ตอนที่197 ฉันมีเงิน(เกลเลียน)
การเดาปริศนาของแคทรีน่าในระหว่างการแข่งขันควิดดิชอย่างไม่ต้องสงสัย จุดประสงค์คือการไม่ต้องการให้คนอื่นมาดู บางที อิซาเบลอาจมีข้อพิจารณาของตัวเอง และเห็นได้ชัดว่าไม่ต้องการให้คนจํานวนมากเกินไปรู้ความลับในการเข้าและออกห้องนั่งเล่นของเรเวนคลอ
แม้ว่านักเรียนจากบ้านอื่นจะสามารถไขปริศนาได้สําเร็จ แต่ความน่าจะเป็นที่จะเข้าห้องรวมเรเวนคลอกต่ําอยู่ดี
“เดี๋ยวก่อน!”
ก่อนที่อิซาเบลจะหันหลังกลับ อัลเบิร์ตก็เรียกเธอ
“มีอะไรหรือเปล่า” อิซาเบลหยุดและหันไปมองอัลเบิร์ต
“ศาสตราจารย์สเนปมีความสามารถบางอย่าง รู้ไหม เมื่อฉันมองเขา มันรู้สึกเหมือนว่าเขามองทะลุผ่านความคิดฉันได้” อัลเบิร์ตเดินไปสองสามก้าวแล้วเดินเคียงข้างกับอิซาเบลตรงโถงทางเดิน ” เธอรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น”
” ทําไมนายคิดอย่างงั้น?” อิซาเบลเงียบไปครู่หนึ่งและถามเชิงวาทศิลป์
“ฉันคิดว่ามันควรจะเป็นเวทมนตร์ชนิดหนึ่ง” อัลเบิร์ตพูดขณะเดิน: “ในโลกมักเกิ้ล มีคํากล่าวที่เรียกว่าการอ่านใจ”
อิซาเบลหยุด จ้องที่อัลเบิร์ตและถามว่า ”นายอยากเรียนเวทมนตร์แบบนี้หรอ”
“ไม่ ฉันต้องการหาวิธีตอบโต้เขา” อัลเบิร์ตดูทําอะไรไม่ถูก “ไม่มีใครอยากให้คนอื่นรู้สิ่งที่พวกเขาคิด โดยเฉพาะศาสตราจารย์สเนป บอกตามตรง ฉันเกลียดการเป็นคนแบบนั้น”
“นายหมายถึงการพินิจใจ?”
” ดังนั้น มันเป็นเวทมนตร์จริงๆ” อัลเบิร์ตแสดงสีหน้าแบบนั้น
“การพินิจใจใช้โกงข้อสอบได้” อิซาเบลก็หยุดเช่นกัน มองขึ้นและลงอัลเบิร์ต และทันใดนั้นก็พูดว่า “แน่นอน นายคงไม่จําเป็นต้องโกง”
“มีวิธีต่อต้านมันไหม?” อัลเบิร์ตถามทันที: “ฉันหมายถึงเวทมนตร์ที่สามารถป้องกันตัวเองจากการถูกคนอื่นอ่านใจ”
“การสกัดใจ ควรมีหนังสือดังกล่าวในบริเวณหนังสือต้องห้าม” อิซาเบลจ้องไปที่ดวงตาของอัลเบิร์ตและพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “จริงๆนายรู้แล้วสินะ!”
“อะไร?” อัลเบิร์ตรู้สึกตกใจในใจ และมองออกไปทันที แสร้งทําเป็นถามอย่างไม่รู้เรื่อง
“เกี่ยวกับการสกัดใจ” สีหน้าของอิซาเบลยังคงไม่เปลี่ยนแปลงมากนัก “หรือการพินิจใจ?”
“ฉันพบข้อความที่คล้ายกันในห้องสมุด แต่ไม่พบหนังสือที่เกี่ยวข้อง” อัลเบิร์ตรู้ว่าเขาไม่สามารถซ่อนตัวจากอีกฝ่ายได้ ดังนั้นเขาจึงไม่แกล้งโง่ต่อไป มิฉะนั้นเขาจะกลายเป็นคนโง่จริงๆ
อิซาเบลมองอัลเบิร์ตอย่างลึกซึ้งและมองออกไป
“ฉันหวังว่าจะหาหนังสือที่เกี่ยวข้องได้ แน่นอน ถ้าเธอรู้วิธีใช้เวทย์มนตร์นี้และเต็มใจที่จะสอนฉัน มันคงจะดีกว่า” อัลเบิร์ตพูดด้วยรอยยิ้ม
“ฉันรู้วิธีการสกัดใจ” อิซาเบลกล่าว
ทําได้จริงๆ!
