ตอนที่24 เอลฟ์ประจำบ้านผู้กระตือรือร้น
ใกล้กับห้องโถงบนชั้นหนึ่งของปราสาท มีประตูห้องนั่งเล่นและห้องครัวฮัฟเฟิลพัฟ
อัลเบิร์ตใช้เวลาเดินไปรอบ ๆ ห้องโถงและพบประตูสองบานและห้องทำงานของฟิลช์ข้างบันไดหินอ่อน แมวของฟิลช์กำลังจ้องมองมาที่เขา
”มันชื่ออะไรเหรอครับ?” อัลเบิร์ตถาม
ฟิลช์ไม่ตอบ หยิบแมวขึ้นมาแล้วเดินเข้าไปในออฟฟิศ
”พวกขี้อิจฉา!” อัลเบิร์ตบ่น ถ้าเขาจำไม่ผิด ฟิลช์ก็เป็นสควิบ เมื่อเขาคิดว่าพ่อมดคือคู่ต่อสู้ของสควิบ เขาควรละทิ้งโลกเวทมนตร์และรวมเข้ากับโลกมักเกิ้ลอย่างเชื่อฟัง ทำไมเขาต้องทนอยู่อย่างเป็นทุกข์?
โอเค ไอ้ขี้เก๊กหายไปแล้ว จะเลือกประตูไหนดี?
“ห้องครัวคือบานไหนนะ” อัลเบิร์ตหยิบเหรียญจากกระเป๋าของเขาแล้วโยนลงบนพื้น มันเป็นเรื่องก้อย ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะเดินไปทางซ้ายของบันได
ด้านหลังประตูเป็นบันไดหินถัดไป ซึ่งเป็นทางเดินหินกว้าง เมื่ออัลเบิร์ตเดินผ่านไป คบไฟบนผนังจะจุดไฟโดยอัตโนมัติเพื่อให้แสงสว่างโดยรอบ อัลเบิร์ตพบภาพอาหารต่างๆ บนผนังโดยรอบ .
”ลักกี้!” อัลเบิร์ตพบภาพเหมือนขนาดใหญ่ ภาพเหมือนเป็นชามเงินขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยผลไม้ ว่ากันว่าห้องครัวถูกซ่อนอยู่หลังภาพวาด
เคล็ดลับการเข้าครัวอยู่ที่ลูกแพร์
อัลเบิร์ตสัมผัสลูกแพร์สีเขียวลูกใหญ่เบาๆ ลูกแพร์ดิ้นและหัวเราะ แล้วจู่ๆ ก็กลายเป็นลูกบิดประตูสีเขียวขนาดใหญ่
“ฮ่าๆ ฉันเจอที่นี่ ดูเหมือนว่าโชคของฉันจะไม่เลวร้าย” อัลเบิร์ตอารมณ์ดี หลังจากพบห้องต้องประสงค์แล้ว เขาก็พบห้องครัวได้สำเร็จ
เอื้อมมือออกไปคว้าประตูแล้วดึงออก พื้นที่ห้องครัวมีขนาดเดียวกับหอประชุมด้านบน มีเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารมากมายบนตู้โดยรอบ นอกจากนี้ยังมีโต๊ะไม้ยาวสี่ตัวเหมือนในหอประชุมเหล่านี้วางไว้ในขนาดเดียวกับสี่บ้านในหอประชุมด้านบน มันหมือนกันทุกประการ
อาหารบางอย่างถูกวางลงบนโต๊ะซึ่งควรจะเป็นอาหารเช้าสำหรับนักเรียน เมื่อถึงมื้ออาหาร เอลฟ์ประจำบ้านจะใช้เวทมนตร์เพื่อถ่ายโอนอาหารไปยังโต๊ะด้านบน
“คุณต้องการอะไรไหมครับ?” เอลฟ์ตัวน้อยเห็นอัลเบิร์ตและวิ่งเข้าหาเขา
“อาหารยังไม่มา ฉันเลยจะไปที่ครัวเอง” อัลเบิร์ตยิ้มอย่างสุภาพให้พวกเขา
