารถแก้ไขได้โดยไม่มีเหตุผล” เฮกเตอร์กล่าวอย่างโกรธเคือง
“ฉันรู้ และฉันไม่ได้ให้เหตุผลกับคุณ ตอนนี้ฉันกําลังข่มขู่คุณอยู่” เมื่ออัลเบิร์ตพูดคําขู่ง่ายดาย ราวกับว่าเขากําลังบอกผู้คนว่าจะกินอะไรในวันนี้
“คุณแอนเดอร์สัน” ดัมเบิลดอร์รู้ว่านี่เป็นหนทางเดียวที่จะไป เว้นแต่เฮกเตอร์จะปฏิบัติ ตามข้อกําหนดที่ไม่มากเกินไป ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่ต้องการรับบัตรสมาชิกทองคําคืน
“ผมรู้ว่าคุณหมายถึงอะไร ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ น่าเสียดายที่ผมไม่เห็นความจริงใจแม้แต่น้อยในตัวแด็กเวิร์ธ” เสียงของอัลเบิร์ตสงบลง มันเป็นความสงบที่เฮกเตอร์รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก “ในความคิดของผมผมได้ไว้หน้าเขาแล้ว แต่แด็กเวิร์ธไม่ไว้หน้าผมเลย คุณยังคาดหวังให้ผมสุภาพกับเขาหรอ?”
ดัมเบิลดอร์ประหลาดใจมาก พูดตามตรง เขามีความประทับใจที่ดีต่ออัลเบิร์ต แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าเด็กหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้
“ฉันบอกว่าฉันได้ไปหาผู้อํานวยการสํานักงานห้ามการใช้เวทมนตร์ในทางที่ผิดแล้ว แต่เธอไม่เห็นด้วย ฉันไม่สามารถทําอะไรกับมันได้” เฮกเตอร์ค่อยๆสงบลง
“งั้นก็ใช้วิธีพิเศษสิ” อัลเบิร์ตกล่าวว่า
“วิธีพิเศษ?” เฮกเตอร์ถาม
“ถ้าผู้อํานวยการสํานักงานเวทมนตร์ไม่เต็มใจที่จะขอโทษสําหรับความผิดพลาดของเธอ ก็ให้ผู้อํานวยการคนใหม่ขอโทษแทน” อัลเบิร์ตพูดอย่างใจเย็น “คุณไปที่ Daily Prophet และตีพิมพ์เอกสารขอโทษและยอมรับความผิดพลาดทั้งหมด ผลักไปที่หัวหน้าผู้อํานวยการสํานักงานห้ามการใช้เวทมนตร์ในทางที่ผิด อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์นี้เองเป็นความผิดของกระทรวงเวทย์มนตร์และยังเป็นความผิดของผู้อํานวยการห้ามการใช้ในทางที่ผิดของสํานักงานเวทย์มนตร์ด้วย ถ้าคุณไม่ทราบวิธีใช้นี้ ผมสามารถให้แนะนํานักข่าวให้คุณได้ เธอเก่งมากในเรื่องนี้ ตราบใดที่คุณยินดี จ่ายเกลเลียนเล็กน้อยเป็นค่าธรรมเนียมการบริจาค”
ไม่เพียงแค่ดวงตาของเฮกเตอร์เบิกกว้าง แต่ดัมเบิลดอร์ก็มองอัลเบิร์ตด้วยความประหลาดใจ
“อย่ามองผมแบบนั้น ผมแค่พูดความจริง” อัลเบิร์ตยักไหล่ “แน่นอน ผมไม่ต้องการให้เจ้าหน้าที่กระทรวงเวทมนตร์มาใกล้ๆ บ้านของผมหลังจากนั้น บอกตามตรง ผมไม่เคยสงสัยในพฤติกรรมของกระทรวงเวทมนตร์เลย”
เฮกเตอร์รู้สึกหนาวไปทั้งตัว
เด็กชายที่อยู่ข้างหน้าเขาแค่พูดความจริง แต่การที่เขาพูดอย่างใจเย็นทําให้เฮกเตอร์รู้สึกขนลุกมาก
เขายังรู้สึกว่าหากเขาใช้วิธีที่ยากลําบาก บางทีอีกฝ่ายอาจจะเริ่มคิดหาวิธีที่จะจัดการกับเขาอย่างไรอย่างที่เขาพูดนี่คือความจริง ความจริงที่โหดร้ายมาก
“ฉันรู้ว่าจะต้องทํายังไง” เฮกเตอร์เงียบอยู่นานและพยักหน้าและพูดว่า “แม้ว่าฉันจะไม่ เข้าใจว่าทําไมนายถึงต้องการจดหมายขอโทษ แต่ฉันคิดว่าคุณจะถูกห้ามไม่ให้ใช้เวทมนตร์ในทางที่ผิดจากกระทรวงเวทมนตร์ในไม่ช้า จดหมายขอโทษจากหัวหน้าสํานักงาน”
“คุณอยากรู้ไหมว่าทําไมผมถึงต้องการมัน” อัลเบิร์ตหรี่ตามองเฮกเตอร์ แล้วหันไปหา ดัมเบิลดอร์พวกเขาดูเหมือนสนใจมาก