อัลเบิร์ตพูดอย่างไม่ใส่ใจ แต่เขาไม่นึกเลยว่าอิซาเบลจะบอกว่าเขาทําเรื่องนี้ได้
อัลเบิร์ตเงียบไปครู่หนึ่ง และทันใดนั้นก็คิดถึงความเป็นไปได้ เขาถามอย่างไม่แน่นอน: “คุณโมรัค สอนเหรอ”
“นายถามทําไม?” อิซาเบลถามอย่างเงียบๆ เพราะอัลเบิร์ตพูดถูก
“งั้นฉันเดาเอานะ” อัลเบิร์ตพูดกับตัวเองว่า “อีสเตอร์นี้ ศาสตราจารย์บรอดจะพาฉันไปร่วมงานของคุณโมรัค…”
จู่ๆ อิโซเบลก็ทําท่าทางมึนๆใส่เขา และคนที่เดินมาทางด้านนี้ข้ามทางเดินคือศาสตราจารย์สมิธ
แม้ว่าอัลเบิร์ตจะงุนงงเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกเลย เมื่อเขาหันหลังกลับ เขาพบว่าศาสตราจารย์โรเวนเนอร์ สมิธปรากฏตัวห่างจากพวกเขาเพียงไม่กี่ก้าว
“สวัสดีตอนบ่าย” ศาสตราจารย์สมิธ ทักทายทั้งสองด้วยรอยยิ้ม จากนั้นสายตาก็จับจ้องที่อัลเบิร์ต ” เธอเขียนตอบกลับหรือยัง”
“ครับ เธอเพิ่งตอบผมเมื่อไม่กี่วันก่อน” อัลเบิร์ตมุ่งหน้าไป
“ดีแล้ว” ศาสตราจารย์สมิธ ถามขึ้นทันทีว่า “พวกเธอกําลังพูดถึงเรื่องอะไรกัน”
“เรากําลังพูดถึงอักษรรูนโบราณ” อัลเบิร์ตอธิบายอย่างเป็นกันเองว่า “ศาสตราจารย์แบ็บบลิงได้เตรียมทําหนังสือเกี่ยวกับอักษรรูนโบราณ เธอหวังว่าผมจะช่วยเธอแก้ไขต้นฉบับในส่วนนี้ อิซาเบลเองก็เก่งเรื่องอักษรรูนโบราณด้วย ผมเลยถามว่าเธอสนใจจะช่วยเรื่องนี้ไหม”
“แก้ไขต้นฉบับ?” สมิธมองอัลเบิร์ตด้วยความประหลาดใจ เขาจําได้ว่ามิสเตอร์โมรัคเองก็เคยขอให้อัลเบิร์ตทําเช่นนี้ ดังนั้นเขาจึงโล่งใจ
“ฉันประสบความสําเร็จในอักษรรูนโบราณน้อยกว่าอัลเบิร์ต” อิซาเบลปฏิเสธอย่างแนบเนียน
“อืม แบบนี้ก็ดีแล้ว” ศาสตราจารย์สมิธพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เสร็จแล้ว อย่าลืมบอกฉัน ฉันจะซื้อเล่มนั้นด้วย”
“ผมจะเขียนมันลงไป” อัลเบิร์ตพูดอย่างจริงจัง เมื่อพูดอย่างนั้น เขาก็หยิบสมุดโน้ตออกจากกระเป๋าและบันทึกประโยคนี้ลงไป
ในขณะนี้ ทั้ง อิซาเบล และ ศาสตราจารย์สมิธ ตกตะลึง
พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าอัลเบิร์ตจะจดเรื่องนี้จริงๆ
หลังจากศาสตราจารย์สมิธเดินจากไป ทั้งสองคนก็เริ่มหัวข้อต่อทันที
“ถูกต้อง” อัลเบิร์ตถาม “เธอสอนฉันเรื่องสกัดใจได้ไหม”
“ทําไมฉันต้องสอนนาย” อิซาเบลถามกลับ
“ฉันมีเงิน” อัลเบิร์ตพูดโดยไม่ลังเล
“ฉันเพิ่งเริ่มต้น” อิซาเบลไม่ได้โกหก เธอเรียนรู้เรื่อง การสกัดใจในฤดูร้อนก่อน ตามที่อัลเบิร์ตกล่าว ซึ่งสอนโดยโมรัค แม็กโดกัล ลุงของเธอ
อย่างไรก็ตามเธอจะเห็นด้วยกับประโยคนั้นหรือไม่?