“ให้พวกเราช่วยนะครับ” เอลฟ์ประจำบ้านจับมือของอัลเบิร์ตและพาเขาไปนั่งที่โต๊ะ เอลฟ์หกบ้านรีบถือถาดเงินใบใหญ่ ข้างนั้นเป็นขวดนม แฮม ไข่เจียว ขนมปังปิ้ง สลัด และโจ๊กฟักทอง
”ขอบคุณนะตัวเล็ก” อัลเบิร์ตเทนมครึ่งแก้วให้ตัวเอง แม้ว่าชาติก่อนเขาจะไม่มีนิสัยชอบดื่มนม แต่เขาก็ได้พัฒนานิสัยนี้มาตลอดหลายปี ด้วยเหตุนี้เขาจึงแข็งแรงกว่าในชีวิตก่อนมาก
“นี่คือสุภาพบุรุษผู้มีเกียรติของเรา” บางคนคนกล่าวชม และพวกเอลฟ์ประจำบ้านก็ยิ้มและโค้งคำนับเขา
อัลเบิร์ตกินแฮมส่วนหนึ่ง ไข่ดาว และขนมปังปิ้งสองแผ่น แล้วดื่มโจ๊กฟักทองชามเล็กๆ ท้องของเขาเต็มไปด้วยอาหารทั้งหมดในคราวเดียว
เมื่อเขาล้างสลัดผลไม้ชิ้นสุดท้ายออก เขาก็มองไปที่เอลฟ์ประจำบ้านเหล่านี้ พวกเขาทั้งหมดแต่งตัว ไม่ต้องพูด พวกเขาถูกห่อด้วยผ้าที่มีสัญลักษณ์ฮอกวอตส์
“ฉันว่าฉันควรไปแล้วล่ะ ขอบคุณสำหรับอาหารเช้านะ” อัลเบิร์ตสังเกตว่าการสำรวจมีความคืบหน้าถึง 7.3%
“นี่คือสิ่งที่เราควรจะทำครับนายท่าน” เอลฟ์ประจำบ้านพูดด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาด ก่อนที่อัลเบิร์ตจะจากไป เอลฟ์หลายคนที่อยู่ข้างๆ เขามารวมตัวกันและยื่นขนมให้อัลเบิร์ตนำกลับไปกิน
“พอแล้ว ลาก่อนเด็กน้อย” อัลเบิร์ตบรรจุพายสี่ชิ้นลงในถุงกระดาษคราฟท์แล้วยัดใส่เสื้อคลุม นี่สำหรับเพื่อนสามคนของเขา
เอลฟ์ประจำบ้านทั้งหมดรีบไปที่ประตูและมองดูอัลเบิร์ตจากไป พวกเขาชอบคำขอบคุณ ซึ่งทำให้พวกเอลฟ์ประจำบ้านรู้สึกถึงความเคารพและให้เกียรติของอัลเบิร์ตที่มีต่อพวกเขา
ตามเส้นทางเมื่อวานนี้ อัลเบิร์ตใช้เวลาสองสามนาทีก่อนจะกลับไปที่ห้องนั่งเล่น
อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีใครอยู่ข้างใน และผีสาวก็จากไปแล้ว
เมื่ออัลเบิร์ตกลับมาที่ห้อง ฝาแฝดยังคงหลับอยู่ และลีจอร์แดนก็ตื่นแล้ว เขามองไปที่อัลเบิร์ตที่ปรากฏตัวขึ้นนอกประตูด้วยใบหน้าที่ประหลาดใจและอดไม่ได้ที่จะถามว่า: “นายไปไหนมา?”
”ไปกินข้าวเช้ากันเถอะ!” อัลเบิร์ตยิ้ม “ฉันเอาของขวัญมาให้นายด้วย”
“ของขวัญอะไร” วีสลีย์ทางขวาลุกจากเตียงใช้มือขวาเกาหัว ราวกับว่าเขายังไม่ตื่น
“ฉันคิดว่านายหลับอยู่ซะอีก” ลีจอร์แดนลุกจากเตียง เหยียดเอวอย่างเกียจคร้านแล้วถามว่า “ของขวัญอะไร”
”พาย” อัลเบิร์ตหยิบถุงกระดาษคราฟท์ออกจากกระเป๋าของเขา หยิบพายออกมา กัด และยื่นถุงกระดาษให้ลี จอร์แดนและพูดว่า: “คนละอัน”
“นายไปเอามาจากไหนอะ” เฟร็ดถามด้วยความสงสัย
”ห้องครัว.”