เฮกเตอร์ ยังพยักหน้า
“มันไม่ใช่ความผิดของผม ทําไมผมต้องทนกับผลลัพธ์เช่นนี้ ทําไมผมต้องชดใช้ความผิดพลาดของกระทรวงด้วย” อัลเบิร์ตถามด้วยวาทศิลป์
เฮกเตอร์อ้าปากและไม่พูดอะไร
“ถ้าคุณทําผิดก็แค่ขอโทษอย่างเชื่อฟัง นี่เป็นทางออกที่ถูกที่สุดและสงบสุขที่สุด” อัลเบิร์ตเงย หน้าขึ้นอย่างดูถูก “ครอบครัวฉันบอกตั้งแต่ฉันยังเป็นเด็กว่าเมื่อคนอื่นไม่ต้องการใช้ความสงบ เราก็ไม่จําเป็นต้องสุภาพ แค่ขึ้นไปต่อยอีกฝ่ายจนกว่าเขาจะเต็มใจแก้ปัญหาปัญหาอย่างสันติ”
ไม่ว่าจะเป็นดัมเบิลดอร์หรือเฮกเตอร์ สีหน้าของเขานิ่งค้างไป
แน่นอน พวกเขาไม่คิดว่ามีปัญหากับความคิดของอัลเบิร์ต ยังไงเขาก็ยินดีจะแก้ปัญหาอย่างสันติก่อน
เพียงแต่ว่าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเฮกเตอร์และมันทําให้เขาปวดหัวอย่างมากจริงๆ เขาพบว่าเขาเป็นคนเคราะห์ร้ายที่ถูกต่อยที่ใบหน้าด้วยเรื่องยุ่งยาก
“ทําไมนายถึงไม่ต้องการเงินล่ะ? 1000เกลเลียนเป็นเงินจํานวนมากสําหรับทุกคน?” หลังจากที่เฮกเตอร์ผ่อนคลาย เขาไม่รีบร้อนจากไปและนั่งลงคุยกับอัลเบิร์ต
อย่างที่อัลเบิร์ตบอก คุณไว้หน้าฉัน แล้วฉันก็จะไว้หน้าคุณ
“ความรู้คือความมั่งคั่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษย์” อัลเบิร์ตพูดโดยไม่ลังเล
เฮกเตอร์ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ฟังอีกฝ่ายพูดต่อว่า “นี่หมายความว่าความรู้มีค่าเท่ากับความมั่งคั่ง ตราบใดที่มีความรู้เพียงพอและหาวิธีที่ถูกต้อง คุณก็สามารถเปลี่ยนเป็นความมั่งคั่งได้อย่างรวดเร็ว”
เฮกเตอร์พูดไม่ออก ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าคําพูดนี้เป็นเรื่องไร้สาระ แต่เขารู้ว่าอีกฝ่ายพูดถูก
อัลเบิร์ตเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องอักษรรูน ซึ่งหมายความว่าสิ่งที่เขาพูดคือความมั่นใจในตนเองอย่างแท้จริง
“ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าทําไม บรอดถึงมองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับนาย วิสัยทัศน์ของเขาในการมองผู้คนนั้นเกินกว่าฉันจริงๆ” เฮกเตอร์ถอนหายใจด้วยอารมณ์และเอื้อมมือไปหาอัลเบิร์ต: “ฉันจะแก้ปัญหาในไม่ช้านี้ ถ้านายสนใจยาหรือมีคําถาม สามารถเขียนมาหาฉันได้”
“ถ้ามีผมจะเขียนถึงคุณ คุณแด็กเวิร์ธ” อัลเบิร์ตพยักหน้าตอบ
“ถ้านายไม่ชอบกระทรวงเวทย์มนตร์ นายก็แก้ได้ด้วยตัวเอง ฉันเชื่อว่าด้วยความสามารถของนาย นายจะสามารถบรรลุตําแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ได้ภายใน 30 ปีอย่างช้าที่สุด” ก่อนออกเดินทาง เฮกเตอร์ก็หันกลับมาและพูดว่า: “วงกลม(คอนเนคชั่น)ของบรอดกว้างกว่าที่นายคิด”
“ผมไม่สนใจสิ่งเหล่านั้น”
“น่าเสียดาย!” เฮกเตอร์หายเข้าไปในเตาผิง
“ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะได้รับการแก้ไขอย่างสมบูรณ์แล้ว” ดัมเบิลดอร์มองอัลเบิร์ตด้วยรอยยิ้ม “ฉันคิดว่าฟีเลียสจะต้องผิดหวัง ที่เธอไม่ได้ไปที่เรเวนคลอ”
*ฟีเลียส ฟลิตวิก อาจารย์ประจําบ้านเรเวนคลอ
“ยกเว้นบ้านสลิธีริน บ้านที่เหลือก็เหมาะกับผมทั้งหมด” อัลเบิร์ตพูดจบก็หันหลังเดินออกไป