“ไม่เป็นไร ฉันแค่ต้องการให้เธอพาฉันไปที่จุดเริ่มต้น” อัลเบิร์ตพูดโดยไม่ลังเลว่า “ฉันจะฝึกที่เหลือเอง”
อย่างที่เขาพูด อัลเบิร์ตเอานิ้วโป้งกับนิ้วชี้ไขว้กัน ”ราคาเท่าไหร่ว่ามาเลย?”
“นายรวยจริงเหรอ” อิซาเบลพูดอย่างมีความหมาย
” การเรียนรู้การหายตัวก็ต้องการเงินด้วยเหมือนกัน” อัลเบิร์ตไม่สนใจ “แน่นอน เพราะเธอไม่ใช่คนปกติ ฉันคิดว่าราคาเหมาะสมแล้ว”
“ได้ ตราบใดที่นายไม่เสียใจ” อิซาเบลตกลง
” จะเริ่มเมื่อไหร่” อัลเบิร์ตถาม
“วันอาทิตย์ สัปดาห์ละครั้ง ในห้องเรียนของสโมสรการแปลงร่าง” อิซาเบลครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและเตือนว่า: “นายอย่าคาดหวังมากเกินไป ฉันไม่ค่อยถนัดเรื่องสกัดใจ ”
“ไม่มีปัญหา” อัลเบิร์ตพูดด้วยรอยยิ้ม “ถ้าคุณรู้ว่าหนังสือเล่มไหนมีเรื่องการสกัดใจ เธอบอกฉันได้นะ”
“นี่” คู่มือจิตขั้นสูง” อิซาเบลลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “นี่คือหนังสือที่ลุงของฉันแสดงให้ฉันเห็นในตอนเริ่มต้น ถ้านายต้องการจะพบมัน นายควรจะหามันได้ในพื้นที่หนังสือต้องห้ามของโรงเรียน”
“เจอกันวันหยุดสุดสัปดาห์” อัลเบิร์ต และกําลังจะหันหลังเดินจากไป
“ไม่กังวลว่าฉันโกหกนายหรอ?” อิซาเบลช่างสงสัยและจริงใจ
“เธอจะทําหรอ?” อัลเบิร์ตถามกลับ: “ยิ่งกว่านั้น ฉันมีเงิน”
ใบหน้าของอิซาเบลกระตุก และคําพูดแบบนี้ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นความมั่งคั่งร่ํารวย แน่นอน เธอเชื่อคําพูดของอัลเบิร์ต ท้ายที่สุดแล้ว เขาคือคนที่เอาเงิน10เกลเลียนออกไปเดิมพันกับแคทรีน่า เขาจะขาดเกลเลียนได้อย่างไร?
เขาจะหลอกให้เธอสอนฟรีรีเปล่า?
อิซาเบลคิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้
แม้ว่าความไว้วางใจระหว่างทั้งสองฝ่ายจะไม่สูง แต่แวดวงสังคมในปัจจุบันและอนาคตของคนสองคนถูกกําหนดให้มีการทับซ้อนกันขนาดใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นอัลเบิร์ตหรืออิซาเบล พวกเขาได้ค้นพบสิ่งนี้จริงๆ นอกจากนี้ ทั้งคู่ยังเป็นอัจฉริยะและมีความภาคภูมิใจในตัวเอง พวกเขาจะไม่ดูถูกตัวเองและทําสิ่งที่โง่เขลาแบบนั้น
แน่นอน ในมุมมองของอิซาเบล อัลเบิร์ตเป็นคนเสียประโยชน์ เธอไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเชี่ยวชาญการสกัดใจได้ง่ายๆ
อย่างไรก็ตาม อิซาเบลไม่ทราบอย่างชัดเจนว่ามีบางอย่างที่เรียกว่าระบบในโลกนี้