“ว้าว นายเจอห้องครัวแล้ว!?”
“ว่าแต่ นายแอบหนีออกไปเอง นายไม่ได้เรียกเราเลยด้วยซ้ำ” เฟร็ดยังมีสติสัมปชัญญะ ถ้าไม่ใช่เพราะเตียง อัลเบิร์ตคงไม่สามารถบอกได้ว่าใครคือฝาแฝดคนไหน
“อย่าพึ่งกิน ไปแปรงฟันก่อน”
“เอ่อ เกือบลืมไปเลย” จอร์จวางพายลงบนมือแล้วถามด้วยความสงสัย “นายหาครัวเจอได้ยังไง”
“ก็เดินไปเดินมา…” อัลเบิร์ตพูดอีกครั้งเกี่ยวกับการเผชิญหน้ากับฟิลช์ว่า “แมวของเขาฉลาดมากและมันไปแจ้งให้ฟิลช์รู้ แต่ฉันคิดว่าฟิลช์ไปที่นั่นเพื่อจะจับฉัน”
“ฉันกล้าพูดเลย เขาจะต้องเสียใจมากแน่ๆ!” เฟร็ดก็อดหัวเราะไม่ได้ ลุกขึ้นออกไปเดินเล่น ปราสาทฮอกวอตส์ก็น่าสนใจจริงๆ
ทั้งสามคนแต่งตัวและอาบน้ำและมาที่ห้องนั่งเล่นของกริฟฟินดอร์ ไม่มีใครอยู่ที่นี่ อัลเบิร์ตจุดไฟและนั่งบนโซฟาข้างๆ เขา ฝนหยุดตกข้างนอกแล้ว
”บิลและชาร์ลีบอกว่าในปราสาทมีทางลับมากมาย” เฟร็ดพูดกับคนอื่นๆ ขณะกินพาย
“แต่พวกเขาไม่ได้บอกเราว่าเส้นทางลับอยู่ที่ไหน” จอร์จตำหนิพี่น้องของเขาเล็กน้อย
“บางที พวกเขาต้องการให้นายสำรวจความลับของปราสาทด้วยตัวเอง มันน่าสนใจมาก” อัลเบิร์ตจำคำพูดของนิคได้และปลอบโยนพวกเขา
”ฉันก็คิดอย่างนั้น” ลี จอร์แดน ย้ำ
“จริงด้วย ฉันเกือบลืมไปเลย” อัลเบิร์ตเดินไปที่ทางเข้าโดยใช้ประโยชน์จากความจริงที่ว่าไม่มีใครอยู่ในห้องนั่งเล่นและถ่ายรูปสองสามรูปแล้วก็ถ่ายรูปสุภาพสตรีอ้วน
“ถ่ายรูปอีกแล้วเหรอ?”
“ฉันจะส่งจดหมายไปที่บ้าน สำหรับมักเกิ้ล ทุกสิ่งในโลกเวทมนตร์นั้นแปลกใหม่มาก” อัลเบิร์ตตรวจสอบภาพถ่าย ก่อนหน้านี้เขาพบว่าเขามีทักษะอื่นที่เกี่ยวข้องกับการถ่ายภาพ
“ฉันได้ยินชาร์ลีบอกว่าฟิลช์ชอบสร้างปัญหาให้นักเรียน เขาต้องการให้นักเรียนทำผิดแล้วทุบตีพวกเขาด้วยแส้ตลอดทั้งวัน” จอร์จพูดต่อหลังจากกินพายไปแล้ว “ฟิลช์ก็รู้ความลับของหลายๆ โรงเรียนเช่นกัน”
”นักเรียนส่วนใหญ่ที่เดินทางตอนกลางคืนจะถูกฟิลช์จับได้” เฟร็ดเสริมว่า “จากนั้นเขาถูกลงโทษอย่างรุนแรงและถูกขังไว้”
******
ฝากติชมสกิลการแปลหรือเสริมข้อมูลอย่างพวกชื่อคน สัตว์ สิ่งของ สถานที่ในเรื่องได้เลยครับ
